เขียนลำนำเพลงรัก..อีกสักครั้ง

อยากจะบอกหมดเปลือกน้องเลือกพี่ ซึ่งก่อนนี้เคยทำระกำหนัก ยังอุตส่าห์ดูแลมอบแต่รัก ดวงใจภักดิ์แม้จนสู้ทนไป น้องคนดีพี่ซึ้งติดตรึงจิต เฝ้าแต่คิดไตร่ตรองน้องเหนื่อยไหม พี่จะเลิกท้อแท้ยอมแพ้ใจ ตั้งต้นใหม่เพื่อน้อง..ครองรักนาน

ผมเคยเขียนบันทึกประมาณนี้มาแล้ว ๒ - ๓ ครั้ง และทุกครั้งก็จะเขียนในช่วงเวลานี้ คือ ปิดเทอมฤดูร้อน ซึ่งเป็นช่วงที่พอมีเวลาว่างบ้าง อีกทั้งรู้สึกว่าตัวเองกำลังห่างเหินบทร้อยกรองมาเป็นเวลานานแล้ว ต้องเคาะสนิมเสียหน่อย ปล่อยให้ครูมะเดื่อเดินทางล่วงหน้าไปไกลลิบลับแล้ว

พอมุ่งมั่นตั้งใจว่าจะเขียนสักครา เหมือนว่าจะมีกลิ่นไอให้สัมผัสได้ อารมณ์สุนทรีย์เริ่มบรรเจิด แต่ก็เกิดภาวะการงานที่ไม่ว่างเสียที มีงานจรเข้ามาให้ทำอยู่เรื่อย คิดอยู่เสมอว่ายังไงก็ต้องเขียนบทร้อยกรองให้ได้ ไม่มากก็น้อย

และแล้วก็ได้เขียนจริงๆ ได้สัมผัสบทกลอนเร็วกว่าที่กำหนดไว้ในใจ เพราะได้รับโทรศัพท์จากหนุ่มเสียงหล่อ ผู้ซึ่งไม่เคยรู้จักกันมาก่อน บอกผมว่า เป็นสมาชิกสภาเทศบาล เป็นมาแล้วหลายสมัย รักในการเป็นพิธีกร รักในเสียงเพลงลูกทุ่ง(เก่า) ปัจจุบันจัดรายการวิทยุชุมชนคนมหาสารคาม วันละ ๒ ชั่วโมง

คุยกันนานพอสมควร ท้ายสุด..หนุ่มเสียงหล่อก็บอกแผนงานว่าจะปรับปรุงรายการวิทยุเอฟเอ็ม ในรูปแบบใหม่ ที่ไม่เคยทำ คือ อ่านลำนำเพลงรัก สัก ๒ - ๓ บท แล้วจึงเปิดเพลงลูกทุ่งที่ตรงกับลำนำเพลงนั้นๆ

และบอกด้วยว่า เปิดหาในกูเกิล พบลำนำเพลงรัก ของชยันต์..รักเก่าที่บ้านเกิด..ถูกใจ ใช่เลย ได้ทดลองอ่านออกอากาศไปแล้ว ที่เหลือ..ขอให้ผมช่วยแต่งแล้วส่งไปที่สถานี เขายินดีมีค่าตอบแทนให้ ผมบอกไม่ต้องก็ได้ครับ จะแต่งลำนำเพลงให้ ขอให้ส่งชื่อเพลงมาให้ด้วย บางครั้งก็นึกชื่อเพลงไม่ออกเหมือนกัน ผมไม่คิดตังค์ ไม่รับค่าตอบแทน เพราะอย่างน้อยผมก็จะได้มีผลงานเก็บไว้ดูเป็นที่ระลึก

วันนี้..ภารกิจสำคัญ ยังไม่เรียบร้อย จึงยังไม่เริ่มต้นเขียนลำนำเพลง แต่ขอรวบรวมผลงานเก่าส่งไปให้เขาก่อน ไม่อยากให้เขารอนาน และก็เป็นการให้เขาพิจารณาด้วยว่า ใช้ได้หรือไม่

เชียงรายรำลึก

ราตรีหนึ่งซึ้งจันทร์นภาแจ่ม แสงวาวแวมริมน้ำช่างฉ่ำหวาน ลมแผ่วพริ้วซึมซ่านนานแสนนาน สุขสราญฉันและเธอเพ้อรำพัน หนาวเย็นยิ่งอิงซบก่อนพบพราก ดวงจันทร์จากเมฆินสิ้นสุขสันต์ สัมพันธ์รักเชียงรายสลายพลัน เหลือเพียงฝันนิยายสวาท...บาดหัวใจ

สาวนาสั่งแฟน

ทิ้งท้องทุ่งมุ่งไกลไฟแสงส่อง พี่อย่าจ้องจับจองนักร้องสวย ระวังตัวหัวใจใฝ่สำรวย ส่งข่าวด้วยช่วยกลับมาลุงป้าคอย กลับบ้านนาผ้าซื้อติดมือบ้าง เสื้อเบาบางอย่างใหม่จะใช้สอย ห้ามนอกใจใฝ่ปองแต่น้องกลอย ถ้าหากถอยแฟนมาด้วย..ห้ามสวยเกิน

โกสัมพี

เธอเป็นหนึ่งอนงคฺ์รูปทรงสวย ช่างสำรวยวิไลหาใดเหมือน คอคางคิ้วงามแท้ยากแชเชือน ได้มาเยือนเมืองนี้พี่ใกล้เธอ อยากผูกพันนงเยาว์เฝ้าอยู่ชิด เหมือนถูกมนตร์ดลจิตคิดพร่ำเพ้อ ด้วยความงามอย่างนี้มิเคยเจอ หลงละเมอเช้าค่ำ..โกสัมพี

ร้องไห้ใกล้หนองหาน

เรือลำน้อยลอยล่อง ณ หนองหาน อาทิตย์ตกนกบินผ่านประสานเสียง ใจคนึงถึงคนดีที่เคยเคียง เจ้าร้อยเรียงเพียงอ้อนคำจำนรรจา วันเดือนปีผันผ่านช่างนานนัก ใยคนรักจากหายคล้ายหนีหน้า ขยำใจอ้ายช้ำร่ำน้ำตา คิดทุกครามาที่เก่า..เศร้าถึงทรวง

ฮักอ้ายโจงโปง

ทุกคืนค่ำต้องพร่ำนักเพราะรักอ้าย มิฮักหลายกลัวอกหักฮักนิดหน่อย ฮักจิงปิงแต่ก็ยังนั่งใจลอย เกรงอ้ายคอยต้องฮักจริงยิ่งจางปาง พอหนักเข้ารุมเร้าจิตคิดฮักมาก ใหญ่กว่าปากลำโพงโอ่งกระถาง มันแจงแปงแทบคลากยากอำพราง นอนครวญครางเพราะมัก..ฮักโจงโปง

เหนื่อยไหม..คนดี

คงต้องพอ และจบบันทึกไว้เท่านี้ก่อน ยิ่งเขียนยิ่งใกล้ชีวิตจริงเข้าไปทุกที นี่ล่ะหนาที่เขาว่า พอสูงวัย ก็จะนึกถึงแต่ความหลังครั้งอดีต มิน่าเล่า เขาถึงแต่งตั้งให้เป็น ผอ.ประจำหน่วยเลือกตั้ง สว.

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๓๐ มีนาคม ๒๕๕๗

เขียนใน GotoKnow โดย ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
ใน เรื่องเล่า....จากโรงเรียนเล็ก

คำสำคัญ (Tags): #เรื่องเล่าเร้าพลัง#ลำนำเพลงรัก#เพลงลูกทุ่ง(เก่า)#เหนื่อยไหมคนดี

หมายเลขบันทึก: 564984เขียนเมื่อ 30 มีนาคม 2014 21:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 27 ตุลาคม 2021 20:55 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน