“เรื่องระบบการศึกษา เป็นเรื่องใหญ่ ยุ่ง และยาก จะรออภิมหาโครงการครอบจักรวาล ชาติหน้าตอนบ่ายๆก็ไม่ได้ทำ แต่ถ้าช่วยกันคนละไม้ละมือ ปรับปรุงงาน ยกระดับงานให้ดีขึ้นตามศักยภาพแห่งคนและพื้นที่ ทุกฝ่ายขานรับ เข้าใจตรงกัน จะช่วยให้เกิดการขยับวิธีเรียนรู้อย่างมีสีสัน “

“ถ้าแต่ละมหาวิทยาลัย มีนโยบายเอื้อเฟื้อการฝึกอบรมประสบการณ์ให้แก่นิสิตมีทางเลือกกว้างขวาง หรือมีระยะเวลาไม่น้อยกว่า6-12เดือน สิ่งนี้เสมือนช่องทางแก้ไขปัญหานักศึกษาเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ อีกแนวทางหนึ่ง”

 “เปลี่ยนบัณฑิตโหล เป็นบัณฑิตโชว์ผลงานชิ้นโบว์แดง”

ที่สวนป่ามีนักศึกษามาค้นหาประสบการณ์ที่มหาชีวาลัย มีตั้งแต่อ่านออกเขียนได้ ไปจนถึงทำวิทยานิพนธ์ปริญญาเอก ทุกคนทุกรุ่นล้วนมีกิจปฏิบัติแตกต่างกัน คนที่ปรับตัวปรับใจได้ ดูมีความสุขแม้งานจะหนักจะเหนื่อย เพื่อแลกกับการเรียนรู้ในชีวิตจริงจึงคุ้มค่ากับการเติมเต็มความแกร่งของชีวิต นี่แหละการเผชิญสภาพความรู้จริง ใครหัวไวใจสู้ ก็ดูดีมีอนาคต มั่นใจในประสบการณ์และศักยภาพแห่งตน

โต้ง กับ เทพ เป็นนิสิตคณะเกษตร ลูกศิษย์อาจารย์แป๋ว อาสามาฝึกงาน เหมือนสวรรค์จัดตารางกิจกรรมให้ มีตั้งแต่ร้อน-แล้งสุดๆ จะขุดหลุมปลูกผักดินแข็งกระโด๊ก  ช่วยงานอบรมเกษตรกร ดูแลสัตว์เลี้ยงทั้งหมด และยังแว๊บศาสตร์วันละหลายเรื่อง ทำอาหาร บันทึกกิจวัตรประจำวัน

เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว แม่วัวพันธุ์ซิฮิวาล ชื่อแม่หายาก ได้คลอดลูกในทุ่งนา เสียงโทรศัพท์รายงานจากคนเลี้ยงว่า..ตัวแม่ตกเลือดรุนแรงและลูกก็ออกมาในสภาพที่แปลก เด็กช่วยกันไปขนจากท้องทุ่งมาดูแลในสวน เห็นสภาพแล้วคิดว่ายากที่ลูกวัวจะรอดชีวิตได้ ..นอนแม๊ะคอพับคออ่อน กินไม่ได้ ยืนไม่ได้ แผลเต็มตัว ลิ้นลำคอเป็นแผล ขาทั้ง4ข้างแดงเถือก ไม่มีขนหุ้มหนัง ไม่มีเล็บเท้า สภาพอ่อนแอทั้งแม่และลูก

แม่วัวตัวนี้นิสัยแย่มาก นอกจากไม่เชื่องแล้วยังลีลาสะบัด วันแรกที่เดินทางมาถึง กระโจนลงรถวิ่งหายเข้าป่า1เดือน ต้องวางแผนทำบ่วงล่ายังกับวัวกระทิง เราจึงตั้งชื่อว่าวัวพันธุ์หายากไงครับ

2 คนไม่ละความพยายาม ช่วยกันจับแม่วัวเข้าซองรีดน้ำนมมาป้อนเจ้าแดง แซ่เฮ ตัวนี้อย่างอดทน เช้า-เย็นหายาทาแผล ประคบประหงมจนกระทั้งลูกวัวค่อยๆแข็งแรง ฝึกให้เดินกระย่องกระแย่ง แม่วัวดูแลเลียลูกแล้ว แต่ยังไม่แข็งแรงพอที่จะเจ้าแดงจะดูดนมได้เอง

มาวันนี้เรามั่นใจแล้วว่า

เจ้าแดง แซ่เฮ รอดตายแน่ !!

ชีวิต ต่อ ชีวิต

ยังจะมีอะไรมีค่าเท่าชีวิตหรือ

เมื่อกอบกู้ชีวิตหนึ่งชีวิตใดได้

จะเรียกว่างานอะไร

ถ้าไม่ใช่ผลชิ้นโบว์แดง

การศึกษาเล่าเรียนอย่างนี้ละครับ

ที่ลูกหลานเราจะแกร่งทั้งวิชาการและวิชาชีพ

ไม่สำออยศรี เหมือนพวกที่เรียนแบบกะล่อนศาสตร์

ข้อมูลประกอบเรื่อง จากบางทราย

http://gotoknow.org/blog/dongluang/172532

http://gotoknow.org/blog/dongluang/171970

ข้อมูลประกอบเรื่อง จากครูเมษา มงคลวิทยา ลำพูน

http://gotoknow.org/blog/aprilsnow/172896

http://gotoknow.org/blog/aprilsnow/172182

http://gotoknow.org/blog/aprilsnow/171981