ตลอดช่วงเวลาที่ทำงานมา มักได้ยินแนวคิดที่ว่า การวิจัยดีกว่าการสอน หรือ การสอนดีกว่าการวิจัยผู้เขียนลงความเห็นว่ามันดีทั้งคู่ยิ่ง ถ้าท่านเป็นอาจารย์อยู่ในระดับอุดมศึกษางานสอนให้ความรู้เสริมความเป็นเลิศในวิชาส่วนงานวิจัยให้ไอเดีย ภูมิปัญญามาปรับปรุงวิชาสอน

อวยพรให้นักศึกษาผู้สำเร็จการศึกษาในปีการศึกษา 2562 นี้ทุกคน

สอนตนนั่นแหละดี

ความวุ่นวาย เกิดจากความไม่เข้าใจ

ความไม่เข้าใจ เกิดจากความไม่รู้จริง

ความไม่รู้จริง เกิดจากการรู้ผิวเผิน

ความรู้ผิวเผิน เกิดจากตนไม่ใช่คนผู้รับผิดชอบสิ่งนั้น

ดังนั้น พึงรักษาหน้าที่ให้ดีก่อน ยิ่งกว่าหน้าที่ผู้อื่น

สอนตนนั่นแหละดี

อัตตา คือ ตัวตน

เหตุที่คนใจเล็ก “อยากมี” แต่มีไม่ได้ เพราะ “ปัญญา” มันไม่ถึง

เหตุที่มันปัญญาไม่ถึง เพราะใจมันขาด “ธรรมมะ”

เรื่องของปัญหาและทางออก

ปัญหาใหญ่ ต้องใช้นโยบาย

ปัญหาหน่วยงาน ต้องใช้ระเบียบวิธี

ปัญหาคน ต้องใช้คนนั้นแก้ปัญหา

เป็น ในสิ่งที่ปรารถนา

อยู่ ในที่ที่เป็นสุข

คือ หนทางแรกสู่ความสำเร็จ

[ข้อคิดก่อนสอบบรรจุฯ]

คนเราต่อให้หลังไม่พิงฝา

ก็ต้องเดินหน้า กล้าท้าทายตัวเอง

แล้วเปลี่ยนคำสบประมาทเป็นพลังใจ

เปลี่ยนคำอวยชัยพลังกาย

เปลี่ยนความฝันของจุดหมาย ให้เป็นจริง

...บวชนี้ได้อะไร...

ผม : ต้องไม่ล้มเหลว เพื่อสุข สำเร็จและก้าวหน้า

หลวงพี่อ่อน : ที่สุขและสำเร็จได้ เพราะเรียนรู้จากความล้มเหลวมิใช่รึ...

ว่าด้วยเรื่อง "แบบอย่าง..#2"

แบบอย่างที่ด้อย มีหน้าที่
แสดงความด้อย ความไม่ดีตามสถานะของมันเอง
ไม่จำเป็นต้องรังเกียจ หรือดูแคลนแต่อย่างใด
หากแต่เราสามารถนำมาใช้เป็นแบบอย่าง ทางตรงกันข้ามได้

ขอเพียงเข้าใจ หลีกเลี่ยงความผิดซ้ำไว้ และพัฒนาให้เหมาะสม
จะกลายเป็นการต่อยอด จากความล้มเหลว
เพื่อสร้างความสำเร็จอย่างงดงาม

ว่าด้วยเรื่อง "แบบอย่าง"

แบบอย่างที่ดี มีเพื่อศึกษาแนวทางของความสำเร็จ

แล้วนำมา "ปรับ ประยุกต์ใช้ " ให้เหมาะสมกับตนเอง

มิใช่ "ลอกจากของเดิมทั้งสิ้น"  แล้วค่อยมาแก้ปัญหาความไม่สอดคล้องในภายหลัง

ปัญญาจากการแลกเปลี่ยนสนทนาโต้แย้ง อาจเกิดขึ้นได้ยาก

ตราบที่คู่สนทนาไม่อาจแบ่งแยก อารมณ์ ออกจาก ข้อมูล

การบริการวิชาการสู่สังคม

มิใช่การยัดเยียดศาสตร์ วิชาการในแขนงต่างๆ ให้ชุมชนหรือสังคม

หากแต่ช่วยให้ชุมชน คิด ค้น พบ แก้ปัญหา ทำความเข้าใจในวัฒนธรรมของสังคมชุมชนนั้นเอง

ตามหลักการวิชาการ

หนึ่งอ้างอวดแสงสุริยัน       เจิดจ้า
หนึ่งอ้างอวดจันทร์นวลกล้า เย็นเยือก
สองอวดเด่นเพื่อเลิศอ้าง     กว่าแล
สองอวดอ้างเด่นนั้นแท้      โง่เขลาพอกัน

อากาศ กลอน(ประตู)พาไป

น้องจ๋าอากาศหนาวแล้ว
น้องแก้วอย่าหลงเล่นกองไฟ
แม้เล็กนิดน้อยแต่อาจลุกไหม้
กองไฟเพียงก้อยนิ้วไซร้ไฟลาม

ไฟใดลุกเร็วร้ายกาจเท่าโทสะ
ไฟโมหะยากดับลุ่มหลง
ไฟโลภะลามลุกล้ำต้องปล่อยปลง
ไฟใดสามนี้มีเกิดคง
ชีวิตตนคนรอบข้างยืนยงเหมือนตาย

อภิโธ่ อภิถัง
หายสงสัยแล้วกระมัง
ไยจอจังเจ้า #surface ขีดข่วนรอย
ก็หนอยเรากลัวหนัก
มิยอมพกเคสพักไปด้วยหนอ
ตอนนี้จอเจ้าจึงรอยที่หน้าจอ
ต่อไปหนอพกเคสดีกว่าเอย

พรอันประเสริฐข้อแรกของลูกทุกคนคือ... "ชื่อ" ที่พ่อแม่ตั้งให้

แม้บางครอบครัว จะให้ญาติผู้ใหญ่รวมถึงบุคคลที่เคารพตั้งให้ก็ตาม

ก็เพื่อความสุข ความเจริญของลูกดังความหมายของชื่อจริงนั้น รักคุณพ่อคุณแม่ให้มากๆนะครับ

เพราะท่านคือคนแรกที่ปรารถนาดี 

และเป็นคนสุดท้ายที่ยืนเคียงข้างเราเสมอ

ก่อนจะเที่ยวตัดสินใครเขาด้วยความรู้ไม่เท่าทัน

ลองพิจารณาอย่างแยบคายให้ดึ

"..เมื่อคุณอยู่ในสถานะการณ์เดียวกับเขา คุณอาจทำได้เลวกว่าเขาก็ได้.."

ทุกๆสิ่งที่เราทำ ย่อมมีคนทั้งชัง และทั้งชอบ

คนชอบ เพราะสิ่งนั้นถูกใจ

คนชัง เพราะสิ่งนั้นขัดใจ

ดังนั้นทำอะไรลงไปแล้ว ก็ทำให้เต็มที่ และอย่าเสียใจในภายหลัง

ไม่ว่ามีคนชอบหรือคนชัง ก็อย่าไหลยินดีหรือเศร้าโศกให้เกินงาม

ภาษิตฝาหรั่งบทหนึ่งความว่า

คนที่เต้นรำไม่ได้ เพราะอ้างวงดนตรีเล่นไม่เสนาะ

คล้ายกับบ้านเรา 

ที่รำไม่ดี โทษปี่โทษกลอง อย่างไรก็อย่างนั้น

"คนส่วนใหญ่ทำอะไรใครไว้มักไม่ค่อยจำ
แต่เวลาโดนทำ จำนานแสนนาน"

ข้อคิดจากท่าน ดร พนมสิทธิ์ สอนประจักษ์เป็นทั้งอาจารย์ และพี่ชายใหญ่ของผม
ขอบคุณมากครับอาจารย์ :D

ข้อแตกต่างของการเรียนกับคนไทยด้วยกันและชาวต่างชาติคือ....

คนไทย (อาจจะบางคน) จะหัวเราะเยาะใส่หน้าคุณ เมื่อคุณ ทำสิ่งผิดพลาด
แต่ฝรั่ง (อาจจะบางคน) จะแนะนำทางออกให้คุณ

คนไทย (อาจจะบางคน) จะเฉยๆกับคุณ เมื่อคุณ ประสบความสำเร็จ
แต่ฝรั่ง (อาจจะบางคน) จะแสดงความยินดีกับคุณค่อนข้าง over acting

คนไทย (อาจจะบางคน) จะหาทางจับผิดคุณ เมื่อคุณทำความเสียหาย
แต่ฝรั่ง (อาจจะบางคน) จะให้คุณร่วมแก้ปัญหา (และมาเช็คบิลกับคุณทีหลัง)

คงไม่แปลกว่าทำไมเด็กไทย ....
จึงไม่กล้าถาม แม้ว่าเขาจะสงสัย
จึงไม่กล้าตอบ แม่ว่าเขาจะรู้
จึงไม่กล้าทำอะไร ที่เรียกว่าสร้างสรรค์สิ่งใหม่
และ....etc

..บัดซบจริงๆเลย (เสียงหล่อ)

การศึกษาที่ดีในอดีต

ถือว่าคนที่ทำซ้ำได้ดีที่สุด
คือคนเก่งที่สุด

แต่ยุคการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ที่ดียิ่งขึ้น
ถือว่า คนเก่งยุคเก่านั้นคร่ำครึ ยึดติด ไร้จิตวิญญาณของการพัฒนา
และยกหางว่า คนเก่งยุคนี้ต้องสร้างสรรค์ กล้าหาญ และคิดก้าวหน้าเสมอ 

แต่เรื่องจริงคือ
คนเก่งไม่ว่ายุคเก่าหรือยุคใหม่
ต่างสร้างความเสียหายได้พอๆกัน
และสร้างความเจริญได้พอๆกันเช่นกัน

ดังนี้แล้ว

การศึกษาก็ควรเปลี่ยนวิธีคิดการสร้างคน
ให้ใฝ่ดีพอๆกับที่ใฝ่ความก้าวหน้า

เพื่อให้...

คนเก่งยุคเก่า ละวางอัตตา เปิดใจรับวิทยาการใหม่ รับสิ่งใหม่
คนเก่งยุคใหม่ ละวางอัตตา เปิดใจรับความสุขุมลุ่มลึกขออีกฝ่าย

เพื่อให้คนเก่งยุคถัดไปได้ภูมิใจที่เป็นลูกหลานคนเก่งยุคนี้และที่ผ่านมา....

ความทุกข์ สุข เปรียบได้กับงูตัวเดียวที่มีสองหัว
หัวหนึ่งทุกข์ หัวหนึ่งสุข

อยากพ้นจากสองสิ่งนี้ ก็อย่าจับงูต่อไป

Great mind discuss idea

Average mind discuss events

Small mind discuss people.

..........

ใจที่ยิ่งใหญ่วิจารณ์ความคิด

ใจสามัญวิจารณ์เหตุการณ์

ใจแคบวิจารณ์คน

คนชอบถาม อาจโง่สี่ถึงห้านาที

แต่คนไม่ถามเลย โง่ตลอดชีวิต