๒๘๓. รางวัล “ครุฑทองคำ”

ความรู้สึกกับคำว่า “ระดับประเทศ”รสชาติมันเป็นอย่างไร อาจจะไม่เด่นดัง หรือดีไปกว่าคนอื่น แต่ครุฑทองคำ เมื่อยามแก่เฒ่า ก็คงมีเรื่องเล่าให้ลูกหลานฟัง

รางวัล “ครุฑทองคำ”

เมื่อก่อนผมจะคุ้นชินกับภาพข่าว ในชื่อรางวัล “แหนบทองคำ” เป็นรางวัลของกำนันดีเด่น ที่อยู่ในฟากฝั่งของกระทรวงมหาดไทย

พอใกล้จะเกษียณ มีโอกาสได้ศึกษาข้อมูลของ “คณะกรรมการข้าราชการพลเรือน” ว่ามีการตั้งหลักเกณฑ์ของการคัดเลือกข้าราชการพลเรือนดีเด่น เป็นประจำทุกปี

หากได้รางวัลระดับประเทศ จะได้รับ “ครุฑทองคำ” เป็นที่ระลึก

ขณะเดียวกันก็เข้าใจอย่างชัดเจนมากขึ้นว่า ข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา ก็อยู่ในขอบข่าย ของการคัดเลือกข้าราชการพลเรือน มีสิทธิ์ส่งผลงานตามโควต้าที่ระบุตามหลักเกณฑ์

ปีนี้ ผมผ่านเรื่องราวและมีประสบการณ์กับรางวัลนี้มาแล้ว ซึ่งครบรอบ ๑ ปีพอดี จึงได้บันทึกเป็นที่ระลึกไว้ตรงนี้ ว่ารู้สึกอย่างไร บางครั้งก็เคยคิดว่าเหมือนฝันไปเหมือนกัน

แรงบันดาลใจให้ต้องการไขว่คว้า “ครุฑทองคำ” ที่ผ่านมา สืบเนื่องมาจากการได้รับรางวัลระดับเขตพื้นที่การศึกษาฯและระดับจังหวัดอย่างมากมาย

ความที่เป็นคนช่างคิดช่างทำ ชอบรวบรวมผลงานอย่างเป็นระเบียบ และเรียบเรียงอย่างเป็นระบบ ตลอดจนมีความช่ำชองที่จะเขียนรายงานผลงานด้วยตนเอง

การประมวลเรื่องราวการบริหารจัดการในทุกๆด้าน ตลอด ๑๖ ปีที่ผ่านมา จึงไม่ใช่เรื่องยากแต่อย่างใด ทำความเข้าใจในหลักเกณฑ์และตัวชี้วัดทุกข้อ ก็เพียงพอแล้ว

วันที่เริ่มเขียนผลงาน ก่อนที่จะหมดเขต ๒ สัปดาห์ ผมถามตัวเองว่า ทำไม?จึงอยากได้รางวัลนี้เสียเหลือเกิน ทั้งที่ชีวิตของการรับราชการครู ก็เคยได้รับรางวัลมากมาย จนนับครั้งไม่ถ้วน

ถามเองก็ตอบเองว่า ต้องการสัมผัสความรู้สึกกับคำว่า “ระดับประเทศ”รสชาติมันเป็นอย่างไร อาจจะไม่เด่นดัง หรือดีไปกว่าคนอื่น แต่ครุฑทองคำ เมื่อยามแก่เฒ่า ก็คงมีเรื่องเล่าให้ลูกหลานฟัง

หากไปไม่ถึง ก็ยังเหลือรูปเล่มผลงานเอาไว้อ่านเล่น วันที่เขียนผลงาน จึงไม่ได้คิดเลยว่าต้องแข่งขันกับใคร แต่เชื่ออย่างหนึ่งว่า ถ้าเข้าหลักเกณฑ์ของจังหวัด ต้องมีรางวัลเป็นที่ระลึกแน่นอน

ด้วยความที่ชอบเขียน จึงพิถีพิถันในการรวบรวมและเรียบเรียงผลงานเป็นอย่างยิ่ง เน้นความชัดเจนและตรงไปตรงมา เอาแต่เนื้อๆไม่เยิ่นเย้อ

ที่สุดแล้ว จึงบังเกิดผลเป็นที่ประจักษ์ เริ่มรู้สึกภูมิใจตั้งแต่จังหวัดโทรศัพท์มาบอกว่า ผมเข้ารอบเป็น ๑ ใน ๑๐ คน ที่ต้องเข้ารับการสัมภาษณ์ ให้เหลือระดับประเทศเพียง ๔ คนเท่านั้น

แล้วในที่สุด ๑ เมษายน ๒๕๖๖ “ครุฑทองคำ” ก็เป็นของผมจนได้ เป็นรางวัลระดับประเทศครั้งแรก ที่ทรงคุณค่ายิ่งนัก และเป็นครั้งแรกที่เขตพื้นที่ต้นสังกัดของผม มีบุคลากรได้รับรางวัลนี้

พอครบรอบ ๑ ปี วันนี้ผมหยิบรางวัลขึ้นมาดู และเพิ่งจะรู้ว่าตัวครุฑเป็นทองคำแท้เสียด้วยสิ.

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๑ เมษายน ๒๕๖๗