หนาว ผ้าห่มโตโต้สองผืนเอาไม่อยู่

จุดเทียนไขห้าเล่มวางบนโต๊ะทำงาน
เสื้อสามชั้นหนาๆ กางเกงสามซ้อน
ถุงมือ หมวกไหมพรม
แว้ปมาอาบน้ำสระผมตอนบ่ายสองโมง

หากยังเอาไม่อยู่ เย็นนี้ต้องใส่เสื้อข้างในดีกรีแรงๆดองสมุนไพรเด็ดๆ

คิดถึงตอนอยู่เมืองหนาว เย็นกว่านี้มากๆก็ยังทนได้

หรือว่าเราแก่...เกินไปเสียแล้ว

ตัดสินใจเปลี่ยนแผนการใช้วันหยุดฉับพลัน

เปลี่ยนจากกลับบ้าน

เป็นไปท่องเมืองสิง หลวงน้ำทา
แบกเปอะชาวตองเหลือง ใส่กางเกงลาวสูง ไปเที่ยวดูเขาปลูกยางพารา

กลับมาเขียนโครงการพาพี่น้องหงสา ไปถอดบทเรียน

ได้ทั้งเที่ยวทั้งงาน

จะเที่ยวเผื่อเด้อครับ

จิ้งเหลนเข้ามาอยู่ด้วยในห้องนอนห้าหกวันติดๆกัน ไล่ออกไปแล้วก็กลับมาอีก ดูเหมือนจะเป็นตัวเดิม

เมื่อเช้าตีห้ากว่าๆจะออกไปแปรงฟันนอกบ้าน เจอเจ้างูมานอนอยู่ที่ลานบ้านอีก ยืนจ้องตากันพักใหญ่ พอกรพริบตาทีเดียวไม่รู้ว่าหายแว้ปไปทางไหน

กำลังเปิดประตูกลับเข้าห้อง ถูกจู่โจมด้วยแม่บ้านชาวม้งห้าหกคน เข้ามาบอกว่าเฮามาขอเงินซื้อข้าว เจ้าบอกให้เฮาเฝ้าสวนยางแต่ไม่ไปจ่ายเงินให้เฮาหลายเดือนแล้ว เลยบอกเธอไปว่า บ่แม่นๆ บริษัทเจ้าของสวนยางอยู่หลังพู้น แล้วก็พาพวกเธอไปเจรจากับคนจีน

นายทุน เขียนตัวสะกดภาษาไหน ก็เหมือนกัน
คนด้อยโอกาส อย่างไรก็ยังด้อยโอกาส....
โลกมนุษย์นี้หนอ

วันเศร้า

ภาคเช้าได้รับแจ้งข่าวคนที่ชื่นชมในอุดมการณ์ หมอยุทธได้จากไปด้วยโรคมะเร็งตับ

สายๆ ได้รับแจ้งข่าวลูกป่าน ลูกสาวของน้องรักจากไปด้วยมะเร็งม้าม

ไปสู่สวรรค์เถิดพี่ เถิดลูก

บ่ายๆ ทำรายงานไม่เสร็จ ไฟฟ้าดับ ส่งเมล์ไม่ได้

เย็นนี้ต้องไปแก้อาการซึมเศร้าด้วยการไปร่วมกับสาวๆที่บ้านธรณีเต้นแอร์โรบิคสักชั่วโมง

วันนี้มีเรื่องดีดีสองดีหมายถึงสองเรื่อง
เรื่องแรกเป็นข่าวดีส่งถึงKMSABAIที่ปาย ว่าเช้านี้วัดน้าตาลได้ ๑๔๓ ลดลงจากเมื่อก่อนอีกสามสิบ ดีใจจัง เครื่องวัดรุ่นนี้เขาดีจริงๆวัดออกมาได้ต่ำ หรือว่าเป็นเพราะอยู่ที่นี่ได้เดินเล่นตอนเย็นสามสี่กิโล หรือว่าห่างไกลข่าวสารบ้านเมืองที่มักทำให้ขัดเคือง
เรื่องที่สอง มีแมวแม่ลูกอ่อนพาลูกมาอยู่ด้วยสองตัว แบบแค่อาศัยในห้องเก็บของนอกบ้าน ยังไม่ได้อุ้มเจ้าตัวน้อยเลย ประมาณว่าแอบมองกันไปมาพอเดินเข้าใกล้ก็ผลุบหาย พอทำทีเป็นเดินหนีก็ชะเง้อคอมองตาม ไม่กล้าเข้าไปกวนเขามากเดี๋ยวจะพาลูกอพยพไปที่อื่นอีก เมื่อเช้าเอาขนมเค้กไปวางไว้ให้เห็นตัวแม่นำลูกออกมากินหมดเกลี้ยง สงสัยจะเริ่มคุ้นกันแล้ว
แต่เรื่องไม่ดีคือ ฝนตก ทางเละ ต้องใส่"เกือกอ๊บ"ไปทำงาน แม่บ้านไม่มาซักผ้า ลูกน้องลาไปดำนา
ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร

เช้านี้เจาะ FBS สุดแสนดีใจ เครื่องอ่านได้  172 ต่ำกว่าสองร้อยครั้งแรกในรอบสองปีนะเนี่ย เครื่องใหม่รุ่นนี้ดีจริง อ่านได้ต่ำดี
พ่อน้องสบาย อย่าใจร้อนรู้อยู่ว่าต้องลดอีก
น้ำตาลลดลง อาจเป็นเพราะอยู่หงสา ไม่มีเค้ก ไม่มีไอติม ไม่มีผลไม้สุกชนิดปลอกสำเร็จมาวางขาย
ความขี้เกียจ(ปลอกผลไม้กิน) ก็มีข้อดีเหมือนกันนะ 

คุณพระคุณเจ้าช่วยด้วย
ที่กลางป่าเขาห่างไกลเมืองหงสา

เขาจ่ายค่าชดเชยให้พี่น้องชาวบ้านปากห้วยหลวงของผม เป็นเช็ค
ดูแววตาสีหน้าอันงงงวย ของพี่น้องแล้วอยากร้องไห้
พี่น้องไม่เคยไปธนาคารเลยสักคน จะมีใครรู้วิธีเอาไปขึ้นเงินไหมนี่ วันนี้วันอาทิตย์ธนาคารปิดอีก พี่น้องผมต้องนอนกังวลเอามือก่ายหน้าผากเฝ้าเจ้าแผ่นกระดาษบ้าๆนี่อีกกี่ชั่วโมงเนี่ย
เป็นตายอย่างไรพรุ่งนี้ต้องไปรับพี่น้องมาขึ้นเงิน สาธุ ฝนอย่าตก ไฟฟ้าอย่าดับ 

วันนี้ฟ้ารั่วที่หงสา
ฝนตกตั้งแต่เจ็ดโมงครึ่ง จนถึงเดี๋ยวนี้เที่ยงวันกว่าๆ
ออกไปไหนไม่ได้ โชคดีที่ระบบอินเตอร์เน็ตใช้การได้หลังจากที่ตายมาได้สามสี่วัน
แต่โชคร้ายตรงที่หิวข้าวจนตาลาย เดินออกไปที่ร้านก็ถนนเละโคลน รถสวนมาทีกระเด็นใส่เราเต็มๆ (ต้องใช้วิธียืนขวางมันไว้ไม่ให้รถผ่าน มันจะชนเราก็ให้มันรู้ไป)
โชคร้ายซ้ำสองคือ ร่มที่พกพามาจากเมืองไทย พังตั้งแต่ก่อนโดนฝน ไม่รู้พังตั้งแต่เมื่อไหร่ เห็นขนาดกระทัดรัดเลยนำติดตัวมา บทเรียนนี้ สอนให้รู้ว่าอย่าประมาท ต้องหมั่นดูแลตรวจสอบ อย่าไปคิดว่าเรื่องเล็กๆแล้วละเลย อย่าคิดเอาเองก่อนได้ตรวจดูของจริง มิเช่นนั้นจะอดข้าว หรือเปียกฝนเปื้อนโคลนไปกินข้าว

บันทึกที่โรงแรมเทวราช น่าน

พรุ่งนี้ต้องเข้าไปหงสาแล้ว คราวนี้ไปนานเป็นเดือน กับภารกิจใหม่ที่ต้องดูแลงานทั้งหมดของหน่วยงาน จะไหวไหมนี่เรา เมื่อเขาไว้วางใจก็ลองสักตั้ง ฟาดฟันกับอุปสรรคสักคราว

วันนี้ไปเยี่ยมปราชญ์เกษตรของน่านหลายท่าน เพื่อเก็บเกี่ยวแนวคิด และคัดเลือกสถานที่นำพาพี่น้องลาวมาศึกษาบทเรียน พบว่าแต่ละท่านมีแนวคิด มีรูปธรรมที่น่าสนใจ และเป็นไปในแนวเดียวกัน หากสามารถเชื่อมโยงเครือข่ายกันได้ จะเป็นพลังขับเคลื่อนที่น่าดูชม แต่น่าเสียดาย ที่แต่ละท่าน แต่ละศูนย์ดูเหมือนจะมีหน่วยงานแต่ละแห่งมาตีป้ายจองเอาเป็นของตนเอง จนไม่อาจเชื่อมโยงกันได้แนบสนิท

เมื่อไรหนอ จะสามารถทำลายกำแพงแห่งอัตตานี้ได้เสียที ยุบกระทรวงทบวงกรมกันเสียก่อนดีไหมครับ

คืนนี้พักแรมที่มุกดาหารเป็นคืนที่สอง หลังจากที่เมื่อวานเดินทางมาจากสกลนครถึงที่พักราวสองทุ่ม

เมื่อเช้าไปเยี่ยมพี่น้องไทโซ่ที่ห้วยบางทราย ได้รับการต้อนรับ การทักทายอย่างคนคุ้นเคยเหมือนเป็นพี่น้องไทโซ่คนหนึ่ง ดีใจที่ยังเข้าใจภาษาโซ่ได้(บางประโยค) แม้จะไม่ได้ฟังมาเกือบครึ่งปี เช่น

"กวยตะดังความ" คือ คนที่พูดกันคนละภาษา ก็มีทั้งภาษาญี่ปุ่น ภาษาลาว ภาษาไทกลาง ภาษาโซ่

"ตะแกงเจี่ยป็อง" คือ วัวกินใบมัน ต้องระวังให้ดีวัวที่กินใบมันสำปะหลังช่วงนี้ตายได้ง่ายๆ เพราะใบมันเริ่มแตกยอดใหม่ มีไซยาไนด์สูง สงสารพี่น้องที่วัวตัวละหลายพันบาทต้องมาตายไป

ไม่ค่อยได้พูดคุยเป็นส่วนตัวกับพี่น้องเท่าไร ต้องทำหน้าที่ฟาร์ในการประชุมกลุ่ม แล้วก็แปลแปลและแปล

ไว้พรุ่งนี้มีนัดคุยกันเรื่องปลูกมันสำปะหลังอีกรอบ ไม่รู้ว่าพี่น้องจะสนใจในเงื่อนไขมากน้อยเพียงใด บอกตัวเองไว้ว่าจะต่อรองให้พี่น้องได้ประโยชน์สูงสุด

เย็นนี้ไปนั่งทอดอารมณ์ที่ชายโขงยามตะวันโพล้เพล้ มองเห็นบ้านเมืองฝั่งสะหวันนะเขด เห็นเรือหาปลาลำเล็กๆ และเห็นกอสวะไหลมาตามน้ำ

"สวะเอย...เจ้าลอยมาแต่หนใด
จากที่ใกล้หรือแดนไกลสุดหล้า
ล่องไหลตามกระแสธารา
ไร้หางเสือนำพาไร้จุดหมาย

หากเปรียบชีวิต...เป็นสวะ
ไร้สาระไร้ทิศทางไร้ความหมาย
เอื่อยเอื่อย เรื่อยเปื่อย รอวันตาย
ความหมายของชิวิตคือสวะ"
 

เงียบดีจัง เพื่อนฝูงแยกย้ายกันกลับบ้านหลังจบประชุมสัมนา Project Design Matrix ได้อยู่กับตัวเองอีกครั้ง ชอบ..ชอบ...

ซื้อมือถือแบบต่อ USB เข้าโน๊ตบุคส์ เล่นเน็ตได้เร็วกว่าที่เคยใช้ผ่าน Bluetooth เยอะเลย ไม่หลุดด้วย แต่เสียดายได้ใช้อีกไม่กี่วันก็ต้องเข้าไปหงสาแล้ว.... อดอีก

มือถือใหม่ใช้ไม่คล่อง ปล้ำเปิดข้อความทั้งกล่องเสียง และบันทึก เห็นเพื่อนๆฝากอวยพรวันเกิดมาเต็ม คงเป็นเพราะที่หน่วยงานเขาเอาวันเกิดขึ้นบน intra Net คนเลยรู้กันหมดทั้งสิบสี่ชั้น เมื่อวานติดสัมนาไม่ได้ไปทำบุญที่ไหน แต่ได้ทำบุญเผื่อไว้ล่วงหน้าเมื่ออาทิตย์ก่อนแล้ว ปีนี้ได้ไปไหว้พระธาตุประจำปีเกิดที่น่านด้วย

งานที่ลาวต้องเลื่อนไปอีกสี่ห้าวัน Visa ธุรกิจถึงจะเสร็จ ต้องขอที่เวียงจันทน์ก่อน เพื่อที่ครั้งหน้าจะได้ต่อวีซ่าประเภท "เข้าได้หลายเทื่อ" พร้อมใบอนุญาตทำงาน ไม่งั้นจะถูกปรับวันละยี่สิบ usd ยังไม่ได้ไปลาวก็ดีเหมือนกัน จะได้พาคณะชาวญี่ปุ่นไปเยี่ยมพี่น้องชาวไทบรูที่ดงหลวงสักสองสามวัน เผื่อจะมีโครงการต่อเนื่องที่ห้วยบางทรายบ้าง ว่าแต่ว่าหยุดเสาร์อาทิตย์นี้จะเขียนงานได้สักชิ้นสองชิ้นไหมหนอเรา    

แผนการแผนชีวิต มีไว้สำหรับเปลี่ยนแปลง...จริงๆด้วย

เก็บกระเป๋าเตรียมกลับมาทำงานในจังหวัดน่าน นัดรถนัดคนไว้บ่ายนี้ จนถึงวันเสาร์

แต่เมื่อเช้ามีข่าวแจ้งว่า high rank ของรัฐบาลลาว จะมาขอฟังข้อมูลแผนฟื้นฟูวิถีชีวิต เอ้าต้องอยู่ต่ออีกสองวัน ที่นัดไว้ต้องโทรไปขอเลื่อนนัด

ผักชีขายดีที่หงสาอีกครั้ง รวมถึงตัวเราเองที่ต้องไปโรยผักชีด้วยการไปตัดผมโกนหนวด ว่าแต่จะไปยืมเสื้อขาวแขนยาวกับเนคไทที่ไหนมาเนี่ย (คราวที่ต้อนรับคณะก่อนใส่เสื้อผ้าฝ้ายสไตล์ เอ็นจีโอปนศิลปินได้ข่าวว่าเขาบ่นมาว่าแต่งตัวไม่เรียบร้อย)

วันฟ้ารั่ว ตั้งแต่หัวรุ่ง จนถึงบัดนี้

วันวิสาขบูชา ที่เมืองหงสา แขวงไชยบุรี สปป.ลาว ไม่ได้หยุดราชการ พี่น้องไปทำบุญกันบ้างประปรายแต่ไม่มากเท่าภาคกลางบ้านเรา เพราะว่าทางอีสานบ้านเรา และทางลาวไม่ได้ระบุไว้ว่าวันนี้เป็นฮีตสิบสอง ไม่ใช่ประเพณีท้องถิ่นของทางนี้ แต่ที่วัดจอมแจ้งมีประเพณีจุดบั้งไฟ

วันนี้ได้รับแจ้งจากเวียงจันทน์ว่าท่านประธานสภา จะมาเยี่ยมโครงการ โกลหลเตรียมนำเสนอกันใหญ่ ต้องเลื่อนแผนไปเดินป่าออกไป

เจ้าทากเอ๋ยทนอดไปก่อนอีกสองสามวันนะ แล้วจะเอาเลือดหวานๆไปให้เสพ

สองวันมานี้ทำงานที่ในหงสาแบบมีเสียวมีลุ้นนิดๆ ช่วงนี้เกิดการขึ้งโกรธในหมู่ ตม.แขวงไชยะบุรี เลยงัดกฏเหล็กออกใช้

เข้ามาทำงานไม่มีวีซ่าธุรกิจไม่ได้ ไม่มีใบอนุญาตทำงานก็ไม่ได้ ใบอนุญาตโครงการที่แขวงอื่นมาทำที่นี่ก็ไม่ได้ พรรคพวกถูกเตือนครั้งสุดท้ายแล้ว ครั้งหน้าต้องถูกปรับวันละหกสิบusd

เรื่องของเรื่อง เพราะคนไทยมักง่าย ได้คืบจะเอาศอก เขาผ่อนปรนให้แล้วยังขอละเมิดอีก เช่น แจ้งชื่อขอเข้าสบหกมาจริงสองแล้วบอกว่า "ที่เหลือจะทยอยเข้ามา" หรือแจ้งไว้ยี่สิบคนมาจริงห้าสิบคน แล้วก็ชอบใช้การติดต่อกับเจ้านายระดับสูงจากเวียงจันทร์ให้สั่งการลงมา

ฟางเส้นสุดท้าย คือเรื่องผู้รับเหมาไทย จะนำน้ำมันเข้าห้าคันรถ แต่ใบอนุญาตไม่ได้พกมาด้วย เข้าไม่ได้ก็โทรหาสมาชิกรัฐสภาที่เวียงจันทน์ ทางโน้นก็ด่ามาทางแขวงทางด่าน

ทางนี้เกิดเคืองขึ้นมาก็เลยงัดกฏเหล็กออกมาใช้ จนคนในไม่ได้ออก(ออกแล้วกลัวเข้าไม่ได้อีก) คนนอกไม่ให้เข้า

ดีเหมือนกัน กะจะทำตัวเป็นนักบวช เดินจาริกเข้าจีนผ่านธิเบตเนปาลไปถึงป่าหิมพานต์เสียเลย

แดดเมืองหงสา มาเร็วมาก ตื่นนอนหกโมงเหมือนกับตื่นสาย

ไปตลาด ซื้อใบผักแว่น ผักเสี้ยว มากองใหญ่หมดไปสี่พันกีบ เอาไว้ต้มใส่ถั่วเน่ากินกับพี่ที่ทำงาน (วันนี้วันพระพวกเรากินเจกัน)

ได้ผลไม้มาพร้อม หมากคันธรส(น้อยโหน่ง) สองลูกสามพันกีบ

ภาคเช้าไปดูเกษตรกรแปลงสาธิตลงมือปลูกงา ไม่กล้าพูดว่าไปสอน เพราะตัวเองต้องเรียนรู้จากเขา ทั้งวิธีหยอด วิธีสัก พื้นที่สูงชันมากๆๆๆ แหงนคอตั้งบ่า พยายามคลานตามพี่น้องขึ้นไป ถ้าพลาดก็คงไปตามเก็บกันที่ร่องห้วย นึกแล้วยังหวาดเสียว

กลับสำนักงานบ่ายแก่ๆ เริ่มมีอาการ(ต้องชดใช้กรรมอีกอย่าง) จากเหงือกอักเสบเล็กๆ(ถ้าอยู่บ้านทำ I/D หรือกิน Amoxil ก็น่าจะหาย) เริ่มเจ็บร้าวลง tonsil เริ่มกลืนลำบาก ทิ้งไว้จะsepsisไหมนี่ ไปหาหมอมาเรียบร้อย หมอทั้งเมืองมีคนเดียว แต่จบจากฝรั่งเศสเชียว คงเอาอยู่ ให้กิน Erythromycin 2 เม็ด stat แล้วต่ออีกสองแผง

แต่เครื่องป่วยหนักกว่า restart เรื่อยๆ เข้าเน็ตก็ไม่ได้ ต้องใช้เครื่องจากสำนักงานเข้าเน็ต รอคิวยาวสองชั่วโมง เศร้า...ช่องทางติดต่อโลกภายนอกของเราแคบลงทุกที  สาธุ ให้น้องๆที่แคมป์ซ่อมเครื่องได้ทีเถอะ

กลับมาจากงานดองเลขาคนสวย พ่อเขาเป็นข้าราชการกว้างขวาง แขกจากทั้งเมืองมั้งมาร่วมงาน กะดูหกเจ็ดร้อยคนได้

เมา มึนๆ โดนเหล้าตั้งแต่ทางเข้างาน กินหนึ่งคู่ก่อนเข้างานแล้วก็ต่อๆๆๆมีคนมาชวนดื่มเป็นมงคลให้เจ้าสาวจนนับไม่ถ้วน

มาเปิดคอมฯเจอสัญญานเน็ตจากไหนก็ไม่รู้ แปลกที่เมืองหงสาปกติกลางวันยังไม่มีเลย หรือว่าเมา?

เปิดอนุทินเห็น KMพ่อน้องสบายเขียนอยู่ เห็นรูปน้องสบายแล้วคิดถึง ไม่ได้ทักทายกันนานเต็มที

กินกาแฟดำซักถ้วยน่าจะหายมึน

รอขึ้นเครื่องไปน่าน ต่อเข้าเมืองหงสา งวดนี้อยู่ยาวกว่าสามอาทิตย์ คงห่างหายจากบันทึกไปสักระยะ

คิดถึงทุกๆบันทึก ทุกๆเรื่องราวในG2K

วันนี้วันอาทิตย์ ต้องจ่ายค่าล่วงเวลาที่ด่านลาวเท่าไหร่หนอ ใบเสร็จก็ไม่มีให้ คงต้องจ่ายเองเหมือนเดิม

พี่สาวที่ทำงานให้ของขัวญเป็นหม้อหุงข้าวขนาดเล็กๆๆ 0.27 L เลยซื้อข้าวกล้องหอมนิลเข้าไป กะจะไว้หุงกินที่ลาววันฝนตกที่ออกไปกินข้าวข้างนอกไม่ได้

ถึงภูเก็ตเรียบร้อย

เต็มอิ่มกับการกอด การทักทายคนคุ้นเคย

อิ่มกับผัดไทอร่อยที่สุดในโลก

ขอบคุณทีมเจ้าภาพ ขอบคุณ G2K

ใครยังมาไม่ถึง ยังไม่ตัดสินใจ รีบมาไวไวเด้อ

บันทึกจากสนามบินก่อนขึนเครื่องไปภูเก็ต

วันนี้เครื้องช้าไปครึ่งชั่วโมง ขอบคุณที่ทำให้ได้ส่งงานออกไปอีกสองชิ้น

ส่งงานเสร็จแล้วเมื่อเวลา 05:48AM เมื่อคืนแอบงีบนั่งฟุบที่โต๊ะไปครึ่งชั่วโมง วันนี้จะมีแรงไปประชุมพี่น้องเกษตรกรไหมหนอ น้ำตาลจะขึ้นไหมหนอ

นี่ถ้านายใช้คงไม่ทำหรอก ที่ทนทำเพราะเพื่อนร่วมงานขอร้อง

บันทึกไว้เตือนตัวเองเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว ไม่จำเสียที ว่าอย่าทำงานแบบรีบเร่งอย่างนี้ เวลาว่างๆ หัดเอามาเตรียมงานไว้บ้าง ไม่ใช่มาทำเอาวันสุดท้าย วิ่งหางจุก...ทุกที (ตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว)

คืนนี้จะเริ่มงานอีกชิ้น ชิ้นนี้ควรส่งเมื่อวานแล้ว

สู้ ..สู้

วันนี้เสนอบันทึกใหม่ เล่าเรื่องเมืองหงสา(๑๓) วันสังขารขึ้น วันสังขารล่อง ที่เมืองหงสา มีเรื่องที่ใหม่คือ วันสังขารขึ้น และงานบุญต่างต่อ

แต่ยังไม่ได้ตอบคอมเม้นท์ของหลายๆท่านที่เข้ามาแสดงความคิดเห็น มาทักทาย มาอวยพร ในบันทึกหลังๆสองสามบันทึกเลย ต้องขออภัยทุกท่านมา ณ ที่นี้ เป็นอะไรไม่รู้เขียนตอบข้อคิดเห็นนี่มันยาก กว่าเขียนบันทึกใหม่อีก เราหนอเรา

เก็บของเตรียมย้ายห้อง ไปขอนแก่น งานท่นี่ก็ยังไม่เสร็จ แต่ตั๋วจองไว้แบบเลื่อนไม่ได้ โดนต่อว่าตามหลังแน่เรา ไม่เป็นไรไปแสดงตัวที่ขอนแก่น แต่แอบนั่งทำงานลาวก็คงได้

เกิดภาวะมืดบอดทางปัญญา มาได้สามวันแล้ว งานไม่คืบหน้า นั่งหน้าคอมฯทั้งวันทั้งคืน น่าจะเกิดจากอากาศในที่ทำงานเย็นจัดเกินไป จนเป็นหวัด กลางคืนกลับมาทำงานที่ห้องก็ร้อนจัด (โทษดินฟ้าอากาศเข้าไปเรา) ที่สำคัญคือสมาธิสั้น รวบรวมสมาธิได้ไม่ถึงครึ่งชั่งโมงก็หมดแล้ว หรือว่างานไม่ท้าทาย งานประเมินแบบเก่าที่ไม่มีอะไรแปลกใหม่

วันนี้อ่านบทรวบรวมข้อคิดเห็นเกี่ยวกับการพิจารณา อีไอเอ จากหนังสือพิมพ์ พบว่าต่างคนก็ต่างมุมมอง จริงส่วนหนึ่ง เติมสีตามอารมณ์ผู้วิจารณ์ส่วนหนึ่ง ที่แน่ๆต่อไปคงทำงานลำบากขึ้น แต่เราก็ว่าเราเต็มร้อยในทุกครั้งแล้วนา  

ผ่านมากว่าห้าสิบชั่วโมงแล้ว ที่ขังตัวอยู่ในห้อง ตั้งแต่กลางคืนวันศุกร์ แต่ยังไม่ได้งานแม้แต่น้อย ติดต่อโลกภายนอกก็เฉพาะผ่านG2K เท่านั้นเอง (อ้อ กับลุ้นผล The Master อีกอย่าง ^-^) เหลืออีกสองวันงานจะเสร็จไหมเนี่ยะ ก็คงปั่นให้เสร็จทันเหมือนกับทุกครั้ง แต่คุณภาพไม่น่าพอใจเท่าไหร่

เอาน่า ไว้พรุ่งนี้คงได้เริ่ม ว่าแต่พรุ่งนี้จะแกะกระป๋องอะไรกินดี ฟังเพลงลูกทุ่ง กินอาหารฝรั่งกระป๋อง พิมพ์งานเมืองลาว เอาเข้าไปเรา

วันนี้ตื่นสายใกล้เวลารถมารับกลับจากหงสาเข้าน่าน เกือบไม่ทันเครื่องบิน ได้ทานอาหารมื้อแรกบนเครื่องปาเอาเที่ยงกว่าๆ เกิดอาการ hypogycemic อีกแล้ว (ทำไมไม่รู้จักจำหนอเรา) จากสนามบินไปเดินห้างหาน้ำตาลมาเติมให้ร่างกายจนเกินพอ ตามประสาคนอดอยากจากป่า

เข้าสำนักงานตอนเย็นไปเอาเอกสารมาทำงานช่วงสงกรานต์ รื้นค้นหาบัตร ATM ที่เพิ่งรู้ตัวว่าหายไปจากกระเป๋า แน่ใจว่าไม่พบแล้ว น้องที่ทำงานเลยบังคับให้ไปอัฟเดดสมุด พบว่าเงินถูกถอนไปตั้งแต่เดือนมกราคมทีละน้อยๆหมดไปหกหมื่นบาท ได้ทำทานโดยไม่รู้ตัวอีกแล้วเรา