วันที่ยี่สิบ-เดี้ยง หลับยาว

วันที่ยี่สิบ-เดี้ยง หลับยาว
วันอาทิตย์ ที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558
เป็นบันทึก ที่นั่งเขียนเพื่อ ย้อนทวนกับตนเอง เข้าใจเลยค่ะว่า การที่เราต้องบมานั่งเขียนเรื่องราวที่เกิดขึ้นมาหลายวัน ยากจัง ที่ต้องมาทบทวนทำความรู้
วันอาทิตย์ เป็นชีวิตที่วัด ทำข้อวัตรและภารกิจพิเศษให้เรียบร้อย ปรับแก้ความผิดพลาดเมื่อวานที่ช้า

พอลงมือทำเวลาในการทำอาหารดีขึ้น แต่สมุนไพรทอดเค็ม
ภารกิจพิเศษทำทางจงกรม ให้เสร็จก่อนเที่ยง แต่พอลงมือทำ หนูใช้เวลาเกินไปหนึ่งช่วงโมง แล้วรู้สึกว่า เพลียมาก ด้วยอะไรหลาย ๆ อย่าง เด็ก ๆ ก็ช่วยได้มาก แต่เหมือนก็ยังทำไม่เรียบร้อย สรุปว่า โจทย์เรื่องเวลาแข้ไขไม่ได้

พอตกเย็นปัญหาเรื่องเวลาโตขึ้น เพราะไม่ว่าทำอะไร เวลาจะช้ามากขึ้นเรื่อย ๆ ยากจนถึงขับรถจะกลับบ้านแม่ หนูยังเพลียแล้วก็หลับข้างทาง จนเช้า ที่ปั้มที่กาฬสินธุ์ซึ่งพฤติกรรมแบบนี้ ไม่เคยเป็นมากก่อน บันทึกไม่ได้เขียนเหมือนหลับน๊อค ทั้ง ๆ ที่ครูเตือนแล้วแต่ก็ยังพลาด

ประทับใจอะไร ความเมตตาของหวงปู่ที่มาเมตตาพวกเราทุก ๆ คน ซึ่งครูก็เมตตาพาเราได้กราบ สิ่งแวดล้อมบริบทตรงนั้น อบอี่นมาก ๆ ทั้งเด็ก ๆ แม่ขาวน้อยสังกะลี และหมาแมว ป้วนเปี้ยนวิ่งรอบ ๆ นั่งบ้างนอนบ้างอย่างอบอุ่น

ปล.การเขียนบันทึกย้อนหลังได้เรียนรู้ว่า มันไม่สด นึกไม่ออก ระลึกถึงคำสอนครูว่า
"กรรมมันทำเสร็จไปแล้วไว้"
เหมือนมันตกตะกอนฝังลงไปแล้ว อยางที่ครูเคยชี้ซินะ อีกหนึ่งบทเรียนกับพฤติกรรมซ้ำ ๆ แล้วยังไม่ลงล็อค