๑,๒๙๒ ขึ้นอย่าหลง ลงอย่าท้อ

          ถ้อยคำที่ยึดมั่นถือมั่นมาโดยตลอดของการเป็นผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็ก ซึ่งส่วนมากจะมีแต่เรื่องให้ท้อถอยเสียเป็นส่วนใหญ่ ต้องหมั่นเตือนตนให้อดทน ยอมขมแล้วขมอีก

          บางช่วงเวลาก็ปรากฏโชคลาภเข้ามาในชีวิตเหมือนกัน ใช่ว่าจะมีแต่ความระทมขมขื่นเท่านั้น จึงเป็นส่วนผสมที่กลมกลืน สร้างสมดุลชีวิตให้มีรสชาติและมีพลังใจช่วยเสริมแรงขึ้นมาได้บ้าง อย่างไรก็ตาม ภายใต้จิตสำนึก บอกตัวเองไว้เสมอว่า ต้องพยายามคาดหวังให้น้อย

          แต่ในช่วงเวลานี้ ที่คาดหวังน้อยถึงน้อยที่สุดกลับมีเรื่องราวดีๆเข้ามา จากข้อมูลและประสบการณ์ตรงที่ได้รับ...ทำให้ต้องกระตุกต่อมความลุ่มหลงในลาภยศและผลประโยชน์ที่ได้รับ

          เพราะกำลังหลงใหลได้ปลื้มกับการคำนวณเงินบำนาญ ที่จะได้รับในอีก ๑๔ เดือนข้างหน้า กรมบัญชีกลางบอกว่า จะคำนวณเวลาปฎิบัติราชการแบบทวีคูณ เนื่องมาจากเคยทำงานที่ อ.ศรีสวัสดิ์ จ.กาญจนบุรี ในช่วงนั้นมีการประกาศกฎอัยการศึกด้วย

          จึง(อาจ)ทำให้เวลารับราชการเพิ่มขึ้นอีก นับ ๑๐ ปี นั่นหมายความว่าถ้าคำนวณตามสูตรแล้ว จะได้รับเงินบำนาญรายเดือน เกือบเท่าเงินเดือนปัจจุบัน...วันนี้เลยต้องกอดสมุดทะเบียนประวัติไว้แน่นเลย

          จากนั้น...จึงได้คุยกับคุณหมอท่านหนึ่ง ซึ่งเคยมาดูงานที่โรงเรียน เมื่อ ๔ ก่อน ท่านสนใจกิจกรรมดนตรี ที่ผมนำภาพและคลิ๊ปลงเฟสบุ๊ค ท่านบอกว่า..มีอะไรให้ผมช่วยเหลือก็บอกนะครับ

          ผมมีหรือจะรอช้า บอกไปเลยว่า กำลังปรับปรุงวงดุริยางค์ ต้องการกลองใหญ่ ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง ๒๐ นิ้ว กับกลองสแนร์ หน้ากว้าง ๑๔ นิ้ว สองรายการนี้มีความต้องการจำเป็นมาก..คุณหมอตอบตกลงเมื่อคืน ตอนหนึ่งทุ่ม พอสามทุ่มท่านบอกว่า...ของสั่งแล้ว ร้านจะส่งให้ในช่วงวันหยุดยาว ผอ.อยู่โรงเรียนหรือเปล่า?...อยู่ครับ..ผมทำงานที่โรงเรียนทุกวัน...(ฮา)

          แล้วก็มาถึงเรื่องราวของวันนี้ ที่เทศบาลบอกว่าจะมาช่วยโรงเรียนปลูกแฝกที่โคกหนองนา ตอนแรกคิดว่า จะแวะมาแบบไม่เป็นทางการ ที่ไหนได้ มากันหมดสำนักงานพร้อมถ่ายภาพเป็นที่ระลึก และลงมือปลูกอย่างจริงจังและตั้งใจ บริเวณคันสระจึงสมประสงค์ตามเจตจำนง ที่ผมต้องการจะให้โคกหนองนาสมบูรณ์แบบ เพื่อเดินตามรอยพระราชดำริของพ่อหลวง 

          เทศบาลไม่ได้มามือเปล่า นอกจากจะนำแฝกมาแจกฟรีพร้อมปลูกให้ด้วยแล้ว ยังได้นำอุปกรณ์คัดแยกขยะอย่างหรูมาฝากโรงเรียนด้วย..ทำให้รู้สึกปลื้มปริ่มกระหยิ่มยิ้มย่อง รับรองงานพัฒนาสิ่งแวดล้อมคล่องตัวแน่นอน

          รายการเกือบสุดท้าย ครูธุรการมารายงานว่า กีฬากลุ่มเดือนหน้า หนูหาผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการได้แล้ว เสื้อกีฬาของครูและเสื้อกีฬาทุกประเภทของนักเรียน ใช้เสื้อใหม่ทั้งหมด 

          ผมก็เลยบอกให้ครูทำหนังสือขอบคุณเขาไป ใจก็คิดว่า..เรื่องราวดีๆเข้ามาในช่วงท้ายของการรับราชการ...ก็รู้สึกเบิกบานดีเหมือนกัน

          เท่านั้นยังไม่พอ...บ่ายสองโมงครึ่ง เจ้าหน้าที่จากสำนักงานคณะกรรมการดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ (สดช.) กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม เข้ามาสำรวจข้อมูลคอมพิวเตอร์ที่ห้องสมุดของโรงเรียน

          พอรู้ว่า โรงเรียนมีแต่คอมพิวเตอร์มือสอง และอาคารสถานที่ ตลอดจนระบบอินเตอร์เน็ต อยู่ในเกณฑ์ทุกอย่าง สมควรได้รับการช่วยเหลือจาก สดช. เจ้าหน้าที่จึงบันทึกภาพและให้ผมลงนามเพื่อการรับเงื่อนไขที่จะขอรับการสนับสนุนในด้านวัสดุอุปกรณ์ดังนี้

          คอมพิวเตอร์ ๑๒ ชุด เครื่องปริ๊น เครื่องปรับอากาศ กล้อมวงจรปิด ค่าไฟฟ้า และครู ๑ คน สัญญา ๕ ปี เงินเดือน ๑๕,๐๐๐ บาท  ฯลฯ

          เจ้าหน้าที่ สดช.กลับไปแล้ว ก่อนขับรถออกไป ยังบอกด้วยว่า “วันนี้ไม่ได้มาสำรวจข้อมูล ไม่มีการคัดเลือกหรือแข่งขันกับใคร..แต่หนูตัดสินใจแล้วว่า..โรงเรียนนี้เหมาะสม จะได้เข้าร่วมโครงการกับสดช.อย่างแน่นอน...”

          ผมเดินตัวปลิว เหมือนล่องลอยไปกับสายลม พอรู้สึกตัวอีกที ก็เลยต้องตั้ง..สติ.. บอกตัวเองอีกทีว่า...ขึ้นอย่าหลง ลงอย่าท้อ...ใกล้เกษียณแล้ว เดี๋ยวหัวใจจะวายเสียก่อน 

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๒๖  กรกฎาคม  ๒๕๖๕