จากปัญหาและวิกฤตการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น ณ ที่หลักสูตรพัฒนบูรณาการศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี
นับตั้งแต่วันที่ผมรับปากกับท่านผู้เริ่มก่อตั้งหลักสูตรฯ ทางโทรศัพท์และกับท่านประธานหลักสูตรฯ ว่าผมจะทำอย่างเต็มที่ทุกวิถีทางที่จะทำให้วิกฤตการณ์ที่เกิดขึ้น ณ ขณะนั้นผ่านพ้นไปให้ได้ด้วยดีที่สุด
จนมาถึงวันนี้ ผมต้องกราบขออภัยทั้งสองท่านเป็นอย่างสูงครับที่ไม่สามารถทำให้สำเร็จตามที่ได้รับปากกับท่านไว้
กราบขออภัยพี่ ๆ เพื่อน ๆ น้อง ๆ รวมถึงบุคลากรที่หลักสูตรทุก ๆ ท่าน ที่จำเป็นต้องใช้คำพูดผ่านบันทึกที่ต้องล่วงเกินและก้าวล่วงทุก ๆ ท่าน สิ่งที่ทำไปทั้งหมดนั้นก็เพื่อหวังที่จะให้เกิดการเปลี่ยนแปลงโดยฉับพลัน แต่ผลที่ได้นั้นกลับทำให้เกิดความผิดพลาดบนความขัดแย้งที่เกินจะบริหารและควบคุมได้ รวมทั้งทำให้เกิดเหตุบานปลายจนกระทั่งมาจนถึงทุกวันนี้ รวมถึงทาง สคส. ที่ได้รับผลกระทบนี้ไปด้วยครับ
จากความผิดและพลาดทั้งหมด
กระผมขอรับความผิดและพลาดนั้นไว้ทั้งหมดแต่เพียงผู้เดียว
กราบขออภัยทุก ๆ ท่านมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
ปภังกร วงศ์ชิดวรรณ
ขออนุญาตสวัสดีนายรักษ์สุขครับ หลังจากที่เปลี่ยนบทบาทจากผู้ที่เคยเขียนข้อคิดเห็นบ่อยๆมาเป็นคนที่คอยอ่านอย่างเดียว
ตลอด 30 วันในบันทึกของนายรักษ์สุขจะมีความหลากหลายของความคิด และแง่มุมต่างๆ ซึ่งแน่นอนว่า คงไม่มีใครที่จะคิดเหมือนกันได้ทุกอย่าง ในฐานะคนวงนอกที่ได้แค่นั่งอ่านบันทึกและซึมซับสิ่งที่เกิดขึ้นไปเรื่อยๆ และสิ่งที่สำคัญ การมองเห็นสิ่งที่ผิดพลาด ยอมรับและพร้อมที่จะแก้ไข นั่นเป็นสิ่งที่น่า่ชื่นชม
นอกจากการ "ออกมายอมรับความผิดและพลาดนั้นอย่างลูกผู้ชาย" แล้ว ใน ละอองความรู้ 42 : สิ่งควรทำมากที่สุดเมื่อทำสิ่งใดผิดหรือพลาด ส่วนที่สำคัญที่สุด คือ การแก้ไขสถานการณ์ที่เกิดขึ้นให้อยู่ในแบบ Win Win ทุกฝ่าย นายบอนว่า นายรักษ์สุขทำได้นะครับ แต่อาจจะต้องตั้งหลักสักนิด เพื่อให้เกิดแนวคิดในการแก้ไขปัญหาได้อย่าง win win กับทุกฝ่าย ซึ่งเคยเห็นนายรักษ์สุข ได้เขียนแนวคิดทำนองนี้ไว้ในบันทึกเก่าๆนะครับ คราวนี้ คงจะต้องหยิบความรู้ที่เคยบันทึกไว้มาใช้แล้วล่ะครับ
นายบอนจะคอยติดตามดู win win นะครับ