รูปแบบการดำรงชีวิตของคนเราเมื่อเราสังเกตจะเห็นได้ว่ามีหลายรูปแบบ มองคนนั่งข้างๆที่ทำงานด้วยคนแต่ละคนก็มีสไตล์เป็นของตัวเอง อาจจะมีหยุมๆ หยิม ๆ กันบ้าง... ที่คล้ายกันก็นิดหน่อยตอนกินข้าวเที่ยงกับตอนว่างงานและเม้าส์กันซะให้เพลินในเวลาว่าง ๆ เพื่อเป็นการแปรงฟันไปในตัวหรือบริหารปาก... 

            บางคนพอวันหยุดก็อยู่กับเหย้าเรือนหรือเรียกว่าครอบครัวนิยม  บางคนก็เป็นเพล์บอยนิยมรักสนุกประกอบกิจกรรมตามความสนใจและตามความคิดเห็นของตนเองเป็นใหญ่ไม่ใส่ใจอนาคต ขอเล่นไปวันๆ  รูปแบบของคนทำให้เรารู้วิธีจัดการเวลา พลังงานและเงินในชีวิตประจำวัน

              รูปแบบของคนแตกต่างกันเป็นกลุ่มได้หลายกลุ่มเช่น กลุ่มผู้นำ กลุ่มผู้ตาม กลุ่มอนุรักษ์นิยม และกลุ่มที่ชอบความเปลี่ยนแปลง ความแตกต่างของคนเราต้องรู้และเข้ากับคนเหล่านี้ โดยไม่ให้มีเส้นกั้นว่าเขาต่างกับเราแล้วเข้ากันไม่ได้ ในฐานะที่เราเป็นคนคนหนึ่งของสังคม

            ๑. กลุ่มผู้นำ บุคคลกลุ่มนี้มั่นใจตนเองสูงมากและก็ส่วนมากรอบคอบ มองการณ์ไกล คิดกว้างคิดไกล วิสัยทัศน์ลึกล้ำ นำปวงชนทางปัญญา แค่มองดูเดินมาก็รู้แล้วว่าคิดอย่างไร หากไม่รู้จักคนว่าเป็นอย่างไรลองเอาเท้าเกาะห้อยหัวลงแล้วมองดูคนที่ดินมาเราจะเห็นอะไรที่แปลกกว่าการมองแบบนั่งมอง และจะเป็นการทำให้เราเห็นมุมมองของอีกมุมหนึ่ง  กลุ่มผู้นำมีนิสัยไม่ชอบขัดใจ ไม่ชอบการเถียง แต่ชอบคำเสนอแนะแบบชมเชยหรืออย่าบอกว่าเขาผิดเด็ดขาดต้องใช้คำพูดหลีกเลี่ยง

             ๒. กลุ่มผู้ตาม หมายถึงกลุ่มที่ชอบทำอะไรตามคำสั่ง ถ้าไม่สั่งก็คือไม่ทำ หรือบางทีสั่งถ้าไม่ระบุก็โยนให้อีกคนทำตนเองเม้าส์หรือเล่นเกมส์คุยแซททั้งวันหรือทำอะไรก็ได้ที่ไม่ต้องทำงานขอเพียงได้ไปลงเวลาตามหน้าที่เพื่อรอเงินเดือน เขาดีก็ขอแจม(นำแด่) ถ้าเขาพลาดก็ขย้ำๆคำที่นิยมพูดก็พูด"กูว่าแล้ว"

       ผู้ตามแบ่งออกได้ดังนี้คือ

             ตามหลังต้อยๆ (นำก้น=ตามหลัง) ไร้ความคิดความอ่าน ทำงานต้องได้รับคำสั่งจำทำเป็น หัวหน้าไม่มาฉันไม่ทำ แต่ก็ดูเหมือนสวรรค์ตาบอดพอเขาทำทีไรหัวหน้ามาเจอทุกที ทีเราทำสม่ำเสมอพักสายตานิดเจ้านายก็มาเจอ

             ตามข้างไม่ห่างกาย อาจเป็นบอดีการ์ดหรือช่วยบรรเทาควมกลัวผี (นำข้าง=ตามข้าง) อ้างความปลอดภัยเป็นสรณะ

             ตามขอไม่เว้นวาย ผลงานไม่มี ความดีไม่ปรากฏแต่ขอเก่งยศตำแหน่ง เอาของมาฝากบ่อยๆแล้วขอตำแหน่ง(นำขอ=ตามขอ) ยึดชูซกเป็นสรณะ

            ตามอาละวาดพวกนี้ถ้าทำไม่ถูกใจตามอาละวาดทุกสถานที่(นำกัด=ตามกัด) เรื่องถูกต้องไม่ต้องพูด ยึดอัตตาธิปไตยเป็นสรณะ

            ตามพยาบาท มีความพยาบาทประจำใจหรือมีความโกรธเป็นยาสามัญประจำบ้าน(นำจองกำจองเวร=ตามจองเวร ตามพยาบาท) ยึดเทวทัตเป็นสรณะ

            ๓. กลุ่มอนุรักษ์นิยม กลุ่มนี้ค่อนข้างรักษารูปแบบวัฒนธรรมดั้งเดิม ไม่ค่อยยอมรับสิ่งที่เป็นไปเพื่อทำลายความเป็นอยู่ดั้งเดิมซึ่งบางครั้งการอนุรักษ์วัฒนธรรมเดิมไว้ก็ดีกว่าการทิ้งของเดิม คนกลุ่มนี้มักรักษาสิ่งที่บรรพบุรุษ และจะพยายามสอนให้ลูกไม่ว่าลูกในใส้หรือลูกน้องให้มีคุณธรรมเป็นอยู่อย่างธรรมดาของคนหรือเป็นเทวดาโดยคุณธรรม

          ๔. กลุ่มที่ชอบความเปลี่ยนแปลง กลุ่มนี้ไม่แคร์อะไรเท่าใด อยากทำอะไรก็ทำ ไม่สนใจสวรรค์นรก อินทร์พรหม ฉันสนใจอย่างเดียวคือเรื่องของฉัน เรื่องของคนธรรมดาหมาไม่เกี่ยว  เราจะเป็นคนแบบใดก็ตามขอให้เราฉลาดรู้เท่าทัน ว่าอะไรดีอะไรชั่ว แล้วเลือกทำความดี ก็ชื่อว่าเราครองตนเป็น ครองคนเป็น ครองงานเป็นให้เป็น

รูปแบบชีวิตที่ดีที่ทุกกลุ่มต้องมีคือ :-

            ๑. ความกตัญญู เกิดเป็นคนคนต้องกตัญญูต่อบิดามารดา เป็นศิษย์ต้องเคารพครูอาจารย์ กตัญญูต่อแผ่นดินที่ตนเองเกิด ลูกที่นับถือบิดามารดาย่อมอยู่เป็นสุข  ความกลมเกลียวของพี่น้องเป็นรากฐานที่มั่นคงของวงษ์ตระกูล                   

           ๒.ความซื่อสัตย์ ความซื่อสัตย์ของสามีภรรยาเป็นสมบัติล้ำค่าของครอบครัว พื้นฐานที่มั่นคงของครอบครัวเกิดจากความซื่อสัตย์ของสามีภรรยา รักเดียวใจเดียว เชื่อใจกันและกัน นาฬิกาตรงจึงมีค่าคนซื่อสัตย์ก็เฉกเช่นนาฬิกาที่ตรงเวลา

           ยกเว้นเข้าทำงานตรงเวลาแต่เข้าแล้วเม้ากันทั้งวันไม่ทำหน้าที่ก็ใช้ไม่ได้เช่นกัน อย่าทำอะไรที่เรียกว่าเช้าซามเย็นซามจะไม่มีข้าวเที่ยงกินเพราะซามกินตอนเที่ยงไม่มีได้กินแต่เช้ากับเย็น...อย่างนี้เรียกขาดอาหารกลางวันอดหยากปากแห้ง(โรคขาดอาหาร)

           ๓. ความประหยัด  ความประหยัดมัธยัสถ์เป็นคุณสมบัติในการสร้างฐานะตนเอง ยศถาบรรดาศักดิ์เป็นแค่ของนอกกาย ดังนั้นได้ทรัพย์มาต้องคำนึงถึงรายรับที่ได้ รายจ่ายท่มี และควรมีรายเหลือไว้บ้างเผื่อเกิดเจ็บป่วยหรือสิ่งจำเป็นที่คิดไม่ถึง โตแล้วต้องรู้จักใช้สมองคิดมิใช่เอาคิด

          ๔.เว้นความชั่วทุกชนิด ลดร้ายเพิ่มดีชีวิตมีสุข เมื่อใครทำชั่วย่อมแพ้ภัยตนเอง คนบางคนอาจทำชั่วแล้วรอดจากการถูกลงโทษแต่ไม่นานก็ต้องรับกรรมตนเอง เปาบุ้นจิ้นบอกว่าสวรรค์มีตาตอนนี้อาจลืมใส่แว่นสายตาจึงพร่าไม่เห็นคนดีคนชั่ว...คนทำดีในปัจจุบันจึงลำบาก ต้องท่องคำนี้ไว้... 

           ทำดีได้ดีนั้นมีแน่ ขอเพียงแต่หมั่นทำความดีไว้

           ที่ทำชั่วได้ดีมีถมไป ไม่เห็นใครจีรังพังทุกราย     

          ๕. เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่และเป็นคู่ชีวิตที่ดี ลูกแก้วเมียขวัญเป็นความสุขอันแท้จริงของมนุษย์ ลูกแก้วคือลูกที่ดี เมียขวัญคือแม่ที่ดีของลูก การหาเมียนักปราชญ์บอกว่าไม่ยากที่ยากก็คือหาแม่ที่ดีของลูก ในทางกลับกันการหาสามีก็มิใช่ของยากแต่ที่ยากคือการหาพ่อที่ดีของลูก และฝากผีฝากไข้ได้ต่างหากที่หายากเพราะต้องใช้เวลาพิสูจน์บางอย่างอาจทั้งชีวิตจึงจะรู้ได้  เราอยากชีวิตในรูปแบบไหนอยากเป็นคนแบบใดก็ต้องทำเอง...

      ชีวิตของเราเราเป็นจ้าของ อยากเป็นอย่างไรก็ต้องทำเอง  ชีวิตของเราเราคือคนกำหนด จะให้สุขสมหวังหรือรันทดก็เลือกกำหนดทำเอง  ชีวิตของเราเราคือผู้รักษา อยากเร็วอยากช้าก็เลือกไปเอง...

           หากเราอยู่อย่างธรรมดาเราไม่มีความดีหรือสักว่าอยู่ไปวันๆ ไม่ทำความดี เราก็คือคนที่อยู่อย่างธรรมดา

          หากเราอยู่อย่างผิดธรรมดาคือทำตัวไร้คุณธรรมไร้ยางอาย ทำสื่อลามกมามอมเมาคนให้วิตถาร ประพฤติผิดสิ่งที่คนธรรมดาทำเช่นข่มขืนลูกแท้ๆของตน ทำแบบนี้เราก็เป็นคนที่อยู่อย่างผิดธรรมดา

          หากเราอยู่อย่างมีความกตัญญูและความดีเป็นนายที่ดี เป็นลูกน้องที่ดี อนุรักษ์สิ่งดีงามมีความละอายทำชั่วไม่ว่าต่อหน้าหรือลับหลัง กลัวผลร้ายของความชั่ว มีใจบุญสุนทานเราก็เป็นคนที่อยู่อย่างเทวดา

         หากเราอยู่อย่างเกาะคนกินหรือทำตัวคล้ายพยาธิ คอรับชั่นขูดรีดเอาเงินประชาชน ขอเงินนอกเหนือจากค่าทำเนียม ตามขูดรีดประชาชน รีดผู้หญิงกิน....แม้แต่เรียนจบมีงานทำแต่ยังกลับมารบกวนบิดามารดาขอเงินใช้เพราะใช้เงินมากเกินต้องไปรบกวนพ่อแม่จำไว้เลยว่าเรากำลังเป็นคนที่อยู่อย่างแมงดา