สวัสดีครับ มาช้าดีกว่าไม่มา ไปเยี่ยมที่บล็อกแล้วครับ มีความรู้สึกว่าเหมือนคนบ้านนอกขึ้นห้างสรรพสินค้ายังไงยังงั้นเลยครับ จะขึ้นบันไดเลื่อนแต่ล่ะที่ก็กล้าๆ กลัวๆ ทำอะไรไม่ถูก หึ.. หึ อยากหัวเราะเป็นภาษาอีสานจัง สวัสดีครับ  

สวัสดีค่ะ

กรุงเทพฯเป็นของคนไทยทุกคน ไม่ต้องประหม่าอะไรเลย แต่เป็นเพราะ เรายังไม่ชินต่อสิ่งแวดล้อมอีกแบบเท่านั้นเอง

 ดิฉันเองไปจังหวัดไหนก็ภูมิใจในทุกจังหวัดที่ไปค่ะ ไม่ใช่ภูมิใจแต่กรุงเทพฯ เพราะเราเป็นคนไทย เราเป็นเจ้าของประเทศไทยด้วยกันค่ะ ดูตัวอย่างได้ค่ะ

http://gotoknow.org/blog/goodliving/93047

http://gotoknow.org/blog/goodliving/120668

สวัสดีครับ "หอกระจายข่าว" แต่ก่อนสักประมาณ 10-15 ปีผ่านมา ทางอำเภอพยัคฆ์ฯ มีการเปิดข่าวให้ประชาชนรับรู้ตั้งแต่ 6 โมงเช้า ถึง 8.00 น. เคารพธงชาติแล้วก็ปิด ต่อมาก็กระจายสู่ชุมชน จึงเรียกว่า หอกระจายข่าว ตามกันมา แต่ทุกวันนี้ก็ไม่ได้เปิดข่าวหลอกครับ เอาไว้ประกาศเมื่อมีกิจกรรมภายในหมู่บ้าน ซึ่งมีผู้ใหญ่บ้านเป็นคนดำเนินการแต่ผู้เดียว (ขึ้นอยู่กับผู้นำที่จะมีความรู้ความสามารถในการดำเนินการไหม) ถ้าเลือกตั้งผู้ใหญ่บ้านคนใหม่ก็ย้ายเปลี่ยนที่เอาหอกระจายข่าวที่ว่าไปอยู่บ้านของคนที่ได้เป็นผู้ใหญ่บ้านคนใหม่ "เหมือนถ่ายโอนอำนาจ" ดีใจครับที่ได้มีส่วนรวมในเวทีจิตอาสานี้ สวัสดีครับ     

สวัสดีค่ะ

 sasinanda

ขอบคุณ ในคำตอบค่ะ

ประชาชนชาวบ้านเขาคงชอบ หอกระจาบข่าวนะคะ

น่าจะมีการวัดผลว่า ได้บริการข่าวของชุมชนได้ครบถ้วนไหม หรือเลือกเฉพาะข่าวที่อยากบอก

อย่างไรก็ตาม การสื่อสารกันภายในหมู่บ้าน สำคัญมากค่ะ

ขอยกเป็นตัวอย่างที่ตอบคุณสาธิตค่ะ

สวัสดีครับ กระผมก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าเวลาคิดถึงใครคนหนึ่ง เราจะทำอย่างไร แต่สิ่งหนึ่งที่ทำได้คือต้องทำให้คนที่เราคิดถึงรู้ว่าเราคิดถึง และจะทำอย่างไรให้ความคิดถึงนั้นมีคุณค่า มากกว่าการคิดถึงธรรมดา ในวาระนี้กระผมและเพื่อนๆ ใน โครงการมหาวิทยาลัยชีวิต ได้รวมใจกันทำบุญ กุศลในครั้งนี้ขอมอบให้คนที่คิดถึงครับ