“รู้ไหม ไม่มีงานใดในโลกนี้ที่ไม่ลำบาก และไม่มีคนกลุ่มใดที่ไม่วุ่นวาย! ฉะนั้น ไม่ว่าตอนนี้คุณกำลังเผชิญอยู่กับอะไร? สิ่งที่คุณควรทำก็คือปรับจิตปรับใจ(ตัวเอง) เดินหน้าต่อสิ อย่าเอาแต่โทษนั่นโทษนี่!”

สะพานรักข้ามคลอง สร้างมา ๒ ปีไม่มีคนกล้าเดินเลยสักคน มีผมกับหมาบ้านพักครู ๓ ตัว วิ่งข้ามไปข้ามมา อย่ากระนั้นเลย ผมจึงเสริมคานเหล็ก ตรงกลางสะพาน จาก ๒ คานเป็น ๔ คาน

    แล้วในที่สุด ๑ เมษายน ๒๕๖๖ “ครุฑทองคำ” ก็เป็นของผมจนได้ เป็นรางวัลระดับประเทศครั้งแรก ที่ทรงคุณค่ายิ่งนัก และเป็นครั้งแรกที่เขตพื้นที่ต้นสังกัดของผม มีบุคลากรได้รับรางวัลนี้ พอครบรอบ ๑ ปี วันนี้ผมหยิบรางวัลขึ้นมาดู และเพิ่งจะรู้ว่าตัวครุฑเป็นทองคำแท้เสียด้วยสิ.

บ้านจะเล็กหรือใหญ่ การันตีความสุขของคนในบ้านไม่ได้ แต่ความสุขสร้างได้อย่างหลากหลาย จากรอยยิ้มและความเอื้ออาทร จากความรักและความเข้าใจ ภายในบ้านไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่

เกียรติบัตรที่เลิศหรู อันเป็นผลงานจากการปฏิบัติราชการ ทับซ้อนกันอยู่ในลังกระดาษ หลายสิบแผ่นที่ใส่กรอบไว้อย่างสวยงาม ผมก็เกิดความคิดว่าสมควรแก่เวลาที่จะต้องนำออกมาปัดฝุ่นได้แล้ว

วันนี้คลองไส้ไก่สงบนิ่ง และตื้นเขิน แต่เชื่อว่าปลามากมายก็คงเก็บตัว อยู่ตามโพรงดินบ้าง ใต้กอหญ้าบ้าง ผมอยากจะเดินลงไปสำรวจเผื่อว่าจะได้สักตัวสองตัว

“เมื่อใดที่ใครบางคนทำให้เราเสียใจ” ลองปล่อยให้มันเป็นไปตามที่ควรจะเป็น ทบทวนดูสิว่า ชีวิตนี้… ไม่มีใครอยู่ยงคงกระพัน…

รู้สึกภูมิใจ ที่เกษียณแล้วยังมีโอกาสได้ทำประโยชน์ให้วงการศึกษาได้บ้างตามสมควร ถือว่าได้คืนกำไรกลับให้โรงเรียน ตอบแทนคุณที่เกื้อหนุนให้รับราชการ ผ่านพ้นมาจนถึงวันเกษียณ

ขอบคุณบ่อปุ๋ยหมักของโรงเรียนที่ไม่เคยสร้างความผิดหวัง แม้ว่าจะต้องทำกิจกรรมการเกษตร ในท่ามกลางอากาศที่ร้อนที่สุดในรอบปี

ปุ๋ยหมักใบไม้ กองใหญ่ในโคกหนองนา ได้มูลวัวกับน้ำหมักชีวภาพเป็นส่วนผสมอย่างเต็มพิกัด อีก ๒ เดือนก็คงจะทราบผล

เริ่มลงมือทำน้ำหมักชีวภาพอย่างจริงจัง สำหรับใช้ในกิจกรรมทำปุ๋ยหมักใบไม้

ในวันแห่งความรักและทุกวันคืน…ผมรักราชวงศ์ทุกพระองค์ รักที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง

เตรียมเก็บเมล็ดมะค่าโมง เพราะว่าฝักแก่สีดำมากมายเต็มต้น กำลังจะร่วงหล่นลงสู่ลานดิน ภานในสวนลำไยข้างบ้าน

ทดสอบระบบน้ำ ที่โคกหนองนา เป็นที่น่าพอใจ ต่อจากนี้ก็คงจะสะดวกสบายในการใช้น้ำเพื่อการเกษตรและบริหารจัดการ..สวนป่า

เริ่มต้นอีกครั้ง กับกิจกรรมการทำดินหมักใบไม้..ในสวนข้างบ้าน

กลับไปสอนนักเรียนชั้น ป.๓ หลังเกษียณ ก็ยังคงทำกิจกรรมพิเศษเหมือนเดิม เสริมเข้าไปในหลักสูตรที่นอกเหนือจากการทำให้นักเรียนอ่านคล่องเขียนคล่อง

การจัดโต๊ะหมู่บูชาก็เป็นส่วนหนึ่ง แต่การปฏิบัติบูชาสำคัญยิ่งกว่า เราผู้เป็นครูต้องคิดเสมอว่าทำอย่างไร ที่จะทำให้เรื่องราวของพ่อ ทั้งพระราชกรณ๊ยกิจและคำสอน…อยู่ในจิตสำนึกเคียงคู่กับครูและนักเรียนตลอดไป

“การอ่าน” เป็นทักษะส่วนหนึ่งที่สำคัญของการสอนภาษาไทย เด็กต้องฝึกซ้ำๆ อย่างต่อเนื่อง ด้วยวิธีการและเครื่องมือที่หลากหลาย ตลอดจนต้องเร้าความสนใจของผู้เรียนด้วย

หลังจากที่ผมทิ้งการสอนไปอยู่โคกหนองนาพักใหญ่ วันนี้กลับมาช่วยสอนอย่างสบายใจไร้กังวล เป็นการทำงานหน้าเดียวที่รู้สึกปลอดโปร่ง ไม่มีเงื่อนไขให้ต้องคิดใคร่ครวญ ว่ากันไปตามกระบวนการงานของครู

เกือบ ๒๐ ปีที่ศาลาทรงพื้นบ้านจากภาคเหนือ มาตั้งโดดเด่นอยู่บนชั้นสองของบ้านเล็กในป่าใหญ่ ศิลปะการสร้างศาลาไทยจากไม้สักทั้งหลัง ที่ไม่ใช้ตะปูตอก แต่สลักเข้าเหลี่ยมเจาะรูสอดไม้ได้กลมกลึงดีแท้

วิ่งไล่ขับงู บอกให้ปล่อยก็ไม่ยอมปล่อย เลยต้องเรียกมาอบรมกันหน่อย พูดอะไรก็ขอให้ฟังกันบ้าง รู้ไหม?

  แรกเริ่มเดิมที เป็นบ้านหลังแรกของรีสอร์ท ที่ปลูกแล้วอยู่ประจำ แบบไปทำงานตอนเช้าแล้วกลับมาพักนอนตอนเย็น บ้านหลังอื่นซึ่งมีไม่กี่หลัง จะปลูกทิ้งไว้ตากอากาศ นานๆเจ้าของบ้านจะมาพักสักครั้ง  แต่ตอนนี้..ทุกอย่างเปลี่ยนไป..รีสอร์ทซึ่งมีหลายเฟส มีบ้านกว่า ๑๐๐ หลังคาเรือนแล้ว มีผู้คนอยู่ประจำกันอย่างอุ่นหนาฝาคั่ง ไม่เงียบเหงาเหมือนแต่ก่อน

จากที่คิดไว้ว่าสักวัน เมื่อญาติพี่น้องมาเยี่ยมเยือน ไม่น่าจะต้องไปพักนอนที่โรงแรมหรือรีสอร์ท พักผ่อนหย่อนใจกันที่โคกหนองนานี่แหละ ปรากฎว่าสัปดาห์ที่ผ่านมา ก็ได้ต้อนรับไปเรียบร้อยแล้ว ๑ คณะ

เราจะอยากมีทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ในความเป็นจริงเราไม่สามารถมีมันได้ เราต้องเลือกบางสิ่ง ยอมเสียสละบางอย่าง เพราะเวลาชีวิตของเราไม่ได้มากพอให้เราไปทำ หรือมีทุกอย่างบนโลก

ลูกพาผมมากินขนมจีนในตำนาน ชื่อร้านขนมจีนหน้าวัง…สั่งชุดใหญ่แบบจัดเต็ม เริ่มจากน้ำยาต่างชนิดกันจำนวน ๔ หม้อ ขนมจีนที่เขาทำเป็นก้อนกลมๆ เครื่องเคียงครบครันแบบกินได้ไม่อั้น ผมสั่งลูกชิ้นอีก ๑๐ ไม้