อิตาลีที่ใฝ่ฝัน – ตอนที่ 12: เช้าช้อปแบรนด์เนม เย็นค่ำย่ำฟลอเรนซ์
วันที่ 20 เมษายน วันนี้ไม่มีโปรแกรมอะไรที่ตายตัว เดิมตั้งใจจะเลือกเข้าพิพิธภัณฑ์ที่สำคัญในฟลอเรนซ์สองแห่ง แต่ตอนจองตั๋วทางอินเทอร์เน็ตจึงรู้ว่าเขาปิดวันจันทร์ จึงต้องเปลี่ยนไปจองของวันรุ่งขึ้นแทน วันนี้ตื่นกันค่อนข้างสาย กว่าจะลงไปทานอาหารได้ก็ 9:30 น. วันนี้อาหารเหลือน้อย ของอร่อย (ไส้กรอกผัดผัก) ก็หมดไปแล้ว ตอนแรกนึกว่าเขาคงจะมาเติมเพิ่มให้ แต่ก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น เพราะเหลือเวลาอีกไม่นานก็หมด Session อาหารเช้าแล้ว (ถึงสิบโมง)
กินกันไปคุยกันไปแล้วก็ตัดสินใจว่าจะไปเอาท์เล็ต (Outlet) แบรนด์เนมชื่อ The Mall เป็นแหล่งช้อปนอกเมืองฟลอเรนซ์ที่มีสินค้าแบรนด์เนมมาจากโรงงาน ราคาถูกกว่าที่วางในห้างมาก ยี่ห้อที่ฮิตกันในหมู่คนไทยก็คือกระเป๋าถือ Prada ได้ยินมาว่าราคาใบละหลายหมื่น ผมเองไม่ได้ตื่นเต้นกับเรื่องนี้เท่าไหร่ แต่ก็ตามใจลูกทัวร์ ช่วงที่เขาช้อปกันผมก็คงจะหาวิวถ่ายรูปไปเรื่อยๆ หรือไม่ก็ไปนั่งจิบคาปูชิโน่รอ
ไปขึ้นรถโดยสารที่สถานีขนส่งซึ่งอยู่ใกล้ๆ สถานีรถไฟ ป้านหน้ารถจะเขียนไว้ว่า The Mall หรือ Leccio เท่าที่เห็นคนในรถส่วนใหญ่เป็นคนเอเซีย เดาว่าไม่ถ้าไม่ใช่จีนก็คงเป็นเกาหลี รถบัสใช้เวลาประมาณ 45 นาทีก็ถึง พอลงรถทุกคนก็กรูไปที่ร้าน Prada ผมเองก็เข้าไปกับเขาด้วย เดินดูอยู่สักพักก็เดินออกมาข้างนอกมาถ่ายรูปดีกว่า จึงได้รูปมาฝาก . . .
เลยเที่ยงแล้วก็ยังไม่มีใครมาที่จุดนัดพบ (ร้านอาหาร) ผมเลยสั่งกาแฟกับพิซซ่ากินล่วงหน้าไปก่อน บ่ายกว่าๆ จึงจะค่อยๆ ทะยอยกันมา ผมเองนั่งรอที่นั่นสั่งคาปูมาทานเป็นแก้วที่สองแล้ว สรุปว่าสามคนได้มาคนละชิ้นสองชิ้น มีแต่ผมและภรรยาเท่านั้นที่กลับมือเปล่า กลับมาถึงฟลอเรนซ์ก็เดินไปเที่ยวในเมืองกันต่อ
เดินผ่านดูโอโม หอระฆัง และวังเวคคิโอ ที่วันก่อนได้มาเห็นแล้ว แต่ว่าวันนี้ฟ้าสวยกว่ามาก
จุดมุ่งหมายของบ่าย (เย็น) วันนี้คือต้องการจะเดินไปให้ถึงจตุรัสไมเคิลแอนเจโล (Piazzale Michelangelo) ซึ่งจะต้องข้ามแม่น้ำอาร์โนไป เลือกที่จะข้ามสะพานเวคคิโอไปอีกฝั่ง
สะพานเวคคิโอด้านที่คนชอบถ่ายรูปกัน แต่เวลาที่ไปถึงนั้นย้อนแสงพอดี (ฟ้าจึงไม่สวย)
ลองไปถ่ายอีกด้านหนึ่งของสะพาน ฟ้าจะสวยกว่ารูปบน แต่คนบอกว่าอีกด้านสวยกว่า
ข้ามแม่น้ำไปแล้วนักท่องเที่ยวน้อยลง ได้เห็นวิถีชีวิตของคนฟลอเรนซ์มากขึ้น
เห็นที่ทำการของบริษัททัวร์ที่เราใช้บริการเมื่อวานด้วย รถของเขาจอดอยู่หน้าร้าน
พอเดินผ่านกำแพงเมืองออกไป พบว่านอกกำแพงเป็นถนนสูงชั้น
เดินเหนื่อยเหมือนกันเพราะเป็นทางชันขึ้นเขา
เจอม้านั่งลูกทัวร์สไตรค์ ไม่ยอมเดินต่อ บอกจะนอนรอตรงม้านั่งนี้ ให้มาปลุกตอนขากลับ
ขึ้นไปถึงจตุรัสผู้คนคึกคักมาก เพิ่งจะมารู้ทีหลังว่าเขานั่งรถบัสสาย 12 มา (โธ่ แล้วเราเดินมาทำไม)
ทัศนียภาพเมืองฟลอเรนซ์ถ่ายจากบนนั้น คนส่วนใหญ่รอดูพระอาทิตย์ตก แต่ดูเวลาแล้วอีกตั้งนาน
ขากลับเดินกลับมาทางเดิม แวะทานอาหารร้านจีน แต่เป็นร้านแบบประยุกต์ (fusion)
แสงสุดท้ายของเมืองฟลอเรนซ์
เดินผ่าน ดูโอโมยามค่ำคืน
ผลงานศิลป์บนท้องถนน
ผ่านร้านคนรู้จัก
เมืองที่เคยคึกคักกลับไร้ผู้คน
