คิดถึง...ครู
การศึกษาทำยากเพราะมากเรื่อง
ปราชญ์นองเนืองคิดใหญ่ใหม่เสมอ
วาดหวังผลล้นเหลือและเลิศเลอ
ไม่เคยเจอปัญหา..ก็ว่าดี
เฝ้าออกกฎกติกามารยาท
ยุทธศาสตร์ส่งเสริมเติมเต็มที่
โรงเรียนรับคำหวานบานบุรี
หลายขวบปีลางเลือน..ยุ่งเหมือนเดิม
อยู่ลำบากมากงานโครงการใหญ่
พอทำไปปรับเปลี่ยนเวียนมาเสริม
ครูหัวหมุนที่สมองต้องแต่งเติม
มิอาจเริ่มสรรค์สร้าง..ทางปัญญา
ความจำกัดจำเขี่ยงานเรี่ยราด
เด็กจึงขาดเสริมต่อก่อปัญหา
คุณภาพไม่เห็นเป็นขวัญตา
ถึงเวลาเลิกกวน..ป่วนครูไทย
ให้ได้สอนได้สั่งเส้นทางศิษย์
ผลสัมฤทธิ์คมขำจะทำให้
เลิกเสียทีเอกสารบานตะไท
ครูสดใสได้กลับสู่....อยู่ห้องเรียน
มาอ่านเรื่องเกี่ยวกับครูครับผม