ชีวิตในหนึ่งวันกับแทบเล็ตตัวโปรด

                    อีอด อ๊อด อ๊อด เสียงแว่วของแทบเล็ตขนาดกลางของผมส่งเสียงร้องขึ้นในเวลาตีห้าสี่สิบห้านาที เสียงของมันค่อยๆดังเบาๆ จนแผดเสียงดังขึ้น ปลุกให้ทุกคนในบ้านตื่นขึ้นอย่างวัวเงีย แต่ยังไม่มีคนใดขยับตัวเพราะเป็นที่รู้กัน ว่าเรายังมีเวลาอีกห้านาที่ที่เจ้าเครื่องโทรศัพท์เเครื่องนี้จะทำหน้าที่ปลุกซ้ำอีกครั้ง 

                  ผมงัวเงียลุกขึ้นเปิดเกลียวขวดน้ำยกกระดกขึ้นดื่มในตอนเช้าของทุกวัน ก่อนที่จะเดินมาเปิดฝาเจ้าแท็บเล็ตตัวโปรด ตรวจเช็คกำหนดการประจำวันที่บันทึกไว้ ว่าวันนี้มีนัดหมายอะไรบ้าง ทุกครั้งที่ผมรับนัดหมายจากผู้ที่เชิญไปเป็นวิทยากรบ้าง ไปเป็นผู้ประเมินภายนอกบ้าง หรือนิสิตนัดพบเพื่อขอคำปรึกษาวิทยานิพนธ์ ผมจะต้องตรวจเช็คกำหนดการณ์ของตนเอง ว่ามีการรับงานซ้ำซ้อนอะไรไว้บ้างไหม ถ้าไม่มี ผมก็จะรับนัดหมาย และบันทึกกำหนดการณ์นัดหมายลงในปฏิทิน ซึ่งเลือกที่จะซิงค์ข้อมูลให้ตรงกันได้ว่าจะซิงค์กับระบบไหน ซึ่งเดิมผมจะเลือกซิงค์กับเอาท์ลุ๊ค แต่ในปัจจุบันผมจะเลือกซิงค์กับระบบ กูเก้ิล (https://www.google.com/calendar) ทำให้ผมกับเจ้าหน้าที่ในออฟฟิศสามารถเห็นกำหนดการณ์งานต่างๆของผมผ่านหน้าเว็บปฏิทินกุ๊กเกิ้ลได้

                ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวและไม่ลืมที่จะหยิบเจ้ากาแล็คซี่โน๊ตตัวเดิมกำลังจะใส่ลงในกระเป๋ากางเกง เสียงตื๊ดๆๆ เตือนยาวๆ อย่างส่งสัญญาณให้รู้ว่ามีคนเรียกแทงโก้เข้ามาในยามเช้า พอสไลด์นิ้วปลดล็อคก็เห็นสัญญาณแทงโก้เรียกเข้ามาจากอาจารย์ในภาควิชาที่จะสอบถามถึงผลประชุมในตอนเย็นเมื่อวาน ซึ่งผมก็ได้แจ้งไปว่าผลการประชุมเป็นอย่างไร นึกในใจว่าเมื่อก่อนเราต้องอาศัยต่อเน็ตผ่านระบบโทรศัพท์ แต่ ณตอนนี้เราโทรศัพท์ผ่านสัญญาณเน็ต ซึ่งในบ้านผมติดตั้งไวไฟ เอาไว้ตรงกลางบ้าน เครื่องคอมพวิเตอร์ แทปเล็ต และโทรศัทพ์รุ่นใหม่ของทั้งพ่อแม่ลูก สี่ห้าเครื่อง เมื่อเดินเข้าบ้านก็จะเชื่องต่อเข้าสู่อินเทอร์เน็ตเรียบร้อยโดยเพียงแต่เซ็ทค่าไว้ในครั้งแรกเพียงครั้งเดียว พอครั้งต่อไปเราไม่ต้องทำอะไร แค่เดินเข้ามาอยู่ในอาณาเขตของสัญญาณไวไฟ ภาพถ่ายที่เราถ่ายไว้ในเครื่องโทรศัพท์ก็ถูกโยนขึ้นไปเก็บในระบบสำรองข้อมูลบนอินเทอร์เน็ตอย่างระบบคลาวด์ (cloud) ซอฟต์แวร์ที่เราติดตั้งไว้ก็ทำการอัพเดทเวอร์ชั่นใหม่ดังกรุ้งกริ๊งอยู่ตลอดเวลา ช่างสะดวกสะบายอะไรกันนี่

               เช้าวันนี้อากาศดีจังเลย ลมหนาวเริ่มผ่านมาแผ่วๆ ดวงอาทิตย์กลมโตสีแดงเหมือนไขเค็มไชยยา ทอแสงล้อผ่านปุยเมฆ ภาพวิถีของชีวิตคนในชนบทที่ออกไปไร่ไปนายามเช้าแถวบ้าน ช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจเสียจนอยากให้คนอื่นได้เห็นบ้าง ทำไมจะทำไม่ได้ล่ะ ว่าแล้วผมก็จับเจ้าแท็บเล็ตขึ้นมาสไลด์ปลดล็อกแล้วแต่สัมผัสไปยังแอพพลิเคชั่น คาเมร่า 360 โปรแกรมถ่ายภาพยอดฮิตก็ดีดตัวผึงขึ้นมาพร้อมใช้งาน ผมใช้นิวแตะเลือกฟังชั่นถ่ายภาพแบบ HDR  (High Dynamic Range)ซึ่งความสามารถของแอพพลิเคชั่นยุคนี้ช่างง่ายดายอะไรกันนี่ ถ่ายแชะเดียวได้ภาพ HDR ซึ่งถ้าใช้กล้องใหญ่ต้องถ่ายถึงสามรูปโอเวอร์ อันเดอร์ นอมอล แล้วนำมาเรียงซ้อนกัน เพื่อให้ได้ภาพเหมือนที่ตามนุษย์มองเห็น แต่นี่แชะเดียวได้รูป ผมสัมผัสนิ้วอีกสองสามครั้งภาพถ่ายของผมก็ไปแป่งปันให้เพื่อนร่วมก๊วนถ่ายภาพในเฟสบุ๊ค มือผมยังไม่ทันสัมผัสปิดเครื่องเลย ผมก็ได้ยินเสียงปี๊บเบาๆ พร้อมกับระบบสั่น และข้อความเตือนด้านบนทำให้รู้ว่าเพื่อนร่วมก๊วนของผมกดไล้รับรู้ภาพของผมที่โพสต์ขึ้นไปแล้ว 

               ผมเดินมุดผ่านรั้วประตูบ้านติดกันเข้าไปยังรั้วบ้านหลังใหญ่ของพ่อแม่เพื่อไปทานข้าว ในใจยังนึกอยากติดตามข่าวสารที่ทางทีวีรายงานข่าวเมื่อเช้า แต่จะรอเวลาก็ไม่ได้เพราะเดี๋ยวไปส่งลูกไปโรงเรียนไม่ทัน แต่โชคยังดีหน่อยที่เจ้าแท็บเล็ตของผมนั้นมีระบบสามจี ทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่ามีแอพพลิเคชั่นเรื่องเล่าเช้านี้อยู่นี่นา ว่าแล้วผมก็กดแอพพลิเคชั่นดังกล่าวเสียงทุ้มนุ่มนวลของสรยุทธกับข่าวเช้าผ่านแทบเล็ตก็ช่วยให้ผมคติดตามข่าวสารบนโต๊ะทานข้าวได้

             หลังจากส่งลูกถึงโรงเรียน และขับรถถึงที่ทำงาน พอเดินเข้าบริเวณอาคาร ระบบเชื่อมต่อระบบแทบเล็ตของผมก็สลับระบบจากสามจีเข้าสู่ระบบไวไฟโดยอัติโนมัติ ผมเปิดแอพพลิเคชั่น เข้าเฟสบุ๊ค ปรากฏว่าภาพถ่ายที่ผมถ่ายไว้เมื่อเช้ามีคนเข้าไปกดไลน์ถึง 35 คน และมีคนแสดงความคิดเห็นไว้ 5 คน ผมแตะดูข้อความที่มีคนฝากไว้ในเฟสบุ๊คทำให้รู้ว่านิสิตจะมาขอพบในวันพรุ่งนี้ตอนบ่าย ผมเช็คตารางจากปฏิทินและตอบกลับไปว่า "ได้ครับ พรุ่งนี้ว่าง" และบันทึกนัดหมายไว้ ผมเข้าไปเซ็นชื่อทำงานในห้องสำนักงาน นึกในใจว่าเมื่อไหร่คณะจะเปลี่ยนระบบเซ็นชื่อทำงานเป็นระบบตรวจจับเซ็นเซอร์ผ่านโทรศัพท์ที่ลงทะเบียนไว้นะ แต่มานึกอีกทีทำอะไรที่มันโบราณบ้าง ก็คลาสสิคดี

บันทึกนี้ยังเขียนไม่เสร็จ

[ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์]

ผมขออนุญาติแนะนำให้อาจารย์ทดลองใช้ระบบร่างบันทึกผ่าน "โน้ตส่วนตัว" ในแผงจัดการครับ เมื่ออาจารย์เขียนโน้ตเพื่อเป็นร่างบันทึกเสร็จแล้วก็สามารถกดปุ่ม "ส่งเป็นบันทึก" เพื่อจัดเก็บโน้ตนั้นเป็นบันทึกได้เลยครับ

ระบบใหม่นี้สะดวกขึ้นมากทีเดียวครับ หากอาจารย์มีคำแนะนำเพิ่มเติมก็สามารถแจ้งมาได้เลยครับ

[อ.หนึ่ง]

ขอบคุณครับผมกำลังหาว่าระบบร่างหายไปไหน

[มดตะนอย]

กำลังคิดว่าเราจะทันกับเทคโนโลยีที่ทันสมัยนี้ไหม เพราะเปลี่ยนไปไวเหลือเกิน ชักโลเทคเสียแล้วสิคะ