นิทานเด็กระดับประถมปลาย ที่เคยวาดเอาไว้สมัย ป.ตรี เพื่อส่งประกวด(กี่ปีมาแล้วไม่รู้ ที่แน่ ๆ นับนิ้วมือจนหมดแล้วยังไม่พอเลย อิ ๆ)  ความรู้ทางศิลปะและการจ้ดรูปเล่มก็ไม่มี อาศัยใจรักล้วน ๆ ก็เลยวาด ๆ ส่งไปสนองความอยาก แต่สุดท้ายก็ไม่ได้รางวัลสมความคาดหมาย ฮา ๆ แต่แอบไปขอต้นฉบับคืนมาได้ ทั้ง ๆ ที่เค้าสงวนลิขสิทธิ์ แต่ก็ไม่ได้โกหกนะ ขอมาให้แม่เอาไว้ให้เด็กนักเรียนอ่านจริง ๆ เค้าเลยให้มา ตอนนั้นแม่สอนประถม นักเรียนของแม่ก็เลยต้องโดนบังคับอ่านการ์ตูนของพี่ต๊ะไปด้วย อิ ๆ แม่เป็นคนโทรไปขอเองเลย บอกว่านิทานอะไรราตรีก็ไม่รู้ ทางทีมประกวดจำได้ด้วยอ่ะ "มหัศจรรย์ยามราตรี ใช่มั๊ยคะ" (กรี๊ด แอบปลื้มเล็ก ๆ จำชื่อนิทานเราได้ด้วย เอิ๊ก)

หลังจากที่ปล่อยบันทึกนิทานไว้ใน Share(blog ของชาว ม.อ.) เมื่อ 2 ปีที่แล้ว มีพี่ ๆ น้อง ๆ ลูก ๆ หลาน ๆ เข้ามาตามอ่านกันอยู่พอสมควร วันนี้ ได้ฤกษ์ดี(วันอยากปล่อยของ) เลยเอานิทานมาฝากพี่น้องชาว Go2know ใครมีลูกมีหลานเล็ก ๆ ยังอ่านหนังสือไม่ออก ก็ให้น้อง ๆ ดูรูปแล้วเล่าให้ฟังก็ได้นะคะ เด็กอ่านได้ ผู้ใหญ่อ่านดี อิ ๆ เป็นนิทานแนวอนุรักษ์ค่ะ

ในทุกวันนี้   มองไปทางไหนก็เห็นแต่ความเร่งรีบ  ตึกรามบ้านช่อง  รถยนต์  ขยะ  ควันพิษ  ขณะที่โลกหมุนไปเรื่อย ๆ สิ่งแวดล้อมก็เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ เช่นกัน   และตัวแปรสำคัญในการเปลี่ยนแปลงก็คือ “มนุษย์”  มนุษย์ซึ่งคิดว่าตนเป็นผู้สร้างที่ชาญฉลาดที่สุด  แต่ที่จริงแล้ว  ธรรมชาติต่างหาก ที่เป็นผู้สร้างที่แท้จริง  การสร้างของมนุษย์กลับกลายเป็นดาบสองคม  เป็นเครื่องมือทำลายที่ร้ายกาจที่สุด  แต่ก็อาจเป็นเครื่องมือบำบัดธรรมชาติได้เช่นกันถ้าใช้อย่างถูกต้อง

นิทานเรื่อง “มหัศจรรย์ยามราตรี” นี้ เป็นจุดเล็ก ๆ จุดหนึ่ง ที่ช่วยจุดจิตใต้สำนึกของน้อง ๆ ให้รักธรรมชาติ  เข้าใจธรรมชาติของสิ่งรอบตัว  และธรรมชาติของตัวเราเอง  ทำอย่างไรจึงจะดำเนินชีวิตร่วมไปกับธรรมชาติได้  เราเกื้อกูลธรรมชาติ  แล้วธรรมชาติก็จะเกื้อกูลเรา  พี่มั่นใจค่ะว่า น้อง ๆ จะเป็นผู้สร้างอย่างแท้จริง

                                                                                                     พี่ตุ๊ต๊ะ

อ่านนิทาน

เกริ่นนำ#1    #2    #3    #4    #5