หมู่นี้รู้สึกตัวว่า เหนื่อย อยากทำโน่นทำนี่เหมือนเดิม แต่สภาพร่างกายและสมองไม่ค่อยอำนวยเลยค่ะ รู้สึกว่าความคล่องตัว ความสามารถในการทำอะไรหลายๆอย่างในเวลาเดียวกัน การแบ่งแยกประสาท การจัดการเวลาให้ลงตัวที่เคยทำได้นั้นลดลงเป็นอย่างมาก อยากทำอะไรก็ต้องตั้งใจทุ่มเทเวลาให้จริงๆ ทีละอย่างจึงจะทำได้สำเร็จ อะไรๆที่เคยทำได้ในเวลาที่กำหนดไว้ก็เริ่มที่จะทำไม่ได้เสียแล้ว ตอนแรกๆที่เริ่มรู้สึกจะค่อนข้างเครียด แต่มาถึงตอนนี้ รับได้แล้วค่ะ คิดว่าทำสิ่งที่ต้องทำในช่วงนั้นๆให้ดีที่สุดก็พอ และต้องเผื่อเวลาให้ตัวเองได้พักผ่อนกับสิ่งที่ชอบให้ได้

ช่วงก่อนๆจะรู้สึกว่ามีเรื่องในสมองที่อยากเขียนทุกวัน แต่ช่วงที่เหนื่อยๆนี้ ไม่รู้สึกอยากเขียนขึ้นมาอย่างน่าประหลาดใจ แต่สิ่งที่ยังคงทำเป็นประจำทุกวันก็คือ เปิด "อนุทิน" ค่ะ เพิ่งมารู้ตัวว่า ตัวเองติดอนุทินเอาก็ตอนที่ต้องย้อนกลับไปอ่านจนหมดถึงชิ้นสุดท้ายที่อ่านไว้วันก่อนทุกวัน

ตัวเองไม่มีโอกาสได้เข้า GotoKnow เลยจนกว่าจะดึก ช่วงกลางวันต้องเช็คเมล์และทำงานที่ต้องตามก็หมดเวลา แต่ถ้ามีโอกาสก็จะแว้บเข้ามาตามอ่านอนุทิน มีความสุขกับการติดตามข่าวคราวจากพี่ศศิฯ ทั้งเศรษฐกิจ อาหาร สุขภาพ สิ่งแวดล้อม สนุกสนานกับการติดตามการทำงานและมุมมองของน้องซูซาน  เพลิดเพลินกับภาพถ่ายและภาษาสนุกของอ. WW รับรู้ความเป็นไปของหัวหน้าทีมผู้จัดการ GotoKnow ของเรา และแต่ละช่วงก็จะมีหลายๆท่านที่บันทึกต่อเนื่องกัน บางท่านก็ห่างหายไปสักพักแล้วก็แว้บกลับมาเป็นช่วงๆ

มาเขียนบันทึกนี้เพื่อจะบอกว่า ขอบคุณ GotoKnow ที่ช่างสรรหาความบันเทิงใจในอีกรูปแบบสำหรับคนที่หาเวลาอ่านบันทึกยาวๆไม่ได้ เหนื่อยๆ เวลาน้อยๆก็ยังสามารถแวะเวียนเข้ามาหาความสุขได้เสมอๆ และขอบคุณชาว "อนุทิน" ทั้งหลายที่ใช้อนุทินเป็นที่บันทึกเรื่องราวให้เราได้ติดตาม ทั้งเรื่องทุกข์เรื่องสุขและสารพัดเรื่องรอบๆตัว ระยะหลังนี้ไม่ได้เขียนทักทายใครเลย แต่ขอบอกว่า คิดถึงและขอบคุณทุกๆท่านที่เขียนอนุทินทุกๆวันเลยนะคะ ขอบคุณมากๆที่เป็นเพื่อนกันโดยไม่รู้ตัว