วันเกิดลูกเกือบจะเป็นวันตายของพ่อกับแม่ เหตุเกิดเมื่อ ๑๗.๓๐ น.ขับรถในทุ่งดินดำรีสอร์ท ขับทางซ้ายทางตรง ความเร็วที่ใช้ขับในสวนผลไม้ อยู่ที่ ๓๐ - ๔๐ กม./ชม.มีรถบรรทุกหกล้อสภาพเหล็กทั้งคัน ไม่ใช่อีแต๋นธรรมดา เป็นรถที่เขาใช้บรรทุกต้นไม้ต้นใหญ่และขนดินไปถมที่ ขับโดยชาวพม่าในรีสอร์ท เป็นทางแยกแบบหักข้อศอกและมองไม่เห็นกัน เขาขับเร็วราว ๗๐ -๘๐ ถึงแยกไม่มีการเบา เราขับรถมายี่สิบปี ไม่เคยหักหลบอะไรแบบนี้ ใจหายวาบ ไม่รู้อะไรที่ทำให้เราตั้งสติหักหลบทัน ไม่โดนคนที่นั่งมาด้วย และไม่โดนเต็มๆ แต่เสียงดัง ปัง ท้ายรถ สีถลอกเป็นทางยาวประมาณ ๑ ฟุต ใจเต้นตึกๆ แทบไม่กล้าลงจากรถ พอลงรถได้ พม่ายกมือไหว้ขอโทษ และพูดว่ารถไม่เป็นอะไรมาก(ในความคิดของเขา) เราพ้นเคราะห์ และคิดถึงลูกชายที่ชอบขับมอร์เตอร์ไซค์ กลัวเขาจะไปเจอผู้ขับขี่แบบนี้ จึงต้องโทรเตือนให้ระมัดระวังและอวยพรวันเกิดให้ลูก

งานวิจัยไม่ได้ยากอย่างที่คิดจริงๆ เมื่อได้มาอบรมซ้ำในโครงการสร้างวัฒนธรรมการวิจัยในโรงเรียน ปี ๒ วันที่ ๕ - ๗ มิถุนายน ๒๕๕๕ ที่โรงแรมรามาการ์เด็น กรุงเทพฯ ได้ชมนิทรรศการบ้านนวัตกรรม และนวัตกรรมสร้างคนดี ที่อยู่ในบริเวณ ที่ สพฐ.เป็นเจ้าภาพหลัก ๓ วัน ที่มีแนวทางที่จะประยุกต์ใช้นวัตกรรมไปปรับใช้ที่บ้านหนองผือของเรา ให้เป็นแหล่งเรียนรู้ขนาดเล็กที่มีคุณภาพ ทั้งครูและนักเรียน ตลอดจนสร้างเสริมความดีให้เกิดขึ้นในตัวเด็ก เพื่อความสงบสุขที่ยั่งยินของสังคมในอนาคต

เมื่อวานล้มแล้วรีบลุกขึ้นทันที พอดีมองเห็นกิ่งขี้เหล็กมีกาฝากเกาะกิน ย้อยละหลังคาห้องน้ำครูดูไม่ดีเลย คว้าบันไดปีนขึ้นไปตัด พอตัดไปได้ครึ่งหนึ่ง รู้สึกไม่ไหว จึงไปวานผู้ปกครองที่เป็นผู้ชายเขามารอรับลูกกลับบ้าน ให้ช่วยตัด เราจับบันไดให้ เขาขึ้นตัดด้วยความเต้มใจเราก็ยืนดูและเป็นกังวล เพราะมองเห็นว่าเขายืนตัดแบบไม่ถนัด พอก้านขี้เหล็กขนาดใหญ่เท่าขา ถูกตัดขาด มันพุ่งตรงลงมาที่หน้าเรา เอี้ยวหลบแต่ไม่ทันพลาดไปโดนหัวด้านซ้าย เจาะเข้าเนื้อเลือดพุ่งกระฉูด รู้สึกวูบไป ๕ วินาที ล้มลงเอามือกุมเลือดที่โชกอยู่บนหัว ค่อยๆทรงตัวยืนขึ้น สติกลับมา เรายังอยู่ ล้มแล้วต้องลุกให้ได้ ไปล้างแผล แล้วสู้งานต่อ

โรงเรียนในฝัน โรงเรียนดีประจำตำบล ตั้งชื่อกันไปเรื่อยๆแล้วแต่รัฐบาลจะผลาญงบการศึกษาได้มากน้อยแค่ไหน ผมเคยเห็นแย้งกับกรรมการถึงเรื่องนี้ ว่ามันไม่เสมอภาคทางการศึกษา ลองกลับไปดูใหม่สิ แต่ผู้ปกครองที่ไปประชุมวันนี้ที่ลูกเข้าม.๑ ม.๔ ต้องเข้าห้องน้ำหญิง-ชาย มีแต่ก้นบุหรี่เต็มไปหมด ผู้บริหารระดับสูงพึงรู้และตระหนักสักนิด ว่าโรงเรียนมัธยมในอำเภอเล็กๆนั้น ไม่ได้สังกัดเขตพื้นที่ประถมซึ่งอยู่ใกล้ชิดกัน แต่ไปอยู่เขตมัธยมที่อยู่ไกลลิบ ขาดการติดตามประเมินผล จึงสรุปว่าจะฝันกันไปถึงไหน และมีใครกล้าประเมินว่าโรงเรียนดีประจำตำบล(ประถม) ที่ได้งบปีที่แล้วและปีนี้ เป็นล้าน ๆ ผลสอบNT ONET เป็นอย่างไร เขตพื้นที่จะรู้ดี ว่ารถตู้มากขึ้นรับเด็กไปเรียนในเมืองหมดแล้ว นี่คือความล้มเหลวต้นๆของการศึกษาไทย ไม่เชื่ออย่าลบหลู่

กิจกรรมทำนากับปลูกมะนาว เป็นกิจกรรมสำคัญ ๒ รายการที่คุยกับครูในวันนี้ เพื่อพัฒนาผู้เรียนให้มีใจรักด้านการเกษตรและเรียนรู้คู่การปฏิบัติ ครูเสนอแนะให้เพาะต้นกล้าในกระบะพอข้าวงอกเป็นต้นกล้าแล้วก็ไม่ต้องดำ แต่เปลี่ยนเป็นโยนกล้าแทน เพิ่มความสนุกสนานให้กับนักเรียน ส่วนมะนาวจะปลูกในถังรองขนาดกว้าง ๘๐ ซม.โดยมีผู้บริจาคพันธุ์มะนาวให้ ๓๐ ต้น ปลูกเป็นแถว ๓ แถว ๒ - ๓ ปีถ้าดูแลดีก็คงเห็นผล ปีนี้ตั้งใจทำเท่านี้แหละ ส่วนกิจกรรมอื่นก็ทำแบบต่อเนื่องและปรับปรุงพัฒนาไป แค่คิดก็สนุกแล้ว ดีไม่ดีอาจเป็นตัวอย่างให้ผู้ปกครองนำไปประยุกต์ใช้ในชุมชนได้

ขอบคุณมากครับ คุณมะปรางเปรี้ยว ที่แนะนำการแทรกรูปภาพ ค้นหาอยู่นาน เพราะคุณมะปรางเปรี้ยว อธิบายไว้นานแล้ว ศึกษาและ ลองทำดู 2 - 3 ครั้ง ก็สอบผ่าน เป็นที่น่าพอใจ ความพยายามสำเร็จเอาจวนจะเปิดเทอม ขอบคุณ คุณ tawandin ที่กรุณาเป็นกำลังใจและแนะนำเส้นทางสู่ความสำเร็จที่รอคอยให้ผู้เขียนนะครับ วันนี้จึงได้ข้อคิดว่า ความพยายามอยู่ที่ไหน ความพยายามก็จะอยู่ที่นั่นจริงๆ และทำอะไรยากๆ ด้วยตัวเราเองเนี่ย สุดแสนจะภูมิใจ นะครับ เย้ เย้ เย้

อยากนำภาพกิจกรรมประกอบบันทึกบ้าง ลองแล้วล้มเหลวทั้งที่มีภาพประกอบถ่ายไว้มากมาย บางครั้งก็กลัวบันทึกจะหาย เพราะเน็ตช้า ขอความกรุณาท่านผู้อ่านแนะนำวิธีการง่ายๆ อีกสักครั้ง แล้วผมจะลองทำดู จะเป็นพระคุณยิ่งนัก เคยมีคนบอกเหมือนกัน แต่ก็ลืมแล้ว ยอมรับขยันคิด ขยันเขียน แต่เรียนรู้เรื่องนี้ได้ช้ามาก ขอบคุณนะครับ

สมศ.กับสพฐ.มีบางประเด็นที่เห็นปัญหามาหลายปี ผู้ที่เกี่ยวข้องอาจไม่ต้องใส่ใจก็ได้ แค่ผู้เขียนเป็นครู รู้เห็นซ้ำซาก เกี่ยวกับปัจจัยพื้นฐาน ที่ทำให้ผลสัมฤทธิ์ ป.6 ม.3 ของสพฐ.ตกต่ำลงเรื่อยๆ ทั้งที่เป็นองค์กรการศึกษาที่มีดร.และใช้งบประมาณมากที่สุด ถ้าไม่ยกเลิกกฎหมาย แล้วยุบ สทศ และ สมศ. การศึกษาไทยขั้นพื้นฐานจะเป็นเช่นนี้ตลอด ครูผู้อ่านว่าจริงหรือไม่ ผมสังเกตหลายโรงแล้ว ถ้า สมศเข้าประเมินก่อนสอบ ONET 1-2 เดือนผลสัมฤทธิ์เด็ก คะแนนเฉลี่ยร.ร.จะต่ำกว่าเป้าหมายทั้งสิ้น เนื่องจากผู้บริหารและคณะครูไปให้ความสำคัญกับเอกสารนำเสนอ สมศ.จะโทษใครคงไม่ได้ ระบบพาไป แต่อยากให้สพฐ.ใส่ใจในจุดนี้ มิฉะนั้นจะเป็นจำเลยร่ำไป ทางที่ดีและง่าย ร.ร.ที่รอประเมินสมศ.พร้อมหรือไม่พร้อม ขอให้คิดแค่ว่า สมศ.ไม่ใช่เจ้านายผู้มีอำนาจของเรา ทำงานเพื่อลูกค้า คือ เด็กและชุมชน ดีที่สุด หากไม่ผ่าน ก็ช่าง(มัน) ซ่อมได้

ประทับใจแรกในการทำงานจะช่วยสร้างเสริมพลังใจในการทำงานของบุคลากร เป็นความเชื่อส่วนตัวของผม ที่เคยประสบมาแล้ว เมื่อ ๒๖ ปีก่อน เป็นครูบรรจุใหม่ที่จังหวัดศรีสะเกษ เดินทางไปรายงานตัวคนเดียว ในโรงเรียนท้องถิ่นทุรกันดาร ได้รับการต้อนรับจากพ่อและแม่(ครูใหญ่กับภรรยา) อย่างอบอุ่นยิ่งนัก ทำให้ตั้งใจทำงานอย่างสุดความสามารถ เมื่อวานนี้ ๒ พฤษภาคม ก็เหมือนกัน โรงเรียนบ้านหนองผือ ได้ครูบรรจุใหม่ ๑ คน วิชาเอกเกษตรกรรม เป็นคนจังหวัดบุรีรัมย์ มีพ่่อแม่พี่น้องและครอบครัวมาส่งนับ ๑๐ คน ว่าจ้างรถตู้มา โรงเรียนเตรียมสถานที่พักให้ อำนวยความสะดวก ทำให้ญาติพี่น้องของครูบรรจุใหม่ประทับใจ และบอกว่าโรงเรียนน่าอยู่ ครูใหม่มีสีหน้าสดชื่นแจ่มใส พร้อมทำงาน ดังนั้น การต้อนรับให้เกิดความประทับใจ ไม่เพียงสร้างรอยยิ้ม แต่ทำให้ภาพดีๆ ตราตรึงไปอีกนานเท่านาน

ประสบการณ์ปิดภาคเรียนในแต่ละปี มีความหลากหลายแตกต่างกันไป เล็กบ้างใหญ่บ้าง ให้เห็น ให้สัมผัสและแก้ปัญหาให้ได้ ด้วยหน้าที่และความรับผิดชอบ ต่อวิชาชีพ ตราบที่ยังอยู่ในวงการ อย่างวันนี้ มีรายงานจาก รปภ.โรงเรียน ว่าเมื่อคืนเข้าไปนอนในห้องพักครูไม่ได้ ต้องนอนห้องสมุด เพราะ ผอ.ปิดห้องล็อค ไขกุญแจได้ แต่กลอนทั้งสองประตูล่วงหล่นลงรู จึงเปิดห้องไม่ออก และช่วงเช้า รปภ.กลับบ้าน ขโมยฉวยโอกาสเข้ามาถอดก๊อกน้ำในโรงเรียนไป ๔ ตัว ยังดีที่ไม่ได้มีอย่างอื่นเสียหายเหมือนปีก่อน ที่โดนวาตภัยเล่นงาน ช่วงบ่าย สพฐ.ให้โรงเรียนรายงานประวัติและผลงาน อันเนื่องมาจากโรงเรียนได้รับรางวัลอันทรงคุณค่า สพฐ.เป็นรางวัลชนะเลิศยอดเยี่ยมระดับประเทศ เขาจะเอาไปทำหนังสือแจก วันนี้จึงมีทั้งเรื่องดีและไม่ดี ก็ว่ากันไป

ได้ยินครูมัธยมบ่นเบื่อลายมือเด็กสมัยนี้เหลือเกิน ครูมัธยมร้อยทั้งร้อยก็พูดเหมือนกันหมดให้เด็กทำรายงานมาส่ง แต่อ่านไม่รู้เรื่อง ว่าเขียนอะไรมา เหมือนไก่เขี่ย จะว่าลายมือวัยรุ่นก็ไม่เชิง แต่บ่งบอกสภาพสมองเด็ก ว่าฝึกหัดลายมือมาจากครูประถมบางชั้น บางคน ได้แค่นี้จริงๆ ตอนหลังครูมัธยมเริ่มเข้าใจมากขึ้น ว่าครูประถมภาระงานมาก ยิ่งมี NT ONET จนลืมทักษะเรื่องลายมือไปเลย อย่างไรก็ตาม อนาคตอันใกล้ ครูมัธยมกระอักแน่ ถ้าไม่ทำใจไว้ล่วงหน้า เนื่องจาก ชั้น ป.๑ - ๒ เป็นช่วงที่ใช้เวลาร้อยละ ๕๐ ปั้นแต่งลายมือและปรุงแต่งความพร้อมของจิตใจให้ใฝ่เรียน แต่รัฐบาลไทยกลับเน้นให้เด็ก จิ้ม กับจำ มันคงจบเห่ไม่ช้าก็เร็ว

ได้ยินครูมัธยมบ่นเบื่อลายมือเด็กสมัยนี้เหลือเกิน ครูมัธยมร้อยทั้งร้อยก็พูดเหมือนกันหมดให้เด็กทำรายงานมาส่ง แต่อ่านไม่รู้เรื่อง ว่าเขียนอะไรมา เหมือนไก่เขี่ย จะว่าลายมือวัยรุ่นก็ไม่เชิง แต่บ่งบอกสภาพสมองเด็ก ว่าฝึกหัดลายมือมาจากครูประถมบางชั้น บางคน ได้แค่นี้จริงๆ ตอนหลังครูมัธยมเริ่มเข้าใจมากขึ้น ว่าครูประถมภาระงานมาก ยิ่งมี NT ONET จนลืมทักษะเรื่องลายมือไปเลย อย่างไรก็ตาม อนาคตอันใกล้ ครูมัธยมกระอักแน่ ถ้าไม่ทำใจไว้ล่วงหน้า เนื่องจาก ชั้น ป.๑ - ๒ เป็นช่วงที่ใช้เวลาร้อยละ ๕๐ ปั้นแต่งลายมือและปรุงแต่งความพร้อมของจิตใจให้ใฝ่เรียน แต่รัฐบาลไทยกลับเน้นให้เด็ก จิ้ม กับจำ มันคงจบเห่ไม่ช้าก็เร็ว

ตกแต่งบล็อกและบทความในช่วงปิดภาคเรียนนี้ก็ดีเหมือนกันนะ เรียนรู้วิธีการเสียที พอจะทำเข้าจริงๆ ก็ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน เห็นหลายท่าน มีภาพสวยๆ หลายภาพ ทั้งกิจกรรมและวิวทิวทัศน์ เขาทำได้อย่างไรหนอ น่าจะไม่ยากใช่ไหม ไม่เคยนำภาพลงกับเขาเลย และมีบางท่านแต่งชื่อบล็อก คือ รอบๆชื่อ มีภาพประกอบ เช่น ชยันต์ อยู่ในกรอบภาพวิวสวยๆดูน่ารักดี มีสีสันมากขึ้น วิธีการทำอย่างไรล่ะ ใครทราบช่วยบอกทีจักเป็นพระคุณยิ่ง ครับ

เด็กไทยคือหัวใจของชาติ หรือ เด็กคืออนาคตของชาติ คิดถึงประโยคนี้ เมื่อเข้าไปแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับแทบเล็ตในโกทูโน แบบไม่เห็นด้วย โดยไม่ได้อ้างอิงงานวิชาการใดๆ นอกจากประสบการณืที่เห็นและเป็นอยู่ กับเด็กสาธิตหรือโรงเรียนดัง ไม่น่ามีปัญหา เพราะพื้นฐานต้นทุนดีอยู่แล้ว แต่เด็กต่างจังหวัดไกลๆ ดูไม่จืดเลย ทำไมต้องรีบเร่งใหเด็กตัวน้อยๆ เพ่งสายตาไปที่จอภาพวูบวาบ และครูอาวุโสหลายหมื่นคน ที่ถูกโยนงาน ป.๑ ให้ล่ะ หากปล่อยให้เด็กอยู่กับกระดานชนวนไฟฟ้าครึ่งค่อนวัน พัฒนาการของเด็กจะไปได้แค่ไหน นโยบายหลายอย่างที่คิดแล้ว ต้นสังกัด นิเทศ ติดตามและแก้ปัญหาได้ไม่ทั่วถึง มีให้เห็นมากมาย ปัญหายังไม่เกิด คงไม่มีใครสำนึก...แต่อย่าลืมนะ ปี ๒๕๖๐ เด็กป.๑ อยู่ชั้น ป.๖ สทศ ทดสอบโอเน็ต เตรียมตัวเตรียมใจได้เลย ล้มทั้งประเทศ

NTที่หนักอึ้งผ่านพ้นไป เป็นการสอบวัดของสพฐ.พร้อมกันทั่วประเทศ โรงเรียนบ้านหนองผือที่เป็นโรงเรียนขนาดเล็ก ต้องเตรียมตัวเด็กอย่างหนัก โดยให้ครูแก้ปัญหานักเรียนรายบุคคล และดูมาตรฐานตัวชี้วัดที่เป็นปัญหา ส่วนตัวครูเองสอนหลายชั้นและสุขภาพไม่สู้ดี พาให้ใจคอไม่ดีไปด้วย     สอบ ๒ วัน ๘ - ๙ มีนาคม ๒๕๕๕ วันแรกภาคปรนัย ไม่อาจรู้ได้ว่าเด็กทำข้อสอบเป็นอย่างไร วันที่สองสอบอ่านออกเสียง ครูผู้เป็นกรรมการคุมสอบที่มาจากโรงเรียนอื่น กล่าวชมนักเรียนว่าอ่านคล่อง และให้คะแนนเต็มหลายคน ทำให้คิดได้ว่า ถ้าเด็กอ่านได้ ก็อ่านโจทย์ในข้อสอบได้และถ้าเด็กรอบคอบพอและวิเคราะห์ก่อนตอบ ปีนี้ผลน่าจะออกมาในระดับที่น่าพอใจ

ประกันคุณภาพภายใน โดยคณะศึกษานิเทศก์ เข้ามาติดตามประเมินผลโรงเรียนบ้านหนองผือในวันนี้ ตั้งแต่ ๐๙.๓๐ น. - ๑๓.๐๐ น.ทางโรงเรียนเตรียมข้อมูลเอกสารรายงานตามสมควรและมีผลงานเชิงประจักษ์ ด้านผู้เรียนและแหล่งเรียนรู้หลากหลาย ได้รับคำชื่นชมมากมาย แต่สิ่งที่แนะนำ แน่นอนยังคงเป็นเอกสารเพิ่มเติม จิปาถะ เพื่อรองรับการประเมินรอบ ๓ ของ สมศ.ที่จะมาราวเดือนมิถุนายน นี้ สรุปว่า ภารกิจการสอนในโรงเรียนขนาดเล็กสาหัสอยู่แล้ว ยังต้องมีงานเอกสารรอให้ทำอยู่ บ่งบอกว่าชีวิตการรับราชการครูนี้ หนีไม่พ้นเอกสารกองใหญ่ เป็นเรื่องชินหูชินตาจริงๆ เชียว

ได้รับคัดเลือกเป็นหน่วยงานยอดเยี่ยมก็ดีใจ ไม่คิดว่าโรงเรียนบ้านหนองผือจะมาไกลถึงเพียงนี้ เป็นตัวแทนโรงเรียนขนาดเล็ก ด้านการบริหารจัดการ ในระดับภูมิภาค (ภาคกลาง) ได้สิทธินำเสนอผลงานโรงเรียนในระดับชาติ งานศิลปหัตถกรรมนักเรียน ครั้งที่ ๖๑  ณ เมืองทองธานี ในวันที่ ๒๗ มกราคม ๒๕๕๕ เตรียมเอกสาร วัสดุอุปกรณ์และเครื่องมือเรียบร้อยแล้ว เป็นครั้งแรกที่เข้าถึงงานระดับประเทศ ประทับใจ ตื่นเต้น เป็นประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิต

เน็ตช้าและล่มบ่อย เพราะใช้แอร์การ์ด ที่บ้านเป็นสวนผลไม้ โทรศัพท์พื้นฐานไม่ยอมติดตั้งให้เสียที คิดหาแต่วิธี ทำอย่างไร เน็ต จึงจะมีประสิทธิภาพ มากกว่าที่เป็นอยู่ จะได้เขียนบันทึกบ่อย ๆ มีเรื่องราวเรียนรู้ในโรงเรียนเล็กมากมายเลย ตอนนี้ก็จึง ได้แต่อ่านเรื่องราวต่างๆ ของพี่เพื่อนน้องไปก่อน

นัดนักเรียนซ้อมเพลงพวงมาลัยตอนสิบโมง มีหญิงสองชายสองร้องแก้กัน นักเรียนจำเนื้อร้องและร้องถูกจังหวะมากขึ้น กระตุ้นให้นักเรียนมีความพยายาม โดยบอกว่าจะมีคนดูเยอะ เล่นบนเวที ๓ งาน เล่นในงานจัดนิทรรศการผลงานโรงเรียนด้วย ชอบตอนที่นักเรียนร้อง ออกเสียงลูกทุ่งเหน่อๆ ช่วงนี้ต้องเตรียมเสื้อผ้าเพิ่มเติมทั้งชายและหญิงออกแนวพื้นบ้านจริงๆ ก่อนจบบันทึก นึกถึงท่าน ว วชิรเมธี พูดไว้เมื่อคืนเตือนสติให้คนเราหมั่นคิดเสมอว่า " อะไรๆ มันก็ไม่แน่นอน ไม่ได้อย่างใจ และไม่สมบูรณ์ไปเสียทุกอย่าง"

เช้าวันขึ้นปีใหม่ มีโอาสได้สวัสดีปีใหม่กับแม่ ซึ่งมาเที่ยวที่บ้าน และจะกลับวันนี้ ตอนสายไปวัดเขาวัง ถวายเงินค่าผ้าไตรกฐิน ซึ่งล่วงเลยมาหลายเดือนแล้ว ช่วงที่วัดมีงานทอดกฐินเราเกิดป่วยเสียก่อน ออกจากวัดเข้าโรงเรียนบ้านหนองผือ รดน้ำผัก ให้อาหารบ่อปลาและกวาดใบไม้ที่ร่วงหล่นลงมามากมาย ขณะที่กวาดโรงเรียนใจก็คิดถึงคุณพระคุณเจ้า สิ่งศักดิ์สิทธิ์และ เจ้าที่เจ้าทาง ช่วยลูกช้างด้วยเถิด ปี ๒๕๕๔ ลูกป่วยหนัก รอดตายกลับมา ได้พัฒนาโรงเรียนอีกครั้ง ปี ๒๕๕๕ ขอให้ลูกแข็งแรง นำพาโรงเรียนก้าวหน้าและก้าวไกลด้วยเถิด แต่ยังไงลูกก็ไม่ลืม อยู่กับที่สิ่งที่มี BE ในสิ่งที่เป็นและเข้าถึงความพอเพียง

พูดถึงเรื่องป่วยและผ่าตัด

    ผมนึกถึงเรื่องราวเมื่อตอนป่วยและถูกผ่าตัด เพื่อระลึกถึงไว้เป็นประสบการณ์ชีวิตอันล้ำค่า วันที่ถูกส่งตัวออกจาก รพ.เจ้าพระยายมราช น้ำท่วมหนักมาก จากสุพรรณบุรีเดินทางไปกรุงเทพ ต้องอ้อมไปทางกาญจนบุรี - สมุทรสาคร ใช้เวลาเดินทาง ๖ ชั่วโมง  ถึงรพ.กรุงเทพ บ่ายสามโมงกว่า ผมหิวข้าวมากจนตาลาย พยาบาลเห็นหน้าซีดเซียวจึงให้เข้าพบหมอใหญ่ท้นที หมอดูฟิล์มเอ็กซเรย์ แล้วพูดว่า ผมรู้แล้วคุณเป็นอะไร .. ผมบอกหมอว่าผมหิวข้าว หมอจึงให้เป็นกินข้าวก่อน แนะนำร้าน ให้ด้วย ถ้าไปกินที่โรงอาหารก็ถูกหน่อยนะ แต่ ถ้าไปกินที่ ร้าน SandG (สมมุติ) ก็แพงหน่อย ผมรู้สึกดีใจที่หมอเข้าใจฐานะผมและช่วยประหยัดให้ผม ผมเข้าร้านภาษาอังกฤษที่ว่าซึ่งอยู่ใกล้สุด ผมไปกันสามคนพ่อแม่ลูก สั่งข้าว ๒ จาน ขนมหวาน ๑ ถ้วย หมดไป ๔๐๐ กว่าบาท ใจเริ่มสั่น ตื่นเต้นนิดๆ ขนาดอาหารยังแพงขนาดนี้ แล้วค่ารักษาจะขนาดไหน ทำใจสู้เสือ(หมอ) กลับขึ้นไปพบหมอ ท่านรออธิบายถึงโรคเนื้องอกในสมองน้อย ก่อนที่ท่านจะถามอาการหรือบอกวิธีการรักษา ท่านขอพูดถึงค่าใช้จ่ายที่คำนวณดูแล้วค่าผ่าตัดและหลังผ่าตัดต้องนอนโรงพยาบาล ซึ่งต้องมีค่ารักษา ค่าห้อง ค่าอาหาร รวมแล้ว อย่างต่ำ ๔๕๐,๐๐๐ บาท รับไหวไหมครับ..หมอถาม ผมบอกหมอไปว่า เรื่องเงินไม่ต้องพูดถึง (คือยังไม่มีเงิน) หมอผ่าตัดได้เลย...งั้น...คืนนี้งดน้ำอาหาร พรุ่งนี้ หกโมงเย็น ผ่าเลย

จากงานศพไปจนถึงงานชิงแชมป์โลกในประเทศนี้

       เมื่อบ่ายวันที่ ๑๒ ธันวาคม มีโอกาสได้ไปร่วมงานศพ ที่ อ.วิเศษชัยชาญ เดินทางไปทันฟังเทศน์ก่อนฌาปนกิจ บนศาลาการเปรียญ พระคุณเจ้าเทศน์จบก็มีการถวายจตุปัจจัยไทยทาน จากนั้นพิธีกรก็เชื้อเชิญให้เจ้าภาพมีบุตรธิดาญาติสนิทมิตรสหายของผู้ตายถ่ายรูปร่วมกัน ก่อนเคลื่อนศพลงมาที่เมรุ  ผมถือโอกาสลงจากศาลาไปนั่งบริเวณเก้าอี้ที่เจ้าภาพจัดไว้ด้านล่างใกล้ๆเมรุ  เมื่อนำศพเวียนรอบเมรุแล้ว พิธีการก็เริ่มขึ้น ด้วยการมอบเงินให้วัดและโรงเรียน ต่อด้วยการเชิญผู้มีเกียรติทอดผ้าไตรบังสุกุล นับดูแล้วหลายผืน บางจังหวะต้องรอ เพราะ สส.ในเขตพื้นที่กำลังเดินทางมา จากนั้นจึงอ่านประวัติผู้ตายและจบด้วยประธานใหญ่ในพิธีทอดผ้าไตรมหาบังสุกุล ในระหว่างพิธี ผมหลับตาตลอดนึกถึงภาพการแข่งขันมวยสากลชิงแชมป์โลกในประเทศไทย ชิงกันบ่อยๆ เดือนละหลายครั้งหลายสถาบัน บนเวทีเนืองแน่นไปด้วยผู้ใหญ่บ้าน กำนัน อบต.อบจ. สว. สส.รมต.ฯลฯและผู้อุปถัมป์รายการ ยืนกันเต็มเวที มีการกล่าวต้อนรับ กล่าวขอบคุณ กล่าวประวัตินักมวยต่อด้วยชื่อสินค้าที่มาร่วมด้วยช่วยจัด และมอบของที่ระลึก ซึ่งขณะนั้น นักมวยวอร์มอัพไปจนเหงื่อแห้งแล้ว นักมวยไทย มีความอดทนสูง ได้เงินได้ทอง ก็ทำหน้าสดใส เหมือนจะได้ใจ ส่วนคู่ชกฝ่ายตรงข้าม หน้าตาบอกบุญไม่รับ คือ เซ็งว่างั้นเถอะ แถมยืนที่มุมเกาะกลุ่มกันแค่๒-๓ คน มีนินทานิดๆ ประมาณว่า คนไทยนี่เรื่องเยอะจัง แถมพี่เลี้ยงกำชับลูกน้องอีกว่า มึงชกๆไปเถอะ สักยกสองยกก็พอ ไม่ต้องชกนาน กูมีธุระ

เหตุเกิดที่ห้อง ไอซียู

  จำได้ว่า กลับจากโรงพยาบาล มาทำงาน ได้ประชุมครูเล่าถึงบรรยากาศในห้องไอซียูให้ครูฟัง คือ เมื่อดมยาสลบ และถูกผ่าตัดสมอง หมอบอกหลับไป ๕ ชั่วโมงพอดี ตื่นมาก็อยู่ในห้องไอซียูเพื่อพักฟื้น ความรู้สึกอยากพักผ่อน และเจ็บหนึบๆ ที่หัว คุณหมอ(คนที่ ๔)หนุ่มและหล่อมากๆ ผู้มีหน้าที่ดูแลหลังผ่าตัด พบกันตอนเช้า ทักทายผมด้วยอาการยิ้มแย้มแจ่มใส ทราบว่า ผมเป็นครู จึงขออนุญาตคุยเรื่องครูรุ่นใหม่ ภาษาไทยไม่ค่อยเข้มแข็ง ท่านเสนอว่า ก่อนเข้าทำงานน่าจะมีการสอบภาษาไทยเพียวๆ สัก ๑๐๐ ข้อ ไม่ผ่านร้อยละ ๖๐ ไม่ให้เป็นครู เราก็นอนฟังไป ยิ้มและขำอยู่ในใจ หมอไทยก็สนใจการเรียนการสอนประถมฯ ท่านบอกว่าลูกเรียนอยู่ชั้นประถมฯ และท่องอาขยานไม่ได้เลย ทำไมครูของลูกจึงไม่สอน คุณหมอเล่าว่าสมัยท่านต้องท่องทุกเย็น ว่าแล้วท่านก็ยกตัวอย่างให้ฟัง ตั้งแต่ เด็กเอ๋ยเด็กน้อย..... วิชาหนาเจ้า...วิชาเหมือนสินค้า..........สุดท้ายท่านปรารภว่าอยากให้ลูกสนใจอ่านวรรณคดีไทยโดยเฉพาะ พระอภัยมณี ไม่ทราบว่าจะไปซื้อเล่มสมบูรณ์ที่ไหน ผมเลยแนะนำร้านหนังสือให้.....เรื่องนี้ผมคงจำไปชั่วชีวิต ว่าฟื้นขึ้นมา อาขยานก็สว่างไสวไปทั้งห้อง

เวลาเจ็บหนักจะนึกถึงคุณพระคุณเจ้า พอรู้ว่าเป็นเนื้องอกในสมอง ใจก็นึกถึงแต่คุณพระคุณเจ้า ให้ลูกช้างรอดปลอดภัย ด้วยเถิด ถ้าว่าลูกจะยังทำประโยชน์แก่สังคมแก่เยาวชนลกหลานไทย แต่ถ้าไม่รอด ก็ให้ไปแบบไม่ทรมานเถิด นึกอยู่อย่างนี้ ตั้งแต่ก่อนผ่าตัด และหลังผ่าตัด วันนี้รู้สึกยินดี และดีใจมาก ที่รอดมาจนถึงวันคล้ายวันเกิด ๙ ธันวาคม ดูโลกมาได้ ๔๙ ปี และปีนี้ ชีวิตแลจะหนักสุดๆปีหน้าอยากจะได้หัวเราะกับเขาบ้าง ๕๕๕๕๕๕๕

อย่าเครียดนะ

กลับจากโรงพยาบาลและทำงานได้ตามปกติ อาจจะไม่คล่องตัวนัก ก็พอทนได้ นับจากวันป่วยถึงวันนี้ ก็หนึ่งเดือนพอดี มีเพื่อนสนิทมิตรสหาย มาเยี่ยมมายาม มากมายทั้งที่บ้านและโรงเรียน ถามอาการเราว่า เนื้องอกในสมอง มันเป็นอย่างไร เจ็บไหม กลัวไหม ก่อนกลับไปก็บอกเราคล้ายจะตักเตือนเราว่า ต่อไปนี้ ผอ.อย่าเครียดนะ ทำให้นึกถึงคำพูดของคุณหมดที่ผ่าตัด บอกเราว่าเคสนี้ไม่ได้เกิดจากความเครียดแต่มาจากระบบเลือดในสมอง ตัวเราเองอยากปฏิเสธคำว่า "เครียด" เพราะไม่ชอบเลย ชอบสนุกกับงานและชอบคำพูดขำๆ แต่พอนึกอีกที ก็อาจจะใช่ คนที่เครียด ก็ไม่ค่อยจะยอมรับว่าตัวเองเครียด จริงไหม