ตู้เย็นเก็บสารเคมีเสีย ต้องส่งซ่อม

เป็นการดีที่ได้โอกาสสะสาง ของเก่าที่ค้างหลายปี

หลายรุ่น ท่ามกลางความเสียหาย

มักจะมีสิ่งดี ๆ มาคู่กันอย่างที่ครูว่าไว้จริง ๆ

นึกขึ้นมาได้ว่า ยังไม่ได้หาข้อมูลสมุนไพรที่พระอาจารย์ฝากมาเลย

เพราะวันหยุดนี้ ครูเมตตาให้โอกาสไปกราบท่าน

เมื่อวานระลึกขึ้นมาได้ว่า

ลองหาข้อมูลเท่าที่ทำได้ก่อน ส่วนองค์ประกอบอื่น ๆ

อาจจะต้องรอ ตำรับแบบครบสูตร

ชีวิตที่ดำเนินไปไม่เคยซ้ำ ทำได้เพียงอดทน เรียนรู้ เพื่อเข้าใจ และยอมรับความจริง

เมื่อเลือกที่จะทำ ก็จงตั้งใจทำให้เต็มที่ ที่สุด

คนเราชอบทำสิ่งเดิมซ้ำ ๆ

ไม่ว่าสิ่ง ๆ นั้นจะดีหรือไม่ดี

รู้ตัวหรือไม่รู้ตัว

C

A

R

E

การที่จะปฏิบัติได้ต้องมี ความอดทนอย่างยิ่งยวด เพราะการเอาใจใส่ใครต้องใช้ความอดทน

แวะพักที่ปตท โคราช

หลังจากเจอรถติดตั้งแต่แก่งคอยถึงมวกเหล็กใช้เวลาเกือบ ๆ สี่ชั่วโมง สุดยอดมาก ๆ ไม่เจอรถติดในเมืองหลวงแต่ว่าเจอกลางทางหลวงมิตรภาพ

แต่เป็นประสบการณ์ดี ๆ ที่น่าประทับใจได้เห็น ได้เรียนรู้ใจ

เพราะครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ขับรถในกรุงเทพ แถมขับยาวออกมาขอนแก่น

แล้วยังมาคนเดียว

นึกถึงครูค่ะ หนูจะตั้งใจทำหน้าที่ให้ดีที่สุดอย่างที่ครูแนะนำ

สนามจริงอยู่ตรงหน้านี่เอง

ณ ร้าน Amazonปั๊มปตท. แถว ๆ โคราช

โชคดีที่ครูช่วยเตือนสติ พอทราบว่าพี่ที่หนูรอเมื่อวาน ลาป่วย

น้องที่ตอบปฏิเสธเมื่อวานทำหน้าแบบขอโทษ

หนูยิ้มให้อย่างจริงใจ และเบาสบาย วูบของอารมณ์หายวับไปหลังจากมองเห็นตั้งแต่ทราบข่าวการลาป่วย แต่ก็ได้ยินเสียงข้างในตนเองว่า

"ว่าแล้วมันต้องมีอะไร เพราะครูท่านเตือนมาก่อนล่วงหน้า"

การสื่อสารกับน้องจึงเป็นการสื่อสารด้วยรอยยิ้มและความจริงใจ เบาสบาย เพื่อจับมือกันแก้ไขปัญหา

ครูขา..............หนูกราบขอบพระคุณอย่างสุดซึ้ง

แต่ตอนนี้ไม่มีเวลา ที่จะจมกับสิ่งใดนาน ๆ

ทุกขณะ คือการทำงาน ต้องมีสติ ให้มาก ๆ

นี่แหละ ของจริง.........ดังนั้นต้อง "เอาจริง"

เอ..........ตอนนี้ใจมันตื่น ๆ กลัว ๆ

ตื่นอะไร........เหมือนมีความรู้สึกว่า "ไม่มีเวลาแล้ว จะทันไหมเนี่ย"

อืม..........การระลึกแบบนี้ ดี จะได้ไม่ปล่อยเวลาให้สูญเปล่า

แต่ต้องระวัง มันจะตื่น กลัว จนขาดสติ

อย่าลืมที่ครูสอนไว้ หายใจ ทำอย่างรู้ตัว

ตื่นกลัว ก็จงตื่นกลัวอย่างรู้ตัว

มันก็ Hard Core อย่างนี้แหละ

ไม่งั้นจะเป็นลูกศิษย์ของครูได้ไง ฮา

....................................................

เข้ามาเตือนตนเองตอนที่ใจ สะท้อนอะไรให้เห็น

หลังจากรับทราบข้อมูลว่าคนที่จะมาทำหนังสือให้วันนี้ลาป่วย

เป็นอีกวันที่ต้องตั้งใจเรียนรู้

มัน Hard core อย่างที่ครูว่าจริง ๆ

ไปตามเรื่องการขอนุมัติค่าเดินทางและขออนุมัติกลับขอนแก่น

คุยเรื่องค่าเดินทางเรียบร้อย

ตามหนังสือส่งตัวปรากฏว่ายังไม่ออกจากกอง

รู้สึกจ๋อยค่ะ แต่ไม่ถึงขั้นหงุดหงิดโวยวาย

ก็แก้ปัญหาไปเรื่อย ๆ เลยต้องไปขอความช่วยเหลือจากกองการเจ้าหน้าที่ให้ดำเนินการให้ก่อน แล้วรอหนังสือตาม

ความผิดพลาดเกิดขึ้นได้ เป็นสิ่งหนึ่งที่ได้เข้ามาเรียนรู้กับตนเอง แล้วจัดการสิ่งตรงหน้าให้ดีที่สุด อยู่รู้ตัว

มีขุ่นมัวไหมนะ

ก็มีนะเป็นจ๋อย ๆ หายใจแรง ๆ แต่ก็ยังหายใจและเรียนรู้

วันนี้นัดพบ ผอ.ที่ทำงานเก่าคนใหม่ เตรียมเอกสาร เพื่อชี้แจงที่มาที่ไป

........ใจนี้ไม่เลิกดิ้นรนหนอ ทุกข์เป็นเช่นนี้ เมื่อก่อนมันก็มี แต่มองไม่เห็น

........อะนะ ก็เป็นอีกหนึ่งบทเรียนที่ต้องเรียนรู้ ประคองสติ อย่างอดทน

........ครูท่านสอนมาดีแล้ว อยู่ที่ว่า รู้จักนำวิชา ที่ครูสอนมาใช้เป็นหรือไม่

........ทุกขณะ คือ การเรียนรู้ อะไรจะเกิด มันก็แค่ ชั่วขณะหนึ่ง แล้วมันก็ผ่านไป

........เดี๋ยวมันก็ผ่านไป

อารมณ์ ความคิด ความรู้สึก

ก็เหมือนลมพัดผ่านระเบียงห้อง

ถ้าปิดประตูมันก็จะถูกกักไว้

แต่ถ้าเปิดประตูลมก็จะพัดผ่านไป

ขณะที่ลมพัดผ่านไป ยังรู้สึกได้ถึงความเย็นและเบาสบาย

เย็บ Herbarium ทั้งวัน พึ่งจะเสร็จ ตั้งเก้าอัน กลิ่นน้ำยาฟุ้งกระจาย ทั่วห้อง ทำให้คิดถึงห้องครูใหญ่สมัยเรียน Anatomy

แม้จะต้องนั่งเย็บทั้งวัน ทั้งคืน หน้าที่ ก็ คือ หน้าที่ ถือว่าฝึกความอดทน  แถมรายงาน review ต้องส่งพรุ่ง เอาน่า แค่ไหน ก็แค่นั้น ทำดีที่สุดแล้ว ก็แค่ปล่อยให้มันเป็นไป  

บทสรุปของวันนี้ไม่ว่าสถานการณ์ภายนอกจะเป็นอย่างไร เสียงเครื่องขยายเสียงจะดัง เสียงคนจะตะโกน เสียงปืนจะดัง  เสียงประกาศขอบคุณเพื่อเลิกการรักษาความปลอดภัย ก็ดูเหมือนว่า มันแค่เสียง แต่งานก็คือ งาน มีชีวิตเพื่อทำงาน รู้สึกได้ถึงความปวดที่แผ่นหลังกับการนั่งเย็บนาน ๆ แต่ก็โชคดีที่มีโอกาสได้เรียนรู้

วันนี้เลิกงานบ่ายสามโมงเย็น

พรุ่งนี้เอางานไปทำที่บ้าน

เพราะสถาณการณ์ไม่ปกติ

การได้เดินเคียงข้างครูบนถนนของกระทรวงสาธารณสุข ตอนดึก ๆ เป็นความรู้สึกเบาสบาย บรรยายกาศเอื้อให้ใจนี้รับฟังธรรมเข้ามาสู่ใจ

เมื่อวานนั่งรอเจอครู หลังท่านประชุม เป็นการรอคอยที่ได้ทบทวนในตนเอง เกี่ยวกับ 1 ปีที่ผ่านมา ว่าหนูได้เรียนรู้อะไรบ้าง ถอดบทเรียนกับความเป็น HiPPs => เสียงสะท้อนจาก HiPPs ส่วนภูมิภาค ; 1 ปีกับการหมุนงานมาส่วนกลาง

@61577 เจ้าค่ะ หนูจะรอรับโทรศัพย์พี่ปุ๋มนะคะ (^_^) ดีใจจัง

ทุ่มกว่าแล้ว แม้ยังต้องทำงานอยู่ ณ ที่ทำงาน แต่ก็ไม่ได้ขุ่นมัว เพราะเป็นหน้าที่ ๆ ทำอย่างรู้ตัว และมีเป้าหมาย อย่างนี้นี่เอง ที่ครูบอกว่า

"อยู่ที่ใจเรา ถ้าไม่ปฏิเสธความจริง ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมันดีเสมอ"

การฝึกฝนใจต้องใช้ “ใจ”

บทเรียนนี้ พึงรับรู้ซะว่าใจเราอยู่ในระดับไหน ครูเราท่านไม่บอกหรอกว่าจะสอบตอนไหน ครูก็คือธรรมชาติ คนที่ไม่ขยันก็ทำข้อสอบไม่ได้ ส่วนคนที่ขยันเขาก็ทำข้อสอบได้ ก็แค่นี้เอง

 

คำสอนครู ณ ค่ำคืนวันที่ ๘ มีนาคม ๒๕๕๓

พึงรู้ว่าเรายังเป็นผู้ขี้เกียจอยู่ก็แค่นี้

I'm not good enough

เช้านี้เป็นเช้าที่แจ่มใสจังเลยค่ะ หลังจากหนูสวดมนต์และนั่งสมาธิภาวนาเสร็จ เสียงเรียกเข้าโทรศัพย์ดังขึ้น เป็นน้องตั้มนั่นเอง ที่โทรมารายงานว่า

"เช้านี้น้องตั้มสวดมนต์ทำวัตรเช้าและนั่งสมาธิแล้วนะครับ"

 เป็นเหมือนเสียงแห่งความสุขและเบิกบานในการเริ่มต้นของวันที่ดีทีเดียวค่ะ

วันนี้เพื่อนขอมาใช้ห้องที่หอพักตอนเย็น ๆ เพื่อทานแหนมเนืองที่ซื้อมาฝากจากหนองคาย และจะพาแฟนชาวเวียดนามมาด้วย ขอบพระคุณที่ให้โอกาส

วันนี้หนูมีเพื่อนร่วมห้องมาหนึ่งท่านเป็นพี่จากที่ทำงานเดิมขอมาพักค้างด้วย  ระลึกกับตนเองว่า "คนสำคัญที่สุดคือคนที่อยู่ตรงหน้า" หนูจึงใส่ใจในการอยู่กับท่าน พอท่านหลับจึงปลีกตัวมาเขียนบันทึก รู้สึกดีจังเลยค่ะ ที่ได้มีโอกาสทำให้ดีที่สุด

ทำอย่างถ้าสิ่งที่จะพูดมัน เป็นสิ่งที่ไม่ควร

ทำอย่างไรถ้าสิ่งที่จะเขียน เป็นสิ่งที่ไม่ควรเขียน

ใบ้กิน