โอกาสดี ๆ และตัวอย่างดี ๆ ...

ปุจฉา...?

แต่หากว่าก้าวไปถูกก็ดีไป แต่หากก้าวผิดนี่สิ จะทำอย่างไรดีล่ะ?

วิสัชนา...

ให้โอกาสเขา คนเราจากคนเลวร้อยอย่าง เหลือเลวเก้าสิบเก้าอย่างก็ยังดี ต้องชมเชย และ "ให้โอกาส"

คนเราเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยให้โอกาสกัน ถึงแม้นว่าเมื่อก่อนที่เขาเลวร้อยอย่าง ตอนนี้เหลืออย่างเดียวก็ยังไม่ให้โอกาสเขา

หรือแม้นว่าเขากลับตัวกลับใจมาไปคนดี ก็ยังซ้ำเติมเขาว่า เขา "เคย" เป็นคนชั่ว

อย่างที่นี่ พระทุกรูป ทุกองค์ก็ไม่ได้ดีกันทั้งหมดหรอก

แต่ทว่า ด้วยความเมตตา เพราะว่าหากออกไปข้างนอก จะเลว จะชั่วมากกว่านี้

อยู่ที่ดีถึงแม้นจะไม่ดี ก็ไม่ชั่ว (มาก)

ถึงแม้นจะไม่ใช่พระดี แต่ก็ไม่ออกไปเป็นคนเลวของสังคม

โอกาสนั้นสำคัญมากนะ

คนเรามักจะต้องการอะไรที่ "เพอร์เฟ็กซ์..." ต้องครบถ้วน สมบูรณ์ ถึงจะยอม ถึงจะให้โอกาสกัน

คนที่จะกลับใจเป็นคนดี เขาก็เลยไม่มีโอกาส ไม่ได้รับการ "ยอมรับ..."

---

ปุจฉา...?

ทำอย่างไรเล่า...ผู้คนจะได้ตื่นและมีใจที่เบิกบานและลุกคนมาร่วมกันทำการเสียสละ...?

วิสัชนา...

ต้องทำให้เขาดู ว่าคนที่มีใจที่เบิกบานนั้นมีจริง ทำให้เขาดูว่าคนที่เสียสละนั้น "มีจริง..."

คนเราเดี๋ยวนี้มักเชื่ออะไรที่จะต้องจับต้องได้ ต้องเห็นได้

คนดี จิตใจเบิกบานมีน้อย คนเสียสละมีน้อย เขาเลยไม่เคยเห็น

เขาเห็นแต่คนเลว ๆ คนเห็นแก่ตัว คนชั่วที่มักจะเอาแต่ "ผลประโยชน์"

เขาเห็นว่าคนชั่วมีจริง ชั่วแล้วได้ชื่อ ได้เสียง ได้เงิน ได้ทอง

เขาไม่เคยเห็นคนทำดีแล้วได้ดี เขาก็เลยไม่เชื่อ ไม่ศรัทธา

ต้องทำให้เขาเห็น ทำให้เขาดูเป็นตัวอย่าง

พูดน้อย ๆ ทำมาก ๆ เมื่อเขาเห็นแล้ว รู้แล้ว พบความจริงแล้ว ใจเขาก็จะ "ยอม" เอง...

[ใบไม้ร้องเพลง]

เจ้าค่ะ

เข้ามาน้อมรับ

และฝึกฝนเพื่อร่วมแรงแข็งขัน

ให้สังคมมีคนเสียสละเจ้าค่ะ

 

 

และกราบขอบพระคุณที่ให้โอกาส

 

[ปภังกร]

เอ่... ช่วงนี้รู้สึกว่าจะตอบเน้น "ปริมาณ" ไปหน่อย

ตั้งใจตอบหน่อย ตั้งใจตอบหน่อย

ไม่ต้องตอบทุกบันทึกก็ได้ เอาแต่ละบันทึกให้ได้ "คุณภาพ..."

คนเรารู้ธรรม เห็นธรรม เขาไม่ได้รู้เชิงปริมาณหรอก เขาพิจารณาให้ลึกเป็นเชิง "คุณภาพ..."

[ใบไม้ร้องเพลง]

เจ้าค่ะ

 

ว่าด้วยเรื่องของโอกาส

คนเราต้องหัดให้โอกาสตนเองให้เป็นก่อน

ธรรมดาคนทั่วไป คุ้นเคยแต่วิ่งหา โอกาสจากภายนอก

แต่ขาดการมองโอกาสภายในตน

ไม่เปิดโอกาสให้ตนเองสำรวจตนเอง

 

มันยากมากเจ้าค่ะ สำหรับคนโง่เขลาเบาปัญญา

ที่ถือดีว่า ฉลาด ว่าเริ่ด

หารู้ไม่ว่า ความคิดแบบนี้

เป็นอุปสรรคแห่งความเจริญภายในจิตใจ

 

มันยากมาก หากมองไม่เห็น ไม่ยอมรับ

ความชั่วความเลวร้ายในจิตใจ

หากมีผู้มาบอก มาแนะนำสั่งสอน

เป็นบุญแท้ ๆ ที่ท่านมาชี้แนะ

 

หากว่าเปิดใจ เปิดโอกาสให้ตนเอง

น้อมนำคำชี้แนะมาพิจารณา

ปรับปรุง ปฏิบัติให้ถึงพร้อม

สร้างเหตุให้ถึงพร้อมค่อยมาถามหาผล

หากยังไม่ลงมือทำเหตุ ไฉนเลยผลจะปรากฏได้ อย่างถึงใจ

 

กราบนมัสการเจ้าค่ะ

 

[ปภังกร]

ให้โอกาสตัวเองให้เป็นเหรอ...? ดีมาก ดีมาก

มีโอกาสแล้วอย่าปล่อยให้ "โอกาส" นั้นผ่านไปนะ

เพราะเมื่อโอกาสผ่านไปแล้ว เราจะไม่มีวันได้ "โอกาส" นั้นย้อนกลับคืนมาอีก...

กลเม็ด เคล็ดลับของการที่จะไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดมือไปก็คือ การระลึกถึง "ความตาย"

การเจริญ "มรณสติกัมมัฏฐาน" นั้นเอง จะทำให้เราสามารถจับ "โอกาส" ไว้อย่างอยู่หมัด...

ถ้าวันใดเรา "เผลอ" ไปนึกถึงความเป็นอยู่ในวันพรุ่งนี้ เมื่อนั้นคือเราปล่อยโอกาสให้หลุดมือไปแล้ว

แต่ถ้าวันใดเรา "มีสติ" ระลึกอยู่ถึงความตายแม้นในวันพรุ่งนี้ เมื่อนั้น ณ ลมหายใจนี้ โอกาสดี ๆ จะไม่มีวัน "หลุดมือ..."