๑,๓๓๕ เส้นทาง....เหรียญทอง

     ผมเป็นครูมาหลายปี มีความถนัดในงานวิชาการมากกว่างานใดๆ แต่ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ถึงไม่นิยมชมชอบกิจกรรมการแข่งขันทักษะทางวิชาการ งานศิลปหัตถกรรมนักเรียน ซึ่งจัดกันมาหลายปีดีดัก บางทีอาจเป็นเพราะว่า ผมอยู่ในโรงเรียนขนาดเล็กนานเกินไปก็เป็นได้ และใช้เวลาหมดไปกับการสอนหนังสือ กับงานพัฒนาแหล่งเรียนรู้และสิ่งแวดล้อม

        การนำนักเรียนสู่โลกกว้าง เพื่อแข่งขันเวทีใหญ่ๆ ได้ทั้งความรู้และประสบการณ์มันก็ดีอยู่ แต่การอ่านการเขียนของนักเรียนก็สำคัญ เป็นปัญหาอันยิ่งใหญ่ที่ต้องแก้ไขกันทุกปี การที่ครูทำให้เด็กสักคนอ่านออกเขียนได้ แม้จะไม่มีรางวัลเหรียญทอง..แต่ทักษะการอ่านมันจะติดตัวเด็กไปนานเท่านาน เป็นกุศลผลบุญของครู ที่สวยหรูกว่ารางวัลใดๆ

      ปีนี้…จึงวางเฉยเสีย เพราะจะเกษียณแล้ว ไม่ต้องการทำให้ครูคนใดเสียความรู้สึก การไปตัดโอกาสหรือไปทำลายความหวังของใคร..มิใช่เรื่องดี โดยเฉพาะปี พ.ศ.นี้ ที่กำลังนับถอยหลัง เมื่อครูต้องการส่งนักเรียนแข่งขันทักษะทางวิชาการ ผอ.ก็มีหน้าที่อำนวยความสะดวกให้ และในที่สุด..ก็ได้เป็นตัวแทนเขตฯเข้าแข่งขันระดับประเทศ ๓ รายการ

     ทุกรายการเกี่ยวข้องกับ..ดนตรีไทย..ทั้งหมด ประกอบด้วยการเดี่ยวระนาดทุ้ม ฆ้องวงใหญ่และฆ้องวงเล็ก น่าจะเป็นโรงเรียนขนาดเล็กอีกโรงหนึ่ง ที่ใช้เครื่องดนตรีไทยได้คุ้มจริงๆ เพราะก่อนหน้านี้ ตั้งแต่ปี ๒๕๖๕ บ่อยครั้งแล้วที่ครูนำนักเรียนไปบรรเลงในงานวัด งานของชุมชนและงานในโรงเรียน พากเพียรฝึกซ้อมกันอย่างสม่ำเสมอและต่อเนื่อง

 

         นักเรียนทั้ง ๓ คน ประกอบด้วยนักเรียนหญิงชั้น ป.๔ (ครีม)และนักเรียนชาย ป.๔ (เป้)กับ ป.๕ (โอม)บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า ไม่รู้สึกตื่นเต้นเลย ที่ได้ไปแข่งขันในเวทีระดับชาติ จัดกันที่ จ.ราชบุรี ที่นั่นเต็มไปด้วยนักเรียนที่ผ่านการชนะเลิศระดับเขตฯ ครูก็เลยบอกว่า ถ้าไม่ตื่นเต้นตกใจก็ช่วยกันขนเครื่องดนตรีไทยขึ้นรถเตรียมออกเดินทางได้

          

       ก่อนออกเดินทาง..ผอ.มอบดอกไม้และพวงมาลัย ให้ทุกคนนำไปไหว้พระและไหว้ศาลพระภูมิเจ้าที่ เพื่อความเป็นสิริมงคล ..ในการปกปักรักษาและคุ้มครองภัย ตลอดจนสร้างความมั่นใจให้การเข้าร่วมกิจกรรมในครั้งนี้ ขอให้โชคดีมีชัยกลับมา ขับรถอย่าได้ประมาท..ไปพักค้างคืนก่อนแข่งขัน โดยพักที่ รีสอร์ทใน อ.สวนผึ้ง ครูก็ต้องดูแลนักเรียนเป็นอย่างดีด้วย

      จากภาพที่ส่งกลับมา ก็น่าจะดีกว่าที่ ผอ.คิดไว้ เพราะได้ที่พักอย่างหรูอยู่สบาย พอไปถึงทุกคน ทั้งครูและนักเรียนก็พักผ่อนและคลายเครียดจากการเดินทาง เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน เด็กกับการเล่นน้ำเป็นของคู่กันมาแต่ไหนแต่ไร..เด็กๆจึงปล่อยจิตปล่อยใจให้เพลิดเพลิน ไม่มีความกังวลถึงเรื่องการแข่งขัน…ในวันพรุ่งนี้

      

     ค่ำลง… มีนัดกันที่ห้องอาหาร"หมูกระทะ" ทำอย่างกับว่ามาเที่ยวดูงานหรือไม่ก็พักผ่อนหย่อนใจ ครูใช้จิตวิทยาแบบนี้ มีหรือนักเรียนจะไม่จัดหนัก ต่างกินกันจนพุงกาง ก่อนแยกย้ายกันไปพักผ่อน หลับให้สบายกายและทำให้้ใจเป็นสุข จะได้มีสมาธิกับการบรรเลงที่มีแบบแผน มีคณะกรรมการคอยประเมินและมีคนดูมากมาย ครูเน้นย้ำว่าทำให้ได้เท่าที่ซ้อมมาก็พอ

     

     เดินทางถึงสนามแข่งขัน…ก่อนที่คณะกรรมการจะเรียกให้เข้าไปประชันขันแข่ง ครูปูเสื่อให้นักเรียนหลบมุม ซ้อมมืออีกสักเล็กน้อย จะได้บริหารมือให้คล่องแคล่ว เหมือนอบอุ่นร่างกายให้พร้อม วอร์มให้เข้าที่เข้าทาง จากนั้นกรรมการก็เรียกให้ไปลงทะเบียน และเตรียมตัวขึ้นเวที…..

        เดี่ยว…ฆ้องวงใหญ่ ได้แสดงฝีไม้ลายมือก่อนเป็นรายการแรก ตามด้วยการเดี่ยวฆ้องวงเล็กและระนาดทุ้ม โดยมีครู ๒ ท่าน คอยกำกับจังหวะให้ด้วยกลองและฉิ่ง สร้างบรรยากาศที่เร้าใจชวนฟัง ผลงานที่นักเรียนได้แสดงออกในวันนี้ ตรงตามมารตฐานที่ซักซ้อมกันไว้ทุกอย่าง นักเรียนทั้ง ๓ คน และ ๓ รายการ ทำได้ไม่มีผิดพลาดแต่ประการใด

       

     นี่คือ..ผลงานด้านดนตรีไทยของนักเรียนอย่างแท้จริง เป็นผลงานชิ้นแรกของโรงเรียน…ที่ได้ออกงานการประกวดและแข่งขันทักษะทางวิชาการงานศิลปหัตถกรรมนักเรียน ระดับประเทศ นอกเหนือจากการอ่านออกเขียนได้ ที่โรงเรียนมุ่งเน้นแล้ว ก็คงมีด้านดนตรี ที่นักเรียนสนใจใฝ่เรียนรู้ ทำให้ครูรู้สึกมีความสุขที่ได้เห็นความสำเร็จของนักเรียน

       ขอบคุณครูและนักเรียนทุกคน ที่นำเหรียญทองมาฝากครู ให้เป็นของขวัญสำหรับโรงเรียนและบุคลากรทุกคน ได้ภาคภูมิใจ ถึงแม้จะเป็นโรงเรียนเล็กๆ แต่ก็สามารถสร้างคุณค่าที่ยิ่งใหญ่ จงช่วยกันสืบสานและอนุรักษ์ดนตรีไทยนี้ไว้ด้วยการซึมซับ เรียนรู้ด้วยความอดทน ผลที่เกิดขึ้น คือความดีความงามในจิตใจ ที่จะช่วยหล่อหลอมนักเรียนให้เป็นคนดี ที่จะก้าวหน้าต่อไปในอนาคต

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๒๕  มกราคม  ๒๕๖๖