สวัสดียามเช้าครับ

• แรงบันดาลใจ นั้นสำคัญยิ่งนัก เริ่มจากการสร้างให้มีในตนอยู่สม่ำเสมอ  แล้วผู้นำก็มีหน้าที่สร้าง แรงบันดาลใจให้เกิดขึ้นในผู้ร่วมงาน ผู้ใต้บังคับบัญชา
• มาทำงานแล้วรู้สึกว่า “ไม่ได้มาทำงาน” เป็นไปได้เสมอครับ เมื่อคนทำงานรู้จัก "ลืมตัว" หมายถึงไม่นึกถึงตัวเอง ว่าจะได้อะไร เท่าไร แต่ใจมุ่งอยู่ที่ว่า ผลของงานแต่ละช่วง แต่ละตอนที่ออกมาจะเป็นไปอย่างที่ตั้งใจไว้หรือไม่ อย่างไร และเมื่อคิดต่อก็ควรจะคิดในลักษณะที่ว่า แล้วมันจะเป็นผลดีต่อองค์กร หรือต่อบุคคลอื่นได้อย่างไร
• คิดออกนอกตัว "ลืมตัว" ไปเรื่อยๆ .. ก็จะเกิดความเพลิดเพลิน เกิดความพอใจ ที่ ความถูกต้อง เกิดขึ้นเรื่อยๆ แม้แต่เล็กๆน้อยๆ .. เมื่อมีความผิดพลาด คลาดเคลื่อน ไม่เป็นไปตามที่ควรจะเป็น ก็ถือโอกาสเรียนรู้เสียให้ชัดว่าเหตุมันอยู่ตรงไหน เก็บเกี่ยวเป็นความรู้เรื่อยไป  ก็เพลินได้อีกแล้ว
• ตกลง การทำงาน กับ การพักผ่อน มาอยู่ด้วยกัน เป็นเรื่องเดียวกันได้จริงๆนะครับ .. แต่เคล็ดลับอยู่ที่ .. อย่าเอาผลประโยชน์ของตัวเราเป็นเป็นศูนย์กลาง
• แต่เมื่อไรก็ตาม ที่ถูกกำหนดให้ไปทำงานที่เราไม่เห็นคุณค่า และ ไม่อยากทำ .. การสร้างแรงบันดาลใจ ก็ยากเอาการอยู่ครับ .. มันไม่มีเรื่องท้าทายให้คิด เช่นเอาเราไปนั่งเฝ้านักศึกษาทำข้อสอบ ที่เนื้อในก็รู้ๆกันอยู่ว่าส่วนใหญ่สอบวัดความจำ และความรู้ระดับที่ไม่ใช่แก่นแท้ .. เจอแบบนี้ ใจมันคอยแต่คิดว่าอยากทำอะไรที่มีประโยชน์กว่านั้นอยู่เรื่อยๆ .. แล้วก็คอยดูนาฬิกาว่าเมื่อไรจะหมดเวลาเสียที .. เพลินยากครับ
• สรุปว่าแรงบันดาลใจสร้างง่ายก็เมื่องานนั้นมีคุณค่า และเรารัก ศรัทธาในงานดังกล่าวด้วยครับ

เคยอ่านหนังสือชื่อ Servant Leadership ของ Greenleaf พูดถึงคุณสมบัติ "ผู้นำทีเป็นผู้รับใช้" น่าสนใจและสนุกมากครับอาจารย์

        ผมเคยอ่านเจอจากท่านผู้รู้ท่านหนึ่ง  ท่านบอกว่า

      "ให้ถือว่าการทำงานกับการพักผ่อน เป็นเรื่องเดียวกัน"

+ สวัสดีค่ะ...อาจารย์

+ บางวันเคยรู้สึก..เบื่อ ๆ ก่อนจะไปทำงานค่ะ...

+ แต่พอไปทำแล้ว...ลืมความเบื่อไปหมดเลยค่ะ...

+ ทำ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ สนุก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ มารู้ตัวอีกทีอ้าวบ่าย 3 โมงแล้ว...

+ ได้เวลา ร.ร.เลิกอีกแล้วนะค่ะ....

สวัสดีครับอาจารย์

ทำอย่างไรจึงจะมาทำงานแล้วรู้สึกว่า “ไม่ได้มาทำงาน”

ประเด็นนี้ทำให้ผมย้อนนึกไปถึงเหตุผลที่ทำไมหลวงปู่ หลวงพ่อท่านจึงกล่าวว่า

การงาน คือการปฏิบัติธรรม
จงทำงานด้วยจิตว่าง

บางรูปก็เรียกการปฏิบัติธรรมว่าการทำงาน เวลาจะให้ไปนั่งสมาธิภาวนาก็บอก เอ้า...ไปทำงาน

เพราะเรามองการทำงานกับการใช้ชีวิตไม่เหมือนพระท่านหรือเปล่านะ เรื่องงานกับการใช้ชีวิตจึงต้องมีเส้นแบ่ง

ด้วยความเคารพ

ทำอย่างไรจึงจะมาทำงานแล้วรู้สึกว่า “ไม่ได้มาทำงาน”

ถ้าทุกคนเข้าใจในข้อความน้ผมรับรองว่าการทำงานก้จะสนุกผลงานก็จะมีมากโดยที่เราไม่ร้สึกเหนื่อยหรือเบื่อหน่ายและไม่ต้องแย้งชิงซึ่งกันและกันที่ทำงานของเราก็จะมีแต่ความสงบสุขทุกคน

สวัสดีครับทุกๆ ท่าน . . . มีสีสันมากครับ สำหรับ Comment ดีๆ ที่ท่านช่วยกัน "ต่อยอด"

ขอให้ทุกท่านมีวันอัน "สดใส" และสัมผัสกับ "ความใหม่" ได้ในทุกขณะ . . . You are here to make a different!!

สวัสดีครับอาจารย์

ผมได้อ่านการมาทำงานแล้วรู้สึกว่า ไม่ได้มาทำงานแล้วมีความรู้สึกประทับใจและคิดว่าเป็นประโยชน์อย่างยิ่งในการทำงานในปัจจุบัน ผมคิดว่าการทำงานก็คือการทำหน้าที่ และการทำหน้าที่ก็คือ การปฏิบัติธรรมอย่างหนึ่ง ทำงานให้สนุกต้องทำงานด้วยใจรักงานแล้วเราจะมีความสุข

ด้วยความเคารพอย่างสูง

ขอคุณมากค่ะที่ให้ข้อคิดและความรู้ดีๆ หนูจะได้นำไปสมัครงาน

สุดยอดค่ะ

ผู้นำและภาวะผู้นำเหมือนกันหรือแตกต่างกันอย่างไร

เวลาใช้คำว่า "ผู้นำ (Leader)" ทำให้ผมนึกถึงตัวบุคคล ทำให้ผมนึกถึงตำิแหน่ง เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้นำรัฐบาล อะไรทำนองนี้ แต่คำว่า "ภาวะผู้นำ (Leadership)" เป็นคุณสมบัติ เป็นความสามารถ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับตำแหน่ง เป็นเรื่องที่ใครๆ ก็มีได้ เช่น นาย ก. มีภาวะผู้นำ แต่ นาย ก. อาจจะไม่ได้เป็นผู้นำ (องค์กร หรือ รัฐบาล) ก็ได้ แต่ที่เป็นปัญหาทั่วไปก็คือ เมื่อ "ผู้นำ" (องค์กรหรือรัฐบาลก็ตาม) ไม่มี "ภาวะผู้นำ" ความระส่ำระสายก็เกิดขึ้นรายวันครับ . . . ไม่อยากจะพูดมากไปกว่านี้ เดี๋ยวจะ "ตีความ" ผมไปผิดๆ เดี๋ยว "นายใกล้ชิด" จะงง