๑ ปีก่อนถอดหมวกข้าราชการ มีเรื่องราวเกิดขึ้นดังนี้ ………….
คราวก่อนเดินทางไปอีสานไม่กี่วัน
พอกลับถึงบ้านก็ไอ…ไอ..ไอ……
ทำงานได้ไม่กี่วันก็ชีพจรลงเท้า…เดินทางไปภาคกลางอีก…ระหว่างทางม่อยกระรอก…ถึงที่หมายหลับเป็นตาย…….
พอมีแรงทำโน่นนี่ได้….ไม่กี่วัน…เดินทางกลับบ้าน..อาการม่อยกระรอกคืนกลับมาอีกรอบ……
วันหยุดสุดสัปดาห์วันแรก เลยถือโอกาสนอน…นอน…นอน…ตลอดวัน….ตลอดคืน…(ซึ่งไม่เคยมีพฤติกรรมเยี่ยงนี้มาก่อน ครอบครัวก็ดี๊ดี ไม่ปลุกให้ตื่น) ………
และแล้ววันหยุดสุดสัปดาห์วันที่ ๒ ก็มีเหตุให้ชีพจรลงเท้าไปเกาะพีพี…และอีกหลายเกาะในกระบี่….เสร็จสิ้นภารกิจขึ้นบกมา รู้สึกเท้งเต้งยังไงพิกล……..
วันนี้ระหว่างอยู่ผ่านมาได้ ไม่เกิดอาการม่อยกระรอก..ดีจริงๆ…พรุ่งนี้ก็จะมีรายการชีพจรลงเท้าเข้าภาคกลางอีกครั้ง…จะเป็นยังไงบ้าง….ชักอยากรู้
๔ ปีหลังถอดหมวกข้าราชการ (๑ เดือนก่อนขึ้นปีใหม่ ๒๕๖๐)
เดินสายไปภาคกลางไม่กี่วัน กลับถึงบ้าน จาม จาม จาม จาม
อาการเช่นว่านี้เคยมาเยือนทุกวันตอนอายุเริ่มด้วยเลข ๒-๓ แล้วก็จากไปนานมากนับแต่อายุขึ้นต้นด้วยเลข ๕……คิดถึงหรือไรจึงแวะมาเยี่ยมกันอีก……..
มีฝนทุกเช้า-เย็น….ตื่นเช้า จาม จาม จาม…มาเยี่ยมตั้งแต่เช้า จดค่ำ….คิดว่าไม่เป็นไร ปล่อยไปก่อน…..น่าว่านอนแช่แอร์มากไปหรือเปล่า!!!!
ปีใหม่เวียนมาถึง มีภาระกิจออกจากบ้านยามค่ำ ติดต่อหลายคืน…..ฝนมาเยือน ๒-๓ วันเว้นวัน…..ยังจามอยู่นั่นแล้ว……คิดว่าเอาน่าแค่จาม ไม่เป็นไร ออกไปนอกบ้านได้…..กลับบ้านนอนหลังเที่ยงคืนซะด้วย……
มีแปลก…อยู่นอกบ้าน บ่เป็นหยัง เหงื่อซึมผ้า กลับเข้าบ้านทีไร หนาวเมื่อนั้น…เอ๊ะยังไงละนี่……..ดูแลตัวเองเฉกเป็นหวัด….อาบน้ำหัวค่ำ นอนตื่นสาย ดื่มน้ำเยอะ….(แต่ยังนอนหลังเที่ยงคืน…แฮ่ๆ)……..
ทำยังไง๊ยังไง หนาวหาย ก็ยังจามตลอด…….เดือนที่ ๒ ของปี ๒๕๖๐ มีโปรแกรมชีพจรลงเท้าไปเหนือ เอายังไงดี(หว่า)….ผ่านมาเดือนกว่าแล้ว…..ตัดสินใจซะเหอะว่าป่วยเข้าแล้ว……..ไม่กินยามากว่า ๑๐ ปีแล้ว คราวนี้หนีไม่พ้นละนะ
ยอมรับ….แล้วก็ขมีขมันแวะไปเยี่ยมหมอรุ่นน้องหายา เฉียดฉิวกับเวลาที่เขาพอมีให้….(พวกเขาเตรียมงานต้อนรับเจ้านายสูงสุดกันอยู่พอดี)…ได้ยามาสมใจ……..
เมื่อชีพจรลงเท้า พกยาติดไปด้วย…..เปิบยาไปด้วย ย่างเท้าตามโปรแกรมไปด้วย….ยาไม่ทันหมดแผง ทุกอาการขอลาจาก…(ยาเขาดีจริงๆ)…..
ประสบการณ์ในครานี้ สอนว่า แก่แล้วไม่เจียม ปล่อยให้ความคิดหลอกว่ายังหนุ่ม สามารถเผด็จศึกเชื้อหวัดได้…๕๕๕๕
๑๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐
(จามเมื่อกิน...อะไรที่ออกจากถุง..แถม..คัน. อิอิ)....ค่ะคุณหมอ...แวะมาบอก. ว่าเป็น..เรื่องที่ต้องยอมรับ..ซะแล้ว...เจ้าค่ะ...