ถอดประสบการณ์สอบไอคิโดสายดำ
การสอบขึ้นสายดำ เป็นประสบการณ์สำคัญที่สุดประสบการณ์หนึ่งในรอบปี 2556 ของผมเลยก็ว่าได้
กว่าจะมาถึงขั้นนี้ ก็ต้องใช้เวลาบ่มเพาะมานานหลายปีดีดัก สำหรับผมเริ่มจากการฝึกไอคิโดตั้งแต่กลางปี 2545 ล่วงมาถึงตอนนี้ก็สิบเอ็ดปี มีการสอบเลื่อนสายมาเรื่อยๆ จนมาวันที่ 27 ธ.ค. 56 ก็ได้ฤกษ์สอบขึ้นสายดำ (Shodan Ho) กะเขาซะที
ภาพบรรยากาศการสอบขึ้นสายดำ ณ โรงยิมคณะศึกษาศาสตร์ มช. 27 ธันวา 56
การสอบเป็นไปด้วยดี แม้จะต้องหยุดพักหอบแฮ่กๆให้สังขารเป็นบางช่วง มีเล่นผิดพลาดบางท่า แต่ก็ผ่านได้ชิลๆ ถือเป็นข่าวดีที่สุดข่าวหนึ่งในรอบปีที่เกิดขึ้นกับตัวเอง แต่ก็คิดว่าเรายังต้องเรียนรู้อะไรอีกมาก การเรียนรู้ที่ทรงคุณค่าอย่างหนึ่งก็มาจากการทบทวนตัวเอง ก็เลยเขียนบันทึกเพื่อทดลองถอดบทเรียนประสบการณ์การสอบครั้งนี้ของตัวเองออกมา นอกจากนี้ อาจจะมีคนอ่านแล้วชอบใจ เอาไปใช้ประโยชน์ได้บ้าง ก็จะเป็นบุญกุศลต่อไป เกิดมาชาติหน้าจะได้มาฝึกไอคิโดอีก555
ว่ากันด้วยจุดอ่อน สำหรับตัวเองแล้ว หลังจากที่ย้ายที่ทำงานมาจากเชียงใหม่ มาตอกเสาเข็มชีวิตที่แม่ฮ่องสอนตั้งแต่ ปี 48 จากเวลาที่เคยไปฝึกที่ มช. ก็ค่อยๆห่างออกไปๆ ยิ่งพอมีลูกสองคนแล้ว งานที่รัดตัวกับภาระครอบครัวที่มากขึ้นก็ทำให้เหลือเฉลี่ยเดือนละครั้งที่ได้ไปซ้อมที่ศูนย์ฝึกใหญ่คือ มช.
บรรยากาศการฝึกที่ มช.
ทีนี้ ในเมื่อมีเหตุจำเป็นเรื่องงานกับครอบครัว จะทำไงให้ได้ฝึกบ่อยๆ
นอกเหนือจากฝึกกันที่ มช. แล้ว ก็มีฝึกกับเด็กๆที่ค่อยๆปั้น ตรงนี้เป็นก้าวสำคัญ คือการหาเพื่อนร่วมฝึก ไอคิโดฝึกคนเดียวไม่ได้ จะทำยังไง มองเห็นเด็ก เยาวชนแถวบ้านใช้เวลาว่างหมดไปเปล่าๆปลี้ๆ ประกอบกับตนเองมีโครงการพัฒนาเด็กในพื้นที่ ก็เลยชวนเด็กๆเหล่านี้มาฝึกกันซะเลย เบาะเอย ชุดเอย ก็ค่อยๆทยอยหาซื้อมา หารับบริจาคกันเข้ามา มีงานประจำอำเภอหรือจังหวัด เราก็หาโอกาสพาลูกทีมไปร่วมสาธิต เคยได้ออกทีวีช่องไทยพีบีเอสด้วย ยิ่งสร้างความภูมิใจ
บรรยากาศการฝึกที่อำเภอปางมะผ้า แม่ฮ่องสอน เมื่อสี่ปีก่อน
บรรยากาศการฝึกที่หน้าบ้าน อำเภอเมือง แม่ฮ่องสอน ปี 2556
เพราะการถ่ายทอดวิชานี้ให้กับคนอื่นโดยเฉพาะเด็กที่ด้อยโอกาส ก็เหมือนกันการจุดไฟชาร์ตแบตให้ตัวเองให้ยิ่งต้องฝึก ต้องคิด ค้นคว้า ต้องรับผิดชอบต่อพันธกิจที่เราประกาศต่อสังคมไว้
แต่สำหรับที่นี่ สมาชิกทั้งหมดล้วนยังฝีมือเตาะแตะ ลำพังฝึกอย่างเดียวไม่พอรับมือการสอบแน่ๆ ผมก็เลยต้องซื้อหนังสือมาอ่าน-เขียนหนังสือ แปลบทความลงจดหมายข่าวไอคิโด มช. เพื่อเพิ่มพูนความรู้ โชคดีที่สมัยนี้ ยุคไอทีมีคลิปไอคิโดมากมายให้ศึกษา
หนังสือเกี่ยวกับไอคิโด และศิลปการต่อสู้แขนงต่างๆ รวมทั้งปรัชญาที่เกี่ยวข้องในชั้นหนังสือที่บ้าน
นอกจากนี้ เวลาลงเชียงใหม่ก็ดี กรุงเทพก็ดี ไปฝึกแต่ละครั้งเวลาได้ความรู้ใหม่ๆมาก็จะรีบมาจดโน้ตหลังจากฝึกกันลืม ก่อนสอบแต่ละครั้งก็พยายามถ่ายคลิปไปให้อาจารย์และรุ่นพี่ดูล่วงหน้า
สมุดโน๊ตบันทึกเกร็ดความรู้จากการฝึกซ้อมที่จดต่อเนื่องมาตั้งแต่ปี 2545
ก่อนนอน เวลาสวดมนต์ไหว้พระ ให้จิตใจมีความอ่อนโยน มีเมตตา เวลาแผ่เมตตาก็นึกถึงพระคุณของครูบาอาจารย์ที่สั่งสอนมา ขอให้ท่านมีความร่มเย็นเป็นสุข
การสวดมนต์ไหว้พระ ช่วยชำระล้างจิตใจให้เราผ่องใส ถ้าสุขภาพจิตเราดี ก็เอื้อให้การฝึกของเราดีไปด้วย
พยายามไปฝึกที่ มช. เท่าที่โอกาสจะอำนวย และดูแลรักษาสัมพันธภาพระหว่างสมาชิกในชมรมที่ มช. รวมถึงพยายามสร้างมิตรภาพใหม่ๆกับสมาชิกไอคิโดจากที่อื่นๆ
ผมคิดว่าสิ่งเหล่านี้ ประกอบกันเข้า ทำให้ความห่างไกลจากอาจารย์ จากสำนักฝึกไม่เป็นปัญหาใหญ่ แต่หลายปีที่ผ่านมา ผมสามารถคิดค้นหาวิธีการจัดการมันได้ในระดับหนึ่ง
อย่างน้อย จากสายส้มปลายฟ้าหกนิ้ว (8 กิ้ว) เมื่อปี 2548 ผ่านมาแปดปี สอบไต่อันดับมาอีกแปดขั้น ก็ฝ่าฟันมาจนถึงวันที่สอบผ่านสายดำ (Shodan Ho) สำเร็จวันนี้
แน่นอนว่ายังมีสิ่งต้องเรียนรู้อีกมาก เพราะไอคิโดเป็นการเรียนรู้ที่ไม่รู้จบ แต่ประสบการณ์ลูกทุ่งของผมน่าจะมีประโยชน์บ้าง โดยเฉพาะผู้ที่ต้องการแรงบันดาลใจในการฝึกไอคิโดทุกท่าน อย่าท้อถอยเพียงเพราะว่าอยู่ห่างไกล เพียงเพราะขาดวัสดุ อุปกรณ์ ขาด........ฯลฯ
ถ้าใจสู้ซะอย่าง มันมีทางไปเสมอ เอาใจช่วยทุกท่าน ฝ่าฟันในทุกอุปสรรคครับ
ใน สโมสรผู้นำเยาวชนเพื่อการศึกษาและพัฒนาชุมชน จังหวัดแม่ฮ่องสอน
ความเห็น (2)
ชื่นชมในความสำเร็จนะคะ
เด็กๆ โชคดีมากค่ะที่มีคุณครูมาช่วยกระตุ้นเรื่องออกกำลังกายให้ ดีกว่าให้เขาเอาเวลาไปเล่นเกมส์หรือดูทีวีนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ