๑,๓๒๐ งานเข้า...

รูปภาพหลายพันรูป ที่หมดเงินไปหลายหมื่นบาท เรียงปีพ.ศ. แยกหัวข้อกิจกรรมไว้ชัดเจน และที่ชัดไปกว่านั้นก็คือความเพียรพยายาม..ในสมัยก่อนโน้น มันช่างมหัศจรรย์ใจเหลือเกิน

เริ่มตั้งแต่วันแรก..ของการทำงานในปีพ.ศ.ใหม่ งานสำคัญที่ไปมาหาสู่แบบจู่โจม แต่ก็เตรียมตัวเตรียมใจไว้บ้างเล็กน้อย จึงรับมือได้อย่างทันท่วงที

อย่างไรก็ดี ที่ต้องใช้คำว่างานเข้า ทั้งที่คำนี้ มีความหมายเชิงลบมากกว่าบวก มีความหนักใจให้แก้ปัญหา แต่งานวันนี้ มิได้เป็นอย่างนั้น แค่หนักแรงเพียงอย่างเดียว

เพราะเวลาที่มีไม่มากพอ ประมาณการแล้ว จึงตัดสินใจรีบลงมือทำงานที่เข้ามาทันที ไม่รอให้ถึงวันพรุ่งนี้ ที่นัดหมายผู้ปกครองบางส่วน ให้มาประชุมโดยพร้อมเพรียงกัน

เพื่อหารือและขอการมีส่วนร่วม ทำงานกับคณะครูในวันเสาร์ ในการขนย้ายสิ่งของ วัสดุและอุปกรณ์การเรียนการสอนออกจากอาคารเรียนหลังเก่า ที่มีอายุย่าง ๔๓ ปี

คงต้องบอกผู้ปกครอง...โรงเรียนมิได้สั่งรื้อถอนอาคาร งานนี้ได้งบประมาณสำหรับการทาสีภายนอกภายในเท่านั้น ให้สดใสและดูใหม่ไปอีกหลายปี เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว

วันนี้บอกครูชั้น ป.๑ – ป.๓ ที่อยู่ ณ อาคารเก่าเป็นที่เรียบร้อย อย่ารอให้ถึงวันเสาร์ มีงานเบาๆที่อัดแน่นด้วยปริมาณบานอยู่เต็มห้อง ขนย้ายไปสู่ปลายทางยังห้องเก็บของได้เลย

ส่วนใหญ่จะเป็นงานเอกสาร สื่อการสอน หนังสือเรียน แบบฝึกหัด ส่วนตู้ โต๊ะ ชั้นเอกสารและป้ายนิเทศ จะขอแรงให้ผู้ปกครองนักเรียนเข้ามาช่วย

ห้องผอ.หรือห้องพักครู มีตู้เอกสารและชั้นวางหนังสือมากกว่าทุกห้อง ทั้งที่เคยมีอยู่เดิม มาเพิ่มเติมแบบทะยอยสะสม ตั้งแต่ปี ๒๕๔๙ พอรู้ตัวอีกที..ก็เต็มห้อง

แฟ้มเอกสารทั้งอย่างหนาอย่างบางมากมายก่ายกอง หนังสือราชการนานนับ ๑๐ ปี ก็ยังเก็บอยู่ มัดรวมกันอยู่ในตู้ ก่อนที่จะให้เขามายกตู้ เราก็ต้องเอาของในตู้ออกเสียก่อน

ความตั้งใจจะเคลียร์ชั้นวางโชว์ให้เกลี้ยงเกลา ส่วนข้าวของในตู้เหล็กที่เต็มแน่นทุกตู้ พรุ่งนี้คงได้อีกสักวัน แต่พอเครื่องร้อนและไฟเริ่มแรง จึงบรรเลงไปจนเกือบจะเกลี้ยงห้อง

ครูและนักเรียนจะเข้ามาช่วยด้วยจิตอาสา ต้องรีบปฏิเสธ ขอพึ่งพาตนเองจะดีกว่า และไม่กล้าเสี่ยง กลัวว่าหนังสือและเอกสารเก่าๆจะถูกจับเหวี่ยง เป็นที่น่าเสียดาย

วันนี้จึงค่อยๆจัดเก็บและวางอย่างทะนุถนอม เป็นที่เป็นทาง ค้นหาง่าย จัดใหม่ก็คงไม่ยาก คัดเลือกอีกครั้ง คัดสรรอีกครา ก็คาดหวังว่าจะเป็นระบบและมีระเบียบมากขึ้น

โรงเรียนเลิกนักเรียนกลับบ้าน งานขนย้ายแฟ้มเอกสารเสร็จพอดี อากาศที่หนาวเย็นเพียงเล็กน้อย ก็พอช่วยให้เหงื่อออกเพียงแค่ซึมๆ จึงทำให้งานที่เข้ามาวันนี้ ผ่านไปได้ด้วยดี

บางที..ก็แปลกใจเหมือนกัน วันนั้นจนถึงวันนี้ จะสะสมอะไรกันนักกันหนา แต่พอนึกขึ้นได้ว่า...วันนั้น...ยังไม่มีคอมพิวเตอร์..ไม่มีโทรศัพท์ที่ทันสมัย...ไลน์ก็ไม่มี

งานเข้าวันนี้..จึงมีความรู้สึกที่สัมผัสได้ถึงข้อคิด ชีวิต...มีการเปลี่ยนแปลง ไม่มีอะไรคงที่ แต่ความดีก็ควรรักษาไว้ให้คงทน...

แฟ้ม...บางแฟ้ม มีทั้งภาพและเรื่องราว..ที่ได้บันทึกไว้ ทดแทนคำพูดที่เป็นเรื่องเล่า ช่วยกระตุกต่อมและเร้าพลัง ให้ไปต่ออีกสักนิด และปิดจ๊อบเมื่อทาสีอาคารเสร็จเรียบร้อย

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๓ มกราคม ๒๕๖๖