เรื่องรัก น้อยนิด มหาศาล

ความหมายในข้อเขียน จากบทภาพยนตร์ต้นร่าง สู่การรวบรวมเป็นเรื่องสั้นขนาดกลาง ในความเปลี่ยวเหงาของคนเมือง

แนะนำหนังสือ

เรื่องรัก น้อยนิด มหาศาล

Last life in the universe

* ภาพโปสเตอร์ภาพยนตร์ มิใช่หน้าปกหนังสือ*

ปราบดา หยุ่น

ผู้เขียน

กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์ ระหว่างบรรทัด

มกราคม 2547

พิมพ์จำหน่ายครั้งที่ 3

คติ มุธุขันธ์ : แนะนำหนังสือ

หนังสือที่พยายามเรียบเรียงถึงความเหงาในใจผู้คน

ระหว่างบรรทัดของ กะหรี่ จิ้งจก และยากูซ่า

คำนำสำนักพิมพ์

ไม่น่าเชื่อว่าหนังไทยเรื่องหนึ่งจะมีนางเอกเป็นกะหรี่ (ที่สวยอย่างร้ายกาจ)

มีพระเอกเป็นคนที่พยายามจะฆ่าตัวตายซ้ำแล้วซ้ำเล่า (แต่เขาก็ไม่ตาย เพราะ...)

มียากูซ่าติงต๊อง และเป็นตัวประกอบ (แต่พวกเขา ก็ “โหด” พอตัว)

นานๆสักทีหรอกที่เราจะเห็นเรื่องราวเหล่านี้ปรากฏบนจอเงิน และสำนักพิมพ์ยืนยันว่าเรื่องราวที่คุณผู้อ่านจะได้อ่าน และได้ดู ต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวของความรัก แม้การแสดงออกซึ่งความรักในหนัง และหนังสือจะน้อยนิดเสียเหลือเกิน แต่ช่องว่างระหว่างบรรทัดของหนังสือเล่มนี้ มีความรักอยู่ “มหาศาล”

จริงๆแล้วจะบอกว่าพวกเขาต่างแสดงออกซึ่งความรักน้อยไปก็ไม่ถูกนัก ฉากที่เคนจิ “ ทำความสะอาด ” บ้าน เสื้อผ้า และจานชาม ให้น้อยนั้น โรแมนติกน้อยไปหรอกหรือ ฉากที่ต่างคนต่างเติมเต็มสิ่งที่ตัวเองขาดให้แต่ละคน แม้เรื่องราวแห่งความรักของพวกเขาจะเจือปนด้วยความเศร้า ดังที่นางเอกของเรื่องบอกไว้ “Everybody sad sometime.”

แต่มันก็เป็นความเศร้าที่งดงาม มันงดงามและแสนเศร้า เหมือนเจ้าจิ้งจกตัวนั้น จิ้งจกตัวสุดท้ายในโลก “จิ้งจกตัวสุดท้ายในโลก รู้สึกเปลี่ยวเหงายิ่งนัก มันคิดถึงครอบครัว คิดถึงเพื่อนฝูง กระทั่งศัตรู มันยังคิดถึงเลย มีจิ้งจกที่ฉันไม่ชอบอยู่ในโลก ก็ยังจะดีเสียกว่าไม่มีจิ้งจกเลยสักตัว เจ้าจิ้งจกคิดกับตัวเอง ตอนนี้มันทำได้เพียงคิดกับตัวเองเท่านั้น จะมีจิ้งจกที่ไหนให้มันแบ่งปันความคิดได้อีกเล่า”

สำนักพิมพ์ระหว่างบรรทัดเชื่อว่าคุณจะหลงรักจิ้งจกตัวนั้น

นับแต่ ข้างหลังภาพ ความรักบนแผ่นฟิล์ม จัน ดารา สังวาสนาฏกรรมบนแผ่นฟิล์ม มนต์รักทรานซิสเตอร์ คนเก่งทั้งนั้น จนมาถึง เรื่องรัก น้อยนิด มหาศาล เล่มนี้ (ทั้งนี้ยังไม่นับ ภาพไม่นิ่ง ความเรียงเกี่ยวกับหนัง) สำนักพิมพ์ระหว่างบรรทัดยังคงมุ่งมั่นที่จะบอกกล่าวถึงศักยภาพของหนังไทย ที่กำลังรุดหน้าออกไปทุกขณะ

เราหวังว่าคุณยังคงติดตามผลงานของเราต่อไป

ดวงฤทัย เอสะนาชาตัง

สำนักพิมพ์ระหว่างบรรทัด

ภาคหนึ่ง โลก

ภาคสอง อวกาศ

ภาคสาม จักรวาล

คำถามถึงความเหงาที่ปรากฏขึ้นในใจผู้คน

The Last Lizard in The World เป็นหนึ่งจุดเริ่มต้นในหนังสือซ้อนหนังสือ และเป็นจุดจบในความหมายบางอย่าง ของความเหงา ที่ผู้คนแต่ละคนในเรื่องได้มาพบเจอเชื่อมร้อย โดยหากถามหาความหมายจาก บททรีทเมนท์ภาพยนตร์ เรื่องรัก น้อยนิด มหาศาล ว่าแตกต่างจากบทภาพยนตร์เรื่องเต็มหรือไม่ ไม่สำคัญ แต่น่าอยู่ที่การรับรู้สื่อความ และความชื่นชอบของแต่ละคนเมื่อได้ถอดข้อความต่างๆ ออกมา

ความจริงในข้อเขียน ที่เป็นหน้าที่สำคัญของงานเรื่องสั้นขนาดกลาง ซึ่งประกอบขึ้นเพื่อเหตุในการสร้างภาพให้เคลื่อนไหว แต่เมื่อมีบทบาทในฐานะข้อเขียน การอธิบาย ดำเนินเรื่อง เชื่อมร้อยผู้คน ไปสู่แต่ละขั้นตอนของเรื่องราว กลับนำเสนอปรากฏการณ์ในใจได้อย่างเงียบเหงา ได้อย่างดียิ่ง มีพลังพร้อมสำหรับการหยิบจับในฐานะบทบันทึก ที่จะออกมาโลดแล่นเมื่อมีคนอ่าน

ความน่าประหลาดใจในชีวิตคนเมือง อาจเป็นเรื่องน่าสนใจดูดีมีรายละเอียด แต่มันกลับน่าเจ็บปวดเมื่อค้นพบว่า ความรู้สึกเหล่านั้นล้วนเกิดขึ้นได้จริง อาจไม่ต้องหาเหตุ อาจไม่ต้องถามไถ่มากความ แต่อานุภาพของชีวิตท่ามกลางความรันทด เปลี่ยวเหงา และไร้ซึ่งอารมณ์ที่จะตอบได้ว่าความว่างเปล่านั้น มันเวิ้งว้างเพียงใด และชีวิตท่ามกลางสิ่งเหล่านั้น มันล่องลอยเช่นไร

แม้กลิ่นไอจะคล้ายคลึงวรรณกรรมแห่งความเหงาของคนเมืองหลายเรื่อง คล้ายกับผู้คนในหลายเมืองทั่วโลก แต่เสน่ห์ของความเป็นไทย ในกลิ่นไอความเหงาแบบกรุงเทพฯ ก็ปรากฎอยู่แทบทุกอณูของเรื่องราว ไม่ใช่กลิ่นไอฝรั่งในกรุงเทพฯ ไม่ใช่ความเหงาของญี่ปุ่นในธนิยะ และไม่ใช่อีกหลายความเหงาของคนแปลกถิ่น ในท่ามกลางคนแปลกตา และเมืองที่แปลกประหลาด

ความเหงาถึงอธิบายผ่านแทบทุกเนื้อ ในสัญญะของข้อเขียน ถูกเรียบเรียงและเชื่อมไว้เพื่อนำเราไปสู่เรื่องราวของคำตอบ หลายครั้งที่เราไม่อาจรอคอยให้เกิดแสงสว่าง หลายครั้งที่เรากังวลใจกับการตั้งใจค้นหาแต่ไม่เจอ และไม่อาจเชื่อมั่นตัวเองได้ว่า จะสามารถผ่านค่ำคืนไปได้

ความหมายที่อธิบายถึงบรรยากาศของสนามบิน ล้วนละลายความรู้สึกเรา ให้ค้นพบกับความจริงของการเดินทาง และในชีวิตเราที่ต้องเดินทางไกลอยู่ตลอดเวลา ไม่นับการเดินทางไกลครั้งสุดท้ายของชีวิต ผู้เขียนบ่งบอกบรรยากาศว่า บ้างดูตื่นเต้น บ้างวิตกกังวล บ้างสุข บ้างเศร้า บ้างโดดเดี่ยว อีกจำนวนมากกล่าวคำอำลา ทั้งหมดคือสิ่งที่เราจะได้เห็น ระหว่างการเดินทาง และระหว่างสิ่งมหัศจรรย์ ซึ่งจุดเริ่มต้นกับจุดจบมาบรรจบกันด้วยสถานที่เดียวกัน ในแต่ละการเดินทาง

หนังสือเล่มนี้น่ากลัวสำหรับความเหงา และน่ากลัวยิ่งขึ้นสำหรับคนที่มีความเหงา ที่จะสามารถอดทนเพียงพอจะผ่านจากแต่ละบรรทัดสู่อีกบรรทัดได้ จนแม้กระทั่งปิดเล่มไปจนถึงหลังปก แต่ความจริงในความเป็นมนุษย์ และในพลังของเรื่องราว ที่นำเราก้าวไปพร้อมกัน ก็คือ เรายังมีความหวัง และมีความดีงามในตัวตนของเรา ปรากฏขึ้นในทุกครั้งของชีวิต เมื่อมีความรักบังเกิด โดยไม่ได้จำกัดความว่า รักนั้นจะเป็นเช่นไร

ข้อสรุปในใบปิดปกหนังสือเล่มนี้ คือความน่าสนใจ เมื่อมีอักษรปรากฏไว้ว่า

เคนจิ เป็นหนุ่มญี่ปุ่น ทำงานในกรุงเทพฯ และอยากตายอย่างไร้เหตุผล

น้อยเป็นสาวไทย จะไปญี่ปุ่น จะไปด้วยหลายเหตุผล

ทั้งสองโคจรมาพบกันในคืนหนึ่ง

ที่โลก อวกาศ จักรวาล และจิ้งจกไทยขนาดมาตรฐาน

ต่างพร้อมใจกันหวั่นไหวในเหตุผลของความรัก

ข้อมูลทั่วไปเกี่ยวกับหนังสือ

ปีที่พิมพ์ : มกราคม 2547 – พิมพ์จำหน่ายครั้งที่ 3

ชื่อหนังสือ : เรื่องรัก น้อยนิด มหาศาล

ประเภท : เรื่องสั้น - บทภาพยนตร์

ชื่อผู้เขียน : ปราบดา หยุ่น

บรรณาธิการ : ดวงฤทัย เอสะนาชาตัง