๑,๓๗๓ อย่าน้อยใจไปเลยครับครู
ในช่วงเวลา ๕ ปีที่ผ่านมา มีโอกาสเดินทางไปส่งครูหลายคน มีทั้งย้ายและบรรจุเข้ารับราชการครู และทั้งหมดที่เดินทางออกจาก”บ้านเล็กในป่าใหญ่” ล้วนแล้วแต่ได้ไปอยู่ในโรงเรียนใหญ่ๆทั้งสิ้น
ตอนที่อยู่ด้วยกัน ก็เคยบอกให้ตั้งใจทำงานและเรียนรู้งานให้มากๆ ต่อไปจะได้มีความเจริญก้าวหน้า มีความสุขและสมหวังในสิ่งที่ตั้งใจ แล้วก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ
การย้ายไป โดยมากก็จะกลับไปอยู่กับครอบครัว ส่วนที่สอบบรรจุได้ ก็เพราะเป็นครูอัตราจ้างชั่วคราว ถึงเวลาก็ไปสอบเป็นข้าราชการครู พอสอบได้เขาก็เรียกให้ไปรายงานตัว เพื่อเป็นครูที่มั่นคง
วันนี้ หลังจากเลี้ยงส่งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมกับคณะครูก็เดินทางไปส่งครูต้น “ครูทศพร หงษ์โต” ที่โรงเรียนวัดราษฎร์บำรุง อ.บางปลาม้า จ.สุพรรณบุรี
ครูต้นเป็นครูอัตราจ้างชั่วคราว โดยใช้งบประมาณจาก สพฐ. ต่อสัญญาทุกๆ ๑ ปี วันนี้ครูต้นสอบบรรจุได้และได้รับแต่งตั้งให้เป็นครูผู้ช่วย สังกัดสุพรรณบุรี เขต ๑ ทำงานไปจนกว่าจะเกษียณ
ผมเลยขาดครูไปอีกคน และสพฐ.ได้ประกาศนโยบายชัดเจนว่า จะไม่จัดสรรครูอัตราจ้างมาทดแทนให้ เนื่องจากไม่มีงบประมาณอีกแล้ว แต่ผมไม่รู้สึกเสียดาย ดีใจเสียอีกที่ครูดีๆคนหนึ่ง ได้มีความก้าวหน้า ได้เป็นข้าราชการครูตามที่มุ่งหวังไว้
ในห้องประชุม..ผมนั่งใกล้ครูอ้อย ครูผู้สอนอนุบาลที่เพิ่งจะบรรจุได้ ๓ เดือน เสียงครูอ้อยรำพึงรำพันกับเพื่อนครู เกี่ยวกับการต้อนรับของผู้บริหารและครู ในโรงเรียนหลังใหม่ของครูต้น
บรรยากาศในห้องประชุมที่ประกอบด้วยพิธีการ การกล่าวความรู้สึกทั้งในส่วนของผม ผู้เป็นผอ.ที่ไปส่ง และกล่าวต้อนรับของผอ.รร.เจ้าภาพ รวมไปถึงการมอบของที่ระลึกให้แก่ครูต้นด้วย
“หนูเพิ่งเห็นภาพแบบนี้เป็นครั้งแรกค่ะ ผอ.” “แล้วรู้สึกยังไงล่ะ”
“ประทับใจและตื้นตันใจค่ะ” “สักวันเธอก็จะมีวันนี้”
“วันที่หนูมารายงานตัว หนูมาคนเดียวค่ะ” “ผอ.เห็นแล้ว แต่ไม่แปลกใจนะ”
ผมต้องอธิบายให้ครูอ้อยฟัง ทั้งๆที่รู้ว่าเธอก็เข้าใจอยู่บ้างแล้ว เกี่ยวกับโรงเรียนเอกชนที่ครูอ้อยทำงานอยู่หลายปี ส่วนใหญ่เขาจะให้ออกทันทีถ้ารู้ว่าจะไปสมัครสอบบรรจุเข้ารับราชการครูสังกัดอื่น
แต่โรงเรียนเอกชนที่ครูอ้อยทำงาน อนุญาตให้ไปสอบได้ พอครูอ้อยสอบได้และได้รับการบรรจุเข้ารับราชการครู เขาก็ให้ครูอ้อยลาออกทันที และไม่มีการเดินทางไปส่งครูอ้อยแต่อย่างใด
ภาพมันจึงไม่เหมือนกับวันนี้ วันที่ผมกับคณะครูพร้อมใจกันไปส่งครูต้นถึงโรงเรียนแห่งใหม่
วันที่ครูอ้อยมาวันแรก...และมาคนเดียว ผมไม่มีพิธีรีตองมากนัก ไปดูแลเรื่องบ้านพักว่าจะอยู่ยังไง ในวันรุ่งขึ้นก็ให้จัดการเรียนการสอนได้เลย
ผมบอกครูอ้อยว่า ธรรมเนียมที่ปฏิบัติกันมาในโรงเรียนของรัฐ ครูจะทำงานกี่ปีก็ตาม ถ้าเป็นครูที่ดีมีความตั้งใจปฏิบัติหน้าที่ราชการ การเดินทางไปส่งและการต้อนรับของโรงเรียนปลายทางจะเห็นภาพแบบนี้ตลอด บางโรงเรียนถึงกับจัดงานรื่นเริงและจัดการแสดงเป็นที่เอิกเกริกด้วยซ้ำ
“ผมขอให้ครูมุ่งมั่นตั้งใจทำงาน ไม่ต้องไปเปรียบเทียบอะไรกับใคร ครูมีวันนี้..มายืนในจุดนี้ได้ นับเป็นความภาคภูมิใจของตนเองและครอบครัวอย่างที่สุดแล้ว”
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๙ มิถุนายน ๒๕๖๖
