๑,๓๗๖ นิทรรศการงานพ่อหลวง..ที่มั่นคงและยั่งยืน
ผมพูดถึงห้องนี้บ่อยมาก เพราะเชื่อว่าสักวันจะต้องเป็นตำนานให้เล่าขาน ว่าเคยเป็นอยู่และมีอยู่จริงๆ เคยเชิญชวนให้ครูร่วมกันอนุรักษ์ไว้ แต่ไม่แน่ใจว่าจะได้รับความร่วมมืออีกยาวไกลแค่ไหน?
เมื่อศรัทธาจึงเกิดเป็นแรงบันดาลใจส่วนตัว จึงมิอาจจะบังคับใครได้ ขอเพียงให้ครูตระหนักและทำความเข้าใจว่านี่คือห้อง”พอเพียง”และอย่าคิดทำลายก็แล้วกัน
๑๐ ปีแล้ว ที่พัฒนามาโดยตลอด จุดเริ่มต้นเกิดจาก ประกาศของเขตพื้นที่ฯในปีพ.ศ. ๒๕๕๕ ยกย่องเชิดชูให้เป็นโรงเรียนต้นแบบ”ด้านเศรษฐกิจพอเพียง” เป็นโรงเรียนแรกของเขตฯ
เมื่อผมน้อมนำศาสตร์พระราชามาประยุกต์ใช้ พระมหากรุณาธิคุณจึงหาที่สุดมิได้ จึงคิดเสมอว่าทำอย่างไรจะบูรณาการสถานที่เท่าที่มีอยู่ รวบรวมหลักการและทฤษฎี มีแผนผังความคิดเศรษฐกิจพอเพียงและ “คำสอนของพ่อ”
จากโกดังเก็บของเก่า จึงกลายเป็นห้องอเนกประสงค์ในทันใด แบ่งซอยให้หลากหลายเป็นห้องสหกรณ์ ห้องสื่อการสอนและห้องอุปกรณ์กีฬา เหลือห้องโถงกึ่งกลางกว้างยาว ๔ คูณ ๑๐ เมตร
รีบตั้งชื่อห้องไว้ก่อนเพื่อการจดจำ ว่านี่คือ “ห้องพอเพียง” จากนั้นนิทรรศการงานพ่อหลวงก็เริ่มขึ้น เป็นปฏิบัติการที่ทำอย่างจริงจังและต่อเนื่อง โดยที่ไม่มีปัญหาและอุปสรรคแต่อย่างใด
ยิ่งทำก็ดูเหมือนจะยิ่งมีพลังให้สร้างสรรค์มากมาย แล้วโชคก็เข้าข้าง ปีพ.ศ.๒๕๕๗ สพฐ.ให้เขตฯคัดเลือกโรงเรียนขนาดเล็ก ที่มี BEST PRACTICES ผลงานที่ปรากฎเป็นที่เข้าตากรรมการ
สพฐ.จัดสรรเงินพิเศษผ่านเขตมา ส่งมอบเป็นรางวัลให้ ๕๗,๐๐๐ บาท จึงเป็นที่มาของหลังคาเมทัลชีตแทนหลังคาสังกะสี และเพิ่มเติมกันสาดด้านหน้า ต่อมาก็ปูกระเบื้องและทาสีตามลำดับ
เมื่อโครงสร้างของห้องพอเพียงลงตัว เวลาที่เหลือโดยเฉพาะเสาร์อาทิตย์เป็นต้องคิดติดภาพที่ผมเทิดทูนบูชาและข้อความสำคัญ ปรับเปลี่ยนป้ายนิเทศให้มั่นคงถาวร
จากห้องที่เคยร้อนและอบอ้าว จากห้องที่สะสมข้าวของเหลือใช้ ทั้งกาละมังถังถาด กระดาษลัง กลับกลายเป็นห้องที่โปร่งโล่งสบาย นักเรียนสามารถเรียนรู้พระบรมราโชวาท หรือจะเข้ามาศึกษาเพลงมาร์ชหนองผือ และจะศึกษาเพลง”คุณธรรม” ก็มีอย่างเพียบพร้อม
ทุกเส้นทางแห่งการพัฒนาในโรงเรียนขนาดเล็ก ย่อมพบเจออุปสรรคฺบ้าง ขอเพียงทำใจและยอมรับมัน อดทนและรอคอย จนมาถึงทุกวันนี้ที่ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงและลงตัวแล้ว
พอกันทีกับภาพความสับสนวุ่นวายที่ผ่านมา หลายครั้งที่มีการปรับปรุงห้องสมุด ห้องเรียน ปรับปรุงอาคารเรียน วัสดุอุปกรณ์และสิ่งของมากมาย ไม่รู้จะเก็บที่ไหน ก็มากองไว้ในห้องพอเพียง
โรงเรียนมีงานการกุศล ได้รับบริจาคข้าวสารอาหารแห้ง ก็จะมาเก็บไว้ก่อน ณ ห้องพอเพียง
ปีการศึกษานี้ ประกาศอย่างเป็นทางการในที่ประชุมครู..”.ห้องพิเศษอันศักดิ์สิทธิ์นี้ ใครไม่เชื่ออย่าลบหลู่ มีคุณค่าต่อจิตใจผู้บริหารตัวเล็กๆคนนี้ยิ่งนัก...”
“ตลอด ๓ เดือนต่อจากนี้ ห้องนิทรรศการงานพ่อหลวง จะต้องเรียบร้อย สะอาด สดใสและสวยงาม เป็นปัจจุบัน ห้ามมิให้จัดวางสิ่งของอื่นใดอย่างเด็ดขาด...”
ในอนาคตจะดำรงความมั่นคงและยั่งยืนมากน้อยแค่ไหน ก็ต้องถามใจบุคลากรในโรงเรียนหลังเล็กแห่งนี้..ส่วนผมเองก็คงหมดสิทธิ์ที่จะชี้นำ เพราะถือว่าได้ทำดีที่สุดแล้ว
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๒๐ มิถุนายน ๒๕๖๖
ความเห็น (2)
ผมเสนอให้ทำเป็นวิดีโอที่บันทึกให้รายละเอียดของป้ายหรือรูปหรือประกาศ อย่างเดียวกับที่เขาทำกันทั่วไปในสมัยนี้กับงานพาชมพิพิธภัณฑ์ที่มีชื่อเสียงของโลก หากไม่ได้ก็ต้องทำเป็น PowerPoint ก็ยังดีนะครับ เพื่อถ่ายทอดไปถึงคนที่อื่นด้วย เพื่อเผยแพร่ผลงานในเบื้องต้นก่อน ก่อนอาจารย์จะต้องจากโรงเรียนนี้ไปน่ะครับ….วิโรจน์ ครับ
