๑,๓๐๕ กิมไป๊ เหรียญทอง และโรงเรียนบ้านหนองผือ

คำพูดสุดท้ายก่อนขึ้นรถเพื่ออำลาจากกัน คุณบุญชูบอกว่า..”ขอให้อาจารย์ใช้เงินจำนวนนี้ ตามความประสงค์ของอาจารย์ เพื่อให้โรงเรียนมีการพัฒนาและมีคุณภาพตลอดไปนะครับ”

ผมไม่ได้นำนักเรียนออกไปทัศนศึกษามาเป็นเวลา ๒ ปีแล้ว อันเนื่องมาจากสถานการณ์โควิด เงินอุดหนุนทึ่ภาครัฐจัดให้มาทุกปี ก็ต้องส่งคืนเป็นรายได้แผ่นดิน

ปีนี้ ตั้งใจไว้ว่าจะต้องไม่พลาด จึงวางแผนที่จะออนทัวร์กันตั้งแต่ภาคเรียนนี้เลย เพื่อมิให้เป็นการเสียเวลา ถึงแม้ฝนฟ้าจะไม่ค่อยเป็นใจเท่าที่ควรก็ตาม

ออกจากโรงเรียนตั้งแต่ตีห้าครึ่ง ด้วยรถบัสปรับอากาศอย่างหรู มุ่งสู่เขตบางคอแหลม อันเป็นที่ตั้งของ “เหรียญทองการพิมพ์” เป็นบริษัทของคุณบุญชู ลิ่มอติบูลย์

คุณบุญชู ก็คือผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการของโรงเรียน เริ่มตั้งแต่ปี ๒๕๕๗ ท่านบริจาคเงินสร้างห้องสมุด จากนั้นก็ได้บริจาคเงินให้โรงเรียนทุกปี ปีละไม่ต่ำกว่า ๑๐๐,๐๐๐ บาท

เงินของคุณบุญชู ทางโรงเรียนนำไปจัดจ้างครูเป็นกรณีพิเศษ เพื่อให้มีครูครบชั้น นำมาซึ่งการบริหารจัดการศึกษาให้ผู้เรียนมีคุณภาพ เป็นที่รักและศรัทธาของผู้ปกครองและชุมชน

คุณบุญชู ชวนไว้นานแล้ว ให้ผมนำนักเรียนไปทัศนศึกษากระบวนการทำงานของบริษัทที่มีระบบการพิมพ์ที่ทันสมัย ซึ่งอาจจะทำให้นักเรียนเกิดแรงบันดาลใจ ในการเรียนรู้เพื่อมุ่งสู่อนาคต

เก้าโมง ตรงตามเวลานัดหมาย รถขับเคลื่อนถึงบริษัทเหรียญทอง คุณบุญชูลงมาให้การต้อนรับ นำคณะครูและนักเรียน เข้าฟังการบรรยายสรุป ก่อนที่จะเยี่ยมชมกระบวนการผลิตต่อไป

ในการนี้...ถือว่าได้ความรู้และประสบการณ์มากมาย ทั้งครูและนักเรียน ตั้งแต่คำว่า “กิมไป๊”กรุ๊ป ซึ่งมีบริษัทในเครือหลายแห่ง หนึ่งในนั้นคือเหรียญทองการพิมพ์ของคุณบุญชู ลิ่มอติบูลย์

ธุรกิจหลักที่สร้างรายได้มหาศาลก็คือ การผลิตบรรจุภัณฑ์ ทั้งเครื่องอุปโภคและบริโภค เริ่มตั้งแต่การออกแบบ ให้สีสัน ลงมือพิมพ์ ตกแต่งให้สวย และประกอบเป็นผลิตภัณฑ์ที่สมบูรณ์

ฉลากสินค้าหรือแพ๊คเก็ตในร้านสะดวกซื้อหรือในห้างสรรพสินค้า ในโฆษณาที่เราคุ้นตา ล้วนมาจากบริษัทในเครือ “กิมไป๊” พูดได้ว่านี่คือโรงพิมพ์ที่ใหญ่มาก เป็นเบอร์ต้นๆของเมืองไทยอย่างแน่นอน

บรรจุภัณฑ์ต่างๆ ๒ ใน ๓ ของเมืองไทย ล้วนเกิดมาจาก “กิมไป๊” หรือเหรียญทองการพิมพ์ทั้งสิ้น ผมได้ทราบความจริงแบบนี้แล้ว รู้สึกตื่นตะลึง อึ้งและทึ่งกับที่มาที่ไป ในกิจการของคุณบุญชู

โรงงานที่ทันสมัย มีเครื่องจักรขนาดใหญ่โตมโหฬารนับ ๑๐๐ เครื่อง ที่ทำหน้าที่ในกระบวนการผลิตที่แตกต่างกันไป พิมพ์ได้ทั้งกระดาษและพลาสติค การออกแบบก็สวยงามประณีตมากๆ

เมื่อเยี่ยมชมเสร็จแล้ว คุณบุญชูเปิดโอกาสให้นักเรียนซักถาม ตรงนี้นี่เองที่ทำให้ผมได้ทราบ คำว่า “กิมไป๊” มีความหมายว่า “เหรียญทอง” และท้ายที่สุดคุณบุญชูให้ข้อคิดแก่นักเรียน ถึงการใฝ่รู้ใฝ่เรียน ที่ต้องหมั่นค้นคว้าและตั้งคำถาม เพื่อให้ได้มาซึ่งความรู้และได้คำตอบที่แท้จริง

ผมกับคณะครู และนักเรียน ได้รับประทานหารกลางวันร่วมกับคุณบุญชู เสร็จแล้วได้ถ่ายภาพร่วมกันเป็นที่ระลึก ก่อนลากลับคุณบุญชูได้มอบเงินให้โรงเรียนจำนวน ๑๕๐,๐๐๐ บาท

ช่วงบ่าย...ผมนำนักเรียนเข้าชม”ท้องฟ้าจำลอง”จนถึงบ่ายสามโมง รถก็ติดมากมาย กว่าจะเคลื่อนตัวขึ้นทางด่วนได้ก็รู้สึกทุลักทุเลและร้อนรุ่มอยู่ในใจ คิดว่ากว่าจะถึงที่หมายคงจะดึกเป็นแน่แท้

ในระหว่างที่รถติดยาวเหยียด ผมต้องหลับตาเพื่อทำใจให้เคยชินและสงบเย็น อีกใจหนึ่งก็คิดถึงคุณบุญชู ผู้มีพระคุณอันประเสริฐ ที่ไม่เคยลืมบ้านหนองผือโรงเรียนเล็กๆ ตลอด ๗ ปีที่ผ่านมา

ผมหลับไปจริงๆ มาตื่นอีกที รถบัสปรับอากาศอยู่บนถนนราชพฤกษ์เพื่อเข้าสู่บางบัวทอง แล้วตรงไปยังจังหวัดสุพรรณบุรี นัดพบผู้ปกครองไว้ที่หกโมงเย็น ต้องแจ้งกันใหม่ที่ไลน์กลุ่มเปลี่ยนเป็นทุ่มครึ่งตรง แล้วก็ถึงโรงเรียนได้พอดิบพอดี

กว่าจะถึงบ้านก็สองทุ่ม ฝนตกหนักมาก..ไฟฟ้าก็ดับ รู้สึกหิวจนตาลาย นึกขึ้นได้ว่าลูกน้องคนสนิทของคุณบุญชู ฝากขนมปังกับซาลาเปามาให้ถุงใหญ่ จัดไป แล้วก็รอดไปได้อีกหนึ่งมื้อ

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๙ กันยายน ๒๕๖๕