เป็นประเด็นที่มาจากบันทึกคนไทย...ขาดสิ่งใด ? ซึ่งตั้งคำถามที่น่าสนใจว่าในเมื่อเมืองไทยดูว่าจะมีองค์ประกอบที่ดีอยู่มากมาย แต่ทำไมถึงยังไม่ดี ยังขาดอะไร สำหรับประเด็นนี้ เรียนเชิญที่บันทึกของคุณเบิร์ดครับ ส่วนบันทึกนี้ชี้ประเด็นอื่นในคำถามที่ว่า ถ้าเมืองไทยจะเป็นครัวของโลก มีองค์ประกอบอะไรอีกที่ควรจะต้องทำ ผมแน่ใจว่าไม่ครบถ้วน แต่อย่างน้อยก็ขอทดไว้ดังๆ ก่อน เผื่อว่าท่านผู้รู้ จะเติมสิ่งที่ขาดได้
เมื่อวันศุกร์ อ่านหนังสือพิมพ์อะไรสักอย่าง เจอสกู๊ปข่าว "เงาะหน้าสวน สองบาท" คงจะหมายถึงกิโลละสองบาท ผมถามคนในบ้านว่าเงาะราคาเท่าไหร่ เค้าบอกว่า "ตอนนี้อย่างถูกๆก็ประมาณยี่สิบบาทค่ะ" ถูกหรือแพงก็ไม่ทราบครับ ไม่ได้ตรวจสอบ แต่รู้สึกว่ามีปัญหาทันที
อีกสิบแปดบาท (90%) หายไปไหนครับ?!?!
การที่ต่างคนต่างทำ ทำให้เกษตรกรแต่ละราย ไม่มีอำนาจในการต่อรองกับพ่อค้าคนกลาง
เป็นเรื่องที่แปลกที่เมืองไทย ไม่นิยมใช้รถไฟขนสินค้าหรือขนคน ซึ่งจะทำให้เกิดความประหยัด และลดความคับคั่งในเครือข่ายถนน
สวัสดีค่ะ
เคยทำโรงงานอุตสาหกรรมอาหาร ขอเล่าประสบการณ์ค่ะ
เรื่องรถไฟนะครับ ผมเคยเรียนถามประธานกรรมการบริษัทเครื่องดื่มที่มีคนสองหมื่นคน (ตอนนั้น) ว่าทำไมไม่ใช้รถไฟขน แล้วเอารถเล็กไปขนต่อจากรถไฟ ก็ได้รับคำตอบเหมือนกันครับ คือช้าในความหมายว่าควบคุมเวลาไม่ได้
เมืองไทยอาจจะขาดสิ่งนี้อยู่ก็ได้ครับ
ครัวโลกนี้ถ้านำเศรษฐกิจพอเพียงเข้ามาประยุกต์ใช้ ในมุมความคิดของผมก็คือ อย่างน้อยสุดครอบครัวที่ไม่ใช่ชุมชนเมือง น่าจะผลิตอาหารเช่นผักปลอดสารพิษรับประทานเองได้มากพอที่จะรับประทานเองภายในครัวเรือนและเหลือจำหน่ายให้กับชุมชนเมืองโดยอาศัย ระบบสหกรณ์และการจัดการ supply chain
สิ่งนี้ต้องเข็มแข็ง ก่อนที่เราจะเป็นครัวโลกครับ
ก็จริงครับ ถ้าหากเรายืนอยู่บนขาของตัวเองได้ แรงกดดันที่จะต้องไปเป็นโน่นเป็นนี่ที่ไม่ได้เป็นแต่อยากเป็น ก็จะลดลง (idea ไม่มี r ครับ)
หากว่าการกล่าวมุสาเป็นการขัดขวางหิริโอตตัปปะ (ซึ่งเมื่อไม่มีความละอาย+ไม่เกรงกลัวต่อบาปแล้ว ก็จะทำชั่วอื่นๆ สร้างความเสียหายได้อีกมาก) ความโลภก็เป็นการขัดขวางเศรษฐกิจพอเพียงโดยนัยเดียวกันครับ (จากเว็บ sufficiencyeconomy.org โดยสภาพัฒน์ คุณมนตรีผู้เขียนบทความเป็นคริสต์ครับ)
สวัสดีค่ะคุณ Conductor
ขออนุญาตทำลิ้งค์นะคะ..และขอสงวนความเห็นค่ะ..เพราะเป็นประเด็นที่เบิร์ดอยากทราบมาก