อิตาลีที่ใฝ่ฝัน – ตอนที่ 8: ตะลุยกรุงโรม

วันที่ 17 เมษายน ภารกิจที่ยิ่งใหญ่คือการไปเที่ยวจุดที่เป็น Highlight ในกรุงโรมให้ได้มากที่สุด (ภายในวันเดียว) จุดแรกของเช้าวันนี้ก็คือการเที่ยวชมนครวาติกัน นครรัฐอิสระที่เล็กที่สุดในโลกอันเป็นที่ประทับของพระสันตะปาปาผู้นำศาสนาโรมันคาทอลิค วันนี้จองตั๋วเข้าพิพิธภัณฑ์วาติกัน พิพิธภัณฑ์ที่มีงานศิลปะชิ้นสำคัญๆ มากมายทั้งของเก่าสมัยกรีกสมัยโรมัน และศิลปินรุ่นหลังที่ชื่อดังของอิตาลี อาทิเช่น ไมเคิลแอนเจโล, ลิโอนาร์โด ดาวินชี และราฟาเอล

ตื่นแต่เช้าเพราะแจ้งเจ้าของที่พักตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่า เราขอทานอาหารเช้าเวลา 7:30 น. (เวลาปกติของเขาคือ 8:00 – 10:00 น.) บอกเขาว่าเราจองเข้าพิพิธภัณฑ์วาติกันรอบเก้าโมงไว้ แต่กว่าจะออกจากที่พักได้ก็แปดโมงกว่า ลูกชายบอกว่านั่งรถไฟใต้ดินไปไม่นานก็ถึงแล้ว หยอดเหรียญซื้อตั๋วรถไฟใต้ดินแล้วเดินลงไปที่ชานชลาจึงรู้ว่าวันนี้พนักงานรถไฟเขาสไตรค์ไม่ทำงานกัน (ประท้วงเรื่องอะไรกันก็ไม่รู้) ต้องเดินกลับขึ้นมาข้างบน (ถนน) พยายามถามคนว่าไปวาติกันไปยังไง บ้างก็แนะให้ไปขึ้นรถเมล์สาย 810 แต่พอขึ้นไปจริงๆ ถามคนขับคนขับบอกว่าไม่ผ่านวาติกัน ก็ต้องรีบลงมาตั้งหลักใหม่ ฝนก็เริ่มโปรยปรายลงมา ตั๋วที่จองเข้าพิพิธภัณฑ์เป็นรอบ 9:30 น. ตอนนี้เวลาก็ใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว จำเป็นต้องเรียก Taxi แต่ก็หา Taxi ไม่ค่อยจะได้ คงเป็นเพราะคนใช้บริการกันเยอะ รอนานเหมือนกันกว่าจะได้ Taxi แต่คณะที่ไปมี 5 คน Taxi บอกว่ารับได้แค่ 4 คน ก็เลยไปกันแค่ 3 คน ให้ 2 คนที่เหลือรอเรียก Taxi คันต่อไป แล้วนัดเจอกันที่วาติกัน เป็นการเริ่มต้นวันใหม่ในโรมที่สับสนอลมานอยู่เหมือนกัน

ไปถึงวาติกันรถค่อนข้างติดมาก ในที่สุดต้องบอก Taxi ว่าขอเดินดีกว่า เพราะว่าเห็นพิพิธภัณฑ์อยู่ตรงหน้าไม่ไกลแล้ว คิวรอซื้อตั๋วยาวเยียดซึ่งคงใช้เวลาเป็นชั่วโมงแน่ๆ แต่ดีนะที่มีคนเตือนไว้และแนะให้ซื้อตั๋วล่วงหน้าทางอินเทอร์เน็ตเสียค่าธรรมเนียมเพิ่ม 4 ยูโร รวมค่าตั๋ว 16 ยูโร รวมเป็น 20 ยูโรต่อคน แต่ก็ช่วยประหยัดเวลาได้มากทีเดียว

คนรอคิวซื้อตั๋วเข้าพิพิธภัณฑ์วาติกัน

วันนั้นเป็นการชมงานในพิพิธภัณฑ์อย่างเบลอมากๆ รู้จักแต่ผลงานของไมเคิลแอนเจโลที่เป็นภาพวาดบนเพดานโบสถ์ซีสทีน (Sistine Chapel) นอกจากนั้นจำแทบไม่ได้เลยว่าได้ชมานอะไรของใครบ้าง เพราะดูเยอะมากจนเบลอไปหมด ที่ถ่ายไว้ก็มากมายแต่จำไม่ได้เลยว่าเป็นงานฝีมือใคร

พิพิธภัณฑ์วาติกัน

ใช้เวลาอยู่ในพิพิธภัณฑ์วาติกันสามชั่วโมงเต็ม หลังจากนั้นก็ออกมาเดินบริเวณ มหาวิหารเซนต์ปีเตอร์ (St. Peter's Basilica) แต่เห็นคนรอคิวเข้าชมยาวมากก็เลยถอดใจไม่เข้าดีกว่า เดินผ่านไปทาง Castel Sant'Angelo เดินต่อไปจนถึง เปียซซา นาโวนา (Piazza Navona) และวิหารแพนธีออน (Pantheon) ซึ่งเลื่องชื่อในเรื่องสถาปัตยกรรมและการก่อสร้างโดมขนาดใหญ่ เรียกว่าเป็นต้นแบบของการสร้างโดมเลยก็ว่าได้

บริเวณด้านหน้ามหาวิหารเซนต์ปีเตอร์ (คิวยาวมาก)

Castel Sant'Angelo

เปียซซา นาโวนา (Piazza Navona)

วิหารแพนธีออน (Pantheon)

หลังจากนั้นก็เดินต่อไปยัง น้ำพุเทรวี่ (Fontana di Trevi) ซึ่งเมื่อไปถึงจึงเพิ่งรู้ว่าเขาปิดซ่อม คนที่นี่มีความเชื่อว่าถ้ายืนหันหลังใช้มือขวาโยนเหรียญข้ามบ่าซ้ายลงไปที่น้ำพุนี้แล้วจะได้กลับมาที่โรมอีก นี่ขนาดปิดซ่อมแต่ยังคงเปิดให้โยนเหรียญได้นะครับ งานนี้มีแต่รับนะโยม

ตอนเดินออกจากน้ำพุผ่านร้านอาหารจีน ซึ่งทุกคนก็หิวพอดี มีมติเป็นเอกฉันท์ว่ามื้อนี้ของดอาหารอิตาลีสักมื้อนะ เพราะไม่ได้กินข้าวมาหลายวันแล้ว กินเสร็จรู้สึกได้ถึงพลังองข้าวทันที มีแรงเดินต่อไปได้อย่างสบายทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ "หมดแรงข้าวต้ม" ไปหมดแล้วทุกคน เดินต่อไปทาง เปียซซา เวเนเซีย (Piazza Venezia) เห็นตำรวจและรถตำรวจเต็มไปหมดถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น เขาบอกว่ามีการเดินขบวนมาบริเวณนี้ ตำรวจจึงต้องเตรียมพร้อม ไม่รู้เหมือนกันว่าเกี่ยวกับการประท้วงหยุดงานวันนี้หรือเปล่า แต่คณะเราก็ยืนรอดูขบวนของผู้ประท้วงที่กำลังเดินมา จะได้ดูซิว่าบรรยากาศเหมือนการประท้วงที่เมืองไทยหรือเปล่า

กลุ่มประท้วงเดินมาทางข้างอนุสาวรีย์กษัตริย์วิคเตอร์ เอมานูเอลที่ 2 ตรงมายังเปียซซา เวเนเซีย

หลังจากกลุ่มประท้วงเดินผ่านไปพวกเราก็เดินต่อไปยังบริเวณโคลอสเซียม ชมบริเวณที่วันแรกยังไม่ได้เดินไป และกลับมาที่โคลอสเซียมใหม่แต่สิ่งต่างๆ เปลี่ยนไปจากวันแรก ก็เลยถือโอกาสถ่ายรูปครอบครัวโดยมีโคลอสเซียมยามค่ำคืนเป็น Background ซึ่งก็ดูแปลกตาดี

เดินเที่ยวอยู่บริเวณนั้นจนค่ำมืด แล้วก็เดินกลับที่พัก (ซึ่งอยู่ห่างจากโคลอสเซียมประมาณกิโลครึ่ง) เป็นวันที่เดินมากที่สุดตั้งแต่มาก็ว่าได้ นอนสลบไสลกันทุกคน