1. ตั้งหลัก

1. ตั้งหลัก

วันพุธที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2558

ว่าจะไม่ละ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้

เกือบจะเป็นอาทิตย์เลย กับสิ่งที่ตั้งใจไว้ แล้วก็ ไม่ทำ ก็จนได้ เข้าโรงพยาบาล หยอดน้ำเกลือ แต่กรณีนี้ งดดราม่า

เพราะพยายามทำความรู้กับตนเอง ลึกๆก็รู้ว่า โจทย์เก่าที่ไม่ผ่าน

อีกไม่กี่วันละ จะว่าไปก็อายุปามาก็ ครึ่งคน

พระพี่ชาย ส่งข้อความมาให้กำลังใจเสมอ ให้ลุกขึ้นมา เลิกตามใจกิเลส หนูทำได้แค่ประคองตนเอง

ลงมือแก้ในเรื่องที่ ไม่แก้ไม่ได้ละ เมื่อจับได้ว่า ผื่นมาจากขี้ค้างคาว ชัวส์ วิถีชีวิตเปลี่ยน

เพราะขึ้นไปใช้ชีวิตชั้นสอง ได้คำตอบก็จัดสรรบ้านตนเองใหม่ อะไร ๆ ก็เหมือนจะเข้ารอย รู้ว่า มีร่องเดิม

จนเมื่อเช้า หุงข้าวจะไปวัด แต่ก็ยังไม่สุดหรอก อีกเพียบที่ต้อง ก้าวข้าม

ภาพและเสียงของครูก็ดังขึ้นย้ำเตือน “เราบอกแล้ว ว่ามันจะยากขึ้น”

ระลึกกับตนเอง ยังอีกห่างมากนะ เพราระร่วงลงมาไกล

เมื่อไหร่สิ่งที่ทำได้ในวัด ถ้าเป็นอันเดียวกันกับตอนอยู่บ้าน นั่นถึงจะใช่ ซี่งตอนนี้มันห่างมาก

การลงมาจัดการปัญหาตนเองก็มีคำพูดของพี่คำผิว ในคลิปที่ครู เปิดบ่อยเวลาที่ติดตามครูไปทำงาน

“ปัญหาของเรา ถ้าเราไม่แก้แล้วจะให้ใครแก้”

พอบ้าน เข้าร่องเข้ารอย ก็พอจะหันมาหา อาหารได้

เห็นว่า มัวแต่วิ่งตามความคิด จนลืม ที่จะลืมตาดู ความจริงรอบตัวของตนเอง

ถามว่า ข้างในหวั่นไหวไหม คำตอบชัด คือ มาก

ไม่ใช่ว่าเมื่อก่อนไม่หวั่นไหว เปล่าเลยค่ะ

มีตลอดว่า แต่ว่า “ไม่เห็น น่าต่างหากคือ ความจริง”

แต่ก็ ฮืบ ๆ ไว้ ถ้าใจมันดื้อจริง

สิ่งหนึ่งที่ใจดื้อ ๆ ต้องมีคือ ต้อง อดทน ให้มาก

เปิดโอกาสให้ตนเอง แก้ไข

แม้จะเป็นการนับหนึ่ง ถึงครั้งที่ร้อยที่พัน

สำคัญอยู่ที่ ตอนนี้ ยังยืนอยู่ในจุดที่ ยังพอจะซ่อมได้ แต่หนูต้องเป็นคน ซ่อมเอง

ไม่มีใคร ซ่อมชีวิตใครได้ สิ่งที่ครูบาอาจารย์ทำได้ คือ บอกทาง

การตั้งหลักให้ได้ คือ เรื่องของ เรา