การศึกษา..อย่าทำให้ยุ่งยาก
นับวัน..ภาวะการณ์ทางการศึกษา ยอมรับกันได้หรือยังว่าตึงเครียด ผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านในเมืองต่างห่วงใย มีทั้งวิพากษ์และวิจารณ์ มีทั้งตัดพ้อต่อว่า ฝ่ายบริหารสูงสุดด้านการศึกษามีปัญหาและความต้องการ ก็บอกทหารที่กำลังทำงานหนักเพื่อคืนความสุขให้ประชาชน ข้างฝ่ายทหาร ผู้มีทั้งความรู้และประสบการณ์ ผนวกกับห่วงใยชาติและลูกหลาน จึงคิดอ่านโครงการฯเข้ามาช่วยเยียวยาและเดินหน้าจัดการศึกษา ให้มีคุณภาพ
ผมไม่แปลกใจที่คุณภาพทางการศึกษาของไทยตกต่ำลงไปเรื่อยๆ แต่ผมตกใจ ที่เวลาทราบผลการประเมินว่า "ตกต่ำ" หรืออยู่ในอันดับที่ไม่เหมาะสม ในระดับเอเชียและระดับโลก..ผู้มีอำนาจหรือผู้บริหารระดับสูง ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา จะค้นหา "นวัตกรรม"มาแก้ปัญหาการเรียนการสอน โดยเฉพาะการศึกษาขั้นพื้นฐาน
ช่วงหลัง..นวัตกรรมที่ว่า จะเน้นวัสดุ อุปกรณ์และเครื่องมือ ที่ทันสมัย แต่ใช้ทุนสูง บริหารจัดการทั้งประเทศต้องใช้งบประมาณมหาศาล อันนี้ล่ะ ที่ผมตกใจ คิดอ่านอะไรกันแต่ละปี ลงท้ายที่เงินทั้งนั้น ใช้เงินไปแลกเอาอุปกรณ์และเครื่องมือ มาให้ครูใช้ และมาใช้แทนครู
ผมกลับมาคิดว่า ..การศึกษาไทย..พึ่งพานวัตกรรมเดิมๆน้อยลงจะดีไหม เพราะเท่าที่มีอยู่และใช้กันมาแล้ว ผลที่ได้ก็ยังไม่เป็นที่น่าพึงพอใจ ทางออกคือ เรามาหาทางคิดอ่าน ให้ครูทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ สอนอย่างถูกวิธีและมีศิลปะด้านการสอนมากขึ้น.....น่าจะดีกว่าไหม
ให้ความสำคัญกับครู โดยสอนการจัดการความรู้ให้กับครู..น่าจะเป็นวิธีการพัฒนาคุณภาพการศึกษาที่ยั่งยืนและใช้เงินงบประมาณอย่างมีประสิทธิภาพมากกว่า
ครู..ในที่นี้หมายรวมถึงบุคลากรทางการศึกษา ที่ทำงานสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาด้วย ซึ่งเรายังไม่ได้จัดการให้เข้าระบบระเบียบที่ควรจะเป็น อย่างน้อยก็ให้เขาได้ทำหน้าที่เพื่อหน้าที่อย่างแท้จริง อยู่สำนักงาน ก็ทำหน้าที่บริการครู มากกว่าการไปอยู่ในโรงแรมเพื่อประชุมอบรมสัมมนา ปีละหลายๆครั้ง มีหน้าที่นิเทศกำกับติดตาม ก็ออกไปตรวจสอบประเมินผลการจัดการเรียนการสอนที่โรงเรียน ดีกว่าไปทำโครงการรองรับส่วนกลาง ที่ไม่ใช่ปัญหาของเขตพื้นที่แต่อย่างใด....ผมคิดว่าเป็นเรื่องง่ายๆ ที่น่าจะทำได้มาตั้งนานแล้ว
ครับ..เท่านี้แหละ การศึกษาก็ไม่น่าจะยุ่งยาก และสิ้นเปลืองอะไร ส่งผลให้ครูผู้สอน มีเวลาอยู่โรงเรียนมากขึ้น อยู่กับเด็กนานขึ้น ใกล้ชิดและเข้าใจปัญหาในห้องเรียน ปัญหาการเรียนการสอนก็จะได้รับการเยียวยาแก้ไข...
อย่าลืมนะครับ...ปัญหาด้านคุณภาพบางตัวในโรงเรียน ไม่ต้องใช้นวัตกรรม แต่แก้ปัญหาได้โดยครู และถ้าครูไม่รู้จักสอน หรือไม่อยู่เพื่อจัดการสอน..นวัตกรรมสูงส่งเพียงใดก็ช่วยไม่ได้
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๑๗ สิงหาคม ๒๕๕๗
ความเห็น (12)
เห็นด้วยครับ ท่าน ผอ. ;)...
ดีใจจัง..ท่านอาจารย์Was เห็นด้วย..
"ไม่มีนวัตกรรมใดที่สามารถจะนำมาใช้สอนแทนครูได้"
เป็นปรัชญาที่แม้ผมจะศึกษาเล่าเรียนมาทางนี้ก็ต้องยอมรับอย่างเต็มใจ
เพราะมันเป็นเรื่องที่ถูกต้องครับ ;)...
ปล. นวัตกรรมแพง ๆ อาจแปรเปลี่ยนเข้ากระเป๋าใครก็ได้นะครับที่รับผิดชอบเรื่องนี้อยู่
เราก็รู้ ๆ กันอยู่แล้ว ... ขอให้กรรมตามสนองสิ พับผ่า ;)...
เห็นด้วยกับอาจารย์ทั้งสองท่าน แต่ปัญหาใหญ่อยู่ที่ตัวคอรับชั่นเป็นตัวทําลายทั้งระบบจะทําอย่างไร ?
น่าแปลกใจที่ผู้บริหารการศึกษาของเรามองไม่เห็นจุดสำคัญนี้นะคะ และน่าเศร้าใจที่ผู้มีอำนาจในการบริหารการศึกษาไม่ใช้ทรัพยากรบุคคลที่มีคุณภาพมาช่วยกันจัดการ แทนที่จะทำๆไปแล้วเห็นว่าผลเป็นอย่างที่เป็นอยู่ รู้สึกว่าคนนอกวงการเห็นชัดเจนแต่ผู้บริหารวงในไม่เข้าใจแบบนี้ น่าจะต้องสลับหน้าที่กันเสียละมังนะคะ เท่าที่เราอ่านๆกันใน GotoKnow นี่ก็เห็นอนาคตการศึกษาบ้านเราได้ไม่ยาก หากเอาคุณครูทั้งหลายที่เขียนใน GotoKnow ไปช่วยบริหารจัดการบ้างนะคะ
เรียน ท่านประธาน ที่เคารพ
คอรับชั่น เชิงนโยบาย ไม่หายไปจากวงการศึกษาง่ายๆ ใช่ไหมครับ
เรียน คุณโอ๋-อโณ ครับ
ไม่มีอะไรครับ.....ก้มหน้าก้มตา ทำงาน ครับ ทำหน้าที่ให้เต็มที่ จากนั้น ก็มานั่งขำ กับ ระบบ ที่มันตลกดี ขอบคุณมากครับ
ทำนาเพิ่มแล้วใช่ไหมครับ
ผมเชื่อว่าคุณครูเป้นคำตอบสุดท้าย
ที่จะช่วยพัฒนาการศึกษาเรา
เจ้าหน้าที่ สพป ควรสนุบสนุนและนิเทศการศึกษาของโรงเรียนมาช่วยเหลือโรงเรียน
ขอบคุณครับ
การศึกษาไทย..... พึ่งพานวัตกรรมเดิมๆ น้อยลงจะดี ....เห็นด้วยค่ะ ...
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณพี่หมอเปิ้ล กับท่านอาจารย์ขจิต นะครับ การศึกษาไทย ถ้าผู้ใหญ่ที่มีอำนาจ หยุดคิดสร้างงาน หยุดคิดใช้เงิน แล้วกลับเข้ามาดูโรงเรียน ปัญหาที่แท้จริง..อยู่แค่ในห้อง ที่ต้องมีครู..ก็จบ ไม่เห็นต้องเยอะ
เห็นด้วยท่าน เงินงบเยอะๆน่ะ ช่วยกรุณาส่งให้ถึงหน่วยปฏิบัติหน่อยได้ไหม ไม่ใช่เก็บไว้ละเลงมั่วๆตอนใกล้สิ้นปีงบประมาณมากนัก หรือมีความสุขที่เห็นครูเป็นแพะรับบาปตลอดปีตลอดชาติ
ไม่ได้เข้ามาทักทายท่าน ผอ.คนเก่งหลายเพ...ลา
เพราะช่วงนี้ เป็นฤดูกาลแห่ง กีฬา กีฬา เป็นยาวิเศษ ฮ้าไฮ้..!
ที่นี่วุ่นวาย...จริงหนอ...!