สวัสดีครับคุณกวิน นักปราชญ์มาดเท่ผู้เป็นตัวของตัวเองและกล้าที่จะแสดงความคิดเห็นและข้อเท็จจริงผ่านอักขระในเชิงของบทกวี.....

มาร่วมแจมด้วยคนครับกับบทที่ว่าด้วยไฟราคะกับการพิจารณาความตาย

ความใคร่ ความปรารถนา กระสันรัญจวน เป็นไฟราคะที่คุกรุ่นและลุกโชนเพื่อเผาไหม้บรุษและสตรี ที่สั่งสมอนุสัยนอนเนื่องอยู่ก้นบึ้งหัวใจต่ำใต้จิตสำนึกให้คุโชน จนสามารถแสดงอากัปกริยาอาการป่าเถื่อนเยี่ยงสัตว์ในฤดูผสมพันธุ์ และวาจาที่จ้วงจาบหยาบคาย ไร้ยางอาย กระทำได้แม้สิ่งนั้นจะผิดต่อหลักศีลธรรม ในหนึ่งวันหรือหนึ่งคืน จนกว่าไฟราคะได้ค่อยมอดดับลงเพื่อรอการปะทุขึ้นมาอีกในคืนถัดไป

       เมื่อไฟราคะได้มอดดับลง ทั้งบรุษและสตรีต่างได้สำนึกดีชั่วเกรงกลัวต่อบาป เกิดความละอายในอากัปกริยาและวาจาของตนเองที่ผ่านมา หลอกลวงตนเองว่าเป็นสัตว์ที่ประเสริฐ เป็นสัตว์ที่มีวัฒนธรรมอันดีงาม ยกตนเหนือสัตว์เหล่าอื่นที่อยู่ร่วมโลก แท้ที่จริงแล้วพฤติกรรมและพฤติกามการแสดงก็ไม่แตกต่างกันนัก ไฟราคะจุดติดจิตสำนักจึงถูกเผาไหม้และทำให้จิตใต้สำนึกที่เป็นอนุสัยนอนเนื่องปะทุออกมาเผาผลาญเกียรติยศชื่อเสียงของบุรษและสตรีให้เหลือแต่เถ้าถ่านของความดีงาม

       การพิจารณามรณัสสติอยู่เนืองๆจึงเปรียบเสมือนน้ำที่ราดรดบนเปลวไฟและกองเถ้าถ่านให้สงบระงับและดับไป

[สวัสดีครับ...แล้วจะติดตามงานเขียนของท่านในบันทึกต่อไป]

ขอบคุณ ท่าน  ร่มไม้ใหญ่ใกล้ทาง ที่นำประสบการตรง Direct experience มาเล่าสู่กันฟังนะครับ

คุณกวินครับ อ่านแล้วสะเทือนใจยังไงไม่รู้ครับ

ขอบคุณน้อง คนPlusถิ่น ครับ ;)

เอาน้ำทั้งแม่น้ำดับไฟราคะได้ไหมเล่า....

มีภูติ แม่น้ำโขง ติดมาด้วยหรือเปล่าครับ พี่นุส...