เสื้อผ้าอาภรณ์นั้นมีค่าเพราะป้องกันลม แดด หนาว ฝนได้ฉันใด บุคคลที่สวมใส่เสื้ออาภรณ์เหล่านั้นด้วยสติปัญญานั้นไซร้ ย่อมป้องกันได้ซึ่งความหลงในร่างกาย และตัวตน
สมมติ คือ สมมติ ... วิมุติ คือ วิมุติ
เรายังอยู่ในโลก ในสังคม เรายังจำเป็นต้องใช้สมมติ แต่อย่าให้สมมตินั้นมาครอบงำจิตใจของเราจนต้องดิ้นรนกระเสือกกระสนไปแสวงหาเพื่อให้ได้มาซึ่งการครอบครองสิ่งสมมติเหล่านั้น
ขอจงใช้สมมติให้เกิดประโยชน์เพื่อเดินทางสู่ความเป็นวิมุติ คือ หลุดจากสิ่งสมมติทั้งหลายทั้งปวง...
หากเด็ก ๆ เปรียบเสมือนผ้าขาว ถ้าหากจำเป็นที่จะต้องแต่งเติมสีใดลงไปบนผืนผ้าสีขาวนั้น ขอให้แต่งเติมคำที่คงไว้ซึ่งการครองสติ ย้ำเตือนใจ ให้ปราศจากเสียได้ซึ่งความโลภ ความโกรธ ความหลง...
สุขใด จะเสมอด้วยความสงบไม่ได้ ไม่มี
ความสงบที่จะเกิด จะมีขึ้นได้นั้น ย่อมเกิดจากใจที่ใส สะอาด บริสุทธิ์ และสิ้นสุดแห่งความเห็นแก่ตัว...
ไม่มีความเห็น