วันที่สิบเจ็ด-ล้มได้ ลุกให้เป็น

วันที่สิบเจ็ด-ล้มได้ ลุกให้เป็น

วันพุธที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558

วันนี้วันพระ โจทย์ยาก ๆ หรือ กิเลสแรง ๆ มักจะชอบมาโผล่หน้าวันนี้ ทำผ่านก็ได้แต้มเยอะ ไม่ผ่านก็ติดลบเยอะเช่นกัน นี่คือ สิ่งที่ระลึกไว้กับตนเอง วันนี้คาดว่า เช็คอินให้แม่และน้า อำนวยความสะดวกเรื่องการเดินทาง โดยเครื่องบิน ประสานของ wheel chair ให้น้า คอยติดตามการเดินทาง ส่วนเรื่องงานทำสรุป Clip ช่วงท้ายและช่วยครู Run กระบวนการ ตอนเย็นหลังลงเครื่องที่อุบลขับรถกลับวัด พอเอาเข้าจริง ๆ เช้า ๆ ยังโดนโรคเก่าเล่นงาน
"กลัวตัวเองจะเป็นแบบนั้นแบบนี้....."
พักกลางวันตั้งสติใหม่ แล้วทำคลิปสรุป ออกมาพอได้บ้าง
ล้มไปหลายทีกับจิตที่ไม่มีสติ แต่ก็เหมือนลุกขึ้นมาได้หลายครั้งเพราะครูเมตตาให้สติ
ย้ำให้ฟังว่า
"ท่านไม่เคยรอให้หลวงปู่บอกหลายครั้ง แม้ว่าบางที ท่านก็ยังไม่เข้าใจ แต่ก็ลงมือทำเลย แล้วจะเข้าใจมีหลังเอง"
หนูหันมองเข้าไปในจิต เอาวะ ทำได้แป๊บ หลบ อีกละ ลงร่องเก่า
เหมือนวิ่งเข้าวิ่งออก

ใช่หนูไม่ใช่คนขี้อาย ถนัดเรื่องโชว์ เรื่องนำเสนอ ซะด้วยซ้ำ เรื่องไหนที่เข้าใจ ถ่ายทอดได้เป็นฉาก ๆ
ไม่มีเงอะ ๆ งะ ๆ จะเงอะ ๆ งะ แค่เรื่องที่ไม่เข้าใจ ไม่มั่นใจ หรือ กลัวดูไม่ดี นั่นแหละอาการของกิเลสล้วน ๆ
รู้ทันก็แก้ได้ แต่มันไม่เป็นอย่างนั้นซิ เพราะสติอ่อน
วันนี้แถมด้วย วันพระ และเป็นประจำเดือน ครบองค์ แต่ทุกอย่างก็ผ่านมากได้ด้วยดี

แม่กับน้าถึงสนามบิน แต่หนูยังอยู่ระหว่างเดินทาง แล้วท่านก็ต่อแท็คซี่ไป รพ.ภูมิพลเลย ทั้งเสียงของน้าและแม่ ใสแบบมีความสุขกับการเดินทางครั้งนี้ สำหรับหนู นี่ก็ปลื้มปริ่มจนน้ำตาคลอละ ระลึกถึงครู การทำแบบนี้ สิ่งดี ๆ เช่นนี้ท่านให้โอกาสได้ฝึกและทำมา จะพอมีโอกาสได้ทำแบบนี้ให้ พระอรหันต์ที่บ้านบ้าน

"ใจ อิ่มสุขแบบนี้ดีจังค่ะ"

เล่าให้ท่านฟังท่านก็ต่อยอดให้ว่า ยังมีหลายจุดที่หนูยังพัฒนาต่อได้เรื่อง การเดินทาง สิ่งที่ควรทำแต่ยังไม่ได้ทำ

แม้ว่า หนูกับแม่ไม่ได้เจอกัน แต่ความสุขเราก็ยัง ส่งถึงกัน พี่ตุ๊กก็ยังโทรมาสอบถามเรื่องการเดินทางของแม่ ซึ่งวันนี้ดีมาก ๆ ค่ะ ประทับใจ

ครูและหนูนั่งเครื่องจากดอนเมือง มาลงอุบล ก็เป็นโอกาสของหนู ขับรถพาครูไปยโสธร ระหว่างทางครูเมตตาชี้ทาง สร้างกุศลใหญ่ เจาะดึงศักยภาพที่หนูมี มาใช้ประโยชน์ ใช้การจัดการเรื่องเวลา

หนูต่อเติมได้ว่า จากเดิมที่ จะเอาเวลาหลังเลิกงานไปทำ พาสไทม์ร้านยา ก็มาทำ พาสไทม์แบ่งบุญ นำอาหารสุขภาพไปวางจำหน่าย ก็ขายยาเหมือนกันแต่เป็นยาที่เป็นอาหารแถมรายได้ก็เอามาหมุนวน สร้างกุศล เป็นกำไรที่ยิ่งใหญ่มหาศาล
ใครควรค่าที่จักได้บุญนี้ ก็จะเป็นผู้นั้นเอง พ่อ ปลูก ลูกขาย ครูทำลูกศิษย์ขยาย เผยแพร่ เพิ่มช่องทางให้ผู้คนเข้าถึงการสร้างกุศลนี้ ทำมหาทานผ่านสินค้า อยู่ที่ว่า

"ใจใครจัก บริสุทธิ์และเล็งเห็น"

แค่คิดก็สนุกใหญ่ ได้เมนูใหม่ สมุนไพรทอด ข้าวเหนียว อาหารสุขภาพ ขับลมรสชาตกลมกล่อมที่เคยทำถวายพระ ได้วูตรมาจากเปิ้ล ซึ่งผู้ได้ทานเคยชมว่า โอเค ซึ่งครูก็ชี้ทาง และเมตตาให้ปัจจัยมา ตั้งต้นชีวิตใหม่
ตลอดเส้นทางกลับ รู้สึก ข้างในพยายามคิด มองภาพ ต่อยอด หาช่องทาง แต่บางทีก็ฟู แล้วเร่งเครื่องเร็วครูสะกิดเป็นระยะ

ระลึกถึง สิ่งที่ อ.ตือ สอนคือ การแยกสาร การทำให้สารบริสุทธิ์ ด้วยเทคนิคทางโครมาโทรกราฟฟี แต่ละอย่าง

หากเปรียบ สาร Pure คือ สิ่งที่เราต้องการ คือ ธรรม
สิ่งที่ต้องแยกออก หรือ เอาทิ้ง คือ กิเลส

สิ่งที่แยกธรรมและกิเลสออกจากกัน คือ Stationary phase ที่ดูดซับกิเลสไว้ ปล่อยออกไปเพียงธรรมก็คือ สารบริสุทธิ์

ครูชี้ว่า Stationary phase ก็คล้ายกับสติ ที่แยก กิเลส และธรรมออกจากกัน

บันทึกทำความเข้าใจ แม้จะยังไม่ถึงกับกระจ่าง แต่เหมือนใจเริ่มวางลงได้ชัดเจน
มองให้ง่ายขึ้นก็เหมือนการกรองสาร กระดาษกรองก็เป็น "สติ"

สารที่ทะลุกระดาษกรองออกมาได้คือ ธรรม
สิ่งที่ติดค้างบนกระดาษ กรอง คือ กิเลส

หน้าที่ของเราจึง จำเป็นต้อง หมั่นทำให้ กระดาษกรอง มีความพร้อมในการ สกัดกั้น กิเลสไม่ให้ทะลุผ่านไป ปะปนกับธรรม

เมื่อไหร่ที่กระดาษ กรองเสียสภาพ ธรรม กับ กิเลส ก็ปะปนกัน แบบเละตุ้มเป๊ะ

แต่เมื่อไหร่ที่ กระดาษ กรอง ทำงานได้ดี กิเลสก็มี แต่ก็อยู่อีกที่หนึ่ง ธรรมก็มี ก็จะอยู่อีกที่หนึ่ง ซินะ

โหมด ทบทวน คำสอนครู ย้อนเอามา คิด พิจารณา ทำความเข้าใจ
แม้วันนี้จะล้มลุกคลุกคลาน แต่ก็พอจะเก็บแต้มกุศลได้พอสมควร เพราะครูเมตตาสอนสั่ง และให้โอกาสแบบไม่เคยรั้งรอ สาธุเจ้าค่ะ