ถามใจทบทวน

ก้าวข้ามเรื่องราวหันกลับมามองตนเอง

ผล ณ วันนี้มีอะไรให้ได้เห็นได้เรียนรู้กับตนเองบ้าง

วิบากที่กำลังเผชิญอยู่มอรอมมอร่อ ออกอาการไม่รอดแน่

ครูออกแรงเตือนอีกครั้งแบบสุดแรง

กิเลสในใจวิ่งแซงมีแต่อยากไป อยากหนี

หลังออกจากทางจงกรมถามตนเองใหม่

ในเส้นทางนี้ ใจที่พอจะอยู่กับทุกข์ได้มากขึ้น ใครพามา

ไม่ใช่ครูหรือ ที่ทั้งฉุดกระชากลากถู. ดึงทึ้งขึ้นมาก

เอาง่ายๆ ถ้าไม่ได้รับความเมตตาเคี่ยวเข็ญจากครู หายนะ มากมายกว่านี้มากนะ

เจอแรงบีบแบบนี้ มันเต้นออกไปโทษคนอื่นมากกว่านี้แน่

นี่เพราะครูเมตตาพาดูให้เห็นกิเลสในใจตน แม้จะพอวับๆแวมๆ เพราะมันทำเหตุน้อย แต่ก็พอได้เห็นนี่

แล้วมันจะอยากหนีไปไหน

ไม่เชื่อในทางครูบาอาจารย์บ้อ

ไม่เชื่อในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์บ้อ

บ่เชือเวรเชื่อกรรมบ้อ

หนีอะไรก็หนีได้ หนีกรรมไม่พ้นหรอก

อยู่กับครูบาอาจารย์ก็ต้องรับกรรม ไม่อยู่กับครูบาอาจารย์ก็ต้องรับกรรม

แล้วคำที่ท่านเมตตาย้ำ ให้มาทบทวนกับตนเอง

อยู่แล้วใจไม่ลง มันก็จะเป็นกรรมหนัก ออกไปก็เพียงสร้างกรรมเล็กกรรมน้อย

ถามใจ

ไม่อยากพ้นทุกข์ เหรอ ถ้าอยากกะต้องสู้เอา

ครูเมตตาตีกิเลสมาให้เห็นให้สู้ สู้ได้ก็รอด

สู้ไม่ได้ ก็ไม่รอดแต่อย่างน้อย ก็ได้สู้ดีกว่าหนีไป นั่นหมดโอกาสตั้งแต่หนีไปแล้ว

ไม่รู้ว่าอีกกี่ชาติจะพบเจอ ครูบาอาจารย์แบบนี้

จะได้เป็นคนอีกรึเปล่าก็ไม่รู้

กับความพลาดท่าให้กิเลส

จะเลิกพลาดท่าก็ตอนหมดกิเลสโน่นแหละ

อย่าอวดดีหลาย

ดีแล้วมีครูคอยเตือน

ยังไงหล่ะนี่

ตัวอย่างก็มีให้เห็น ทั้งมีลมหายใจ

นอนป่วยไข้ หรือตายไปแล้วก็มี

ทางรอดที่ครูบาอาจารย์ท่านไหนก็ชี้ คือ ทำข้อวัตรแล้วสำรวจตนเอง

สิ่งไหนบกพร่องสิ่งไหนหย่อนยาน

ครูก็ชี้แบบนี้ เพราะที่ผ่านมา ไม่เพียรรักษา ทำๆหยุด ผลก็ออกมาตามแต่เหตุ

ขอโอกาส กราบขอขมาพระพุทธ พระบรมฯ พระสงฆ์

กราบขอขมาครูที่ได้ล่วงเกิน ด้วยกายก็ดี วาจาก็ดี ใจก็ดี

โปรดงดโทษล่วงเกิน เพื่อการเจริญก้าวหน้าในธรรมของศิษย์ต่อไป สาธุเจ้าะค่ะ

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

ขอให้ผ่านทุกสิ่งนะคะ