​ทำไมพ่อแม่จึงขัดขวางการพัฒนาชีวิตของลูกหลาน

ทำไมพ่อแม่จึงขัดขวางการพัฒนาชีวิตของลูกหลาน

ทั้งๆที่ ความสำเร็จของลูกหลาน คือความใฝ่ฝันของบุพพการี
***************
เรื่องนี้ ใครก็ทราบดีว่าเป็นเรื่องปกติ ที่พ่อแม่ ปู่ย่าตายาย ทุกคนอยากจะเห็นความสำเร็จของลูกหลาน อย่างแน่นอน

แต่ก็เป็นที่น่าประหลาดใจ ที่มีลูกหลานหลายท่าน มาบ่นกับผมว่า พ่อแม่ไม่เห็นด้วยกับการกลับมาพัฒนาชีวิตของตัวเองให้เข้มแข็ง เพื่อการพึ่งตนเอง แทนการยอมสวามิภักดิ์เป็นทาสของระบบคิดของทุนนิยม ระบบธุรกิจ ระบบการค้า และระบบโรงงาน ที่ในที่สุด แม้จะใช้ความพยายามทุ่มเททำงานให้ทั้งชีวิต ส่วนใหญ่ก็แทบจะไม่เหลืออะไร นอกจากสุขภาพโทรมๆ กับเศษเงินพอประทังชีวิตได้บ้างเท่านั้น

แม้จะฟังดูแปลกๆ ว่าทำไมพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย จึงไม่เห็นด้วยกับการเปลี่ยนแปลงตัวเอง มาในเส้นทางชีวิตที่ดีกว่า ยั่งยืนกว่า

แต่ก็พอจะเข้าใจได้ว่า ทำไม พ่อแม่ จึงทำตัวเสมือน "ขัดขวางการพัฒนาตัวเองและความเจริญก้าวหน้าของลูกหลานนั้น

อาจจะเป็น เพราะท่านอาจจะเคยผ่านความเจ็บปวดจากความพยายามจะพึ่งตนเองมาหลายครั้งแล้ว ยังไงก็ไปไม่รอด เลยคิดว่า วิธีการคิดแบบพึ่งตนเองแบบที่ลูกหลานคิดจะทำนั้น น่าจะไปไม่รอดแน่นอน

ทั้งนี้ อาจจะเป็น เพราะท่านอาจจะเคยทำมาแบบครึ่งๆกลางๆ ดังคำพังเพย กล่าวว่า "กบกระโดดไม่พ้นปากหลุม" ที่มีคนขุดดักเอาไว้ ยังไงก็ตกมาก้นหลุมเช่นเดิม สู้อยู่เฉยๆ ไม่โดดดีกว่า ไม่เหนื่อย ไม่เปลืองแรง

พอเห็นใครคิดจะทำแบบนั้น ก็เลยหวังดี ขัดขวางไว้ก่อน

ดังนั้น ถ้าเรามีแผนพัฒนาชีวิตที่ดีกว่าเดิม และอยากให้พ่อแม่และคนรอบข้างสบายใจ เราก็ควรจะเรียนรู้ให้ชัด ประเมินสถานการณ์ ทำความเข้าใจ และวางแผนให้ชัด ดำเนินการและปฏิบัติจริงๆ ทำให้ชัด พอได้ผลจริงๆแล้วค่อยไปบอกให้คนอื่นรู้
ตราบใดที่ยังไม่ชัด อย่าเพิ่งไปบอกใคร เพราะคนที่ไม่เข้าใจ แต่หวังดี ก็จะห้ามเรา ทำให้เราเสียแผน เสียกำลังใจในการต่อสู้กับอุปสรรคอื่นๆ อย่างแน่นอน

ผมใช้ระบบคิดอย่างนี้ และทำมาอย่างนี้ ทุกเรื่อง และแทบไม่มีใครขัดขวางผมได้ครับ