ผญาสมัย (๗๐) แสงบัวละพา
ผญาสมัย (๗๐) แสงบัวละพา
แสงนภางค์พ่างฟ้า มาฝ่ายบัวละพา
อรุณสางสีทอง ส่องพะโยมเยืองพื้น
ผืนเมฆาบังแจ้ง เป็นเลาแสงแยงป่อง
สีลำยองฟดฟื้น ภายพื้นผ่องไสว
ไม้ทิวลิวล่องเหล้น ลมผ่านผิวผม
น้ำหมอกใสไพรพันธุ์ สั่นใบเบยฟ้อน
ออนซอนสวยสมถ้า แสงทองทำถ่าย
ฟ้าอุทัยใส่ซ้อน สะเหนน้าวหน่วงใน
เป็นความหมายมุ่งให้ คนใส่ใจกอง (ตรอง)
วันเวลาคอยใผ บ่เป็นพอดี้
แสงสีมองงามเซ้า สวยสายสลายบ่าย
ค่ำราตรีมื่อนี้ ระวีส้วยอ่วยลง เป็นแล้ว...
ชาตรี เสงี่ยมวงศ์. 24 กุมภาพันธ์ 2558
ภาพสวยจาก "ขอบคุณแสงเซ่าของทุกมื่อ" โดยเสือเหวิน เหวิน
(กลอนอ่านวิชชุมาลี (ลาว) สัมผัสข้ามวรรค)
บัวละพา : บูรพา... เลา : กระบอก เป็นลำยาว
แยง, เยือง : ส่อง ฉาย....ฟดฟื้น : มีชีวิตชีวา สนุก
หมายเลขบันทึก: 586945เขียนเมื่อ 1 มีนาคม 2015 20:59 น. ()แก้ไขเมื่อ 1 มีนาคม 2015 20:59 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก