วางแบบ "นิ่ง ๆ..."
ปุจฉา...?
นิ่ง นิ่ง เวลาใครพูดมาก็ให้นิ่งเข้าไว้ ถ้ามันเป็นเรื่องที่ทำให้ใจเศร้าหมอง ช่วงนี้กำลังทำอยู่
วาง วาง นี่ซิยากหน่อย การที่จะไม่ยึดติดใครเลย อะไรเลยคงต้องค่อยๆทำ เพราะมันชินกับการยึดติดมานานแล้ว
ไม่รู้วางมีเคล็ดลับในการไม่ยึดติดไหมคะ
ว่าง ว่าง คือการทำงานการแล้วให้ปล่อยวางอล้วทำจิตให้ว่างใช่ไหม...?
ที่มาจากบันทึก นิ่ง ๆ วาง ๆ ว่าง ๆ...
วิสัชนา...
ถูกต้อง นิ่ง นิ่ง นิ่งเข้าไว้
นิ่งที่หนึ่ง คือ ไม่ตอบโต้ และ "ให้อภัย"
การให้อภัยเป็น "ทาน" ที่ใหญ่ยิ่ง
การให้อภัยหรือไม่ตอบโต้นั้น ถึงแม้นเราจะดูว่าเราแพ้เขา เราไม่ได้ทำอะไรเขาให้ "สาสม" กับที่ทำเรา แต่การชนะใดเราจะเท่ากับเรา "ชนะตนเอง"
เราจะสามารถ "ยิ้ม" ให้กับตนเองได้อย่างเต็มตื้น หากเราสามารถยิ้มให้กับ "ศัตรู" ที่มาทำร้ายเราได้...
นิ่งที่สอง คือ เมื่อผ่านเหตุการณ์นั้นไปแล้ว ไม่นำคำพูดใด ๆ ที่เขาพูด "ใส่" เรานั้นมา "ซ้ำเติม" เราอีก
บางคนนิ่ง ไม่ตอบโต้ แต่ทว่า เอาคำพูดนั้นมาคิดแบบนิ่ง ๆ คิดซ้ำแล้ว ซ้ำอีก เขาเรียกว่า "คิดแบบโง่ ๆ"
เขาด่าเราครั้งเดียว ไอ้เรามันก็เอาคำด่าของเขามาด่าตัวเรานับร้อยนับพันครั้ง
โน่น เอาเก็บไปด่าถึงเตียงนอน นอนแล้วก็เก็บมาด่าตัวเองอีก
การทำเช่นนี้ก็เปรียบได้กับการนำมีดมาแทงตนเอง ซึ่งเป็นการกระทำแบบ "โง่ ๆ"
คนโง่เขาไม่ทำอะไรโง่ ๆ นะ
คนโง่เวลาเขาพูด เขาด่าอะไรก็ทำเป็น "โง่" ไม่รู้เรื่องซะ
คนโง่เวลาเขาพูดเสร็จแล้ว ก็โง่ทำเป็นลืมไปซะ
อย่าไปทำเป็น "ฉลาด" รู้เรื่องที่เขาพูด ที่เขากระแทก ที่เขาด่า
อย่าไปทำเป็น "ฉลาด" เก็บมาคิด เก็บมาเครียด เก็บมาตีความ ฉลาดจำ ฉลาดเก็บ เก็บไว้ทิ่มแทง "ตนเอง..."
เคล็ดลับในการไม่ยึดติดเหรอ...?
ก็ลอง "โง่" ดูนะ อย่า "ฉลาด" เยอะ
ว่าง ว่าง คือการทำงานการแล้วให้ปล่อยวางอล้วทำจิตให้ว่างใช่ไหม...?
อื่ม ก็ถูกนะ ถ้าทำให้จิตว่างโดยการไม่เก็บคำด่า คำประชด หรืออะไรต่ออะไรเข้ามา "กวนใจ" ในระหว่างที่ทำงาน คือว่างจากเรื่อง "ไร้สาระ" พวกนั้น
ว่างจากความคิดโลภ ๆ ที่อยากจะได้เงินเขามาก ๆ จะโกงเขาอย่างไร
ว่างจากความคิดโกรธ คิดเกลียดใคร จะทำอะไรก็โกรธคนนั้นอยู่ ทำกับเขาไม่ได้ ชั้นเกลียดคนนี้ ไม่แบ่งงานให้เขา จะทำงานนี้ต้องมีเขาร่วมด้วย ไม่เอาฉันเกลียดมัน ไปให้ทำอื่นทำดีกว่า ไอ้แบบนี้เขาเรียกว่า "จิตไม่ว่าง" คือ ไม่ว่างจากความคิดชั่ว ๆ เลว ๆ
ว่างจากความหลง คือ ทำไปแบบหลง ๆ ไอ้นี้ทำแล้วได้ชื่อเสียง เกียรติยศ ได้หน้า ได้ตา
เราต้องทำให้ "จิตว่าง" จากความโลภ ความโกรธ และความหลงนี้
แต่คนทั่วไปมักเข้าใจว่า การทำจิตใจว่างนั้นคือไปนั่งอยู่ "เฉย ๆ" ไม่ได้คิดอะไร ทำตัวเองไปหุ่นยนต์ คนเรามักเข้าใจอย่างนั้น...
สัมมาสมาธิ เป็นหนึ่งในแปดหนทางแห่งอริยมรรค แต่คนเรามักทำสมาธิให้เป็นทั้งหมดของอริยมรรค จิตก็เลย "ว่างเกิน" ว่างจนไม่ทำอะไร ว่าง ๆ โง่ ๆ อยู่อย่างนั้น...
ต้องนิ่ง นิ่งไม่ใช่นั่งอยู่เฉย ๆ ไม่ทำอะไร แบบนั้นเขาเรียกว่า "นิ่งแบบโง่ ๆ"
นิ่งคือ ทำอะไรให้นิ่ง เหมือนคนที่จะขับรถ จะยิงปืน มือเขานิ่ง ลูกกระสุนเขาจึง "นิ่ง"
ผลงานที่ออกไปก็เหมือนลูกกระสุนปืนที่จะวิ่งเข้าเป้าแล้วจะได้แต้มหรือคะแนนเท่าไหร่
ถ้าจิตเรานิ่งเท่าไหร่ ผลงานที่ทำออกไปก็จะได้แต้มมากเท่านั้น
ทำจิตให้นิ่งจากสิ่งที่จะมากระทบทั้งปวง
กำจัดความคิดโลภ ๆ ความคิดโกรธ ๆ ความคิดหลง ๆ ออกไปให้ว่าง ว่างแล้วจิตก็จะ "นิ่ง..."
อ้อ ลืมตอบเรื่อง "วาง..."
ถ้าหนักมากก็วาง จะถือไว้ทำไม
ถ้ามือว่างมากก็ให้เอาไปทำความดี ไปกวาดบ้านถูบ้านก็ยังดีกว่าเอามาถือเรื่อง "โง่ ๆ" ไว้ให้เมื่อย...
ความเห็น (4)
ตามมาอ่าน มาฝึกฝนเจ้าค่ะ
หายไปหลายวัน
ชมรมนักปั่น
หมุนเกลียวกันว่องไวจริง ๆ เจ้าค่ะ
(^___^)
อื้ม เขาไวกันอยู่แล้ว เวลาและวารีไม่คอยท่า "ความตาย" ไม่เคยคอยใคร...
อย่าฝึกนานนะ ทำจริง ๆ เลย
ฝึกไป ฝึกมา "ตาย" ก่อนไม่ได้ทำจริง ๆ แล้ว "ชาติหน้า" ถึงค่อยได้ว่ากันใหม่นะ...
เจ้าค่ะ
เต็มที่เจ้าค่ะ
กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ
เต็มที่นะ อย่ามัวแต่ "ติ๊ดชึ่ง ติ๊ดชึ่ง" แย๊บแล้ว "ถอย" ไม่ได้นะ
คลุกวงในไปเลย ถ้าโดนเสยจน "หงายเก๋ง" ก็ให้มันรู้ว่า "เจ็บ" นั้นเป็นอย่างไร...?
คนเราเดี๋ยวนี้ไม่เจ็บแล้วไม่ค่อยจำกัน
หรือบางคนเจ็บแล้วก็ไม่รู้จักจำ...
ตอนนี้อายุยังน้อยอยู่ก็ให้รีบเจ็บไว้มาก ๆ ตอนโต้ขึ้นจะได้ไม่ "โง่" ไปเจ็บอีก
คนเราเดี๋ยวนี้ตอนเด็ก ๆ ไม่คอ่ยกล้าเผชิญความเจ็บ ไม่เคยเจ็บก็เลยไม่มี "ประสบการณ์"
ก็เลยมาเจ็บกันตอนแก่ เจ็บตอนใกล้ๆ จะตาย ตอนแก่ กับตอนใกล้ตาย เจ็บตอนนั้นก็ "สาย" ไปที่จะกลับตัว กลับใจทัน
เจ็บตอนเด็ก ๆ นี้แหละ เจ็บมันมาก ๆ จะได้เข้มแข็ง แข็งแรง
นำความเจ็บ ความช้ำนั้นมาเป็นแรง เป็นพลัง ให้เราอาจหาญและร่าเริงใน "ธรรม..."