การเรียนรู้ของฉัน ยิ่งเรียนยิ่งมัน มันมาก
แบบฝึกเก่า
อิงจันทร์ให้ความรู้ ผังกาพย์ดูเป็นคู่ฝึก
แต่งไปตามใจนึก ศรัทธาเรียนรู้ตรองดี
จันทน์ลักษณ์ ๑๗ เมษายน ๒๕๕๔
Wasawat ให้โจทย์ เพื่อประโยชน์มอบแบ่งปัน
ถ่ายภาพสวยสีสัน เรียงลำนำวจีจานใจ
จันทน์รักษ์ ๑๗ เมษายน ๒๕๕๔
จันทน์รักษ์ฝึกเรียนรู้ จากภาพครูกำหนดให้
ต้องฝันอย่างตรงใจ ดูเข็ญยิ่งเย็นสุดยาก
หน้าจอใช่หน้าใจ นึกนิ่งใฝ่ชวนฝันอยาก
นำความจริงวิพากษ์ พลอยฟื้นชีวันทำนอง
บรรยากาศสลัว เงาหมอกมัวหม่นหมอง
หันรอบกายยืนมอง ฉันยืนตรงนี้เดียวดาย
อาวรณ์ย้อนอดีต เก็บชีวิตที่หล่นหาย
ลางเลือนพอพร่างพราย จ้องฉีกหน้าปฏิทิน
เฝ้ารอคอยคนไกล ลัดฟ้าไปสุดแผ่นดิน
เป็นนกจะผกผิน ขยับปีกไม่พรึ่งพรั่น
รอวันนับวันคอย ผ่านเคลื่อนคล้อยให้เหหัน
น้ำตากลบหน้าพลัน ไร้ซึ่งสุขระทุกข์ตรม
เฝ้ารอและขอคอย มั่นมิถอยแม้ขื่นขม
ล้วนโลกอภิรมย์ ยินดีปิติเนิ่นนาน
ดวงจิตแจ้งการตื่น ปรีดิ์เปรมชื่นใจเบิกบาน
สรวงสวรรค์ขับขาน สู่สุขสันติสมใจ
อดกลั้นคอยรอทน บันดาลบันดลดั่งได้
พรั่งพร้อมจากภายใน ตัวตนผ่องพรรณไพศาล
รอหวังสู่วาดหวัง สร้างพลังที่กล้าหาญ
ดลสู่ฤกษ์พบพาน สู่ปาฏิหาริย์การตื่น
จากการฝึกเขียนกาพย์ยานี ๑๑ ข้างบนนี้ ได้รับการตรวจและแนะนำจากคุณอิงจันทร์อย่างรวดเร็ว จึงมึความรู้สึกดีและภูมิใจ เร่งแก้ไขปรับปรุงใหม่ดังนี้
แก้ไขใหม่
อิงจันทร์ให้ความรู้ ผังกาพย์ดูเป็นคู่ฝึก
แต่งไปตามใจนึก ศรัทธาใฝ่รู้ตรองดี
จันทน์รักษ์ ๑๗ เมษายน ๒๕๕๔
Wasawat ให้โจทย์ เพื่อประโยชน์มอบแบ่งปัน
ถ่ายภาพสวยสีสัน เรียงลำนำเป็นคำงาม
จันทน์รักษ์ ๑๗ เมษายน ๒๕๕๔
...............................................................................................................
จันทน์รักษ์ฝึกเรียนรู้ มีภาพครูผู้กำหนด
ร้อยคำลำนำบท ดูสุดเข็ญยากเย็นยิ่ง
หน้าจอใช่หน้าใจ นึกฝันใฝ่ใส่วิพากษ์
เล่าจริงยิ่งดีมาก พลอยฟ้าฝนตามครรลอง
อากาศเย็นสลัว มืดหมอกมัวดูหม่นหมอง
หยุดนิ่งยืนหมายมอง ฉันยืนอยู่อย่างเดียวดาย
อาวรณ์ย้อนอดีต เก็บชีวิตที่หล่นหาย
เลือนลางพอพร่างพราย เฝ้าฉีกหน้าปฏิทิน
เฝ้ารอคอยคนไกล ลัดฟ้าไปสุดแผ่นดิน
เป็นนกจะผกผิน ขยับปีกไม่ไหวหวั่น
รอวันนับวันคอย ผ่านเคลื่อนคล้อยให้เหหัน
น้ำตากลบหน้าพลัน ไร้ซึ่งสุขระทุกข์ตรม
เฝ้ารอและขอคอย มั่นมิถอยแม้ขื่นขม
ล้วนโลกอภิรมย์ ยินดียิ่งอย่างเนิ่นนาน
ดวงจิตประจักษ์แจ้ง สว่างแสงใจเบิกบาน
สวรรค์ร้องขับขาน สู่สันติสุขสมใจ
อดกลั้นคอยรอทน บันดาลดลให้ดั่งได้
พรั่งพร้อมจากภายใน ตัวผ่องพรรณแผ้วไพศาล
รอหวังสู่ความหวัง สร้างพลังที่กล้าหาญ
ดลสู่ฤกษ์พบพาน ปาฏิหาริย์การตื่นจริง
บทเรียนใหม่ การเขียนกาพย์ยานี ๑๑
๑. ไม่เข้าใจฉันทลักษณ์
คุณอิงจันทร์ได้มีกำหนดผังฉันทลักษณ์มาให้ และได้เขียนตามความเข้าใจของตนเอง
คุณอิงจันทร์ได้ให้คำแนะนำใหม่เรื่องการจัดกลุ่มคำแต่ละวรรค
๒. ทำให้ทราบจุดด้อยว่า ยังไม่เข้าใจเรื่องกลุ่มคำ จึงได้แก้ไขใหม่ตามคำแนะนำ เพื่อเข้าสู่ตำแหน่งเดิมคือแม่บ้าน ไม่มีบรรดาศักดิ์
จุดที่ต้องพัฒนา คือจะต้องเรียนรู้เรื่องเสียงอักษรของคำเป็นคำตาย และพยายามฝึกต่อไป
ขอขอบคุณ คุณอิงจันทร์และคุณWasawat Deemarn และเพื่อน ๆ ที่ให้กำลังใจค่ะ ถือว่าทุกท่านคือครูของจันทน์รักษ์ค่ะ
http://gotoknow.org/blog/janrak99/435689
ความเห็น (20)
ตามมาส่ง "กำลังใจ" ต่อไปครับ พี่จันทน์รักษ์ ;)...
เรียกว่า ไม่ลดละกันทีเดียว ;)...
เอ ไม่ทราบเหมือนกันครับ พี่ จันทน์รักษ์ ว่าจะหอมเท่าไหม
ที่บ้านมีมะลิ ๑ ต้น หอมทุกวัน ชอบมาก ๆ ครับ
ส่วนดอกแก้วนั้น เขาปลูกไว้ที่มหาวิทยาลัยครับ ที่บ้านยังไม่มีเลย
... แก้ไขและทำงานอย่างมีความสุขไงครับ ไม่ต้องมีบรรดาศักดิ์กะเค้าหรอก
เดี๋ยวชื่อนำหน้ามันจะยาว เรียกลำบากอีก ;)...
สวัสดีครับ ไม่ได้แวะมาหลายวัน ฝีมือเข้าขั้นแล้ว....
มาให้กำลังใจ ทุกสิ่งสำเร็จได้ด้วยใจรัก
สวัสดีครับ
แวะมาให้กำลังใจครับ
Beautiful learning and changing.
We are seeing a butterfly emerging into this world. And, no doubt, the world will be a more beautiful place,
เมื่อถูกต้องตามฉันทลักษณ์แล้ว (สัมผัสนอก) จังหวะก็เริ่มดีแล้ว ในหลาย ๆ บท
ลองพิจารณาเรื่องสัมผัสใน(ไม่บังคับ มีก็ได้ไม่มีก็ได้ ถ้ามีก็จะเพิ่มความไพเราะ)
เช่น
อากาศเย็นสลัว มืดหมอกมัวดูหม่นหมอง
หยุดนิ่งยืนหมายมอง ฉันยืนอยู่คนเดียวดาย
ลองเปลี่ยนเป็นแบบนี้จะไพเราะกว่ามั้ย
อากาศเย็นสลัว มืดหมอกมัวดูหม่นหมอง( เล่นอักษร ม ได้ดีแล้วค่ะ)
หยุดนิ่งยืนหมายมอง ฉันยืนอยู่อย่างเดียวดาย (เล่นอักษร ย )
อาวรณ์ย้อนอดีต เก็บชีวิตที่หล่นหาย(อดีด กับ วิต จริง ๆ แล้วสระ อี กับ สระอิ ไม่ใช่สัมผัสนะคะ แต่อนุโลมได้ค่ะ เพียงบอกไว้ประดับความรู้ เพราะบ่อยครั้งที่อิงจันทร์ก็ใช้แบบนี้)
ลางเลือนพอพร่างพราย เฝ้าฉีกหน้าปฏิทิน
ลองเปลี่ยนเป็นแบบนี้จะไพเราะกว่ามั้ย
อาวรณ์ย้อนอดีต เก็บชีวิตที่หล่นหาย
เลือนลางพอพร่างพราย เฝ้าฉีกหน้าปฏิทิน (เพียงขยับคำเสียใหม่ให้อยู่ในจุดที่เหมาะสม ทำให้มีสัมผัสใน คือ ลาง - พร่าง ตามความนิยม คือ คำที่สอง สัมผัสกับคำที่สี่ ตามแม่บทที่ให้ก็ใช่ คือ เปิบข้าว ทุกคราวคำ จะเห็นว่า ข้าว สัมผัสกับ คราว)
โอ. เค มั้ยคะคุณพี่ จันทน์รักษ์ สู้ ๆ ๆ ๆ ค่ะ
 |
Beautiful learning and changing.
We are seeing a butterfly emerging into this world. And, no doubt, the world will be a more beautiful place,
****************************
เรียนรู้เพื่อเปลี่ยนแปลง มิหวังแข่งเวทีใด
ขอบคุณกำลังใจ แด่ผีเสื้อเพื่องดงาม
โลกสวยด้วยผีเสื้อ แอร่มเรื่อวับแวววาม
ผีเสื้อ...อีกสองสาม อาจสดสวยไปด้วยกัน
***ขออนุญาต ตอบแทนผู้เรียนรู้นะคะ ขอบพระคุณค่ะ***
สวัสดีค่ะคุณWasawat Deemarn
ดอกแก้วกลิ่นหอมฟุ้ง เจิดจรุงพาชื่นใจ
ลมอ่อนพัดผ่านไป กระจายโชยชมความงาม
มะลิดอกสีขาว กลีบนวลพราวพริ้วไหวหวาม
ทุกวันฉันยลยาม ยืนหยุดนิ่งพักพิงดม
สวัสดีค่ะคุณวอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
วอญ่าท่านผู้เฒ่า มาเยี่ยมเราอีกครานี้
แรงใจและไมตรี ขอน้อมนบเคารพคุณ
นี่แหละค่ะ ใช่เลย
ที่ตอบเม้นท์ผู้เฒ่านี่แหละ เยี่ยมเลยค่ะพี่
อือ เพิ่งย้อนขึ้นไป
ที่ตอบเม้นท์ท่านWasawat Deemarn ก็เยี่ยมเช่นกันค่ะ
โอ...ถ้าเจอนักเรียนเก่งแบบนี้ทั้งชั้น อิงจันทร์ ได้ คศ.4 แน่เลย อิ..อิ....
Sawatdee ka, Ajarn SR.
I'm grateful that you read to this poem and comment to beautiful phrase for me. I also think that the world is filled with beautiful butterflies.
ฉันอยากให้โลกนี้ ล้วนมากมีด้วยความรัก
เกื้อกูลและตระหนัก รินน้ำใจเอื้ออาทร
ผีเสื้อสวยด้วยปีก คอยบินหลีกหลบภัยหลอน
สังคมควรอาวรณ์ หมู่ภมรมีเสรี
Sawatdee ka, Ajarn SR.
I'm grateful that you read to this poem and comment to beautiful phrase for me. I also think that the world is filled with beautiful butterflies.
ฉันอยากให้โลกนี้ ล้วนมากมีด้วยความรัก
เกื้อกูลและตระหนัก รินน้ำใจเอื้ออาทร
ผีเสื้อสวยด้วยปีก คอยบินหลีกหลบภัยหลอน
สังคมควรอาวรณ์ ให้เสรีที่ปลอดภัย.........(แก้ไขค่ะ)
ฉันอยากให้โลกนี้ ล้วนมากมีด้วยความรัก
เกื้อกูลและตระหนัก รินน้ำใจเอื้ออาทร
ผีเสื้อสวยด้วยปีก คอยบินหลีกหลบภัยหลอน
สังคมควรอาวรณ์ ให้เสรีที่โบยบิน.........(แก้ไขอีกค่ะ)
สวัสดีค่ะคุณอิงจันทร์ บ้านกลอนไฉไล
เยินยอยกย่องใย ระรื่นใจอยู่ในที
ตั้งใจเขียนให้ดี เพื่อครูได้ชี้นำทาง
เห็นทีเลิกชี้นำ ด้วยถ้อยคำนั้นถูกทาง
โลกล้วนมิแล้งร้าง เมื่อกล้าก้าวย่อมก้าวงาม
เก่งมากแล้วค่ะ มีการเล่น อักษรด้วย แบบนี้ต้องขึ้นทำเนียบนักกลอนค่ะ
ขอมอบดอกไม้ให้หอบใหญ่ ๆ เลยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณอิงจันทร์ บ้านกลอนไฉไล
ขอบคุณช่อดอกไม้ วอนขอให้ชี้นำต่อ
น้ำน้อยยังไม่พอ นับวันพร่องต้องเติมตาม
นักกลอนมือไม่ถึง ขอเพียงซึ่งคอยไถ่ถาม
เพียรเตร่เวลายาม บังเกิดความอยากเปิดเน็ต
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาเติมเต็มบทกลอนเพราะ ๆ เสียดายอย่างเดียว บุษราแต่งกลอนไม่เป็น อาศัยอ่านจากกัลยาณมิตรไปก่อน...ชอบทุก ๆ บันทึกที่พี่จันทร์เขียนค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณบุษรา
จันทน์รักษ์ อยู่ระหว่างนักเรียนใหม่ค่ะ ตอนนี้มีครูหลายท่านแล้ว รวมทั้งผู้เม้นท์ถือว่าเป็นครูของจันทน์รักษ์ทุกท่านค่ะ ขอขอบคุณนะคะที่มาให้กำลังใจมอบดอกไม้