หมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ
พ.ญ. ศิริรัตน์ เอกศิลป์ สุวันทโรจน์

วันวานรำลึก(๒๕) : ม่อยกะรอก vs จามๆๆๆ


๑ ปีก่อนถอดหมวกข้าราชการ มีเรื่องราวเกิดขึ้นดังนี้ ………….

คราวก่อนเดินทางไปอีสานไม่กี่วัน พอกลับถึงบ้านก็ไอ…ไอ..ไอ……

ทำงานได้ไม่กี่วันก็ชีพจรลงเท้า…เดินทางไปภาคกลางอีก…ระหว่างทางม่อยกระรอก…ถึงที่หมายหลับเป็นตาย…….

พอมีแรงทำโน่นนี่ได้….ไม่กี่วัน…เดินทางกลับบ้าน..อาการม่อยกระรอกคืนกลับมาอีกรอบ……

วันหยุดสุดสัปดาห์วันแรก เลยถือโอกาสนอน…นอน…นอน…ตลอดวัน….ตลอดคืน…(ซึ่งไม่เคยมีพฤติกรรมเยี่ยงนี้มาก่อน ครอบครัวก็ดี๊ดี ไม่ปลุกให้ตื่น) ………

และแล้ววันหยุดสุดสัปดาห์วันที่ ๒ ก็มีเหตุให้ชีพจรลงเท้าไปเกาะพีพี…และอีกหลายเกาะในกระบี่….เสร็จสิ้นภารกิจขึ้นบกมา รู้สึกเท้งเต้งยังไงพิกล……..

วันนี้ระหว่างอยู่ผ่านมาได้ ไม่เกิดอาการม่อยกระรอก..ดีจริงๆ…พรุ่งนี้ก็จะมีรายการชีพจรลงเท้าเข้าภาคกลางอีกครั้ง…จะเป็นยังไงบ้าง….ชักอยากรู้




๔ ปีหลังถอดหมวกข้าราชการ (๑ เดือนก่อนขึ้นปีใหม่ ๒๕๖๐)

เดินสายไปภาคกลางไม่กี่วัน กลับถึงบ้าน จาม จาม จาม จาม

อาการเช่นว่านี้เคยมาเยือนทุกวันตอนอายุเริ่มด้วยเลข ๒-๓ แล้วก็จากไปนานมากนับแต่อายุขึ้นต้นด้วยเลข ๕……คิดถึงหรือไรจึงแวะมาเยี่ยมกันอีก……..

มีฝนทุกเช้า-เย็น….ตื่นเช้า จาม จาม จาม…มาเยี่ยมตั้งแต่เช้า จดค่ำ….คิดว่าไม่เป็นไร ปล่อยไปก่อน…..น่าว่านอนแช่แอร์มากไปหรือเปล่า!!!!

ปีใหม่เวียนมาถึง มีภาระกิจออกจากบ้านยามค่ำ ติดต่อหลายคืน…..ฝนมาเยือน ๒-๓ วันเว้นวัน…..ยังจามอยู่นั่นแล้ว……คิดว่าเอาน่าแค่จาม ไม่เป็นไร ออกไปนอกบ้านได้…..กลับบ้านนอนหลังเที่ยงคืนซะด้วย……




มีแปลก…อยู่นอกบ้าน บ่เป็นหยัง เหงื่อซึมผ้า กลับเข้าบ้านทีไร หนาวเมื่อนั้น…เอ๊ะยังไงละนี่……..ดูแลตัวเองเฉกเป็นหวัด….อาบน้ำหัวค่ำ นอนตื่นสาย ดื่มน้ำเยอะ….(แต่ยังนอนหลังเที่ยงคืน…แฮ่ๆ)……..

ทำยังไง๊ยังไง หนาวหาย ก็ยังจามตลอด…….เดือนที่ ๒ ของปี ๒๕๖๐ มีโปรแกรมชีพจรลงเท้าไปเหนือ เอายังไงดี(หว่า)….ผ่านมาเดือนกว่าแล้ว…..ตัดสินใจซะเหอะว่าป่วยเข้าแล้ว……..ไม่กินยามากว่า ๑๐ ปีแล้ว คราวนี้หนีไม่พ้นละนะ




ยอมรับ….แล้วก็ขมีขมันแวะไปเยี่ยมหมอรุ่นน้องหายา เฉียดฉิวกับเวลาที่เขาพอมีให้….(พวกเขาเตรียมงานต้อนรับเจ้านายสูงสุดกันอยู่พอดี)…ได้ยามาสมใจ……..

เมื่อชีพจรลงเท้า พกยาติดไปด้วย…..เปิบยาไปด้วย ย่างเท้าตามโปรแกรมไปด้วย….ยาไม่ทันหมดแผง ทุกอาการขอลาจาก…(ยาเขาดีจริงๆ)…..

ประสบการณ์ในครานี้ สอนว่า แก่แล้วไม่เจียม ปล่อยให้ความคิดหลอกว่ายังหนุ่ม สามารถเผด็จศึกเชื้อหวัดได้…๕๕๕๕

๑๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐

หมายเลขบันทึก: 625699เขียนเมื่อ 10 มีนาคม 2017 22:37 น. ()แก้ไขเมื่อ 10 มีนาคม 2017 23:20 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)

(จามเมื่อกิน...อะไรที่ออกจากถุง..แถม..คัน. อิอิ)....ค่ะคุณหมอ...แวะมาบอก. ว่าเป็น..เรื่องที่ต้องยอมรับ..ซะแล้ว...เจ้าค่ะ...

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท