28. หลากหลายโอกาส
วันพฤหัสบดี ที่ 28 เมษายน 2559
1. วันนี้ทำอะไร
-วันนี้มีประชุมรายงานความก้าวหน้า และร่วมหารือความเป็นไปได้เกี่ยวกับเกณฑ์ต่าง ๆ เข้มข้นด้วยการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ปัจจัยแห่งความสำเร็จ ปัญหาอุปสรรคและแนวทางแก้ไข
-มีเรื่องแทรกให้ได้ร่วมสั่งสมบุญเข้ามาไล่เลี่ยงระหว่างประชุมอีกสองเรื่อง เหมือนถูกพิสูจน์ใจว่า ใจนี้พุ่งไปเรื่องไหนก่อน คำตอบออกมาจากในใจเลย แต่ก็ไม่ได้ละทิ้ง เมื่อเสร็จกิจหนึ่งก็ลงมือทำทันที
-ครูเมตตาชี้มอบหมายภารกิจชวนเพื่อร่วมบุญในการจัดหายาสำหรับ สามเณรภาคฤดูร้อนที่จะไปทัศนศึกษา คือความล้นหลาม ที่พี่ ๆ เพื่อน ๆ ที่เป็นเภสัชกร พี่ ๆ ที่ร่วมประชุม เพื่อนเก่าที่ยังติดต่อกันอยู่ แจ้งความจำนงร่วมบุญแบบเกิดความคาดหมาย บางท่านก็ร่วมบุญเป็นเงิน บางท่านก็ร่วมบุญเป็น ยา ตามกำลังศรัทธา
2. คาดหวังอะไรในสิ่งที่ทำนั้นบ้าง
-กับการรายงานความก้าวหน้าคือ คาดหวังว่าได้ทำหน้าที่ รวมถึงร่วมหารือ แนวทางของการคัดเลือก Best Practis
-กับการที่มีคนมาปรามาสครู เพียงได้รับรู้ ใจข้างในมันพุ่งออกมาแบบรู้สึก รับไม่ได้ หน้าที่ของลูกศิษย์ที่พึงทำคือ ปกป้องเต็มกำลัง
-กับบทความข่าวที่พี่ ๆ ขอให้เขียน ยกร่างเพื่อ เสนอ รมต. คาดหวังว่า ได้ทำตามที่รับปากพี่ๆไว้
-เรื่องการจัดหายาคาดหวังว่า ได้ยาตามที่ครูชี้บอก รวมถึงได้ชวน พี่ๆเพื่อนๆ เภสัชกร มาร่วมบุญกัน รวมถึงพี่ๆที่มาร่วมประชุม และเพื่อนๆที่ยังติดต่อ คิดง่าย ๆว่า ถ้าเรามี สิ่งมีค่าอยู่ในมือ เราจะแบ่งปันให้ใคร หน้าที่ของหนู คือ บอกออกไป ส่วนผู้ใดถึงพร้อมก็จะรักษาโอกาสไว้อย่างไม่ลังเล
3. มีอะไรเป็นไปตามความคาดหวังนั้นหรือไม่เป็นไปตามความคาดหวังนั้น เพราะอะไร
-งานประชุมแม้จะใช้เวลายาวนานกว่าที่วางแผนไว้ แต่ก็ บรรลุเป้าหมายตามความตั้งใจที่วางไว้ โดยส่วนตัว แม้จะเตรียม ppt แต่สุดท้ายตัดสินใจไม่ใช้ก็ไม่ได้รู้สึกว่าเสียดายอะไร เพราะประเด็นที่ตั้งใจมาแลกเปลี่ยนและรายงานก็ได้ เสนอครบถ้วนอย่างที่ตั้งใจ เกินคาดกับปัญหาอุปสรรคที่หนูเจอ หลาย ๆ แห่งก็เจอเช่นเดียวกัน
- กับประเด็นที่มีคนมาปรามาสครู ข้างในมีเสียงดังขึ้นมาว่า พลาดมาหลายทีครั้งนี้จะทำเต็มที่ ซึ่งก็เดินหน้าตามความคาดหมายที่ตั้งใจไว้ เพราะเคยพลาดและช้ามาหลายที สิ่งที่หนูไม่ปรารถนาคือ การมาวัดแล้วไม่เจอครู จิตใจหนูคงจะแห้งแล้วการมาวัด คงจะพลาดอีกหลาย ๆโอกาส นั่นไม่ใช่เป้าหมายที่จะยอมให้เกิดขึ้น นั่นคือ คำตอบให้มีให้กับตนเอง เรื่องนี้ต้องรีบทำ
-งานยกร่างบทความตามที่พี่ๆขอ หน้าที่คือ ทำออกมา พี่เขาจะใช้หรือไม่ใช้นั่น อยู่นอกเหนือการตัดสินใจของหนู โดยส่นตัว พอใจตามนั้น แบบเสร็จแล้วก็เสร็จ
-ภารกิจที่ครูมอบหมายให้ชวนเพื่อนเภสัชกร จัดหายา เป็นความเกินคาดที่ ประทับใจกับตนเองมาก เหมือนเป็นจังหวะโอกาสที่ใช้ ทุกอย่างลงตัวอย่างที่มันเป็น มีผู้ร่วมแจ้งความจำนงมารวมยาเป็นเงิน 3100 บาท และเป็นยาอีกจำนวนหนึ่ง เป็นความซึ้งใจ ดีใจที่ประมาณค่าไม่ได้ แล้วก็มีเสียงดังขึ้นในใจนี้ว่า
“การทำกรรมดีแบบนี้เอง ทำให้ ผู้คนเหล่านี้ ได้มาเป็นเภสัชกร
การถวายยา ทำบุญด้วยยา ต่าง ๆนาๆที่ทำจนเกิดความเคยชิน เป็นอานิสงส์ให้ชาตินี้ได้เกิดมาเป็น เภสัชกร”
คงทำแบบนี้มาหลายชาต การหยิบยื่น ยารักษาโรคให้กับผู้คนเป็นอาจิณ ถวายยาแด่ครูบาอาจารย์นั้นอานิสงส์ใหญ่”
โดยส่วนตัวหนูรู้กับตนเองว่า “บุญนี้บุญใหญ่ ใครมีโอกาสได้ร่วม คือ ถึงพร้อมจริงๆ” ผลลัพธ์ที่ออกมาจนถึง ณ นาทีนี้คือ คำตอบ
4. ได้เรียนรู้อะไร
-การรายงานความก้าวหน้าแบบใช้การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ให้อะไรมากกว่าการส่งข้อมูลเป็นเอกสาร มากกว่าการสื่อสารผ่าน Conference เพราะรับรู้กันและกันได้ ไม่มีใครเร่งกัน มีแต่ช่วยกันคิด ช่วยกันมอง หลังจากฟังแต่ละคน ก็ เหมือนได้วิธีทำงานเพิ่มที่จะทำให้เกิดประสิทธิภาพและบรรลุเป้าหมาย
-หน้าที่ของ ลูกศิษย์ต่อครูบาอาจารย์ คือ ยืนยันความบริสุทธิ์ เพราะลูกศิษย์ คือ ผลผลิตจากการบ่มเพาะ ขัดเกลา ครูบาอาจารย์ ใช้หัวใจ ที่เปี่ยมด้วยรักและเมตตา ทุ่มเทขัดเกลา จนลูกศิษย์ เติบโตทางจิตวิญญาณ เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นขนาดนี้
ผู้ที่อยู่ใกล้ชิดครูบาอาจารย์ก็คือ ลูกศิษย์ จะมาให้คนอื่น มัวๆ เดา ๆ แล้วมาปรามาสท่าน โดยนิ่งเฉย ก็เหมือนสมรู้ร่วมคิดกับคนอื่นมาปรามาสครูบาอาจารย์ตนเอง
พึ่งเข้าใจคำว่า “ปกป้อง” แบบแจ่มชัดในใจ
ปกป้อง ไม่ใช่การไปนั่งเฝ้าหรือ วิ่งล้อมหน้าล้อมหลัง
แต่ใจที่ปกป้อง นั้น คือความรู้สึกที่พุ่งออกมาจากภายใน ใจที่พร้อมจะเผชิญกับทุกสิ่งที่มาปะทะแบบมุ่งร้ายต่อครูบาอาจารย์ ก่อนจะถึงท่านนั้นต้องผ่าน ใจแบบนี้ไปก่อน เมื่อก่อนไม่เข้าใจ มันแค่คิดเอาและรู้แล้วว่า ที่ผ่านๆมาไม่ใช่
-ภารกิจที่ครูมอบให้ ทำให้ใจนี้เห็นภาพชัดของคำว่า ความเป็นเภสัชกรไม่ใช่ได้มาโดยบังเอิญ
นี่คือ บุพกรรมที่สั่งสมมานับชาติไม่ถ้วน ของแต่ละคน รวมถึงพี่ ๆ เพื่อนที่ร่วมบุญมาในครั้งนี้ แต่ละท่าน ร่วมบุญจนเป็นนิสัย นั่นคือ ความถึงพร้อมของใจของแต่ละคนอย่างไร้ประมาณ สาธุๆๆ
5. จากบทเรียนที่ได้เรียนรู้นี้จะทำอย่างไรเพื่อป้องกันความผิดพลาดไม่ให้เกิดขึ้นอีก
ภารกิจ หรือสิ่งที่ครูมอบหมาย ถ้าทำทันที ผลออกมา ทรงพลังมาก ๆ รู้เลยว่า ข้างในมันพุ่งออกมาเพื่อทำหน้าที่ได้อย่างเต็มที่ และมีพลังที่จะทำสิ่งอื่นๆด้วย
ศีล
1. ไม่ฆ่า ไม่เบียดเบียน
ยังส่งบันทึกช้า ด้วยความต่อเนื่องที่ทำอะไรข้างนอก ยอมรับกับตนเอง ว่ายังบกพร่อง
2. ไม่ลักทรัพย์ ไม่หยิบของที่เจ้าของไม่ได้ให้
กับการได้รับโอกาสบอกบุญเรื่องจัดหายา เริ่มคิดกับตนเองตั้งแต่ว่า ถ้าไม่มีใครร่วมเราก็จะซื้อถวายเอง เป็นอะไรที่น่าทึ่งจนรู้สึกได้ว่า ถ้าตั้งใจทำเรื่องนี้ดี ๆ จะทำให้ก้าวข้ามอุปสรรคที่เจออยู่ได้
3. ประพฤติพรหมจรรย์
ราคะยังมีแหลมๆหน้าค่ะ ระงับด้วยการฟัง คิด พิจารณา เหมือนข้างในที่แหลมหน้าออมาก็หัวทิ่มแต่ก็ยังมี กับวิถีชีวิตนอกที่ทำงานแม้จะถูกทักบ้างแต่ใจก็รู้สึก ปรับตัวได้บ้างค่ะ
4. ไม่โกหก ไม่พูดส่อเสียด
ส่งบันทึกช้า
5. ไม่ดื่มเหล้า ไม่ขาดสติ
ยังเผลอสติอยู่ ตอนที่ใจฮึบๆ ขึ้นมาเขียนชี้แจงมีจังหวะเผลอไหล แต่พลังที่ดันขึ้นมาทำให้การเขียนงานพุ่งออก ตอนที่เข้าไปซื้อยาที่แมคโครก็ยังเผลอไหล
6. ไม่ทานอาหารหลังเที่ยง
หิว วันนี้ทานกราโนล่าที่ถือมาสำหรับตนเอง ดีที่ยังติดมือมาเหมือนเป็นเครื่องยังชีพกับตนเองตลอดเช้า
7. ไม่ร้องเพลง ดูละคร ไม่ใช้เครื่องประทินผิว ได้แค่ประคอง
แม้มันจะอ้างงาน แต่ก็รู้ว่าใจก็ไหล
8. ไม่นั่งนอนบนที่นอนสูง ยัดนุ่นหรือสำลี
พอได้ แต่ก็มีง่วงค่ะ
