๒๘๕. พ่อสอนลูก...

พ่อสอนลูก...

          ก่อนหน้านี้ก็เคยเตือนหลายครั้งแล้วว่าต้อง..อดทน..อย่าเยอะและอย่าจุกจิกกับเรื่องไม่เป็นเรื่องในโรงเรียน ผอ.เขาสั่งให้ทำอะไรก็ทำไป เพราะเขามีอำนาจ ส่วนเรามีหน้าที่และต้องรับผิดชอบ

          พ่อเกษียณแล้ว..อยากเห็นลูกทำงานอย่างมีความสุข สนุกกับงานการเรียนการสอน

          ด้วยความรู้และความสามารถของลูก พ่อเชื่อว่าลูกจะเอาตัวรอดได้ เพียงแต่อย่าใจร้อน ทำงานอย่างมีสติ...ทุกเรื่องที่ลูกระบายออกมา ทุกถ้อยคำและภาพถ่าย พ่อรับรู้ด้วยความสงสารและเห็นใจ

          เพราะพ่อรู้ดีว่าลูกต้องเจออะไร พ่อจึงให้กำลังใจลูกอยู่เสมอและอนุญาตให้ใช้รถยนต์ของพ่อ ตลอดจนให้เงินลูกใช้ทุกเดือน มากกว่าเงินเดือนของลูกด้วยซ้ำ ก็เพื่อให้ลูกก้าวพ้นวิกฤตในช่วง ๒ ปีนี้

          จริงอยู่ ในสิ่งที่ลูกเห็นและเป็นอยู่มันเหนื่อยและหนัก สมัยที่พ่อเป็นครูก็ไม่เคยเจอ แต่อยากให้ลูกรู้ไว้ว่าการศึกษาไทยนับวันมันจะโหดร้ายมากขึ้น ลูกต้องเรียนรู้ด้วยรอยยิ้ม ให้เป็นประสบการณ์ที่ล้ำค่า

          จงวางใจเถิด พ่อเป็นผอ.มาก่อนและไม่เคยทำกับครูแบบนี้ จึงเชื่อในบุญกุศลของพ่อ ย่อมจะผลให้ลูกก้าวข้ามผ่านความยากลำบากไปได้อย่างแน่นอน

          ลูกยังเป็นครูใหม่ทำตามๆเขาไปเถอะนะ ครูคนอื่นเขานิ่ง เราก็ต้องนิ่ง อย่านำเรื่องของผอ.ไปนินทาว่ากล่าว อย่าบ่นลงเฟสลงไลน์เป็นอันขาด พ่อเป็นห่วงในเรื่องนี้มาก

          ผอ.เขาจะบริหารอย่างไรก็ช่างเขา สังคมครูและผู้บริหารจะมองเขาอย่างไรก็เป็นเรื่องของเขา เรื่องของเราคืองานสอน คนเรามีขีดจำกัดนะ ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ ลูกต้องมองเขาในแง่ดีด้วย

          พ่อพยายามทำให้งานของลูกไร้ความกดดัน ลูกได้รับมอบหมายให้ปลูกกล้วยและเลี้ยงไก่ พ่อก็สนับสนุนเงินไปมิใช่น้อย ลูกจะปรับปรุงห้องนาฎศิลป์และดนตรี พ่อก็หมดไปหลายตังค์แล้ว

          พ่อไม่อยากให้ลูกต้องเดือดร้อน ไม่อยากให้ผอ.มาตำหนิ ทุกสิ่งทุกอย่างต้องใช้เงิน แต่ลูกก็ต้องระมัดระวังในงานและโครงการที่เขามอบหมายด้วย มิฉะนั้นมันจะมีปัญหาให้เกิดความขัดแย้งกันได้

          ลูกต้องทำความเข้าใจไว้อย่างหนึ่ง ผอ.รร.ถ้าไม่เก่งบริหารก็ต้องเก่งวิชาการ โรงเรียนของลูกเป็นโรงเรียน”นวัตกรรม” ต้องทำเรื่องการอ่านออกเขียนได้จึงจะเหมาะสมที่สุด

          แต่ผอ.มาทำเรื่อง”เศรษฐกิจพอเพียง”เต็มรูปแบบและอลังการ ต้องใช้งบประมาณมาก หากทำได้ผลดี ก็เป็นผลงานของผอ. เป็นหน้าเป็นตาของโรงเรียน ซึ่งคณะครูก็จะต้องเหนื่อยมาก

          พ่อทราบดีว่าก่อนหน้านี้ โรงเรียนของลูกใช้เงินอุดหนุนอย่างฟุ่มเฟือยจนขาดสภาพคล่อง เป็นหนี้ค่าไฟฟ้ามากมาย ผอ.คนใหม่ก็คงต้องการซ่อมและสร้างสิ่งใหม่ๆ เพื่อให้เกิดการพัฒนายิ่งขึ้น

          จึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมลูกกับนักเรียน จึงต้องเดินแจกซองผ้าป่าตามตลาดจนมืดค่ำ เที่ยวหาคนช่วยซื้อบัตรโต๊ะจีน ซึ่งเป็นงานที่ลูกไม่ถนัด เอาล่ะ ทั้งโต๊ะจีนและผ้าป่า ๒๐ ซอง พ่อช่วยก็แล้วกัน

          สักวัน..ถ้าลูกไปเป็นผู้บริหารลูกก็จะรู้สึก ขอให้จดจำภาพในวันนี้ไว้ด้วย แล้วสำนึกไว้เสมอว่า ถ้าหากลูกมีโอกาสไปเป็น ผอ.รร. สิ่งที่ลูกไม่ชอบ ก็อย่าไปทำกับคนอื่นนะ

          พ่อจะเฝ้าดูการทำงานของลูก อย่าได้สร้างปัญหาให้ผอ.และครู เพราะเวรกรรมมันมีจริง  จงมุ่งมั่นและตั้งใจ ทำความดีเพื่อโรงเรียน แต่ถ้าทำดีจนถึงที่สุดแล้วยังมีปัญหา พ่อจะเข้าไปช่วยแก้ไข

          เพราะ สพฐ.ก็มีช่องทางที่จะช่วยแก้ปัญหาให้ครูอยู่แล้ว เพียงแต่เราอย่าประพฤติผิด และห้ามทุจริตอย่างเด็ดขาด

          สุดท้ายนี้ พ่อมีถ้อยคำที่น่าสนใจ ที่อยากจะฝากลูกเอาไว้.....

          “ต่อให้งานที่ทำหนักแค่ไหน จะไม่ทำก็ไม่ได้! ต่อให้บ้านอยู่ไกลสักแค่ไหน จะไม่กลับก็ไม่ได้! ต่อให้ความสัมพันธ์จอมปลอมสักแค่ไหน จะไม่เกี่ยวข้องก็ไม่ได้!”

         “รู้ไหม ไม่มีงานใดในโลกนี้ที่ไม่ลำบาก และไม่มีคนกลุ่มใดที่ไม่วุ่นวาย! ฉะนั้น ไม่ว่าตอนนี้คุณกำลังเผชิญอยู่กับอะไร? สิ่งที่คุณควรทำก็คือปรับจิตปรับใจ(ตัวเอง) เดินหน้าต่อสิ อย่าเอาแต่โทษนั่นโทษนี่!”

          “โลกไม่ใช่สรวงสวรรค์ ต่างคนต่างมีความทุกข์ และต่างก็มีความยากที่ไม่เหมือนกัน! หากเข้าใจโลกนี้อย่างถ่องแท้ ก็ไม่มีสิ่งใดที่น่าเสียใจ”

           เพราะหากสมหวัง เราเรียกมันว่าสีสัน หากไม่สมหวัง เราเรียกมันว่าประสบการณ์

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๘  เมษายน  ๒๕๖๗