ชีวิตก็อย่างนี้แหละท่านอาจารย์

คิดว่า คุณป้ากลัวคุณหมอค่ะ ไม่กล้าพูด กล้าบอก กลัวโดนดุ เพราะคุณหมอส่วนใหญ่ ไม่ค่อยยิ้มมากนัก รีบๆพูด เพราะไม่มีเวลามาก คนไข้มาก เวลาน้อย
เคยมีเด็กทำความสะอาด ไม่สบายไปหาหมอ กลับมา ก็ถามเขาว่า คุณหมอว่า เป็นอะไร เขาบอกว่า หมอบอกว่า เป็นไข้...
เขาไม่ทราบว่า ไข้เป็นอาการบ่งบอกว่า  ร่างกายมีความผิดปกติ แตไม่ใช่โรค
หรือบางคน ก็กลับมาบอกว่า หมอไม่ได้พูดว่าอะไร ให้แต่ยามากิน

สรุปว่า คนไข้ไม่กล้าเล่า กล้าถามหมอในทุกสิ่งที่สงสัยค่ะ...ทางออกคือ ควรให้มีญาติมาด้วยค่ะ

เป็นผมก็ไม่ค่อยจะกล้าเล่ามากๆ หรอกครับ กลัวหมอวินิจฉัยว่าเป็นหลายโรค (ขอสักโรค สักอาการก็พอ)

สวัสดีค่ะอาจารย์

บรรยากาศที่รีบๆมันคิดไม่ออกค่ะ

ไม่รู้จะเรื่มอย่างไร...สงสารเนาะ...

คนไข้ที่แถวบ้านพี่ พบหมอทีไร ไม่เป็นไรทุกที แต่อยู่กับพยาบาลเจ็บปวดตรงนั้น ตรงนี้ อยากได้อะไรบอกพยาบาลได้หมด

พี่แนะนำคนไข้  ให้คิดหรือจดไว้ เวลาพบหมอ ถ้าพูดไม่ออกให้ส่ง note ให้หมอไปเลย

พี่คิดออกแล้ว วันหลังเวลามา รพ ให้คนไข้เขียนอาการสำคัญใส่กระดาษไว้ มาหาหมอยื่นกระดาษให้หมอ แล้วหมอก็ซักประวัติเพิ่มดีไหมคะ

ขอขอบพระคุณทุกท่านนะครับ

ขอสรุปแปะไว้ตรงนี้ก่อน

• เอาญาติมาช่วย
• จดอาการในกระดาษ

มีความสุขมากๆนะครับ

• ตามมาเยี่ยม และก็เลยไปบันทึกก่อนแล้ว...

เจริญพร

มาเยี่ยมครับ มีผลงานดีๆได้อ่านเสมอครับ

• กราบนมัสการและขอขอบพระคุณทุกท่านนะครับ

ส่วนใหญ่คนไข้เจอหมอจะเป็นเเบบนี้ค่ะ เเต่หลังจากนั้นอาการต่างๆก็จะตามมาเป็นคณะ

ถ้าอีสานก็คณะหมอลำค่ะอาจารย์ เเต่ว่าคนที่จะรับฟังหมอลำคือพยาบาลค่ะ

• สงสัยคงกลัวว่าเขาจะรังเกียจ
• ถ้ามีอาการมากๆ
• หรือเปล่า  อิอิ
• คุณหมอสบายดีนะคะ
• คิดถึงนะคะ

มาอ่านและกำลังเดาในใจค่ะ อาจารย์

ลุ้นด้วยค่ะ

• สวัสดีครับ
• ความรู้สึกของผมขณะนั้น คือ สงสัย เพราะ ใช้เวลา ซัก..ประวัติ อยู่ตั้งนาน แล้วก็ไม่แน่ใจว่า ไอ้ข้อมูลที่ได้มันถูกต้องหรือเปล่า ตรงกับปัญหาจริงๆของคนไข้ที่มาหาเราหรือเปล่า
• จึงอยากหาทางปรับแก้ครับ
  

สวัสดีค่ะ

• มาดูคุณหมอและคุณพยาบาลคุยกันค่ะ
• ชอบตรงที่ว่า..คนไข้ไม่รู้สึกถูกรังเกียจได้อย่างไร
• เป็นกำลังใจให้คุณหมอค่ะ

พี่คิมครับ ไม่อยากให้เป็นเฉพาะหมอพยาบาลคุยกันนะครับ คนสำคัญที่อยาก

ป้าสงบคงจะมีอะไรลึก ๆ ที่ไม่อยากเล่าให้ฟังถึงเรื่องโรค ถ้ามีเวลาประมาณซัก 15 นาที........ผมอาจเปลี่ยนเรื่องเป็นถามว่าผู้ป่วยเป็นใครมาจากไหน  (ดูเขาคือใคร)การรู้จักตัวตนของป้าอาจช่วยให้เราเข้าใจอะไรได้ดีขึ้น ผมเคยมีคนไข้เงียบจนนึกว่าแกเป็นใบ้หรือเป็น hypoactive delirium เมื่อความเงียบคือคำตอบ ตอนที่ 1 จนได้คำตอบที่สำคัญและรู้จักคนไข้คนหนึ่งได้ดี

การใช้ narrative therapy (ให้คนไข้เล่าเรื่อง)ช่วยทำให้คนไข้ได้ทบทวนตัวเอง เข้าใจตัวเอง เข้าใจสถานการณ์ และหาทางออกให้ตัวเองได้ ....ถ้าคนไข้ไม่ยอมพูดอาจถามได้ว่า...ทำไมถึงเงียบมีอะไรในใจหรือไม่.......ถ้าไม่พูดจริง และไม่ป่วยทางสมอง/ทางใจ..คงต้องให้คนไข้ได้ใช้สิทธิ์นั้น (การเงียบเป็นสิทธิ์อันชอบธรรมตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย...ฮา.......)

ถ้าอาจารย์พบคนไข้คนนี้อีกอย่างลืมมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ น่าสนใจมาก 

ป้าสงบคงจะมีอะไรลึก ๆ ที่ไม่อยากเล่าให้ฟังถึงเรื่องโรค ถ้ามีเวลาประมาณซัก 15 นาที........ผมอาจเปลี่ยนเรื่องเป็นถามว่าผู้ป่วยเป็นใครมาจากไหน  (ดูเขาคือใคร)การรู้จักตัวตนของป้าอาจช่วยให้เราเข้าใจอะไรได้ดีขึ้น ผมเคยมีคนไข้เงียบจนนึกว่าแกเป็นใบ้หรือเป็น hypoactive delirium เมื่อความเงียบคือคำตอบ ตอนที่ 1 จนได้คำตอบที่สำคัญและรู้จักคนไข้คนหนึ่งได้ดี

การใช้ narrative therapy (ให้คนไข้เล่าเรื่อง)ช่วยทำให้คนไข้ได้ทบทวนตัวเอง เข้าใจตัวเอง เข้าใจสถานการณ์ และหาทางออกให้ตัวเองได้ ....ถ้าคนไข้ไม่ยอมพูดอาจถามได้ว่า...ทำไมถึงเงียบมีอะไรในใจหรือไม่.......ถ้าไม่พูดจริง และไม่ป่วยทางสมอง/ทางใจ..คงต้องให้คนไข้ได้ใช้สิทธิ์นั้น (การเงียบเป็นสิทธิ์อันชอบธรรมตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย...ฮา.......)

ถ้าอาจารย์พบคนไข้คนนี้อีกอย่างลืมมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ น่าสนใจมาก 

อาจารย์ต้องแหลงใต้ไปด้วยแล้วหล่ะครับ

และก้อต้องเอาพยาบาลสวย ๆ หรือไม่ก้อพูดเพราะ ๆ มาเลียบ ๆ เคียง ๆ แก

แต่ที่จริงแล้ว ญาติ ๆ น่าจะช่วยอาจารย์บ้างนะครับ

แต่เท่าที่ผมเจออาจารย์มา ผมไม่เคยเป็นอาจารย์ขึ้นเสียงสูงเลยนี่ครับ

โทนเสียงก้อนุ่มนวลดี

สงสัย ป้าแกคงเนี๊ยบจริง ๆ

สู้ ๆ นะครับอาจารย์

เราต้องมีเมตตาให้มากกกกค่ะ(แต่เรามักจะหงุดหงิดเมตตาเลยแตก)

• ถ้ารู้ทันตัวเอง ก็ยังพอไหวนะครับ