เนื่องจากจังหวัดมหาสารคาม –ร้อยเอ็ด ไม่มีเส้นทางวรถไฟผ่าน
การเดินทางด้วยรถไฟจึงเป็นอะไรที่เหมือนไกลตัวและเป็นที่สนใจของเด็กๆค่ะ ทุกครั้งที่ผู้เขียนพาครอบครัวไปขอนแก่น เราจะขับรถข้ามทางรถไฟ ถ้าโชคดีมีรถไฟแล่นผ่านเด็กๆจะกิ้วก้าวกันใหญ่ โบกไม้-โบกมือ ให้ใครก็ไม่รู้ บนรถไฟเสมอ อิอิ
และทุกๆปิดเทอมเด็กๆมักจะมาอยู่บ้านคุณยาย ( ปกติอยู่อ.สวุรรณภูมิ จ.ร้อยเอ็ด ) และมีธรรมเนียมไปเที่ยวทะเลกันค่ะ แต่ปีนี้น้าหนิงติดภารกิจหลายช่วง ยังไม่ได้พาไปเลย ไหนๆ น้าหนิงและคุณยายก็จะไปเฮฮาศาสตร์ 4 ที่ภูเก็ตแล้ว
เอางี้เลยหละกัน รวบยอดตามสไตล์ คนแซ่เฮ เรามาทัศนศึกษาด้วยรถไฟดีกว่า ซึ่งนับเป็นครั้งแรกของเด็กๆที่ไม่มีรถไฟผ่านบ้าน อิอิ เด็กๆดี้ด้ากันใหญ่ค่ะ
เราทัศนศึกษาด้วยรถไฟ ด่วนดีเซลราง ขบวนที่ 76 หนองคาย – กรุงเทพ ทีมของเรา มีแต่สาวๆสวยๆ อิอิ คุณยายวรรณ -คุณยายกิ้ง - พี่เอื้อย –น้องอรและน้าหนิง ก็เริ่มที่ ออกจากมหาสารคามด้วยพี่ทาโบะคันเก่าของ ผู้เขียน เพื่อขึ้นรถไฟที่สถานีรถไฟขอนแก่น เวลา 8.37 น. ค่ะ ปลายทางที่สถานีรถไฟกรุงเทพ หรือที่เรียกกันว่า หัวลำโพง จากนั้นพักที่กทม. หนึ่งคืน น้าหนิงจะพาทัวร์มหานคร นั่งรถไฟฟ้า และรถไฟใต้ดิน แล้วไปสนามบินสุวรรณภูมิ เพื่อเดินทางต่อไปพัทยา ซึ่งน้าจ๋าที่ทำงานอยู่พัทยา จะรอรับที่นั่นค่ะ ส่วนน้าหนิงและคุณยายวรรณก็รอเวลาขึ้นเครื่องไปภูเก็ตจ้า...
งานนี้อย่าว่าแต่เด็กๆที่ไม่เคยขึ้นรถไฟเลยนะคะ ขนาดคุณยายกิ้งที่นานๆจะยอมออกต่างจังหวัดที ก็ยังแอบคิดถึงความหลัง อิอิ
ส่วนพี่เอื้อยมีกระดาษโน้ตที่น้าหนิงให้ไว้จดว่า ผ่านสถานีอะไรบ้าง เอาไว้เล่าให้น้าจ๋าฟังค่ะ
ว่าแต่ว่า...อย่าบอกใครนะคะ ว่าพาลูกเขาหนีเที่ยวค่ะ เพราะงานนี้คุณพ่อ-คุณแม่เด็กๆเพิ่งทราบตอนพวกเราออกมากันแล้ว 555 อยากชวนแล้วไม่ว่างดีนัก น้าและคุณยายพาหนีซะเลย
ปล/ ลป (ลืมไป ) - วันนี้รถไฟขบวนที่ 76 มาช้า ตั้ง 25 นาทีแหนะ เจ้าพ่อหัวลำโพงจ๋า...
- GPRS ของ DTAC ขาดหายเป็นช่วงๆนะคะ
พี่หนิงขา น้องขอคาราวะด้วยใจจริงๆ การเดินทางคงเหนื่อยน่าดู
แต่ไปด้วยใจจริงๆ เดินทางสวัสดิภาพนะคะ
น้องเหว่า และคุณเด่นไม่ได้ไปถ่ายภาพประกวดด้วยนะเที่ยวนี้ กวาดรางวัลภาพถ่ายมาฝากชาวบล็อกอีสาน นะคะ สนุกสนานมากมายอย่างไร เอาภาพสวยๆ มาฝากด้วยนะคะ
จ๊ะเอ๋...
ปล. ช้าเป็นประจำอยู่แล้วละค่ะ 25 นาทีเอง จิ๊บๆๆๆ เน่อะ พี่เขย&พี่อ้อย
ขอให้มีความสุขนะครับเจ๊ งวดนี้บ่ได้ไปเฮฮาศาสตร์เลย งะเหงา
ธุ พี่หนิงค่ะ..
น่าสนุกดีนะคะ ต้อมไม่เคยใช้บริการรถไฟเลย แต่มีแอบเคยวิ่งขึ้นไปส่งน้าๆ และน้องๆ เวลาที่พวกเขากลับกรุงเทพบ้าง ก่อนจะรีบวิ่งลงมาก่อนรถไฟออก อิอิ
เครื่องบินก็คงจะไม่มีโอกาสขึ้นล่ะค่ะ น้อยวาสนาเพราะเป็นคนกลัวเครื่องบิน เพิ่งทำใจเป็นระยะๆ ปกติไปรับใครที่แอร์พอร์ตก็จะนั่งรออยู่ในรถ แต่เมื่อราวสามปีที่แล้ว ต้อมกล้าเข้าไปในตัวอาคารได้แล้ว เย้ๆ ดีจัง อีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ถึงจะกล้าขึ้นเครื่องกับเขาเนี่ย ใช้บริการรถได้อย่างเดียว
เที่ยวให้สนุกนะคะ หอบพาความสุขมาเผื่อต้อมด้วย อิอิ ^^
ขอบพระคุณค่ะมิตรรักแฟนเพลง เอ๊ย...พี่น้องชาว blog อิอิ
เลยชุมทางบ้านภาชีแล้วค่ะ อีกกหน่อยก็อยุธยา --->> กรุงเทพมหานครแล้ว...
เด็กๆสนุกมากค่ะ ไม่ยอมนอนกันเลย ดูนั่นดูนี่ตลอดเส้นทาง น้าหนิงกับคุณยายก็เลยอดงีบ อิอิ
gprs ของ Dtac ไม่ค่อย work นักเลยไม่ได้รายงานตามรายทางค่ะ แต่ใกล้กทม. นี่ดีขึ้นเยอะเลยค๊า..
เดี๋ยวคืนนี้จะรายงานความคืบหน้าของเด็กน้อยนะคะ เพื่อพี่สาวคนสวยที่รักเด็กๆเลยค่ะ
สวัสดีคะ พี่หนิง
เป็น ทรีอินวันทัวร์ที่น่ารักมากคะ
ใครวัยไหนปันกันเองนะคะพี่หนิง
สวัสดีคะ
สวัสดีคร้าบ..
สบายดีนะคร้าบ..
แวะมาทักทาย ฮาเฮด้วยคนครับ
มายิ้มกับท่าของ 2 สาวน้อยค่ะ ท่าทางจะตื่นเต้นกันน่าดูจริงๆ
ขอบพระคุณค่ะกัลยาณมิตรทุกท่าน
พี่หนิง หิวๆๆ มีอะไรกินบ้าง อิอิๆๆ หิวๆๆ
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ ที่แนะนำ แก้แล้วนะค่ะ
ไม่เป็นไรคะน้อง P&M
ว่างๆจะไปตามอ่านนะคะ ตอนนี้ตาจะปิดแย้ววววววว
ฝาก ให้ น้องอรและน้าหนิง
มาทักทายพี่หนิง กลับมาทำงานและเก็บข้อมูลแล้วครับ พี่หนิงเรียนหนักไหมครับ
มาเป็นกำลังใจนการทำงานที่ได้รับมอบหมายค่ะ สู้ ๆ
น่าสนุกจังค่ะ....
ข้าวอยากไปด้วยจัง...
อิอิ...
แต่...ต้องอ่านหนังสือก่อน....
ใกล้สอบแล้ว...