• สวัสดีค่ะ คุณเอก ..

เป็นกำลังใจให้นะคะ

• มาเชียร์มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชรด้วยคน
• รอเจ้าบ้านมาเขียนบ่อยๆๆ
• ชอบเข้าไปอ่าน
• สบายดีไหมครับ
• น้องเอก

• ในฐานะผู้หนึ่งที่ทำงานใน มรภ. ปีที่ ๕ ถือว่ายังใหม่นัก หากเทียบกับปีที่ ๑๐ (ฮา) ให้รู้สึกเสียดาย ความเป็นองค์กรของ มรภ.ก่อนที่จะประกาศความเป็นมหาวิทยาลัย
• แต่เมื่อแยกตัวเอง บริหารจัดการกันเอง ภายใต้พระราชบัญญัติเดียวกัน ก็ต้องกล้าที่จะทำอะไรหลายๆ อย่าง
• น่าจะไม่กี่ปี เราก็จะรู้ว่าใครอยู่ใครไป
• สถาบันที่ยังเหยียบเรือคนละแคม เห็นจะลำบากเป็นแน่แท้ หากต่างผู้ต่างคนต่างรีบตักตวงขุมสมบัติจากกระเป๋านักศึกษา (ไม่นานฉันก็เกษียณแล้ว)ให้เหลือเพียงซากศพให้คนรุ่นต่อไปได้จัดการ ยิ่งถ้าถูกครอบงำด้วยวิถีแบบเดิมก็ยิ่งอันตรายมาก
• ถ้า มรภ.คือคลังปัญญาเพื่อชุมชน (ไม่ใช่ขายปัญญาให้กลุ่มผู้ต้องการใบปริญญาในชุมชน) ผมเชื่อว่า ความเข้มแข็งจะเกิดขึ้นเป็นอย่างยิ่งทีเดียว
• ผมว่า มรภ.น่าจะเป็นขุมปัญญาที่ดี แต่มรภ.ก็ต้องสะสมปัญญากันก่อน อย่างที่ มรภ.กำแพงเพชรได้ดำเนินการ (แต่ก็ยังไม่แน่ใจ ว่าที่กล่าวมานั้นเป็นเพียงภาพหรือไม่)
• ต้องแสดงความยินดีด้วยครับ กับการก้าวไปข้างหน้าอย่างแข็งขันของ มรภ.กำแพงเพชร ขอเป็นกำลังใจด้วยครับ

สวัสดีครับคุณ

เนปาลี

ให้กำลังผ่านไปยัง ชาว มรภ.กำแพงเพชรที่เข้ามาอ่านด้วยครับ

สวัสดีครับพี่ ดร.

ช่วยกันก่อ ต้องช่วยกันสานต่อไปครับ เชื่อแน่ว่า มรภ.กำแพงเพชร ต้องขับเคลื่อนไปได้เป็นอย่างดี

ผมสบายดีครับ ยังเดินทางตลอดเวลา

สวัสดีครับ พี่

สิทธิรักษ์

ขอบคุณพี่ครับ ที่ช่วยปฏิบัติการลับ ช่วยเหลือ เพื่อผลักดัน

ยินดีเป็นอย่างยิ่ง

เรียน อาจารยนเรศมันต์ 

ผมไม่ได้เป็นคนในของ ม.ราชภัฎ แต่ผมก็มีมุมมองและคำถามที่หลากหลาย

• ผมไม่กล้าที่จะวิจารณ์แม้ว่ารู้และเห็นมาบ้าง
• ผมเข้าใจดีว่า สถานการณ์เปลี่ยน การเอาตัวรอดของคนในระบบสูง  - --ผลกระทบต่อระบบทั้งข้างในและนอกสูง
• การศึกษาเพื่อท้องถิ่นที่เป็นปรัชญาของ มรภ.นั้น จริงหรือไม่ คำตอบคน มรภ.ก็คงทราบดี
• ....และอีกหลายๆประเด็น

มีหลายครั้งที่ผมตะขิดตะขวงใจ กับหลักสูตรที่ทำสัญญากับ อปท. ไม่ว่าจะมุ่งพัฒนาบุคลากร ระดับใด หลักสูตรใด  สถาบันในกรุงเทพก็ยึดพื้นที่ทำธุรกิจการศึกษาทั่วประเทศ พร้อม แนวคิดที่ดีเยี่ยมแต่กระบวนการซ้ำเติมคนด้อยโอกาสมาก...พวกเขาซ้ำเติมคนไทยชนบทมาก ไม่สงสารประเทศไทยเลย ถามว่าใครจะรับผิดชอบกับกระบวนการแบบนี้ นอกจากรับทรัพย์กันไปอย่างไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต

อย่างไรก็ตามนั่นเป็นสิ่งที่ผมเห็น และผมรับรู้ด้วยข้อมูล ...มันทำให้ผมสิ้นหวังทุกครั้งเมื่อเห็น การศึกษาเชิงรุก และปรัชญา "เพื่อท้องถิ่น" ของสถาบัน

แต่แปลกดีเหมือนกันว่าไม่มีใครโอดครวญเรื่องแบบนี้กันเลย...

ผมเชื่อแน่ว่า ท่านรู้กันเต็มอกแต่ไม่พูดกัน

 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

มาเรื่องของ การก้าวย่างของ มรภ.กำแพงเพชร

จะเป็นเพียงภาพ หรือไม่นั้น

เป็นคำท้าทายที่ มรภ.กำแพงเพชร ต้องทบทวนตัวเอง

หากเป็นเพียงภาพ มันก็จะค่อยๆเลือนออกไปจากประวัติศาสตร์

ด้วยความที่ผมเข้าไปเกี่ยวข้องในเบื้องต้น ผมเห็นพลังของบุคลากรที่นั่น ผมเห็นความตั้งใจที่เต็มเปี่ยมของคน มรภ.กำแพงเพชร ...ทั้งหมดคือปฐมบท แต่ผมกลับรู้สึกภูมิใจแทนสถาบันเล็กๆที่นี่

ผมเขียนบันทึกนี้เพื่อให้กำลังใจ เพื่อที่จะกระตุ้นให้ก้าวเดินต่อไป ...

จะแค่ไหนนั้น คำตอบอยู่ที่ ชาว มรภ.กำแพงเพชรครับผม

เนื่องจาก MSN.

 - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

• ผมนึกขึ้นได้ว่า ได้แสดงความเห็นใน blog นี้ไว้ เผื่อว่าจะมีความเห็นอื่นเพิ่มเติมจาก อ.เอก จึงเข้ามาอ่าน และได้มุมมองบางประการ
• จากคำ "แต่แปลกดีเหมือนกันว่าไม่มีใครโอดครวญเรื่องแบบนี้กันเลย...ผมเชื่อแน่ว่า ท่านรู้กันเต็มอกแต่ไม่พูดกัน"  เป็นอะไรที่ ตรงกับผู้ที่ผมเคารพท่านหนึ่ง แสดงความเห็นส่วนตัว (๒ คน) เอาไว้เหมือนกันครับ
• อันที่จริงผมก็สับสนอยู่นะครับ ๑) ทำเพื่ออุดมการณ์ต่อไป และเดินต๊อกต๋อยต่อไป หรือ ๒) ไปทำธุรกิจแสวงหาเงิน เพื่อให้สบาย หรือ ๓) ทำทั้ง ๒ อย่างพร้อมกัน จากประเด็นนี้ ดูมันจะเห็นแก่ตัวไปหรือเปล่า ก็จะมีการอ้างอีกว่า ก็คนอื่นยังทำได้ โดยมากการอ้างเช่นนี้ เพื่อนของผมบอกว่า "อย่าเอาความไม่ดีของคนอื่นมาอ้างเพื่อให้ตนพ้นการครหา"
• หรือว่า เราปฏิเสธไม่ได้แล้วครับ กับ "ธุรกิจการศึกษา" ก็ในเมื่อปากท้องมันหิวกระหาย เราก็ต้องทำให้ปากท้องมันเต็ม (แม้มันจะไม่เคยเต็มเลยก็ตาม)
• จากคำ "อย่างไรก็ตามนั่นเป็นสิ่งที่ผมเห็น และผมรับรู้ด้วยข้อมูล ...มันทำให้ผมสิ้นหวังทุกครั้งเมื่อเห็น การศึกษาเชิงรุก และปรัชญา "เพื่อท้องถิ่น" ของสถาบัน" อย่าได้สิ้นหวังครับ แม้นเราจะรู้สึกว่า อะไรกันนี่ ทำไมทำกันแบบนี้" ถ้าทุกคนสิ้นหวัง เราก็ต้องมาแข่งขันกับสิ่งที่เราเคยรังเกียจนั้น (ผมว่า)
• คนเรามาจากที่ คัมภีร์คนละเล่ม การอบรมสั่งสอนเรื่องเดียวกันแต่ไม่ใช่นัยเดียวกัน ก็ธรรมดาที่จะต้องคิดอะไรและทำอะไรที่ต่างกันไป เช่น แม่คนหนึ่งมักสอนลูกชายว่า จีบไปเลยลูก จีบให้ทั่วๆ แล้วค่อยเลือกอีกทีว่าใครจะเป็นภรรยาของลูก ก็เหมือนการซื้อของนั่นแหละก็ต้องมีการชิมกันบ้าง..." ขณะที่แม่คนหนึ่งสอนลูกชายว่า ลูกเอ๋ย ผู้หญิงเขามีพ่อมีแม่ จะทำอะไรก็คิดให้ไกล ผู้หญิงไม่ใช่ของเล่น ควรให้เกียรติเขา รักใครชอบใครก็ขอให้มั่นในคนเดียว หากไม่สมหวัง ก็ถือเสียว่า เราไม่ใช่เนื้อคู่กัน" ระบบคิดและพฤติกรรมของลูกชายสองคนจึงต่างกัน
• ผมว่า แต่ละคนควรมาพูดเรื่องจริงกันแล้วละครับ (บางคนไม่กล้าพูดเพราะกลัวอำนาจ และอำนาจก็มีจริงด้วย เช่น แกพูดมากไปแล้ว เตรียมติดอยู่ในขั้นนี้สัก ๕ ปี) ทั้งที่ดีและไม่ดี เพื่อที่จะได้แก้ไขข้อบกพร่อง เพิ่มเติมสิ่งที่ดีเข้าไปให้มันสมบูรณ์ (แม้ว่าความสมบูรณ์จะไม่มีจริง)

สวัสดีครับ อ.นเรศมันต์

ผมเองไม่ได้อยู่ในวงในราชภัฎครับ แต่ก็ภูมิใจว่าสถาบันได้สร้างบัณฑิตที่ออกมาทำงานเพื่องสังคมก็มากมายและเป็นคนดีที่ช่วยกนพัฒนาบ้านเมืองเรา

เรื่องธุรกิจการศึกษาก็เป็นปรากฏการณ์ที่เราพบเจอเหมือนๆกัน และทราบเงื่อนไขดีว่า มหาวิทยาลัยเหล่านั้น ทำเพื่ออะไร

ปรากฏการณ์แบบนี้ทำให้ผมมองย้อนไปยังคนชายขอบครับ หมายถึงผู้ที่ด้อยโอกาสทางสังคม ที่ปัจจุบันเราถูกทำให้ด้อยยิ่งลงไปอีก ด้วยการวัดเชิงมูลค่าทางเศรษฐกิจ เราไม่มีกำลังซื้อ หากการศึกษาต้องซื้อ และได้มาซึ่งการศึกษาที่ดี เราก็แพ้ตั้งแต่เริ่มต้น เพราะจะกินยังไม่ค่อยจะมี

เรื่องทุนการศึกษา กองทุนที่ให้กู้ยืมเรียนนั้น เป็นเรื่องที่ดีที่รัฐบาลส่งเสริมให้การศึกษาเข้าถึงคนรากหญ้ามากขึ้น แต่ก็ดูเหมือนนโยบายนี้แผ่วๆ เหมือนไม่ค่อยได้ผลเท่าไหร่ (ตามความคิดของผม)

ด้วยเหตุผลที่ผมพบด้วยตนเองหลายข้อ(จากคนนอก)

• อาจารย์ไม่ค่อยให้ความสำคัญกับกระบวนการเรียนการสอนเท่าที่ควรจะเป็นเพราะมีภาระกิจอื่น ที่เกี่ยวข้อง หรือไม่เกี่ยวข้อง
• อาจารย์ต้องการเงินเพิ่มโดยการเปิดหลักสูตรเยอะ ภาระงานมากๆ เน้นปริมาณ แต่ไม่ได้มองเชิงคุณภาพ อันนี้เห็นได้จาก มหาวิทยาลัยใหม่ๆ (หรือไม่ใหม่) ที่ปีนี้ รับ นศ. ปีหนึ่ง สาขาเดียว 300 คนขึ้นไป ดูเป็นปรากฏการณ์ "โรงงานการศึกษา" ทราบมาว่า บางคณะ บางสาขา รับที 1000 + คน
• การเมืองในสถาบันแรงไป ก่อกวนจิตใจอาจารย์มาก
• และ competency ของอาจารย์ อันนี้ต้องทบทวนมากๆ

เป็นเพียงมุมมองของกระผมนะครับ จริงบ้าง หรือ ไม่จริงบ้างให้พิจารณากับสภาพที่อาจารย์เจอ

ขอบคุณครับ

เรียนอาจารย์

ผมเองได้เกี่ยวพันกับราชภัฎ ด้วยการเข้าไปช่วยงานบ้าง และกิจกรรมอื่นๆบ้าง เห็นความตั้งใจของอาจารย์ในการพัฒนาการศึกษาแล้วก็ดีใจครับ

แต่ก็มีทั้งเชิงลบและบวกนะครับ กับการพัฒนาการศึกษา และ ความอยู่รอดของสถาบันด้วย

อย่างไรก็ตามราชภัฎได้สร้างบัณฑิตที่ดี รับใช้สังคมไทยเรามานาน

ขอให้กำลังท่านอาจารย์พินิจด้วยครับ