ดีมากค่ะ

คุยกันไม่เป็นงัยท่าน..จึงได้ทะเลาะกัน

ฟังกันไม่เป็น...จึงได้โกรธกัน...นึกคิดไปว่า เขานั้นมาว่าตนมาด่าตน

ด้วยความที่กอด...อาการที่หลงว่าตนเองรู้ตนนั้นชำนาญนั่นน่ะ จึงทำให้ฟังใครไม่ได้ฟังใครไม่เป็น... พอมีใครมาบอกก็ทนไม่ได้ แต่หารู้ไม่ว่าการที่มีคนมาบอกนั่นน่ะ คือ เรายังมีโอกาสที่จะพัฒนาต่อไปได้อีก...

ฟังก่อน...ฟังแบบใช้หัวใจฟังนะ ใช้หัวใจฟังแล้วปัญญามันจะเกิด

อย่าใช้อารมณ์ฟัง...เพราะหากว่าใช้อารมณ์ฟัง...

เราจะชอบแต่คำป้อยอ พอไม่ได้ยินคำป้อยอ เราก็จะไม่ชอบใจ...

แต่ดูท่านช่างแน่ใจเหลือเกินนะ...

ว่าก้าวต่อจากนี้จะมีการแลกเปลี่ยนมากขึ้น...อืม!

อื้ม... มันต้องมั่นใจกันหน่อย

เหมือนกับเมื่อก่อนนี่นะ ตอนที่ตั้งใจปวารณาว่า "ถ้าสวดปาฏิโมกข์ไม่ได้จะไม่สึกนี่" ก่อนที่จะตัดสินใจเข้าไปก้มกราบพระประธานในพระอุโบสถนี่ก็ต้องตัดสินใจอยู่นาน

แต่การทำแบบนี้ก็เหมือนกับครูบาอาจารย์ที่ท่านเคยปรารภไว้ว่า

"เหมือนกับเราตัดสินใจที่จะไปอีกฝั่งหนึ่ง เรายังไม่เห็นฝั่งหรอก และไม่รู้ว่าฝั่งอยู่ที่ไหน แต่ใครล่ะที่จะกล้ากระโดดลงไปแม้จะไม่เห็นฝั่ง..."

ตอนที่เราสมาทานว่าจะสวดปาฏิโมกข์ให้ได้ก็อารมณ์นั้น คือ โอ้โห อย่างยาวเลย (จากต้นจนจบประมาณ ๕๐ นาที) จะสวดได้หรือเปล่าเนี่ย แต่ก็เอาวะ กระโดดลงน้ำไปก่อนเลย ฝั่งอยู่ไหนไม่รู้ แต่ก็ดีกว่าพวกที่ "วิ่งลัดเลาะอยู่ตามฝั่ง..." เน๊อะ

อ้าว... นอกเรื่องไปเสียไกล กลับมาเรื่องที่เราแน่ใจว่าจะมีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ "มากขึ้น"

อันนี้ก็ต้องกระโดดลงน้ำไปก่อนเหมือนกัน

ต้องทุ่มไปเลยสุด ๆ ไม่มีทางถอย กระโดดลงน้ำไปแล้ว ฝั่งก็ไม่เห็นหรอก แต่อย่างไรก็ต้องว่ายไป

แต่เราก็มั่นใจว่า อย่างน้อยก็มีเราคนหนึ่งที่จะคอย "ปั่น" ความรู้อยู่

ในปัจจุบัน G2K ขาด "ตัวปั่น" ตัวปั่นไม่ใช่ตัวป่วนนะ

ตัวปั่นนี้เปรียบเสมือนโปรโมเตอร์ จับแพะชนแกะ

ตัวปั่นนี้ก็คือ "คุณอำนวย" นี่แหละ ถ้าพูดแบบง่าย ๆ

เรามาช่วย "ปั่น" ความรู้กันดีกว่า

นอกจากเขียนแล้ว มาช่วย "ปั่น" กัน

นักปั่น หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งคือ "นักเจ๊าะแจ๊ะ"

ต้องมองให้ขาด ปั่นให้ถูก

ถ้าปั่นดี จะมีองค์ความรู้ดี ๆ เกิดขึ้นเยอะ

ถ้าปั่นดี สมาชิกหน้าใหม่จะเลื่อนชั้นเป็นสมาชิกหน้าเก่า

สมาชิกหน้าเก่าจะเป็น "พี่เลี้ยง" คอยช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

สังคมนี้จะไม่เป็นเพียง "สังคมอุดมคติ"

สังคมนี้จะกลายเป็นสังคมจริง เพราะเราช่วยกัน...

น้าน...ต้องอย่างนี้...เลย

เอ้อละเหยลอยลมกันมาก็นาน...นานถึงสี่ปี

เหมือนที่ว่าน่ะนะ...ว่าตายเป็นตาย ถ้าหากจะตายเพราะทำความดี ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ ... ทำสิ่งที่เป็นคุณค่า ทำไป ทำไป...ทำไปเพราะเป็นหน้าที่ที่ต้องทำ

หน้าที่ที่ว่านี้คือ ... หน้าที่ต่อการได้เกิดมาเป็นมนุษย์

ใครไม่ทำ...เราก็ทำ

ใครทำ...เราก็ทำ...

ก็เท่านั้นเอง...ทำแล้วผู้ทำก็จะเห็นในผลที่ทำนั้นด้วยตัวเอง...

อืม...ก็ลองดูสักตั้งจะเป็นไรไป...

โยมขอโอกาสเจ้าค่ะ............

โดนใจกับประโยคนี้มาก

"เราไม่ค่อยจะกล้าแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันเท่าไหร่

คนที่กล้าแลกเปลี่ยนเรียนรู้ คนเขียนเรื่อง (ผู้เขียนบันทึก) ก็มีอัตตาตัวตนสูง ไม่แลกเปลียนเรียนรู้ด้วย เขาแสดงความคิดเห็นอะไรมาก็ไม่ฟัง ไม่ต่อยอด ไม่ขั้นเกลียว

คนตอบ คนแสดงความคิดเห็นก็ไม่กล้านั้นก็เพราะว่ากลัวเสียชื่อ

เสียหน้า เสียเกียรติ "เสียเพื่อน"

กลัวคนอื่นไม่รัก กลัวสังคมไม่เข้าใจ

การพัฒนาสังคมสี่ปีที่ผ่านมานี้จึงก้าวไปอย่างเชื่องช้า"

อ่านแล้วรู้สึกกระทบปังไปที่ อัตตา

แล้วอยากลุกขึ้นมาเป็นส่วนหนึ่งในการแลกเปลี่ยนและให้กำลังใจ G2K

ลำพังโยม

ก็ถอดบทเรียนไม่เป็นเจ้าค่ะ

โดนความกลัวโจมตีเสียงจน ขาดความมั่นใจ

แต่จะพยายามต่อไป ตามคำแนะนำของครูบาอาจารย์เจ้าค่ะ

ตอนนี้เรากำลังสะดุดคำว่า "ถอดบทเรียน"

ถอดบทเรียนเป็นอย่างไรน๊า...???

สิ่งที่เรากำลังทำเราก็ไม่รู้ว่าเขาเรียกว่าอะไร แต่ก็รู้เพียงว่าไปทำอะไรมาแล้วมี "หน้าที่" เขียนก็เขียนลงไป เล่าออกมา ถอดออกมาให้มากที่สุด

เมื่อก่อนก็เคยเป็นประมาณว่า เรียนทฤษฎีก่อนแล้วตีความ ตีความเข้าใจแล้วจึงค่อยมาทำ

จากสมการเดิมที่เคยทำ กว่าจะเรียนรู้เรื่อง ก็ต้องลงทุน ลงแรง ลงเวลาไปเยอะ

แล้วพอจะทำก็กล้า ๆ กลัว ๆ ก็เพราะว่ากลัวที่จะ "ผิด"

ตอนนี้ก็เลยไม่ค่อยสนใจทฤษฎี แค่ขอว่าเป็น "ความดี" เราก็ทำ

งานใด การกระทำใดที่ตั้งอยู่บนฐานแห่งความดี และความเสียสละ ก็ทำเต็มที่เลยนะ ทำโลดดดด

ทำเลย ทำไป เรียนรู้ไปนี่แหละ สนุกดีนะ

ค่อย ๆ ทำ ค่อย ๆ คิด ให้สมองได้สะกิด สะเกากันสักหน่อย

อ่านมาก จำมาก "ปวดหัว" คิดแล้วทำเลยดีกว่าเน๊อะ

เรามีเวทีอยู่แล้วนี่ G2K นี่แหละ เวทีที่เปิดกว้าง เขาเปิดกว้างให้เรามา 4 ปีแล้ว

แต่เราก็ยังกล้า ๆ กลัว ๆ อยู่ (กล้า ๆ กลัว ๆ มา 4 ปี)

ตอนนี้มาลองกล้าและไม่กลัวดูบ้าง ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วเน๊อะ

ถ้าตายเพราะทำความดีก็ให้มันตายไป

ทำความดีกันดีกว่าเน๊อะ

เสียสละแรงกายและแรงใจ นำความรู้ นำประสบการณ์มาถ่ายทอดให้กันและกัน

เสียสละความคิดเพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน

เสียสละตัวตนเพื่อเปิดรับฟังความคิดเห็นซึ่งกันและกัน

เสียสละ เสียสละ และ "เสียสละ" แล้วเราจะพบสุขจริง...

สาธุ สาธุ สาธุ เจ้าค่ะ

ปีติ

มาตามแกะรอยคนมีปัญญาคุยกันเนี่ย โลกสว่างดีจัง

ติดตามอยู่นะคะ

หน้าที่ในการตอบแทนสังคม G2K นี้ คือ หน้าที่ในการ "แลกเปลี่ยนเรียนรู้..."

ทีมงาน UsableLabs มีหน้าทีพัฒนา "ซอฟต์แวร์" เราจึงมีหน้าที่ในการพัฒนา "สังคม"

เรานั้นไม่สามารถช่วยประเทศชาติในการเพิ่มรายได้อะไรได้มากนัก

แต่เราสามารถช่วยชาติในการลดรายจ่ายที่ได้ชื่อว่า "การประชุมสัมมนา" ได้อย่างมาก

การประชุม สัมมนา ระดมสมอง ที่จัดขึ้น ณ สถานที่ต่าง ๆ นั้น ได้ใช้งบประมาณและ "เวลา" เป็นจำนวนมาก

บุคลากรทั้งหลาย ที่มีหน้าที่ "ทำงาน" ไม่ว่าจะเป็นข้าราชการ นักวิชาการ ไม่ค่อยได้ทำงานก็เพราะต้องเดินทางไป "ประชุม"

วันนี้เรามาร่วมกันปลด "ภาระ" การประชุม โดยการมาร่วมกันแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ณ สถานที่แห่งนี้

สถานที่ที่เราสามารถใช้วันและเวลาที่ "สะดวก"

ไม่ต้องทอดทิ้งคนที่อยู่ทางบ้าน ครอบครัว หรือแม้นภาระกิจส่วนตัวที่พึง "กระทำ"

เวทีนี้จึงเป็นเวทีที่เราทั้งหลายสามารถร่วมกันใช้ "พัฒนาสังคม" ได้ด้วยสองมือของเรา

ขอให้ใช้ความกล้าหาญ อันอยู่บนรากฐานของความวิริยะ อุตสาหะ โดยเฉพาะ "ความเสียสละ" มาร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกัน

ค่อย ๆ "ต๊าบเกลียว" ความรู้

ค่อย ๆ ดู ค่อย ๆ ทำ

เริ่มต้นจากตัวเราเอง เริ่มต้นจากสองมือน้อย ๆ ของเรา

ค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไป

ปัญหานั้นมิได้อยู่ที่ว่าทำแล้วจะดีหรือไม่ดี ปัญหาที่จริงแล้วอยู่ที่ว่า "จะทำหรือไม่ทำ..."

การกระทำใดที่พิจารณาว่าดีแล้วพึงทำ

ไม่ต้องกลัวในการทำความดี ทำความชั่วสิต้องกลัว

ไม่ต้องอายในการทำความดี มีหน้าที่แล้วไม่ทำความดีสิน่าอาย

โลกธรรมทั้ง 8 อันได้แก่

มีลาภ เสื่อมลาภ

มียศ เสื่อมยศ

นินทา สรรเสริญ

สุข และ ทุกข์

เป็นโอกาสที่วิเศษในการ "ภาวนา"

เราไม่ต้องไปวัดที่ไหน เรามาวัดใจใน G2K แห่งนี้กันนี่แหละ

เราไม่ต้องไปนั่งหลับตา บำเพ็ญภาวนาที่ไหน เรามาตั้งจิต ตั้งใจทำความดี และเสียสละ ณ ที่แห่งนี้นี่แหละ

เราเกิดมาเป็นคน มีชีวิต มีลมหายใจ มีเรี่ยว มีแรง มีกำลัง มีความรู้ ก็ขอให้ใช้ความรู้ที่มีอยู่นี้ในการทำความดี ตั้งมั่นใจการ "เสียสละ"

มาร่วมการแลกเปลี่ยนเรียนรู้และพัฒนาสังคมด้วยกันและกัน

มาร่วมแรง รวมพลัง ร่วมสร้างสรรค์สังคมนี้ (G2K) ให้งดงาม...