เรื่องเดิม

วันอาทิตย์ที่ ๑๔ มิถุนายน ๒๕๕๒
ดิฉันและน้องๆ จากทีม รพ.พุทธชินราช (หมอนิพัธ โต้ง-ลัดดาวัลย์ อ้อ-เปรมสุรีณ์) จะไปทำหน้าที่วิทยากรในการประชุมเชิงปฏิบัติการตลาดนัดความรู้ การดูแลผู้ป่วยเบาหวาน-ความดันโลหิตสูงของเครือข่าย Node ภาคใต้ ที่โรงแรมมารีไทม์ฯ จังหวัดกระบี่ ในวันที่ ๑๕-๑๖ มิถุนายน ๒๕๕๒ มีกำหนดเวลาที่จะออกเดินทางจากมหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ใกล้ๆ เที่ยง คุณหมอนิพัธและโต้งมีเพื่อนตีรถจากกระบี่มารับไปออกรอบตีกอล์ฟตั้งแต่เช้าตรู่

เรา ๓ คนคือดิฉัน อ้อ และ ภก.นรเทพ เอี่ยมแก้ว นัดกันออกเดินทางจากมหาวิทยาลัยเวลา ๑๑.๑๕ น. เพื่อไปรับประทานอาหารกลางวันที่ร้านครัวนครในเมือง เมื่อรถตู้มารับเราพบว่าแอร์ในส่วนของผู้โดยสารไม่มีลมออกมาเลย อีกทั้งวันนี้ร้านซ่อมแอร์หยุด คุณบังที่เป็นโชเฟอร์กะจะพารถไปให้ช่างดูที่บ้าน ไปเติมน้ำมันจนเต็มถังเรียบร้อยแล้ว แต่เราเกรงว่าจะมีปัญหาเรื่องอาหลั่ยหากจำเป็นต้องเปลี่ยนอะไร จึงประสานกับหน่วยยานพาหนะขอเปลี่ยนรถตู้คันใหม่ เลยต้องย้อนกลับเข้ามหาวิทยาลัยและเปลี่ยนไปใช้รถตู้สำรองแทน

รถตู้สำรองแอร์เย็นดี แต่ยังมีอีกเรื่องคือบังลืมที่ชาร์ตโทรศัพท์ขอแวะเอาที่บ้านซึ่งอยู่ในสวนมะพร้าวทางผ่านไปในเมือง กว่าจะออกเดินทางกันจริงๆ และถึงร้านอาหารก็เลยเวลาเที่ยงไปนานแล้ว ด้วยความหิวเราสั่งอาหารหลายอย่าง ทั้งข้าวยำ ขนมจีน ข้วยสวย คลั่วกลิ้ง แกงจืดปลาหมึกยัดไส้ ปลาบอกร้า ผัดผัก ร้านนี้มีกล้วยไข่เชื่อมที่อร่อยมาก เสียดายที่ขนมกวนขาวหมดเสียก่อน

เติมพลังแล้วก็ออกเดินทางได้ แวะรับน้องงามจิต พยาบาลของ รพ.มหาราชไปด้วย วันนี้อากาศดีไม่มีฝน ไม่ร้อนมาก เรื่องที่คุยกันในรถเป็นการคำนวณว่าอาหารที่กินไปแต่ละมื้อนั้นน่าจะกี่แคลอรี่ เป็นการกินก่อนคิดทีหลังซึ่งไม่เป็นตัวอย่างที่ดีแต่อย่างใด เจอร้านขายผลไม้ริมทางเป็นระยะๆ นึกอยากรับประทานทุเรียนกันขึ้นมาอีก แต่คุณบัง โชเฟอร์ไม่กินทุเรียนและไม่ยอมให้เอาทุเรียนเข้ารถ เราเลยต้องอดใจไว้ก่อน

ไปถึงโรงแรมมาริไทม์ในเวลาใกล้ๆ กับที่คุณสุภาพรรณ ตันติภาสวศินและน้องชมพู่จาก พรพ. ที่มาจากกรุงเทพฯ ถึงพอดี เอาของเก็บเรียบร้อย ก็ออกมาวางแผนกันว่าจะไปไหนดี คุณหมอเจ๊มานัดหมายเวลารับประทานอาหารเย็นที่ร้านเรือนทิพย์เวลา ๑๘.๐๐ น. หมอนิพัธและโต้งยังตีกอล์ฟไม่จบ ตกลงเราไปเที่ยวที่อ่าวนาง

เย็นวันอาทิตย์ที่อ่าวนางมีนักท่องเที่ยวทั้งไทยและต่างประเทศจำนวนพอสมควร แดดยังร้อน เราจึงหาน้ำเย็นดื่มและกินไอศกรีมเย็นๆ ก่อนจะพากันเดินไปตามหาดทรายที่น้ำทะเลลดจนแห้ง ที่นี่มีเปลือกหอยเยอะมาก หลายรูปร่างและสีสัน รู้สึกดีที่ได้มาสูดอากาศชายทะเล และชมทิวทัศน์สวยๆ

ทะเล หาดทราย สายลม และแสงแดด

ได้เวลาเราจึงลาอ่าวนางเพื่อกลับไปรับประทานอาหารเย็นตามเวลาที่นัดหมายไว้ ระหว่างทางเห็นร้านขายผัก-ผลไม้อยู่ริมถนนหน้าบ้าน คราวนี้อดใจไม่ไหวบอกบังให้แวะหน่อย เราซื้อทุเรียนก้านยาว กก.ละ ๓๐ บาท กินกันที่ร้านนั้นเลย ทุเรียนมีต้นสูงชาวสวนเก็บไม่ถึง เลยปล่อยให้ตกแล้วเอามาขาย ตอนแรกเราใช้วิธีดมกลิ่น ปรากฏว่าลูกที่ไม่ค่อยมีกลิ่นกลับเละและขม ต้องเอาลูกที่เพิ่งตก รสชาดจึงจะใช้ได้หน่อย คนขายไปตักน้ำที่บ้านมาให้ล้างมือ ร้านนี้ยังมีสะตอเม็ดโตๆ และทุเรียนกวนที่เป็นเนื้อทุเรียนล้วนๆ ไม่หวาน คุณนรเทพเหมาทุเรียนกวนไปทั้งหมด (ของโปรดคุณแม่) สีหน้าแม่ค้าดูดีใจ ชวนให้มาซื้ออีกในวันพรุ่งนี้

ทุเรียนร้านริมทาง

อาหารมื้อเย็นเท่าที่จำเมนูได้มีหอยชักตีน ผัดใบเหมียง ไข่เจียว (อย่างอื่นจำไม่ได้แล้ว) เราสั่งหอยแมลงภู่อบเพิ่มมาอีก พยายามจะกินหอยชักตีนให้อร่อยแต่ก็รู้สึกเฉยๆ เพราะรสชาติมันเฉยๆ จริงๆ

หลังรับประทานอาหารเย็นเสร็จ เราก็ตั้งวงพูดคุยกับผู้ที่จะทำหน้าที่เป็น “คุณอำนวย” และ “คุณลิขิต” ประจำกลุ่ม ซักซ้อมทำความเข้าใจเรื่องบทบาท รวมทั้งการเล่าเรื่อง “คุณเล็ก” ทีมของกระบี่รับอาสามาลองเล่าเรื่องให้ฟัง ปรากฏว่าคุณเล็กเล่าไปเหลือบตามองเพดานไปตลอด (มีทีวีในห้องอาหาร ทีแรกนึกว่าดูละครเกาหลีเรื่องลีซาน) ต้องเตือนบ่อยๆ ให้มองหน้าคุณอำนวยและคนฟัง ได้บรรยากาศครื้นเครงไปอีกแบบ ก่อนแยกย้ายกันไป ดิฉันให้การบ้านแก่คุณอำนวยและคุณลิขิตให้ไปคิดทบทวนและเตรียมตัว นัดคุยกันตอนเช้าก่อนการประชุม

หมอนิพัธ อ้อ และโต้ง แยกตัวไปกินโรตีต่อ ดิฉัน คุณนรเทพ คุณพรรณ และน้องชมพู่ เดินกลับโรงแรม มืดแล้วเลยไม่รู้ว่าท้องฟ้าเป็นอย่างไร เมื่อถึงโรงแรมสักครู่ปรากฏว่ามีฝนตกลงมา โชคดีที่เดินมาถึงก่อน อ้อเอาโรตีไม่ใส่ไข่ไม่ใส่นมมาให้ตอนเกือบ ๒๒ น. เติมพลังก่อนแล้วเข้านอนเลย กะว่าจะตื่นมาทบทวนสไลด์ตอนเช้า

วัลลา ตันตโยทัย