ชมสวนป่าโกงกาง
จากครั้งก่อน... (คลิกที่นี้) หลังจากเสร็จพิธีตอนเที่ยงแล้ว กลุ่มผู้เขียนก็เดินออกจากบ้านบ่อสวนเพื่อไปสวดมาติกาบังสุกุลที่หลุมศพ (ฮ้วงซุ้ย) ชาวไทยเชื้อสายจีนบริเวณสวนรอยต่อระหว่างบ้านบ่อสวนกับบ้านแหลมสน เสร็จพิธีแล้วก็เดิมมาชมสวนป่าโกงกางซึ่งอยู่ตรงกันข้าม ได้ถ่ายรูปไว้ต้วยตามประสาคนเห่อของใหม่ วันนี้โอกาสดีจึงเอามาฝาก...
เดินออกจากบ้านบ่อสวนไปบ้านแหลมสน ซึ่งสุดบ้านแหลมสนจะเป็นบ่อเก๋ง แต่สำนวนปักษ์ใต้ออกเสียงว่า บ่อเก้ง...
นี้แหละ ! บ่อเก้ง ซึ่งได้รับการอนุรักษ์ไว้... และเมื่อเลยบ่อเก้งไป ด้านขวามือหรือฝั่งตะวันตกของถนนก็จะเจอหลุมฝังศพฝรั่ง ดูตามหลักก็ครบร้อยปีพอดี (1909) เล่ากันว่าเป็นศพของชาวฮอลันดามาค้าขายแล้วได้ถึงแก่กรรมลง เมื่อก่อนด้านบนหลักจะมีไม้กางเขนติดอยู่ แต่เดียวนี้เหลือเพียงแต่แกนเท่านั้น.
ถึงแล้วสวนป่าโกงกาง... เดิมป่าชายเลนแถบนี้ ตอนผู้เขียนยังบิณฑบาตผ่านอยู่นั้นเสื่อมโทรมมากแล้ว เพิ่งมีการฟื้นฟูโดยการนำโกงกางมาปลูกเมื่อสิบกว่าปีมานี้เอง มีการทำทางเดินคอนกรีตเพื่อให้เข้าไปชมได้...
สองข้างทางเดินจะเป็นป่าโกงกาง ซึ่งบางช่วงก็หนาทึบ บางช่วงก็พอมีล่องน้ำให้เรือเข้ามาจับปูจับปลาได้... ส่วนภาพด้านขวามือ เมื่อมองทะลุออกไปเห็นแสงสว่าง คือริมปากอ่าวทะเลสาบสงขลาหรือคลองบ่อยาง.
จากด้านในสุดก็จะมาออกริมทะเล ซึ่งมีทางเดินเรียบทะเลให้ชมทัศนียภาพอีกครั้ง มองจากภายนอกจะเห็นเป็นโกงกางเขียวชะอุ่มขึ้นอยู่กลางริมทะเล...
ผลหรือลูกโกงกาง จะยาวเรียวเล็กคล้ายดอกธนู ห้อยอยู่เต็มต้น เมื่อสุกเต็มที่ก็จะร่วงหล่นปักดินโคลนแล้วงอกใหม่ขึ้นได้ทันที... นี้แหละธรรมชาติสร้างสรรค์.
ชมภายในเสร็จก็กลับมาด้านนอก พวกว่าให้ถ่ายกองดินปากรูปูเปรี้ยว (ไม่แน่ใจภาคกลางเรียกยังไง) และภาพปลาตีน เพื่อให้เห็นความสมบูรณ์ของธรรมชาติ...
อันที่จริงก็มีสัตว์เล็กๆ อื่นๆ อีกเยอะ แต่มีรถโยมผ่านมา อาสาจะไปส่งที่วัดสุวรรณคีรี แหลมสน จึงต้องรีบขึ้นรถ...
ความเห็น (4)
นมัสการพระคุณเจ้า วันนี้ พี่น้องจากสงขลา ตระกูล โกศัยกานนท์ มาทำบูญ ไหว้บรรพบุรุษก็ช่วยเป็นธุระตามที่ช่วยได้ ที่ไม่ผิดหลักการครับ
รูปูเปรี้ยว กับรูขี้แซร้คล้ายกัน แต่รูขี้แซร้ เป็นคล้ายจอมปลวก ขี้แซร้ตัวคล้ายๆบึ้ง เอามาย่างกินอร่อยคล้ายกุ้ง (ไม่แน่ใจว่าภาคกลางเขาเรียกอะไรครับ)
แถวนั้นปูเปรี้ยวมีพอสมควร ปลาตีนก็มาก แต่ช่วงนี้น้ำขึ้น จึงไม่ค่อยเห็น...
ขี้แซร์ ? ไม่โร้จัก และไม่เคยได้ยินด้วย (.........) เดียวค่อยถามแลว่าใครพอโร้จักมั้ง...
เจริญพร
นมัสการค่ะ ต้นโกงกาง ดิฉันเคยเห็นสมัยเด็กๆ ที่บ้านพักริมแม่น้ำบางปะกง เป็นน้ำกร่อย ตอนนี้ บ้านนี้ คุณพ่อยกให้พี่สาวไป เลยไม่ได้ไปนานแล้ว ไม่ทราบว่า ป่าโกงกาง ยังอยู่หนาแน่นเหมือนเดิมไหม
ดีจังได้อ่านบันทึกนี้ เตือนความจำค่ะ
