[วัยเด็ก 18] : จากนักศึกษาวิทยาลัยครู...ได้เวลาที่เป็นครูจริงๆ แล้ว...
จากนักศึกษาวิทยาลัยครู....มาเป็นครูดอย
จากนักศึกษาวิทยาลัยครู....(มหาวิทยาลัยราชภัฏในปัจจุบัน ต้องเดินทางไปเป็นครู...ต่างถิ่นฐานบ้านเกิด ก่อนไปสอบบรรจุ ได้สัญญากับเพื่อนสนิท ว่า “เสือ 2 ตัวจะไม่อยู่ถ้ำเดียวกัน” เราต้องแยกกันไปสอบคนละเขตการศึกษา เพราะอะไรหรือ? ก็จะได้ไม่ต้องแย่งกันไงล่ะ...
พอเราใกล้จบ ปกศ.สูง เราชวนกันไปดูดวง ยกก๊วน 6 คน คือ ตัวฉัน: ยัยจุ๋ม ยัยหมู ยัยยา ยัยวิ ยัยวิว ยัยจิ๋ม หมอดูทักว่า ฉันต้องขึ้นเหนือ ยัยหมูต้องล่องใต้ ก๊วนเราเลยแบ่งเป็น 2 สาย เหนือกะใต้ ฉันไปสมัครสอบที่เขตการศึกษา 8 เชียงใหม่ ยัยหมูไปสมัครที่เขต 7 นครสวรรค์ ปรากฏว่า ทั้งฉันและยัยหมู สอบได้ทั้งคู่ คือ เป็นเสือที่อยู่คนละถ้ำสมใจ... โอ้โฮ!.. หมอดูเนี่ยทายแม่นยังกะตาเห็นแน่ะ ...อิ อิ อิ (เชื่อหมอดู มากกว่าความสามารถของตัวเอง...)
ส่วนอีก 4 สาว ที่สอบไม่ติดก็เลยเรียนต่อ ป.ตรี ส่วนฉันกะยัยหมู สละสิทธิ์เรียนต่อ ป.ตรี และแล้วฉันกะยัยหมู ต้องจากถิ่นฐานอันเป็นถ้ำรวมก๊วน 6 สาวจอมซ่า ไปอยู่ ณ ถ้ำแห่งใหม่.... เส้นทางของชีวิตการเป็นครู ฉันจะเป็นอย่างไร? ขอเชิญกัลยาณมิตรทุกๆ ทุ่น ร่วมย้อยเวลา โลดเล่น ซาบซึ้งและประทับใจกับความทรงจำอันงดงามนี้ค่ะ...
เมื่อถึงเวลาที่ต้องจากบ้าน สองสาวแสนจะตื่นเต้น
สองสาวแอบกระซิบคุยกันเบาๆ ฮิ ฮิ..
ฉันไปอยู่เหนือ เลยเรียก “สิงห์เหนือ” ยัยหมูอยู่ใต้ เลยเรียก “เสือใต้”
ความจริงแล้ว ยัยหมู เลือกลงที่ อุตรดิตถ์ นั่นแหละ เป็นตำแหน่งที่บรรจุได้คือ โรงเรียนบ้านโคกวิทยา โรงเรียนประจำอำเภอ เปิดสอนระดับ ม.1-ม.6 แต่มีเขตแดนติดกับประเทศลาว ในเวลาเดินทางมาก 200 กว่า กม. ซึ่งไกลกว่าฉัน ซึ่งอยู่ที่ลำปาง
สิงห์เหนือ : “ชั้นฝันว่าจะอู้ภาษาเหนือมานาน...สมใจชั้นแล้ว”
เสือใต้ : “ชั้นตื่นเต้นกว่าแกซะอีก...เพราะชั้นไปอยู่ชายแดนติดกับลาว..คราวนี้ชั้นจะ อ่อย! พวก ตชด. เสียให้เข็ดเลย แกคอยดู..”
สิงห์เหนือ : “ชั้นว่าจะหาแฟนคนเหนือไว้ซักคน. .เหมือนกัน...น...”
ดูสองหล่อนพูดเข้าซิ ทะลึ่งซะไม่มี ใครได้ยินเค้าจะว่า “นี่รึคนจะไปเป็นครู...” ก็พูดเล่นขำ ขำ น่ะ จริงแล้ว พวกเราเป็นกุลสตรีออกจะตาย...อิ อิ 5555
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม...มีเส้นทาง มีวิถีชีวิตเป็นของตัวเอง เรื่องต่อไปนี้เป็นวิถีชีวิตของสิงห์เหนือ..คือตัวฉัน ที่เต็มไปด้วยเรื่องราว หลากรส หลายอารมณ์ ทั้งสุขและทุกข์ เป็นประสบการณ์อันล้ำค่าของชีวิต มันมีค่ามากๆ ๆ หาซื้อที่ไหนไม่ได้ และย้อนเวลากลับไปไม่ได้ จึงต้องเก็บไว้ในความทรงจำ...ไม่เคยลืมทุกรายละเอียดที่ผ่านเข้ามาในชีวิต นึกถึงเมื่อไหร่ก็สุขใจ อยากถ่ายทอดให้ทุกคนได้รับรู้เรื่องราวของฉัน เขียนบอกเรื่องราววันละเล็กละน้อย...ยามว่าง แล้วแต่เวลาจะเอื้ออำนวย ว่างเมื่อไหร่ก็เขียน ให้ค่อยๆอ่าน ค่อยๆ อิน...สุขใจ อิ่มใจ ไปด้วยกัน...
ฉันเรียนจบ ระดับ
ป.กศ. ฉันได้สิทธิเรียนต่อปริญญาตรี เพราะมีผลการเรียน 3.84
แต่ฉันเลือกที่จะสละสิทธิ์ เพราะต้องการสอบบรรจุ
เพื่อแม่จะได้ไม่ต้องหาเงินส่งฉันเรียน คิดไว้ว่าถ้าสอบไม่ได้
ก็จะหางานทำ แล้วเรียน มสธ. ฉันเลือกที่จะไปสอบที่ เขตการศึกษา 8
จังหวัดเชียงใหม่ ฉันโชคดีจังเลย... สอบได้ที่ 2
ฉันจึงได้เลือกโรงเรียนทีหลังคนที่ได้ที่ 1 เขาเลือกโรงเรียนแม่สวย
จ.เชียงใหม่ ฉันจึงต้องเลือกโรงเรียน ที่จ.ลำปาง
ฉันได้เป็นครูแล้ว...อย่างที่ฉันฝันมาตั้งแต่เด็กๆ และฉันก็เป็นครูมานานมากๆๆๆๆ เป็นครูตั้งแต่เด็ก...เลยแหละ..เอาเป็นว่าไม่มีโอกาสได้ใช้ชีวิตวัยรุ่น สนุกสนานเฮฮากับเพื่อนๆ เลย ตอนนั้นอายุก้อ 19 ปี กับอีก 3 เดือน ชื่อโรงเรียนก้อแสนไพเราะเพราะพริ้ง..ชื่อโรงเรียนบ้านเสด็จวนชยางกูลวิทยา อ.เมือง จ.ลำปาง ตั้งอยู่ริมถนนพหลโยธิน สายลำปาง-พะเยา หลักกิโลเมตรที่ 19 พอดี ดูเหมือนมันใกล้เมืองมากเลยใช่มั้ย?..ใช่เลย เป็นโรงเรียนมัธยมศึกษา ประจำตำบล ตั้งอยู่เป็นเนินเขาเตี้ยๆ รายรอบด้วยไร่สับปะรด (ตอนแรกเป็นโรงเรียนสาขาของของโรงเรียนกิ่วลมวิทยา)
อาคารสวยงามแปลกตา ที่คิดว่า สมัยยุคนี้มันคงไม่มีแล้ว.... ก็อาคารเพิงหมาแหงน มุงหญ้าคา ผนังอาคารเป็นไม้ไผ่สูงประมาณ 80 ซม. มีกระดานดำเป็นผนังกั้นระหว่างห้อง จำนวน 2 หลัง... ไม่มีระบบสาธารณูปโภคทุกชนิด อ้อ! ลืมไปมีไฟฟ้าที่ต่อมาจากบ้านผู้ใหญ่บ้าน นึกภาพออกไหม? มีนักเรียนอยู่ 2 ระดับชั้น ๆ ละ 2 ห้อง คือ ม.1 และ ม.2 ยังไม่มี ม.3 เลย วันที่ไปรายงานตัว แม่ถามว่า “ไหวไหมลูก” จำได้ว่าได้แต่ยิ้ม ....มันพูดไม่ออก...
จริงๆ แล้วมุงด้วยหญ้าคา....ค่ะ แต่สภาพประมาณนี้แหละ...
แต่! . รู้มั้ย ที่นี่แหละเป็นแหล่งเรียนรู้ เป็นประสบการณ์ชีวิตที่หาไม่ได้อีกแล้ว มันมีค่ามาก...เหลือเกิน และมันยังอยู่ในความทรงจำจนทุกวันนี้.... ที่นี่!..ทำให้ฉันมีวันนี้ ...วันที่ประสบความสำเร็จในวิชาชีพครู ชีวิตครูที่นี่ ทำงานทุกอย่างที่พี่ๆ เขาให้ทำ เป็นน้องเล็กเขาก็ยังงี้แหละ... (โรงเรียนมีครู 6 คน รวมทั้งผู้บริหาร ซึ่งอายุท่านเท่ากับคุณแม่ของของฉัน..)
ฉันสอนหลายวิชาเชียวแหละ ทั้งสังคม ภาษาอังกฤษ และคหกรรม ลูกเสือ-เนตรนารี กิจกรรมอิสระที่นำผลผลิตในท้องถิ่นมาเพิ่มมูลค่า คือ แปรรูปสับปะรด เป็นไวท์ สับปะรดกระป๋อง น้ำสับปะรด แยม สับปะรดกวน ท๊อฟฟี่สับปะรด มีเวลาว่างจะไปเรียนรู้การทำซาลาเปา และขนมอบ ที่วิทยาลัยเกษตรลำปาง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียน ทำให้ฉันได้วิชาการทำขนมมาสอนลูกศิษย์อีก
กรุ๊ปทัวร์นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ มักจอดแวะ และเดินขึ้นเนินมาเยี่ยมพวกเราเสมอ ฮิ ฮิ คงเห็นว่าเป็นโรงเรียนที่มุงหญ้าคากระมั้ง...พวกฝรั่งมักมาถ่ายรูป วีดีโอ ตอนที่ครูสอน และตอนที่เด็กๆ ทำกิจกรรม บางคนขอที่อยู่ของโรงเรียนไป แล้วช่วยหาทุนการศึกษาส่งมาให้นักเรียน และให้ทุนสนับสนุนมาพัฒนาโรงเรียน เช่น โครงการจากรัฐบาลประเทศแคนนาดา ให้ทุนสร้างศูนย์พัฒนาผลผลิตทางเกษตรทั้งพันธุ์พืช ผัก ผลไม้ของแคนนาดา และพันธุ์พืชของไทย โดยมีนักวิจัยด้านการเกษตรของแคนนาดา มาดูแลเสมอๆ ฉันได้รับประสบการณ์มากมาย โรงเรียนแรกของชีวิตครู ฉันไม่เคยมีวันหยุด ปิดเทอมไม่ได้กลับบ้าน อยู่เวรทุกอาทิตย์
กระท่อมน้อย.... วิมานของพี่เบนซ์ นักการภารโรงคนแรก
ตอนไปบรรจุใหม่ๆ ยังไม่มีบ้านพัก มีแต่กระต๊อบของนักการภารโรง ชื่อเบนซ์ หนุ่มรูปหล่อ ลูกชายผู้ใหญ่บ้าน....อะแน่ะ อย่าคิดมากน่ะ พี่เบนซ์ มีภรรยาแล้ว สวยมากด้วย มีลูกสาวประมาณ 2 ขวบ น่ารักมาก น้องติดฉันแจเลย เพราะฉันเป็นคนรักเด็ก
ฉันต้องไปพักกับครูที่อยู่ในหมู่บ้าน ชื่ออาจารย์บุญฑริก พี่เขาคิดค่าเช่า รวมค่ากินอยู่ เดือนละ 500 บาท เดี๋ยวนี้พี่เขาเป็นผู้บริหารโรงเรียนแม่เมาะวิทยาแล้วแหละ
น้องหนิง และน้องฝน หน้าตาอย่างนี้แหละ ที่ฉันต้องอาบน้ำ ล้างก้นให้ทุกวัน ฮา...
ฉันถูกปลูกฝังว่า “อยู่บ้านท่าน อย่านิ่งดูดาย ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่น” ฉันปั้นควายไม่เป็นหรอก ....(ฮา) แต่ชอบดูแลลูกๆ ของพี่บุณฑริก น้องฝน น้องหนิง “น้าจุ๋มล้างก้นให้หนูหน่อย” “น้าจุ๋มอาบน้ำให้หน่อย” ฉันช่วยงานทุกอย่าง เช่น กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างห้องน้ำ ล้างถ้วยล้างชาม เรียนรู้การแช่ข้าวเหนียวเพื่อนึ่งตอนเช้า (เค้าเรียกว่าหม่าข้าว) ทุกเช้าฉันต้องตื่นมาก่อไฟนึ่งข้าวเหนียว แก๊สเขาก็ไม่ให้ใช้ บอกว่าไม่อร่อย ต้องก่อไฟฟืน ให้มันลุกโชก ถ่านก็ไม่มี ฉันซักเสื้อผ้าตากไว้ กลับจากโรงเรียนก็เก็บผ้า ครั้นจากเก็บเฉพาะเสื้อผ้าตัวเองก็คงไม่เหมาะ เลยเก็บผ้าให้ครอบครัวพี่เขาด้วย พอพับผ้ารีบผ้าของตัวเองเสร็จ มองไปที่กองผ้าพวกเขา จะกองไว้ก็ไม่ดี เลยต้องพับ รีบให้เขาด้วย ตอนหลังมันเลยกลายเป็นหน้าที่ของฉันไปโดยปริยาย เรียกว่า “เป็นแจ๋ว” หรือ “คนรับใช้” นั่นเหมาะ เหม๋ง
..... วันไหนฉันมัวทำงานธุรการที่หอบกลับมาทำ หรืออ่านหนังสือ จนลืมหม่าข้าว... โห เป็นเรื่อง งานเข้า.... เพราะทุกคนอดข้าว ฮา... ต้องหุงข้าวเจ้า....ฉันจะซวยทั้งวัน พี่บุณฑริกน่ะไม่เท่าไหร่ พี่ทัศน์สามีแกนะซิ หน้าหงิกไปหลายวัน....(พี่ทัศน์เป็นพ่อค้า...เปิดขายของชำในหมู่บ้าน....เขาเลยแสดงออกตรงมากๆ ฉันนะกลัวจนหัวหดเลยแหละ..)
ฉันนอนร้องไห้เกือบทุกคืน ทำมันชีวิตฉันจึงรันทดนักหนอ....ฉันยังเด็กมากตอนนั้น.... แต่ต้องแบกรับภาระหน้าที่ทุกอย่าง ทั้งงานโรงเรียนที่ทุกคนโหมกระหน่ำลงมาที่ไอ้ตัวเล็ก...อย่างฉัน และฉันยังต้องเรียนต่อ ป.ตรี อีกด้วย ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันผ่านช่วงนั้นมาได้อย่างไร?...ฉันใช้เวลาเรียน ป.ตรี แค่ปีครึ่ง เพราะลงเรียนซัมเมอร์ด้วย เลยได้ปรับวุฒิ ป.ตรี ภายในปีครึ่ง....
พอบ้านพักครูสร้างเสร็จ เป็นบ้านพักครูโสด มี 5 ห้อง ห้องน้ำอยู่ข้างล่าง แม่เหมารถจากอุตรดิตถ์ เพื่อขนของย้ายมาอยู่บ้านพัก พี่บุณฑริกาเขางอนฉันตั้งนานแน่ะ... สงสัยไม่มีคนคอยรับใช้ ฮา.... คิดดูอีกที่ถ้าไม่ได้ไปอยู่บ้านพี่บุญฑริก ฉันก็คงไม่มีประสบการณ์มากมายอย่างนี้ ฉันได้ฝึกความอดกลั้น อดทนและบททดสอบชีวิตมากมาย มันทำให้ฉันเข้มแข็ง แข่งแกร่ง กลายเป็น “หญิงเหล็ก” ถึงทุกวันนี้
แม้ว่าฉันจะอ่อนไหวง่าย น้ำตาไหลง่าย แต่ฉันไม่ได้อ่อนแอนะ การร้องไห้ บางครั้งมันจะรู้สึกดีขึ้น น้ำตาที่เราปล่อยให้มันไหลออก หัวใจที่ตะกอนขุ่น มันจะใสขึ้น เราจะรู้สึกโล่ง แม้ว่าปัญหาจะหนักเท่าเดิม แต่เราจะรู้ทันทีว่า “หลังจากหลั่งน้ำตาออกมาแล้ว ความเข้มแข็งจะเข้ามาแทนที่เสมอ....จะกลัวอะไร ในเมื่อมียารักษาอยู่ใต้ดวงตาของเรานี่เอง”
ร้องไห้บ้าง.....
บางครั้งคนเรามันก็ต้องร้องไห้บ้าง
ร้องเพราะระบายอารมณ์ที่อัดอั้น
ไม่ใช่ร้องเพื่อการยอมแพ้
กล้าหาญที่จะร้องไห้....ร้องไห้อย่างเข้มแข็ง
เข้มแข็งที่จะอ่อนแอ ใครจะติดบ้างล่ะว่า.....
“ความอ่อนแอนั่นแหล่ะ ที่จะทำให้เราผ่านความอ่อนแอไปได้...”
*** งงไหมคะ ครูใจดีชอบพูดอะไรให้คน งง งง อย่างนี้แหละ ฮิ ฮิ ***
*** การดำเนินชีวิตในบ้านพักครู และการเป็นครูของฉันต่อไป จะเป็นอย่างไร คงต้องเล่าต่อ คราวหน้าค่ะ....อย่างลืมติดตามและเป็นกำลังใจให้ฉันนะคะ ***
ชมภาพธรรมชาติทีแสนงาม ของบ้านพักครูบนดอย ไปพรางกอนค่ะ
รักชาว Gotoknow ทุกคน
ค่ะ.....
บันทึกโดย : ครูใจดี
ภาพประกอบบันทึก : internet
ความเห็น (126)
คุณครูใจดี ครับ
ผมเข้ามาจองบันทึก ของคุณครูเป็นคนแรก ๆ ก่อน นะครับ
แล้วจะหาเวลามาอ่าน ครับ
ขอบพระคุณ ครับ
อดีตเหมือนเพิ่งผ่านไปเมื่อกี้นี้เองใช่ไหมครับ
เผลอแป๊บ ๆ เราก็มานั่งอยู่ในปัจจุบันแล้ว ;)
ผมชอบบันทึกนี้ของครูนะ ...
นานแล้วที่ผมไม่ได้เห็นบันทึกที่เกี่ยวกับ "ชีวิตของครูใหม่"
ผมขอใช้ชีวิตของครูไปสอนนักศึกษาครูได้ไหมครับ
ขออนุญาตไว้ล่วงหน้าตรงนี้เลยล่ะ
คนสมัยก่อน "ปกศ.สูง" จะเป็นคนที่เรียนเก่งมาก ๆ
เทียบ "ปริญญาตรี" สมัยนี้ไม่ได้เลย
ขอแสดงความนับถือนะครับ :)
* หลังจากหลั่งน้ำตาออกมาแล้ว ความเข้มแข็งจะเข้ามาแทนที่เสมอ....จะกลัวอะไร ในเมื่อมียารักษาอยู่ใต้ดวงตาของเรานี่เอง”
* ขอฝากไปถึงคุณผู้ชายทั้งหลายด้วยครับว่า ยารักษาอยู่ใต้ดวงตานี่เอง คุณผู้ชายก็ใช้ได้ ผมเองก็ยังเรียกบริการยารักษาใต้ดวงตาบ้าง(แอบๆใช้ครับ ไห้ใครเห็น)
* เป็นความเชื่อที่ผิดๆครับ ที่ว่าลูกผู้ชายเขาไม่ร้องไห้กัน
* บันทึกนี้ต้องขอขอบคุณคุณครูใจดีด้วยครับ ที่ผมขอเผื่อแผ่ยารักษามาถึงคถณผู้ชาย
สวัสดีครับครูจริงๆ
อดีตเหมือนเพิ่งผ่านไปเมื่อกี้นี้เองใช่ไหมครับ
เผลอแป๊บ ๆ เราก็มานั่งอยู่ในปัจจุบันแล้ว ;)
ผมชอบบันทึกนี้ของครูนะ ...
นานแล้วที่ผมไม่ได้เห็นบันทึกที่เกี่ยวกับ "ชีวิตของครูใหม่"
ผมขอใช้ชีวิตของครูไปสอนนักศึกษาครูได้ไหมครับ
ขออนุญาตไว้ล่วงหน้าตรงนี้เลยล่ะ
คนสมัยก่อน "ปกศ.สูง" จะเป็นคนที่เรียนเก่งมาก ๆ
เทียบ "ปริญญาตรี" สมัยนี้ไม่ได้เลย
ขอแสดงความนับถือนะครับ :)
ด้วยความยินค่ะ ถือว่าได้รับเกียรติอย่างสูงจากท่านอาจารย์ค่ะ
ต้องขอบคุณสำหรับคำชมของท่านอาจารย์ โรงเรียนแห่งแรกของครูใจดีนี่ เป็นที่สุดของความรู้แล้วประการณ์ค่ะ ของจะเล่าต่อไป
ขอแสดงความนับถือเช่นกันค่ะ
สวัสดีค่ะครูใจดี..เก่งจริงนะตัวแค่นี้..(ถ้าเป็นสมัยนี้)บันทึกของครูใจดีทำให้นึกถึงตัวเองที่ไปบรรจุต้องนั่งรถมอเตอร์ไซด์จากปากทางอีกตั้ง 10 กว่าโลมีคุณพ่อไปส่ง..แบกกล่องเสื้อผ้าเข้าไปหา ผอ. อยู่ที่เดิมตั้งแต่ปี 29 แล้วนะ..นึกไปแล้วก็เหมือน อ. วสวัตเขียนไว้ค่ะ..ข้างบนนี้ค่ะ แป๊บเดียวนะ..ยังอยู่ที่เดิมสบายดี...เปลี่ยนเด็ก..เปลี่ยนผอ. และเปลี่ยนแปลงชุมชน....นักเรียนน้อยลง...ๆ...ๆ...
* หลังจากหลั่งน้ำตาออกมาแล้ว ความเข้มแข็งจะเข้ามาแทนที่เสมอ....จะกลัวอะไร ในเมื่อมียารักษาอยู่ใต้ดวงตาของเรานี่เอง”
* ขอฝากไปถึงคุณผู้ชายทั้งหลายด้วยครับว่า ยารักษาอยู่ใต้ดวงตานี่เอง คุณผู้ชายก็ใช้ได้ ผมเองก็ยังเรียกบริการยารักษาใต้ดวงตาบ้าง (แอบๆใช้ครับ ไห้ใครเห็น)
* เป็นความเชื่อที่ผิดๆ ครับ ที่ว่าลูกผู้ชายเขาไม่ร้องไห้กัน
* บันทึกนี้ต้องขอขอบคุณคุณครูใจดีด้วยครับ ที่ผมขอเผื่อแผ่ยารักษามาถึงคุณผู้ชาย
ผู้ชายมักจะถูกสอนว่า "เป็นผู้ชาย ต้องเข้มแข็ง ต้องไม่ร้องไห้..." ผู้ชายหลายๆ คน จึงไม่กล้าร้องไห้ เพราะกลัวจะถูกหาว่า "อ่อนแอ" ยิ่งคนที่มีภาระความรับผิดชอบมากๆ มักจะ คิดว่า "เราจะอ่อนแอให้ใครเห็นไม่ได้" หนูว่า เป็นกลับสร้างความกดดันให้ตัวเองนะ
จนกลายเป็นคนแข็งกระด้างไปเลย..... จะเป็นผู้ชายหรือ ผู้หญิง ก็ร้องไห้ได้ทุกคนนั่นแหละ มี ตา เหมือนกัน ผลิตน้ำตาได้เหมือนกัน เป็นผู้ชายก็ร้องไห้ได้ ลองร้องไห้ดูบ้าง บางทีจะรู้สึกดีขึ้น
ใน "น้ำตา" ของเรา มันมียารักษาโรค "ท้อแท้" อยู่นะ คุณผู้ชายทั้งหลาย ถ้าอยากร้องไห้ ก็ร้องเถอะ ไม่ต้องอายใคร.... ดูท่านรองวิชชา ยังเคยร้องไห้เลยใช่ไหม?.. (ท่านรองก็ไม่ต้องแอบร้องก็ได้...ฮา..)
ขอบคุณค่ะท่านรอง
มาอีกครั้งนะคะ..จะชวนไปฟังเพลงที่นี่ค่ะ..
http://solno07.exteen.com/20100118/entry มีเพลงเยอะมาก..และอยากให้ฟังเพลง..น่าน..นะซี นะคะ
สวัสดีค่ะครูใจดี..เก่งจริงนะตัวแค่นี้..(ถ้าเป็นสมัยนี้) บันทึกของครูใจดีทำให้นึกถึงตัวเองที่ไปบรรจุต้องนั่งรถมอเตอร์ไซด์จากปากทางอีกตั้ง 10 กว่าโลมีคุณพ่อไปส่ง..แบกกล่องเสื้อผ้าเข้าไปหา ผอ. อยู่ที่เดิมตั้งแต่ปี 29 แล้วนะ..นึกไปแล้วก็เหมือน อ. วสวัตเขียนไว้ค่ะ..ข้างบนนี้ค่ะ แป๊บเดียวนะ..ยังอยู่ที่เดิมสบายดี...เปลี่ยนเด็ก..เปลี่ยนผอ. และเปลี่ยนแปลงชุมชน....นักเรียนน้อยลง...ๆ...ๆ...
* ดีใจที่บันทึกนี้ ทำให้ครูตูน นึกถึงความหลัง... ใครว่าคนที่ถึงแต่ความหลัง เป็นพวกยึดติด ฝันเฟื่อง ล้มเหลว ไม่ประสบความสำเร็จ เลยต้องยึดเอาอดีตไว้คอยปลอบใจตัวเอง
* ไม่จริงหลอก ความหลังความทรงจำดีๆ เป็นที่สะสม บ่มเพาะประสบการณ์ ทำให้เราสู้ชีวิต เข็มแข็งอดทน.... จนทุกวันนี้ เป็นสิ่งที่เราต้องสำนึกขอบคุณมากกว่า ครูตูนว่าจริงมั้ย?..
* ว่างแล้วจะตามไปฟังเพลงนะจ๊ะ
แวะมาเยี่ยม มาทักทาย
สวัสดีคุณครูที่มีใจรักงานด้านนี้นะคะ อย่างน้อยก็เป็นแม่พิมพ์ของชาติได้อย่างภาคภูมิใจค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาทักทาย ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ครูใจดีรักอาชีพนี้มาก เป็นใฝ่ฝันมาตั้งแต่ เด็ก คงเพราะได้เรียนกับคุณครูที่ดีมีเมตตา มีต้นแบบที่ดีจากคุณครูทั้งหลายค่ะ
สวัสดีครับ
ผมจบครูเหมือนกันครับ
เพียงแต่มิได้เป็นครู
เป็นได้แต่ข้าง ๆ คู ๆ
ผมจบที่ราชภัฏเชียงใหม่ตอนที่เพื่อนรุ่นเดียวกันจบไปแล้วหลายปี เพราะมัวแต่เตร็ดเตร่และเกเร
ผมชื่นชมคนที่ทั้งตัวและหัวใจเป็นครูมาก ๆ
เห็นครูแบบนั้นแล้วคิดถึงตัวเองว่าคงเป็นครูแบบนั้นไม่ได้แน่ ๆ ครับ
สวัสดีค่ะ
- น้องกานต์มาหาเกือบทุกวัน ไม้เห็นเขียนบันทึกหลายวัน ใจหาย
- กลัวจะเจ็บป่วยอีก พอคุณแม่ใจดีมา ดีใจมากๆ
- ขอบคุณมากที่ไปเล่าเรื่องน้องๆทั้ง สองคน ดีใจจังที่น้องเขามีโอกาสเลือกอนาคต
- ที่ดีงามตามความต้องการของเขา พี่กานต์ยินดีเป็นกำลังใจค่ะ
- อ่านบันทึกของคุณแม่แล้วสนุกจัง น่าเก็บไว้เขียนหนังสือขาย
- เผื่อคนแสดงหนังได้อ่าน จะได้ดังเหมือนพลุเลย
- ชีวิตที่ผ่านอุปสรรคมากมาย จนมาถึงปัจจุบัน ได้ชื่นชมความสำเร็จของผลผลิต
- ขอบคุณสำหรับคำคมและข้อคิดดีๆที่มีมาแบ่งปันอย่างสม่ำเสมอ
![[ กดเบาๆนะจ๊ะ ]](http://comment-thai.com/photo/8909.gif)
สวัสดีครับคุณครู
สิงห์เหนือ+เสือใต้ สงสัยจะดุทั้งคู่นะครับ อิอิ
ยินดีด้วยครับกับเส้นทางแห่งฝัน ขอบคุณครับ
ชอบภาพนี้สุดๆหวังว่าเมื่อเราแก่เฒ่าลงไป..เราจะมีเพื่อนกินหมาก แต่ยุคเราคงต้องเป็นหมากฝรั่ง เอไม่ได้ซิติดฟันปลอมอีกแหล่ะ..เอาเป็นว่ามีเพื่อนกินโจ๊กตอนเช้าๆกับเย็นๆแล้วกันนะ..
ชื่นชมกับชีวิตที่ลำบาก..ลำบากก่อน..สบายทีหลังค่ะ..เรื่องอะไรที่ว่าสาหัสก็กลายเป็นเรื่องกล้วยๆที่มีทั้งคุณค่าอาหารและวิตามินค่ะ...
*ประทับใจเรื่องเล่ามากค่ะ..นึกถึงคุณแม่พี่ใหญ่ที่เป็นครูมาตลอดมา..ก่อนแต่งงานสอนลูกศิษย์ด้วยใจรัก..แต่ต้องลาออกมาเป็นคู่ชีวิตนายทหาร..อบรมสั่งสอนลูกๆ ๗ คนด้วยวิญญาณครูอย่างเคร่งครัด..
*ขอให้ครูใจดีมีความสุขมากๆในอาชีพครูนะคะ..
ครูใหม่ๆมักได้ประสบการณ์ตรงจากครูเก่าๆเสมอ
ครู ป.1 ก็ไปเป็นครูตอนอายุ 19 กว่าๆ
แต่โชคดีมีชายหนุ่มดูแลตลอด..
สวัสดีค่ะ คุณครูใจดี
ได้ฤกษ์งามยามดีแล้วค่ะ ครูใจดีขา....จึงเข้ามาเยี่ยม อินเตอร์เน๊ตเสียไปนานมากขาด ๆ หาย ๆ และพักหลังครูตาก็ยุ่งมาก ๆ ด้วยแหละ ก็เลยหายหน้าไปนานหน่อย แต่ก็ระลึกถึงคุณครูใจดีนะคะ
ครูตาได้รู้จักตัวจริงเสียงจริง "อาจารย์พิชชา" ด้วยล่ะ นำรูปมาฝากครูใจดีด้วยค่ะ
- สวัสดีครับพี่ใจดี
- เอากล้วยไม้มาฝากครับ
- สวัสดีค่ะ คุณครูใจดี
- อ่านบันทึกนี้ด้วยความสุข...คิดถึงชีวิตตนเองเมื่อครั้งเป็นครูใหม่ ๆ
แม้ว่าจะลำบากแต่ก็ไม่เท่าครึ่งหนึ่งของคุณครูใจดี - "ความทุกข์ที่เกินทนจะหลอมคนให้ทนทาน"
- เขียนบรรยายได้เห็นภาพเป็นบันทึกจากใจที่มีคุณค่ามากค่ะ
- ขอบพระคุณที่ไปทักทายให้กำลังใจ
รักษากายดูแลสุขภาพภาพให้มาก ๆ นะคะ
สวัสดีครับ
ผมจบครูเหมือนกันครับ
เพียงแต่มิได้เป็นครู
เป็นได้แต่ข้าง ๆ คู ๆ
ผมจบที่ราชภัฏเชียงใหม่ตอนที่เพื่อนรุ่นเดียวกันจบไปแล้วหลายปี เพราะมัวแต่เตร็ดเตร่และเกเร
ผมชื่นชมคนที่ทั้งตัวและหัวใจเป็นครูมาก ๆ
เห็นครูแบบนั้นแล้วคิดถึงตัวเองว่าคงเป็นครูแบบนั้นไม่ได้แน่ ๆ ครับ
* ครูใจดีคิดว่า คุณหนานเกียรติ นี่แหละ ครูตัวจริง สิ่งที่หนานเกียรติทำอยู่นั้น เป็นสิ่งที่น่ายกย่องมาก รู้สึกทึ่งและชื่นชมมาโดยตลอดค่ะ
* ขอบคุณมากค่ะ
พี่ส้มมาแล้วจ้า..มาแล้วได้อมยิ้ม ทุกครั้งที่ได้อ่านบันทึก ของน้องสาว..อ่านแล้วเพลิน กับข้อความ ถ้อยคำที่ช่างเขียน..อ่านงานเขียน ก็เหมือนได้อ่านใจของคนเขียน..คนเขียนคนนี้ อารมณ์ ดี๊ดี..
มีความสุขแบบนี้ทุกวัน นะจ๊ะ..คนแก่อย่างพี่เป็นกำลังใจให้ทุกวัน จ้า
สวัสดีค่ะ
น้องกานต์มาหาเกือบทุกวัน ไม้เห็นเขียนบันทึกหลายวัน ใจหาย
กลัวจะเจ็บป่วยอีก พอคุณแม่ใจดีมา ดีใจมากๆ
ขอบคุณมากที่ไปเล่าเรื่องน้องๆทั้ง สองคน ดีใจจังที่น้องเขามีโอกาสเลือกอนาคต
ที่ดีงามตามความต้องการของเขา พี่กานต์ยินดีเป็นกำลังใจค่ะ
อ่านบันทึกของคุณแม่แล้วสนุกจัง น่าเก็บไว้เขียนหนังสือขาย
เผื่อคนแสดงหนังได้อ่าน จะได้ดังเหมือนพลุเลย
ชีวิตที่ผ่านอุปสรรคมากมาย จนมาถึงปัจจุบัน ได้ชื่นชมความสำเร็จของผลผลิต
ขอบคุณสำหรับคำคมและข้อคิดดีๆ ที่มีมาแบ่งปันอย่างสม่ำเสมอ
* เป็นห่วงและเป็นกำลังใจให้ลูกสาวคนเก่งเสมอ
* สวดมนต์ก่อนนอนอธิษฐานให้น้องกานต์ สุขภาพและและปลอดภัยทุกวันเลย
* ที่หายไป เพราะแม่ไปอบรมค่ะ 3 วัน 2 คืน ทั้งหนักและเหนื่อยมาก แต่ก็ได้เคาะสนิมที่มันเกาะอยู่ที่สมอง..... แต่ที่หนักคือ ต้องกลับมาทำงาน เก็บข้อมูล อย่างต่อเนื่องค่ะ
* สุขภาพของแม่ตอนนี้ก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะไม่ได้พักผ่อน อาการปวดศีรษะค่อนข้างหนัก ปวดเข้าไปในแก้วหู ทรมานมากๆ แต่ยังไหวค่ะ...สู้ยิบตา....ฮา จนกว่าจะล้มกันไปกระมัง...
* ที่แม่ยังไม่รู้ว่าจะขับรถไปเชียงใหม่ เพื่อพาน้องนู๊กไปมอบตัว ไหว หรือเปล่า... ถ้าไม่ไหวจริงๆ คงต้องพึ่งรถทัวร์..ดูอีกทีจ้ะ
* คิดไปคิดว่า ว่าแม่ตามใจน้องเนเกินไปหรือเปล่า... ที่ยอมให้เขา รอแมดมิชชั่นใหม่ เฮ่อ... ทำใจ เพราะแม่เลี้ยงเข้ามาอย่างอิสระ ให้เขาตัดสินใจด้วยตัวเองมาตลอด...ไม่บ่นดีกว่า...เสียสุขภาพเน๊าะ
* แม่จะรอฟังข่าวว่าคุณหมอจะรักษาลูกสาวอย่างไร... เอาใจช่วยค่ะ
* รักและห่วงใยเสมอ..
สวัสดีค่ะครูจุ๋ม ขอบคุณมากๆเลยนะคะที่ชอบของที่ส่งไปให้ ส่งไปด้วยใจ แม่น้องอ้น เด็กที่น่ารักมาก เป็นใบ้ และไตวาย แต่มีหัวใจที่ไม่ยอมแพ้ เด็กตัวเล็กๆ หัวเราะเสียงดัง
แม่ที่เคยทำงาน ต้องลาออกมาเลี้ยงลูก ด้ายที่ถักนะคะ เป็นด้ายขนแกะ นุ่มสวยนะคะ
ขอบคุณนะคะที่ชอบหนังสือ แดงก็ใช้อ่านบ่อยๆ แลอีกเรื่องที่อยากแนะนำ" โต๊ โต๊จังเด็กหญิงข้างหน้าต่าง" อ่านแล้วเกิดความปิติ ครูใหญ่ท่านน่ารักมากดูแลเด็กๆ และยังมีเรื่องต้นส้มแสนรัก ค่ะ อ่านหลายรอบ ชอบอ่านวรรณกรรมเยาวชนค่ะ
ขอบคุณนะคะที่มาทักทาย กำลังเตรียมทำผลงาน ...ขอกำลังใจจากครูจุ๋มนะคะ
สวัสดีครับคุณครู
สิงห์เหนือ+เสือใต้ สงสัยจะดุทั้งคู่นะครับ อิอิ
ยินดีด้วยครับกับเส้นทางแห่งฝัน ขอบคุณครับ
* จะดุหรือเปล่า ต้องตามดูกันต่อไปค่ะ
* เส้นทางแห่งฝัน...ณ ตอนนั้น พึ่งเริ่มต้น ยังต้องใช้เวลา เรี่ยวแรงและพลังใจอีกยาวไกล พลังจากจิตวิญญาณของความเป็นครู ความเมตตาปรานี และความเสียสละ... และ ณ เวลานี้ ก็ยังไม่ถึงฝั่งฝันค่ะ ยังต้องเป็นครูอีก 20 ปี ฮา... ฝั่งคงอยู่ตอนเกษียณกระมัง...
* ขอบคุณที่มาเยี่ยมและทักทายค่ะ
สวัสดีค่ะ
- พี่คิมมาอ่านเป็นรอบที่สองค่ะ เพราถูกใจกับเรื่องเล่า
- อ่านแล้วสะอื้นในใจ และมีความสุขค่ะ
- เล่าเรื่องย้อนอดีตได้ดีและประทับใจมาก ๆค่ะ ไม่ต่างกับโรงเรียนบ้านหนองฮีใหญ่เลยนะคะ
- พี่คิมไปดูหนังครูบ้านนอก น้ำตาไหลตั้งแต่เริ่มเรื่องเลยค่ะ
- คิดเช่นเดียวกับอาจารย์ Wasawat Deemarn ค่ะ
- ขอสัญญาว่าจะกลับมาอ่านอีกนะคะ
- อ่านเพลินเลย ครั้งแรกของโรงเรียนที่มีโอกาสได้ร่วมงานกับผอ.สุธีร์ สภาพก็ไม่ต่างไปจากนี้ครับ
- เพิ่งไปดูงานที่เสด็จวนชยางกูลเมื่อเร็วๆนี้พอดีเลยครับ..ขอบคุณเรื่องราวดีๆครับ
ชอบภาพนี้สุดๆ หวังว่าเมื่อเราแก่เฒ่าลงไป..เราจะมีเพื่อนกินหมาก แต่ยุคเราคงต้องเป็นหมากฝรั่ง เอไม่ได้ซิติดฟันปลอมอีกแหล่ะ..เอาเป็นว่ามีเพื่อนกินโจ๊กตอนเช้าๆกับเย็นๆแล้วกันนะ..
ชื่นชมกับชีวิตที่ลำบาก..ลำบากก่อน..สบายทีหลังค่ะ..เรื่องอะไรที่ว่าสาหัสก็กลายเป็นเรื่องกล้วยๆ ที่มีทั้งคุณค่าอาหารและวิตามินค่ะ...
* ชอบภาพนี้เหมือนกัน... ก้อคุณยายท่านใส่เสื้อสีม่วงถูกใจอีกต่างหาก เลยติต่าง ว่าเป็นตัวเองกับเพื่อน ฮิ ฮิ
* ความจริง เพื่อนในก๊วนมีเยอะมากค่ะ เรียกว่า เป็นกลุ่มใหญ่มากๆ พวกลิงทะโมน... เลยมีลูกศิษย์ที่ทะโมนเหมือนกัน (กรรมตามสนอง...) แต่พูดถึงยัยหมูคนเดียว เพราะบรรจุพร้อมกัน เวลาเรียนก็คะแนนคู่คี่มาตลอด แต่ยัยหมูจะชอบแข่ง....แต่เราไม่ชอบแข่งกับใคร แข่งกับตัวเองมากกว่า คือขยัน ตั้งใจเรียน ทำงานทุกอย่างให้เนี๊ยบ....เป็นคุณละเอียดประมาณนั้น....นิสัยเป็นอย่างนี้ เจ้านายก็เลยประเคนงานต่างๆ ให้....ฮา
* ก็หวังว่าจะนั่งกินโจ๊กกับเพื่อนๆ ยามแก่เฒ่า... กะใครดีล่ะ... กะครูอ้อยดีมั้ย...เอางี้ครูอ้อยย้ายมาอยู่กับครูใจดี ดีกว่า....โรงเรียนลับแลฯ ต้องการครูศิลปฝีมือดี อย่างครูอ้อยค่ะ... นะ นะ อยู่ด้วยกัน...
* เมื่อไหร่จะได้เจอครูอ้อยน๊า...!
สวัสดีค่ะพี่ใหญ่ (นงนาท)
*ประทับใจเรื่องเล่ามากค่ะ..นึกถึงคุณแม่พี่ใหญ่ที่เป็นครูมาตลอดมา..ก่อนแต่งงานสอนลูกศิษย์ด้วยใจรัก..แต่ต้องลาออกมาเป็นคู่ชีวิตนายทหาร..อบรมสั่งสอนลูกๆ ๗ คนด้วยวิญญาณครูอย่างเคร่งครัด..
*ขอให้ครูใจดีมีความสุขมากๆในอาชีพครูนะคะ..
* ต้องออกจากการเป็นแม่พิมพ์ มาเป็นแม่บ้านนายทหาร... มาเป็นคุณแม่ เป็นคุณครูของลูกๆ ทั้ง 7 คน สุดยอดค่ะ... คนสมัยก่อน เก่งมากนะคะ มีลูกตั้งหลายคน...แม่อุ๊ยของครูใจดีก็มีลูก 7 คนเหมือนกันค่ะ แม่สุรางค์ของครูใจดีก็เป็นลูกแฝด กับ น้าสาว ครูใจดีก็เลยมีลูกแฝด เหมือนแม่อุ๊ย ค่ะ...
* แต่สมัยนี้ มีลูกมากคงแย่ แค่นี้ ก็แย่แล้ว...
* จริงๆ แล้ว ตามหลัก ชีววิทยา ครูใจดีไม่น่ามีลูกแฝดนะคะ... เรื่องนี้คงต้องถามคุณครูพี่ธนิตย์... ครูชีวะโดยตรง....(เอ...ใช่หรือเปล่าก็ไม่ทราบ....เรียนมา ลืมหมดแล้ว..)
* ขอบคุณพี่ใหญ่มากๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครู ป.1
ครูใหม่ๆมักได้ประสบการณ์ตรงจากครูเก่าๆเสมอ
ครู ป.1 ก็ไปเป็นครูตอนอายุ 19 กว่าๆ
แต่โชคดีมีชายหนุ่มดูแลตลอด..
* เรื่องของครู ป.1 คงโรแมนติกน่าดูแลยนะคะ... มีชายหนุ่มมาดูแลด้วย ว๊าว!...หวานซะ...
* ขอบคุณมากค่ะ วันหลังครูป.1 ต้องเล่าเรื่องนี้ให้ชาวบล็อก อ่านบ้างแล้วนะคะ
สวัสดีค่ะคุณครูตา ลป.
สวัสดีค่ะ คุณครูใจดี
ได้ฤกษ์งามยามดีแล้วค่ะ ครูใจดีขา....จึงเข้ามาเยี่ยม อินเตอร์เน๊ตเสียไปนานมากขาด ๆ หาย ๆ และพักหลังครูตาก็ยุ่งมาก ๆ ด้วยแหละ ก็เลยหายหน้าไปนานหน่อย แต่ก็ระลึกถึงคุณครูใจดีนะคะ
ครูตาได้รู้จักตัวจริงเสียงจริง "อาจารย์พิชชา" ด้วยล่ะ นำรูปมาฝากครูใจดีด้วยค่ะ
* ครูอย่างพวกเรา งานเข้าตลอดค่ะ.... ขนาดลูกศิษย์ เขาเห็นเราทำงานเหนื่อยยุ่งๆ เขาเข้ามากอด "อาจารย์ขา สงสารอาจารย์จังเลย อาจารย์พักหน่อยนะคะ เดี๋ยวหนูช่วยนะคะ ... ครูงานเยอะจัง... หนูคงไม่เรียนครูหรอก...."
* อิจฉาคนลำปาง ... ได้เจอ อ.พิชชา ด้วย...
* กึ๊ดเติงหาพี่สาวเมืองรถม้าเน๊อเจ้า...
น้องใหม่ แม่พี่พอ น้องเพียง
สวัสดีเจ้า ป้าจุ๋ม
อ่านเพลินเลยค่ะ แล้วก็ได้อ่านอย่างจุใจ อยากบอกว่าป้าจุ๋มเป็นนักเขียน รวมเล่ม ขายได้เลยน่ะ
ชอบ ชอบ
มายิ้มกับความทรงจำด้วยคนน่ะค่ะ คุณพี่ วันวานมักมีความหมายกับเราเสมอค่ะ สบายดีน่ะค่ะ ช่วงนี้ลูกชายไม่ค่อยสบาย ออกหัด เลยไม่ค่อยได้นั่งหน้าคอมค่ะ ขออภัยด้วยน่ะค่ะ แต่ยังคงคิดถึงน่ะค่ะ ขอบคุณที่ไปเยี่ยมทักทายกันน่ะค่ะ
มิน่าเล่าครูพี่ใจดีจึงเป็นผู้หญิงเหล็ก เรื่องราววันวาน ผ่านประสบการณ์มากมาย
ชอบบรรยากาศธรรมชาติคะ น่าภูมิใจนะคะ เริ่มตั้งแต่โรงเรียนหลังคามุมจาก
เชื่อจริงๆเลยคะว่า ช่วงเวลาแห่งการผ่านอุปสรรคต่างๆ ทำให้จดจำได้มากที่สุด
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณแม่ใจดี
- วันนี้น้องกานต์ไปฟังผลการตรวจมาแล้ว
- คุณหมอให้กินยา 3 อาทิตย์แล้วไปให้หมอดูอีกครั้ง
- ว่าต่อมฮอร์โมนทำงานปกติหรือเปล่า ถ้าปกติเนื้องงอกก็จะยุบไปเอง
- แต่ถ้าไม่ยุบหมอจะหาวิธีการรักษาอีกครั้ง คงต้องรอไปอีก 3 อาทิตย์
- ต้องใจเย็นๆ แล้วแต่คุณหมอ ตอนนี้คุณหมอให้ไปตรวจตาอีกครั้ง
- นำผลการตรวจตา ไปพร้อมกันกับการนัดครั้งต่อไป
- ขอขอบคุณสำหรับความรักและกำลังใจจากคุณแม่ใจดี
- แต่คุณแม่เข้มแข็งจัง จะไปส่งน้องถึงมช. เหนื่อยนะคะ
- ให้คุณพ่อเขาขับไปดีกว่า นั่งคุยกับน้องๆสบายใจ
- เรื่องน้องเน แม่ตามใจเขาเถอะค่ะ อนาคตของเขา ดีกว่าเรียนไปพักหนึ่งแล้วมาสอบใหม่อีกเพราะไม่ชอบ มีหลายคนที่เป็นอย่างนั้น แต่ถ้าเขาเลือกเองคงไม่มีปัญหาแน่ๆ
- น้องเน เขาทำได้แน่ๆ อย่ากังวลเลยค่ะ เขารู้ความสามารถเขาดี
- แม่ให้กำลังใจเขาเยอะๆ น้องต้องนำความสำเร็จมาอวดทุกๆคนแน่นอน
- น้องกานต์ร่วมเป็นกำลังใจด้วยคน
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครูใจดี
มีเวลาจำกัด ... แล้วจะมาตามเก็บรายละเอียดนะคะ...
เห็นภาพนี้แล้วให้คิดถึง... คุณครูปู กัลยาณมิตรอีกท่านหนึ่งใน GTK ค่ะ
แวะมารับกำลังใจและส่งกำลังใจค่ะ
งานเหนื่อยหนัก ไม่เป็นไร ... ใจเราสู้ มั่นใจ
แต่อย่างไรก็คงต้องดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
คิดถึงค่ะ
สวัสดียามดึกค่ะ แวะมาอ่านเรื่องของหญิงเหล็ก
รวบรวมเรียบเรียงเล่าเรื่องได้ดีนะคะ
*** ไม่เคยมีประสบการณ์อย่างนี้เลยค่ะ สอบบรรจุครั้งแรดที่เชียงของวิทยาคม ก็เป็นมัธยมประจำอำเภอ มีนักเรียนเยอะและสภาพพร้อม ... เคยฟังรุ่นพี่เล่าเรื่องคล้ายๆอย่างนี้ มองว่าครูใจดี มีประสบการณ์ที่หลากหลาย เป็นกำไรชีวิตมากกว่าค่ะ
*** ขอบคุณที่บันทึกเรื่องเล่าที่มีคุณค่านี้...นะคะ
สวัสดีค่ะครูก้ามกุ้งสวัสดีครับพี่ใจดี
เอากล้วยไม้มาฝากครับ
ขอบคุณมากค่ะ ดอกไม้ที่ครูกุ้งเอาฝาก เป็นดอกไม้ที่งดงามทุกดอก คงเป็นเพราะส่งให้ด้วยใจ ด้วยความรู้สึกที่ดีต่อกันฉันพี่น้อง
ขอบคุณครูกุ้งที่เป็นกำลังใจให้เสมอ เช้านี้ต้อนรับแขกด้วยกาแฟ หอมๆ ซักถ้วยแล้วค่อยไปนะจ๊ะ คุณน้องชาย....
สวัสดีค่ะครูใจบุญธรรมทิพย์สวัสดีค่ะ คุณครูใจดี
อ่านบันทึกนี้ด้วยความสุข...คิดถึงชีวิตตนเองเมื่อครั้งเป็นครูใหม่ ๆ
แม้ว่าจะลำบากแต่ก็ไม่เท่าครึ่งหนึ่งของคุณครูใจดี"ความทุกข์ที่เกินทนจะหลอมคนให้ทนทาน"
เขียนบรรยายได้เห็นภาพเป็นบันทึกจากใจที่มีคุณค่ามากค่ะ
ขอบพระคุณที่ไปทักทายให้กำลังใจ
รักษากายดูแลสุขภาพภาพให้มาก ๆ นะคะ
"ความทุกข์ที่เกินทนจะหลอมคนให้ทนทาน" ชอบคำนี้จังเลยค่ะ เหนื่อยมากแต่ไม่เคยท้อ เด็กน่ารัก ซื่อ บริสุทธิ์ จริงใจ อยู่กับเขาแล้วมีความสุข รอยยิ้มบนใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อ มอมแมมเหมือนลูกแมว ความสุขอยู่ตรงนี้ "ใจค่ะ"
** ทุกๆ วัน จะมาคาบพัฒนาโรงเรียน ไร่สับปะรด มีหญ้าคา กอไผ่ ทุกๆ วันตัวครูใจดีจะเต็มไปด้วยรอยข่วยของหนาม และผื่นแพ้จากละอองหญ้า....
** ครูใหญ่ บอกว่า "ท้อได้ แต่อย่าถอย"
*** ขอบคุณมากค่ะ ***
สวัสดีค่ะครูใจดี .....สุดสุด เลยค่ะ อ่านบันทึกแล้วอิน ยิ่งมีภาพ สภาพโรงเรียน....ประกอบแล้วไม่น่าเชื่อ.... .....จะคอยติดตามตอนต่อไป และเป็นกำลังใจให้นะคะ .....แอบได้ยินคุณยายคนใส่แว่น กระซิบคุณยายอีกคนว่า "ตัวเอง อย่าทิ้งเค้าไปไหนนะ อิอิ"
สวัสดีค่ะน้องนกบุษราสวัสดีค่ะ พี่จุ๋ม ขนาดงานยุ่งนะเนี่ยยังขยันเขียนบันทึก เก่งจังเลยพี่สาวนกเนี่ย คนเก่ง คนขยัน งานก็เลยเข้าเยอะ.....นกก็ได้แต่เป็นกำลังใจอยู่ห่าง ๆ ไม่ว่ากันนะคนดี ทุ่มเทกับงานอย่างเต็มที่ถือเป็นสิ่งที่ดีงาม แต่อย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองบ้าง หายไปจากบล๊อกหลายวันคิดอย่างแรง (ภาษาท้องถิ่นค่ะ)
** เพียงเป็นกำลังใจให้กัน แค่ได้อ่านข้อความที่บอกถึงความจริงใจ ก็สุขใจมากมายแล้วค่ะน้อง คุณพ่อสบายดีแล้วใช่ไหม พี่ดีใจด้วยนะคะ...
** เรื่องราวที่อยู่โรงเรียนเสด็จวนชยางค์กูลวิทยา เป็นแหล่งเรียนรู้ การใช้ชีวิต การเป็นครูที่มีค่ามาก ไม่สามารถลืมได้... มันสำนึกจดจำ และสำนึกขอบคุณที่เริ่มพัฒนาจากศูนย์ จนปัจจุบันเป็นโรงเรียนระดับแนวหน้าไปแล้ว... กับพี่ๆ ที่ยังสอนที่นั่น ก็ยังติดต่อกันเสมอ
** เวลาไปเยี่ยมปู่ ก็จะแวะไปพาพี่ๆ บางครั้งก็ไปหาพี่เบนซ์ และพ่อหลวงแม่หลวงเสมอๆ
** คิดถึงอย่างแรง และรักอย่างแรงจ้ะ
ขอบคุณค่ะพี่ส้ม นัฐพรพี่ส้มมาแล้วจ้า..มาแล้วได้อมยิ้ม ทุกครั้งที่ได้อ่านบันทึก ของน้องสาว..อ่านแล้วเพลิน กับข้อความ ถ้อยคำที่ช่างเขียน..อ่านงานเขียน ก็เหมือนได้อ่านใจของคนเขียน..คนเขียนคนนี้ อารมณ์ ดี๊ดี..มีความสุขแบบนี้ทุกวัน นะจ๊ะ..คนแก่อย่างพี่เป็นกำลังใจให้ทุกวัน จ้า
** ก็พูดไปเรื่อยๆ มีอะไรก็อยากจะเล่า เหมือนนั่งคุยกัน.... หนูเป็นขอหนูอย่างนี้แหละ....บางท่านคงรำคาญ ขี้เกียจอ่าน....ไม่ค่อยมาหาเหมือนเคยก็มี... แต่แล้วแต่เน๊าะ...พี่ส้ม หนูไม่คิดมากหรอก....หนูยังรักและเคารพทุกคนที่ได้รู้จักใน G2K
** ขอบคุณพี่ส้มมากค่ะ ได้ภาษาใต้จากน้องนกค่ะ คิดถึงอย่างแรง...
** เจ้าดุ๊กดิ๊ก มันดีใจที่พี่ส้ม มาเยี่ยม..ฮิ ฮิ
สวัสดีค่ะครูจุ๋ม ขอบคุณมากๆ เลยนะคะที่ชอบของที่ส่งไปให้ ส่งไปด้วยใจ แม่น้องอ้น เด็กที่น่ารักมาก เป็นใบ้ และไตวาย แต่มีหัวใจที่ไม่ยอมแพ้ เด็กตัวเล็กๆ หัวเราะเสียงดัง
แม่ที่เคยทำงาน ต้องลาออกมาเลี้ยงลูก ด้ายที่ถักนะคะ เป็นด้ายขนแกะ นุ่มสวยนะคะ
ขอบคุณนะคะที่ชอบหนังสือ แดงก็ใช้อ่านบ่อยๆ แลอีกเรื่องที่อยากแนะนำ" โต๊ โต๊จังเด็กหญิงข้างหน้าต่าง" อ่านแล้วเกิดความปิติ ครูใหญ่ท่านน่ารักมากดูแลเด็กๆ และยังมีเรื่องต้นส้มแสนรัก ค่ะ อ่านหลายรอบ ชอบอ่านวรรณกรรมเยาวชนค่ะ
ขอบคุณนะคะที่มาทักทาย กำลังเตรียมทำผลงาน ...ขอกำลังใจจากครูจุ๋มนะคะ
" โต๊ โต๊จังเด็กหญิงข้างหน้าต่าง" จุ๋มอ่านแล้ว ชอบเหมือนกันค่ะ
หมวกด้ายขนแกะ... สวย นุ่ม และอุ่นมากๆ ฝากขอบคุณแม่น้องอ้นมากๆ ค่ะ
เป็นกำลังใจ ขอให้ผลงานสำเร็จโดยเร็ว และผ่านการประเมิน จุ๋มเชื่อว่าคุณแดงทำได้อยู่แล้ว เป็นกำลังใจให้ค่ะ ด้วยรอยยิ้ม และสู้ๆ มือของน้องนุ๊ก บอกว่า น้าแดงสู้ ๆ
ขอบคุณค่ะครูคิม
สวัสดีค่ะ
พี่คิมมาอ่านเป็นรอบที่สองค่ะ เพราะถูกใจกับเรื่องเล่า
อ่านแล้วสะอื้นในใจ และมีความสุขค่ะ
เล่าเรื่องย้อนอดีตได้ดีและประทับใจมาก ๆค่ะ ไม่ต่างกับโรงเรียนบ้านหนองฮีใหญ่เลยนะคะ
พี่คิมไปดูหนังครูบ้านนอก น้ำตาไหลตั้งแต่เริ่มเรื่องเลยค่ะ
คิดเช่นเดียวกับอาจารย์ Wasawat Deemarn ค่ะ
ขอสัญญาว่าจะกลับมาอ่านอีกนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ ที่ครูคิมให้เกียรติมาอ่านบันทึกของคนขี้แย....
ไม่นึกไม่ฝันว่าจะชีวิตจะได้เจอโรงเรียนแบบนี้ คิดว่ามีแต่โรงเรียนบนเขา หรือชายแดน เพราะมันคืออำเภอเมือง เป็นจังหวะชีวิต ที่เขาแยกตัวออกจากสาขาโรงเรียนกิ่วลมวิทยา
ครูใจดีโชคดีค่ะ แม้จะเหนื่อยแสนสาหัส และสิ่งที่ค่ามีคุณค่ากับชีวิตมากๆ
ภาพนี้เข้าบรรยากาศ "ครูบ้านนอกไหมค่ะ...
มาบอกว่ากำลังยุ่งๆๆเลยครับ ตอนเป็นครูมัธยมศึกษาใหม่ๆๆก็ลำบากแบบนี้ แต่ใช้มอเตอร์ไซด์ซิ่ง พอมาอยู่มหาวิทยาลัยเลยได้ประสบการณ์ในการสอน เลยอยากพัฒนาครูและเด็กๆๆครับ
ขอบคุณค่ะพี่ธนิตย์อ่านเพลินเลย ครั้งแรกของโรงเรียนที่มีโอกาสได้ร่วมงานกับผอ.สุธีร์ สภาพก็ไม่ต่างไปจากนี้ครับเพิ่งไปดูงานที่เสด็จวนชยางกูลเมื่อเร็วๆ นี้พอดีเลยครับ..ขอบคุณเรื่องราวดีๆ ครับ
ผ่านมาสิบกว่าปี คงไม่เหลือสภาพเดินแล้ว ได้แต่เก็บรูปเก่าๆ มาดู หวังว่าอาคารหลังแรกยังคงอยู่นะ.... 5 หลังลดเลี้ยวเชื่อมต่อกันตามสภาพพื้นที่ เมื่อก่อนพาลูกไปเยี่ยมปู่ จะแวะไปบ่อยๆ เดี๋ยวนี้ไม่ได้ไปอีกเลย... ได้แต่โทร.คุยกับพี่ที่เคยอยู่ด้วยกัน
ขอบคุณค่ะ
ลืมบอกว่าข้างบนเป็นภาพผีเสื้อหนอนใบรักธรรมดาครับ
ก๊ากผิดตัว ภาพข้างบนที่ผมเอามาเป็นผีเสื้อหนอนข้าวสารลายเสือครับ
อิจฉาครูดอย เพื่อนที่อยู่เมกา บอกว่าถ้ามีโอกาสอยากจะเป็นครูบนดอย
เดี๋ยวจะส่ง URL ของครูใจดีไปให้เขา
เห็นโพสท์นี้ก็เลยตามมา
สวัสดีค่ะ สาว สาว สาว
น้องใหม่ พี่พอ น้องเพียง
สวัสดีเจ้า ป้าจุ๋ม
อ่านเพลินเลยค่ะ แล้วก็ได้อ่านอย่างจุใจ อยากบอกว่าป้าจุ๋มเป็นนักเขียน รวมเล่ม ขายได้เลยน่ะ
ชอบ ชอบ
ครูใหม่ปากหวานอีกแล้ว... ครูใหม่ผ่านเสด็จ บ่อยมั้ย ถ่ายภาพมาให้ป้าจุ๋มดูหน่อยดิ... เดี๋ยวนี้เป็นงัยบ้างไม่รู้ คงเจริญจนไม่เหลือร่องรอยเก่าแล้ว.... คิดถึงบ้านพักครู กับโรงงานสับปะรด จังเลย...
คิดถึงหลานสาวและแม่ของหลานด้วยจ้ะ
ยินดีมากๆ ค่ะน้องครูบันเทิง อ่านเอง ก็ยิ้มทั้งน้ำตา ไม่รู้เขียนออกมาได้งัย เหมือนกัน
มายิ้มกับความทรงจำด้วยคนน่ะค่ะ คุณพี่ วันวานมักมีความหมายกับเราเสมอค่ะ สบายดีน่ะค่ะ ช่วงนี้ลูกชายไม่ค่อยสบาย ออกหัด เลยไม่ค่อยได้นั่งหน้าคอมค่ะ ขออภัยด้วยน่ะค่ะ แต่ยังคงคิดถึงน่ะค่ะ ขอบคุณที่ไปเยี่ยมทักทายกันน่ะค่ะ
* น้องไอซ์อออกหัดหรือนี่ ตอนนี้ค่อยยังชั่วหรือยังคะ... ความจริงออกหัดตั้งแต่เด็กนี่ดีนะ ลูกสาวพี่ออกหัดตอน ป.6 หน้าเป็นแผลลึกเลย ต้องเสียเงินรักษาหน้าอีก...ถ้าออกหัก ตอนเด็กเล็ก ๆ จะมีค่อยเห็นรอยแผลจ้ะ
* คิดถึงนะ แล้วจะไปเยี่ยมจ้ะ
สวัสดีค่ะน้อง pooมิน่าเล่าครูพี่ใจดีจึงเป็นผู้หญิงเหล็ก เรื่องราววันวาน ผ่านประสบการณ์มากมาย
ชอบบรรยากาศธรรมชาติคะ น่าภูมิใจนะคะ เริ่มตั้งแต่โรงเรียนหลังคามุมจาก
เชื่อจริง ๆ เลยคะว่า ช่วงเวลาแห่งการผ่านอุปสรรคต่างๆ ทำให้จดจำได้มากที่สุดขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณแม่ใจดี
วันนี้น้องกานต์ไปฟังผลการตรวจมาแล้ว
คุณหมอให้กินยา 3 อาทิตย์แล้วไปให้หมอดูอีกครั้ง
ว่าต่อมฮอร์โมนทำงานปกติหรือเปล่า ถ้าปกติเนื้องงอกก็จะยุบไปเอง
แต่ถ้าไม่ยุบหมอจะหาวิธีการรักษาอีกครั้ง คงต้องรอไปอีก 3 อาทิตย์
ต้องใจเย็นๆ แล้วแต่คุณหมอ ตอนนี้คุณหมอให้ไปตรวจตาอีกครั้ง
นำผลการตรวจตา ไปพร้อมกันกับการนัดครั้งต่อไป
ขอขอบคุณสำหรับความรักและกำลังใจจากคุณแม่ใจดี
แต่คุณแม่เข้มแข็งจัง จะไปส่งน้องถึงมช. เหนื่อยนะคะ
ให้คุณพ่อเขาขับไปดีกว่า นั่งคุยกับน้องๆสบายใจ
เรื่องน้องเน แม่ตามใจเขาเถอะค่ะ อนาคตของเขา ดีกว่าเรียนไปพักหนึ่งแล้วมาสอบใหม่อีกเพราะไม่ชอบ มีหลายคนที่เป็นอย่างนั้น แต่ถ้าเขาเลือกเองคงไม่มีปัญหาแน่ๆ
น้องเน เขาทำได้แน่ๆ อย่ากังวลเลยค่ะ เขารู้ความสามารถเขาดี
แม่ให้กำลังใจเขาเยอะๆ น้องต้องนำความสำเร็จมาอวดทุกๆคนแน่นอน
น้องกานต์ร่วมเป็นกำลังใจด้วยคน
ขอบคุณค่ะ
- ดีใจที่ลูกสาวคนเก่งมาส่งข่าว... คิดว่าไม่น่ามีปัญหาอะไรนะจ๊ะ เจ้าเนื้องอกมันอยู่กับแม่มาตั้งแต่ อายุปีมาณ 20-22 ปี (ที่ตรวจเจอ) ทั้งในสมอง ในมดลูก...แม่ยังอยู้กับมันได้ น้องกานต์ ต้องสำนึกขอบคุณนะจ๊ะ ที่เราได้ทราบว่า มีเนื้องอกในสมอง เพราะเราจะได้รักษาและดูแลสุขภาพให้มากขึ้น และเลือกทานอาหารด้วยความระมัดระวัง เพราะถ้าหมอไม่ตรวจเจอ เราไม่รู้ ก็จะรักษาไม่ทันการ...คิดอย่างนี้ได้ แล้วเราจะทุกข์น้อยลง และไม่ทุกข์กับมันเลย...
* น้องกานต์รู้มั้ย... ตอนที่แม่แต่งงานใหม่ๆ ตรวจเจอเนื้องอกในมดลูก คุณหมอนัดวัน ที่จะตัดมดลูกทิ้งแล้ว... แต่แม่เปลี่ยนไป จากคำพูดของครูใหญ่ ท่านบอกว่า อย่าพึ่งด่วนตัดสินใจ ลองไปหาหมอหลายๆ ที่ก่อน... ไม่อย่างนั้น น้องๆ ทั้ง 3 คน ไม่ได้เกิดมาแล้ว....ตอนนี้มันกลับมาอีก...แม่ก็ไปหมอตามนัด...รักษากันไป...ไม่กังวล
- ส่วนเรื่องน้องเน แม่ไม่เครียดหรอก...แต่นึกถึงเวลาที่จะต้องไปเยี่ยมเขา มันคงลำบากเพราะงานแม่ก็ค่อนข้างมาก หาเวลาปลีกตัวยาก...
- คุณพ่อเขาขับรถไม่เป็นค่ะ.... เขามีประสบการณ์ตอนไปจีบสาว ช่วยงานบุญบ้านสาว ก็ขับรถช่วยเขาขนของ ทำรถ ทำรั้วบ้นเขาเสียหายไปเยอะ... เลยเข็ดหลาย... ฮา แม่เลยต้องขับรถเอง งัย ฮิ ฮิ เหมาทุกเรื่องเลยค่ะ
- รักและคิดถึงเสมอ
สวัสดีค่ะคนไม่มีราก
สวัสดีค่ะคุณครูใจดี
มีเวลาจำกัด ... แล้วจะมาตามเก็บรายละเอียดนะคะ...
เห็นภาพนี้แล้วให้คิดถึง... คุณครูปู กัลยาณมิตรอีกท่านหนึ่งใน GTK ค่ะ
แวะมารับกำลังใจและส่งกำลังใจค่ะ
งานเหนื่อยหนัก ไม่เป็นไร ... ใจเราสู้ มั่นใจ
แต่อย่างไรก็คงต้องดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
คิดถึงค่ะ
เข้าใจว่าช่วงนี้กำลังยุ่ง เก็บข้อมูล ครูใจดีก็เหมือนกันค่ะ รับงานจาก ม. ราชภัฏ แบบเต็มอัตราเลย
และยังต้องเร่งทำโครงการ อบรมนักเรียนแกนนำ "ค่ายโครงงาน (เชิง)วิทยาศาสตร์ เพื่อสุขภาพที่ดีกว่า" งบประมาณของ ไบโอเทค สวทช. และ สสส. อะไรก็เร่งด่วนไปหมดเลย... อบรมแล้ว เด็กจะต้องทำโครงงานส่ง ทาง สสส. ด้วย คงต้องออกแรงใหญ่อีก...
จะพยายามดูแลสุขภาพค่ะ....ช่วงนี้ก็แย่..อยู่เหมือนกันค่ะ
ขอบคุณที่ห่วงใยเสมอ คิดถึงเช่นกันค่ะ
สวัสดียามดึกค่ะ แวะมาอ่านเรื่องของหญิงเหล็ก
รวบรวมเรียบเรียงเล่าเรื่องได้ดีนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ ที่มาเยี่ยมแป็นกำลังใจกันเสมอ
ระลึกถึงเช่นกันค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์กิติยา*** ไม่เคยมีประสบการณ์อย่างนี้เลยค่ะ สอบบรรจุครั้งแรดที่เชียงของวิทยาคม ก็เป็นมัธยมประจำอำเภอ มีนักเรียนเยอะและสภาพพร้อม ... เคยฟังรุ่นพี่เล่าเรื่องคล้ายๆ อย่างนี้ มองว่าครูใจดี มีประสบการณ์ที่หลากหลาย เป็นกำไรชีวิตมากกว่าค่ะ
*** ขอบคุณที่บันทึกเรื่องเล่าที่มีคุณค่านี้...นะคะ
* ครูใจดีก็ถือว่า ได้รับประสบการณ์ที่ล้ำค่ามากค่ะ.... ที่นี่สอนทุกอย่าง สำนึกขอบคุณเสมอที่ได้เริ่มต้นชีวิตครูที่นี่ ที่ที่เริ่มจากศูนย์... มันเป็นความภูมิใจเล็กๆ....ที่ฝังแน่นอยู่ในหัวใจค่ะ
* ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะครูใจดี .....สุดสุด เลยค่ะ อ่านบันทึกแล้วอิน ยิ่งมีภาพ สภาพโรงเรียน....ประกอบแล้วไม่น่าเชื่อ.... .....จะคอยติดตามตอนต่อไป และเป็นกำลังใจให้นะคะ .....แอบได้ยินคุณยายคนใส่แว่น กระซิบคุณยายอีกคนว่า "ตัวเอง อย่าทิ้งเค้าไปไหนนะ อิอิ"
* ขอบคุณมากค่ะ และยินดีที่ได้รู้จักมิตรเพิ่มขึ้น
* แหม...อิน เจอได้ยินเสียงคุณยายกระซิบกันเลยหรือ.... ฮิ ฮิ คุณปิ่นเนี่ย!.. มีอารมณ์ขันดีนะคะ ดีค่ะ...ชอบคนอารมณ์ดี อยู่ใกล้แล้วสบายใจ ไม่ต้องคิดมาก
* แล้วอย่าลืมตามอ่านตอนต่อไปนะคะ รับรองค่า ว่าครบทุกรส เปรี้ยว เค็ม หวาน เผ็ด จนน้ำหูน้ำตาไหลเชียวแหละ... เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ กับผู้หญิงคนหนึ่ง อยู่ต่างบ้านต่างเมืองอีกต่างหาก...
* ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ขจิต
มาบอกว่ากำลังยุ่งๆๆเลยครับ ตอนเป็นครูมัธยมศึกษาใหม่ๆๆก็ลำบากแบบนี้ แต่ใช้มอเตอร์ไซด์ซิ่ง พอมาอยู่มหาวิทยาลัยเลยได้ประสบการณ์ในการสอน เลยอยากพัฒนาครูและเด็กๆๆ ครับ
* นึกว่าจะตัดญาติขาดมิตรกันซะแล้ว..หายเงียบไปเลย ตกใจหมดเลย เอ...เราทำอะไรให้น้องกามนิตย์ ไม่พอใจรึเปล่า...?
* เป็นว่ายุ่งกับการทำหน้าที่เพื่อชาติและจิตวิญญาณครู นี่เอง... แค่ยังระลึกถึงกัน ก็ดีใจหลายแล้ว
* ผีเสื้อสวยมากค่ะ... งง งง อยู่ ว่าวันนี้อาจารย์ขจิต เล่นอะไร ผลุบๆ โผล่ๆ ที่แท้ก็กลัวเสียชื่อ เพราะบอกชื่อผีเสื้อผิดนี่เอง...ฮา...
..."ก๊ากผิดตัว ภาพข้างบนที่ผมเอามาเป็นผีเสื้อหนอนข้าวสารลายเสือครับ"...
* บ่ เป็นหยังดอก... เพราะครูใจดีก็ไม่รู้จักว่ามันชื่อพันธุ์อะไร บอกอะไรมา ก็เชื่อหมดแหละ... เค้าเป็นคนซื่ออย่างนี้แหละ... 5 5 5
ดูภาพนี้แล้ว ชอบค่ะ
โดยไม่ต้องบรรยาย
สวัสดี ครับ คุณครูใจดี
บันทึกนี้ ดีจัง นะครับ เห็นจิตใจ ความตั้งมั่น มุ่งมั่น ของครูใจดี และผองเพื่อนของครู
เป็นกำลังใจให้ครู นะครับ
จะได้อยู่ไปจนแก่จนเฒ่า ด้วยกัน(อีกคน)
ชอบนะครับ บันทึกนี้
น่าชื่นชมจริงๆนะคะ..
ครูดี..สร้างคุณค่าให้กับสังคมมหาศาลค่ะ..
เป็นกำลังใจให้ค่ะ..^^
- ดูภาพนี้แล้ว ชอบค่ะ
- โดยไม่ต้องบรรยาย
* เย้...เย้...คุณหมอเขี้ยวชอบคนขี้แย....ฮิ ฮิ... ยามทุกข์ ไม่มีใครช่วยเราได้ ก็มีน้ำตานี่แหละค่ะ เป็นยารักษาทุกข์ ได้ดีทีเดียวค่ะ... ร้องไห้ออกไปแล้วมันก็โล่ง แล้วลุกขึ้น ฮึดสู้ใหม่... ตัวเราเยียวยาตัวเราเองดีที่สุด ใยต้องไปมัวรอให้คนอื่นมาช่วย ใช่ไหมค่ะ....
* ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะน้องนก
สวัสดีค่ะ พี่จุ๋ม
เย้...ดีใจจังเลย ที่นกเขียนเรื่องแล้วมีคนอ่านแล้วเข้าใจในเจตนา (ฮา ฮา)
ทุกครั้งที่อ่านคำคอมเม้นท์ เหมือนเสียงสวรรค์ประทานพรลงมา เหมือนหยาดน้ำทิพย์ ชโลมหัวใจดวงนี้ให้มีขวัญ และกำลังใจในการทำงาน พยายามที่จะสร้างความแปลกใหม่ ผลิตงานออกไปทุกชิ้นผ่านการลองผิดลองถูก ผ่านกระบวนการอ่านอ่าน คิดคิด และเขียนเขียน คาดหวังว่าอะไรที่เป็นสิ่งที่ดี ๆ อยากให้คนอื่นได้ร่วมรับรู้ร่วมกัน ด้วยแรงบันดาลใจที่ดีเรื่องที่สอง ที่สาม ตามมาเป็นลำดับ วันนี้เชื่อแล้วว่าเรื่องเล่าสร้างโลกได้จริง ๆ บนโลกใบนี้
มีแต่ความสุขมาก ๆ นะพี่สาวคนสวย
* น้องนกคะ พี่เชื่อทุกคนที่เขียนบันทึกใน Gotoknow ล้วนมีความตั้งใจที่ถ่ายทอดเรื่องราว และประสบการณ์ต่างๆ ออกมา โดยมีเจตนาที่จะแบ่งปันและแลกเปลี่ยนเรียนรู้... ซึ่งพี่เองก็เป็นเช่นนั้น....
* ดังนั้น ทุกครั้งที่พี่เข้าไปอ่านบันทึกของสมาชิกท่านใด...พี่จะตั้งใจและเก็บเกี่ยวรายละเอียดในบันทึกนั้น ไม่ว่าบันทึกนั้นจะสั้น หรือยาวก็ตาม จะมองว่าผู้บันทึกต้องการสื่ออะไร สาระอยู่ตรงไหน แล้วเราคิดเห็นอย่างไร...ถ้ามีเวลาน้อย...ก็จะเข้าไปอ่านซ้ำ ไม่งั้นจะรู้สึกว่า ไม่แล้วใจ.... ไม่รู้บ้าเกินไปรึเปล่านะ..
*...เพราะเหตุนี้แหละ ที่พี่ตอบเม้นท์เพื่อนๆ ช้า เพราะใช้เวลาอ่านและทำความเข้าใจบันทึกเรื่องราวต่างๆ มาก..... ยิ่งพอมีงานยุ่งๆ จะไปเยี่ยมได้ สัก 2-3 คน ฮิ ฮิ ไม่รู้ว่าที่เราเม้นท์ไว้ให้เข้านั้น เขารำคาญพี่หรือเปล่า...ฮา
* เรื่องราวที่พี่อยากเขียนมีเยอะ แต่ไม่เวลาเวลามากพอที่จะบันทึกได้บ่อยๆ เพราะเป็นคุณยายละเอียด...(เกินไป...)
* และพี่ก็เหมือนน้องนก นั่นแหละ เราเห็นคอมเม้นท์ เหมือนเสียงสวรรค์ประทานพรลงมา เหมือนหยาดน้ำทิพย์ ชโลมหัวใจดวงนี้ให้มีขวัญและกำลังใจในการทำงาน....มันมีค่าจริงๆ ค่ะ
* คิดถึงอย่างแรง
สวัสดีตอนเย็นย่ำก่อนฝนพรำค่ะ
ตอนนี้ฟ้ามืดครึ้มเชียวค่ะ.... คิดถึงและสัญญาไว้ว่าจะมาเก็บรายละเอียดบันทึกนี้ จึงรีบเข้ามาค่ะ ...
อ่านไปยิ้มไปจริง ๆ ด้วย ... บางตอนก็สูดจมูกค่ะ น้ำตามันไหลออกมาเอง ... คนไม่มีรากเอง เป็นคนขี้แยค่ะ แต่จะชอบแอบขี้แยคนเดียว เลยชอบตอนฝนตกค่ะ ตอนฝนตกชอบเดินท่ามกลางฝนแล้วก็ร้องไห้ ๆ ๆ ... แง ๆ ๆ ๆ ระบายความทุกข์ใจที่เก็บกดไว้ ฝนที่ตกลงมาทำให้เราไม่ต้องเช็ดน้ำตา ตาไม่ช้ำไม่บวม คนก็ไม่รู้ว่าเราร้องไห้ ไม่ต้องตอบคำถามว่า...อ้าว...ร้องไห้เหรอ ร้องไห้ทำไม ขี้แยจริง....(ความจริงตาก็ของเรา น้ำตาก็ของเรา คนอื่นมาว่าเราทำไมเนี่ย)
ความทุกข์ยากไม่เคยฆ่าคน กลับสร้างและหล่อหลอมให้คนแกร่ง เข้มแข็ง รู้คิด เข้าใจและเท่าทันโลก ... ด้วยเหตุนี้ คนไม่มีรากจึงพูดได้เต็มปากว่า...
จงขอบคุณความทุกข์ยากที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเถิด...นั่นคือ อริยทรัพย์ ที่หาได้ยากยิ่ง และชอบมาก ๆ ๆ ๆ ๆ .... ที่คุณครูใจดีเขียนว่า...
...แม้ว่าฉันจะอ่อนไหวง่าย น้ำตาไหลง่าย แต่ฉันไม่ได้อ่อนแอนะ การร้องไห้ บางครั้งมันจะรู้สึกดีขึ้น น้ำตาที่เราปล่อยให้มันไหลออก หัวใจที่ตะกอนขุ่น มันจะใสขึ้น เราจะรู้สึกโล่ง แม้ว่าปัญหาจะหนักเท่าเดิม แต่เราจะรู้ทันทีว่า “หลังจากหลั่งน้ำตาออกมาแล้ว ความเข้มแข็งจะเข้ามาแทนที่เสมอ....จะกลัวอะไร ในเมื่อมียารักษาอยู่ใต้ดวงตาของเรานี่เอง”
ร้องไห้บ้าง.....
บางครั้งคนเรามันก็ต้องร้องไห้บ้าง
ร้องเพราะระบายอารมณ์ที่อัดอั้น
ไม่ใช่ร้องเพื่อการยอมแพ้
กล้าหาญที่จะร้องไห้....ร้องไห้อย่างเข้มแข็ง
เข้มแข็งที่จะอ่อนแอ ใครจะติดบ้างล่ะว่า.....
“ความอ่อนแอนั่นแหล่ะ ที่จะทำให้เราผ่านความอ่อนแอไปได้...”
ใช่แล้ว เราไม่ได้อ่อนแอ ใจของเราอ่อนโยนพอที่จะยอมรับได้กับสิ่งที่ผ่านมาและจะผ่านไปของชีวิต...ต่างหาก
ชื่นชม "หญิงเหล็ก" เช่นคุณครูใจดีด้วยหัวใจคารวะค่ะ
ใช่แล้ว ๆ จงกล้าหาญที่จะยอมรับว่าเรากำลัง "ร้องไห้" เราร้องไห้อย่างเข้มแข็ง ... นะคะ
ระลึกถึงคุณครูใจดีอย่างมีความสุขค่ะ
(^___^)
ส่งภาพที่ชอบมาก ๆ มาให้ค่ะ
พี่ใหญ่มาส่งคุณครูไปทำงานตามภารกิจที่รายงานว่าจะยุ่งๆวันพรุ่งนี้ ขอให้มีความสุขมากๆค่ะ..
ขอบคุณมากค่ะคุณแสงแห่งความดีสวัสดี ครับ คุณครูใจดี
บันทึกนี้ ดีจัง นะครับ เห็นจิตใจ ความตั้งมั่น มุ่งมั่น ของครูใจดี และผองเพื่อนของครู
เป็นกำลังใจให้ครู นะครับ
จะได้อยู่ไปจนแก่จนเฒ่า ด้วยกัน (อีกคน)
ชอบนะครับ บันทึกนี้
สวัสดีค่ะคุณครูแอ๊ว
น่าชื่นชมจริงๆนะคะ..
ครูดี..สร้างคุณค่าให้กับสังคมมหาศาลค่ะ..
เป็นกำลังใจให้ค่ะ..^^
ขอบคุณมากมาย กับคำพูดที่เหมือนน้ำทิพย์โลมใจ ให้มีกำลังใจทำหน้าที่ครูที่ดีตลอดไป
ยินดีมากและรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้รู้จักคุณครูค่ะ
- เราชาววิทยาลัยครู....(สถาบันราชภัฏ.....มหาวิทยาลัยราชภัฏ)ค่ะ
- มาร่วมรับรู้ถึงการเป็นครูดีที่ทำตามความฝันค่ะ
- คิดถึงค่ะ เลยแวะมาเยี่ยมช่วงนี้Nina(หนุ่ย)งานมากมายค่ะ
- วันที่22-23 มกราคม 2553 ต้องเข้ารับการอบรมหลักสูตรแกนกลาง 2551 ที่รร.ท่าไชยประชานุกูล (รร.พี่ตุ๊กแกค่ะ)
- ชื่นชมคุณครูใจดีค่ะ รักมากมายค่ะ ทำงานมากๆ รักษาสุขภาพนะค่ะ ห่วงใยค่ะ
- โอ! ได้รับเม็ดม่วงหิมพานต์ และกล้วยกวนเรียบร้อยแล้วครับ วันนี้เอง..
- ขอบคุณน้องครูใจดีมากๆ ไม่น่าต้องลำบากเลย
- ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย จงดลบันดาลให้ครอบครัวของน้องครูใจดีมีความสุขมากๆตลอดปีใหม่นี้และตลอดไป พร้อมทั้งขอให้หลานๆสมหวัง โดยเฉพาะเรื่องเรียนทุกๆคนครับ
- ขอบคุณอีกครั้งครับ
สวัสดีค่ะครูใจดี
วันนี้ได้อ่านบันทึกนี้อย่างละเอียดเลยค่ะ
รู้สึกเหมือนตัวเองเข้าไปอยู่ในเหตุการณืตามเรื่องเล่านั้นด้วย
เกิดภาพ เกิดจินตนาการตามไปด้วยค่ะ นับว่าเป็นการเล่าเรื่องที่ทำให้คนฟังอินเข้าไปด้วย
ดีใจนะคะที่มีครูที่เป็นครูตามความใฝ่ฝันและเป็นครูด้วยใจรัก ชื่นชมจริงๆค่ะ
สวัสดีค่ะ
- แวะมาอ่านบันทึกนี้แล้วเหมือนอ่านชีวิตตัวเองจริงๆ
- ทำงาน..แล้วก็ลืมร้องไห้..(ที่แอบซ่อนความอ่อนแอ)
- เห็นภาพคนร้องไห้แล้ว อยากร้องด้วย
- ถ้าได้ปลดปล่อยชีวิตมันจะดีขึ้น
- แต่ชีวิตต้องสู้ค่ะ สู้ๆๆ อิๆๆๆ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้มาครับ
- สวัสดีครับพี่ใจดี
- ช่วงนี้ผมมีภารกิจมากมายที่ต้องทำแข่งกับเวลาครับ
- โดยเฉพาะ SP2 คิดว่าหลาย ๆ โรงก็คงเหมือน ๆ กันนะครับ
- อาจจะไม่ค่อยได้มาทักทายพี่และเพื่อน ๆ นัก
- ต้องขออภัยด้วยนะครับ
- ขอบคุณที่เข้าไปทักทายผมเสมอ ๆ
สวัสดีค่ะครูใจดี
เข้าใจและรับรู้เรื่องราวชีวิต
น่าภาคภูมิใจและชื่นชมครูดอยค่ะ
รักษาสุขภาพนะคะ
มาบอกว่า กำลังจะอบรมครู รอดูกิจกรรมของ ผศ. ดร.อดิศักดิ์ นะครับ เมื่อก่อนอาจารย์อยู่ ม อุบลฯครับ
ขอบคุณค่ะคนไม่มีราก
สวัสดีตอนเย็นย่ำก่อนฝนพรำค่ะ
ตอนนี้ฟ้ามืดครึ้มเชียวค่ะ.... คิดถึงและสัญญาไว้ว่าจะมาเก็บรายละเอียดบันทึกนี้ จึงรีบเข้ามาค่ะ ...
อ่านไปยิ้มไปจริง ๆ ด้วย ... บางตอนก็สูดจมูกค่ะ น้ำตามันไหลออกมาเอง ... คนไม่มีรากเอง เป็นคนขี้แยค่ะ แต่จะชอบแอบขี้แยคนเดียว เลยชอบตอนฝนตกค่ะ ตอนฝนตกชอบเดินท่ามกลางฝนแล้วก็ร้องไห้ ๆ ๆ ... แง ๆ ๆ ๆ ระบายความทุกข์ใจที่เก็บกดไว้ ฝนที่ตกลงมาทำให้เราไม่ต้องเช็ดน้ำตา ตาไม่ช้ำไม่บวม คนก็ไม่รู้ว่าเราร้องไห้ ไม่ต้องตอบคำถามว่า...อ้าว...ร้องไห้เหรอ ร้องไห้ทำไม ขี้แยจริง....(ความจริงตาก็ของเรา น้ำตาก็ของเรา คนอื่นมาว่าเราทำไมเนี่ย)
ความทุกข์ยากไม่เคยฆ่าคน กลับสร้างและหล่อหลอมให้คนแกร่ง เข้มแข็ง รู้คิด เข้าใจและเท่าทันโลก ... ด้วยเหตุนี้ คนไม่มีรากจึงพูดได้เต็มปากว่า...
จงขอบคุณความทุกข์ยากที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเถิด...นั่นคือ อริยทรัพย์ ที่หาได้ยากยิ่ง และชอบมาก ๆ ๆ ๆ ๆ
* เย้..คนไม่มีรากก็ขี้แย เหมือนกัน จริงๆ แล้ว ครูใจดีก็ไม่เคยร้องไห้ ให้ใครเห็นหรอก ร้องคนเดียว สะอื้นไห้ให้มุนสุดๆ ไปเลย.. เดี๋ยวมันก็จะดีขึ้น... กลับมาสู้ได้เหมือนเดิม
* แต่ที่เห็นอะไรซึ้งๆ หรือสะเทือนใจ น้ำตามันจะไหลออกมาโดยอัตโนมัติ เรียกว่า อารมณ์อ่อนไหวง่าย อันนี้ไม่ได้น้ำตาไหลเพราะความทุกข์.... เป็นคือความอ่อนโยนของหัวใจ... หัวใจที่ไม่แข็งกระด้าง มันต่างกันนะ....
* ดีใจที่มีได้พบกับกัลยาณมิตร ที่มีความคิดและทัศนคติที่คล้ายๆ กัน เหมือนสรรพสิ่งที่คล้ายกัน ให้มันเป็น...ความทุกข์ เป็นสิ่งมหัศจรรย์ เป็นของขวัญอันล้ำค่า...เมื่อเราผ่านพ้นมันได้ ความสุขที่เป็นอิสระจะเกิดขึ้นกับตัวเรา" ครูใจดี ถือคำนี้เป็นข้อคิดในการดำเนินชีววิต มาโดยตลอด เพราะชีวิตผ่านการเครี่ยวกรำจากความทุกข์มาตลอด ทำให้เรามองโลกอย่างเข้าใจ และรู้เท่ากัน
สำนึกขอบคุณความทุกข์ยากที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเสมอ...นั่นคือ อริยทรัพย์ ที่หาได้ยากยิ่ง
* ขอบคุณความรักและมิตรภาพที่มีให้กันตลอดมา
* ขอบคุณที่ได้รู้จักกับคนไม่มีรากค่ะ "ภาพที่ส่งให้ชอบ ๆ ค่ะ...ธรรมชาติ มองเมื่อไหร่ก็งดงาม"
สวัสดีค่ะ พี่ใหญ่
พี่ใหญ่มาส่งคุณครูไปทำงานตามภารกิจที่รายงานว่าจะยุ่งๆ วันพรุ่งนี้ ขอให้มีความสุขมากๆค่ะ..
* วันนี้คิดว่าจะไม่ได้เข้าบล็อกซะแล้ว พอดีว่า เราประสานงานและเตรียมการทุกอย่างเรียบร้อย เกียรติบัตร เราก็ทำฟอร์มเตรียมไว้ พออาจารย์เขามาลงทะเบียนเข้าอบรม เราก็ทำฐานข้อมูลชื่อผู้เข้าอบรม Link ไปที่เกียรติบัตร ปริ้นให้ ผอ.สพท.อต. 1 และ ผอ.สมป.อต. ลงนาม เป็นอันว่าลุล่วงไปด้วยดี...นอกนั้นก็เป็นเรื่องของวิทยากร... ที่ดำเนินการต่อไป
* โรงเรียนเป็นสถานที่อบรม เสร็จภาระที่ห้องโสตฯ ก็ไปนิเทศและตรวจแผนการจัดการเรียนรู้ ของนึกศึกษาฝึกสอน 3 คน (มาฝึกประสบการณ์ 2 สัปดาห์) วันนี้ครบกำหนดแล้ว เราก็ต้องตรวจงานและประเมินคะแนนให้น้องๆ เขาค่ะ...
* ขอบคุณพี่ใหญ่มากๆ ค่ะ ที่ มาส่งกำลังใจ แม้ว่าจะไม่ได้หยุดพัก... อยู่ที่บ้าน แต่งานก็ไม่หนัก เหมือนสัปดาห์ก่อน ที่ไปนั่งทำวิจัย อันนั้นเหนื่อย... งานนี้เราเป็นเจ้าหน้าที่ ค่ะ.... ดูแลประสานงานวิทยากร และอาหารว่าง อาหารกลางค่ะ....
สวัสดีจ๊ะ น้องหนุ่ย
เราชาววิทยาลัยครู....(สถาบันราชภัฏ.....มหาวิทยาลัยราชภัฏ)ค่ะ
มาร่วมรับรู้ถึงการเป็นครูดีที่ทำตามความฝันค่ะ
คิดถึงค่ะ เลยแวะมาเยี่ยมช่วงนี้ Nina (หนุ่ย) งานมากมายค่ะ
วันที่22-23 มกราคม 2553 ต้องเข้ารับการอบรมหลักสูตรแกนกลาง 2551
ที่รร.ท่าไชยประชานุกูล (รร.พี่ตุ๊กแกค่ะ)
ชื่นชมคุณครูใจดีค่ะ รักมากมายค่ะ ทำงานมากๆ รักษาสุขภาพนะค่ะ ห่วงใยค่ะ
* ที่นี่ก็ยุ่งเหมือนกันจ้ะ งานเข้า 2 งาน ของสมป.อต. วันนี้ 22 มค.52 และวันอาทิตย์ 24 มค.53 "จัดโครงการอบรมเชิงปฏิบัติการเพื่อยกระดับคุณภาพการสอนของครูกลุ่มสาระฯ ภาษาต่างประเทศ กับ กลุ่มสาระฯ สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม รุ่น ละ 150 คน ใช้สถานที่ รร.ลับแล (โรงเรียนของประธานกลุ่มฯ)
* วิทยากร จากสถาบันพัฒนาคุณภาพวิชาการ (พว.) และ ผศ.ดร.อภิศักดิ์ ภู่พิพัฒน์ ม.ธรรมศาสตร์
* เราเป็นลูกน้องประธานกลุ่มฯ เลยทั้งทำงาน ให้ สมป. ด้วย วันนี้เข้าเน็ต จนเย็นเลย..
* คิดถึงน้องสาวเช่นกัน ครูใจดีก็ไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมเลยเหมือนค่ะ
*ดีงจัง ได้เจอครูตุ๊กแก...ฝากความระลึกถึง ครูตุ๊กแก ด้วยนะคะ ขอให้อบรมอย่างมีความสุข หอบความรู้กลับมาพัฒนาตนเองและนักเรียนเยอะๆ ...
* ระลึกถึงค่ะ
โอ! ได้รับเม็ดม่วงหิมพานต์ และกล้วยกวนเรียบร้อยแล้วครับ วันนี้เอง..
ขอบคุณน้องครูใจดีมากๆ ไม่น่าต้องลำบากเลย
ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย
จงดลบันดาลให้ครอบครัวของน้องครูใจดีมีความสุขมากๆตลอดปีใหม่นี้และตลอดไป
พร้อมทั้งขอให้หลานๆ สมหวัง โดยเฉพาะเรื่องเรียนทุกๆ คนครับ
ขอบคุณอีกครั้งครับ
* คิดอะไรอย่างนั้น ด้วยความเคารพนับถือเหมือนพี่ เหมือนญาติผู้ใหญ่ โอกาสสำคัญๆ ก็มอบให้ผู้ใหญ่ที่เคารพนับถือ... เพื่อนคนไหนที่ติดต่อได้ ก็ทะยอยส่งไปให้ตาม วาระและโอกาส ... พี่ชายอย่าได้คิดมากเลยนะ
* ฝากความระลึกพี่สาวด้วยนะคะ... อ้อ! งานพระแท่นฯ เริ่มแล้ว ไม่พาพี่สาวมานมัสการพระแท่นศิลาอาสน์ บ้างเหรอ... เป็นศิริมงคล ดีนะคะ...
* ขอบคุณที่มาเยี่ยมค่ะ
สวัสดีค่ะครูใจดี
วันนี้ได้อ่านบันทึกนี้อย่างละเอียดเลยค่ะ
รู้สึกเหมือนตัวเองเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์ตามเรื่องเล่านั้นด้วย
เกิดภาพ เกิดจินตนาการตามไปด้วยค่ะ นับว่าเป็นการเล่าเรื่องที่ทำให้คนฟังอินเข้าไปด้วย
ดีใจนะคะที่มีครูที่เป็นครูตามความใฝ่ฝันและเป็นครูด้วยใจรัก ชื่นชมจริงๆค่ะ
ขอบคุณที่มาเยี่ยมค่ะ...
ขนาดนั้นเลยหรือคะ...เล่าจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขียนเล่าความหลังสู่กันฟัง แต่ติดนิสัยเล่าละเอียด ฮิ ฮิ ความจริงมีมีอะไรปลีกย่อย เยอะ ที่เล่ามานิดเดียว เดี๋ยวจะเล่าต่อ ให้เสร็จภาระงานการอบรมก่อน ตอนนี้เวลายังไม่พอ....
ขอบคุณมากๆ อีกครั้งค่ะ
ด้วยความระลึกถึง
แวะมาอ่านบันทึกนี้แล้วเหมือนอ่านชีวิตตัวเองจริงๆ
ทำงาน..แล้วก็ลืมร้องไห้..(ที่แอบซ่อนความอ่อนแอ)
เห็นภาพคนร้องไห้แล้ว อยากร้องด้วย
ถ้าได้ปลดปล่อยชีวิตมันจะดีขึ้น
แต่ชีวิตต้องสู้ค่ะ สู้ๆๆ อิๆๆๆ
* ใช่แล้วค่ะอาจารย์ ชีวิตต้องสู้ อดทนไว้ ความทุกข์อยู่ไม่นานหรอก...สักวันมันก็ผ่านไป เหมือน ดวงตะวันขึ้น ส่องแสงจ้าจนร้อน ตกเย็นความร้อนของตะวันก็ค่อยๆ นุ่มนวลลงและอ่อนแรงลงจนสิ้นแสง ยอมจำนนให้แสงจันทร์ขึ้นมาแทนที่ยามค่ำคืน... ความทุกข์ก็เหมือนกันสักวันมันก็ต้องไป ความสุขก็ค่อยๆ เข้ามาแทนที่ ให้หัวใจแช่มชื่นบ้าง วนเวียนไปเป็นวัฏจักร....
* พอเห็นหน้าเด็กๆ ลูกศิษย์รอครูอยู่นะ ครูจะท้อได้อย่างไร? ครูคือความฝันของเรามิใช่หรือ? เราต้องการสืบทอดเจตนารมณ์ เป็นครูที่ดีให้เหมือนกับครูที่สอนเรามานี่นา...
* เป็นชีวิตที่เราเลือกแล้วค่ะ...
ขอบคุณมากๆ ดอกไม้สีม่วง สีโปรดเลย รู้ได้งัยเนี่ย!...
มะนาวจากการวิจัยของคุณสามารถ ผลสวยมาก ลูกดกนะ
ถ้าเอาออกมาจากจอภาพได้ก็จะดี...
ของมะนาวที่บ้านครูใจดี มันไม่ยอมออกลูกเลย...ฮา.....
ให้กับใจกันนะ สู้ต่อไปค่ะ
สวัสดีครับคุณครูใจดี
สิงห์เหนือเล่าความหลังยังกับอยู่ในเหตุการณ์ยังไงยังงั้น
เป็นครูไปตีข้าวช่วยชาวบ้าน ไปดำนาวันเสาร์ พาเด็กเล่นกีฬา คนหนุ่มสาวทำงานสนุกครับ
ได้รับประสบการณ์จากครูใหญ่ที่เก่ง ขยัน ทำงานจริงจัง จึงทำให้ซึมซับแนวทางทำงาน
มาจนถึงทุกวันนี้
ช่วงนี้ผมมีภารกิจมากมายที่ต้องทำแข่งกับเวลาครับ
โดยเฉพาะ SP2 คิดว่าหลาย ๆ โรงก็คงเหมือน ๆ กันนะครับ
อาจจะไม่ค่อยได้มาทักทายพี่และเพื่อน ๆ นัก
ต้องขออภัยด้วยนะครับ
ขอบคุณที่เข้าไปทักทายผมเสมอ ๆ
สวัสดีค่ะคุณMSU-KM :panatung
สวัสดีค่ะครูใจดี
เข้าใจและรับรู้เรื่องราวชีวิต
น่าภาคภูมิใจและชื่นชมครูดอยค่ะ
รักษาสุขภาพนะคะ
ขอบคุณมากค่ะที่ให้เกียรติ และคำชื่นชม มีกำลังใจมากมาย
พยายามดูแลสุขภาพค่ะ ขอบคุณที่ห่วงใย
ระลึกถึงค่ะ
- แวะมาเยี่ยมน้องสาวที่แสนดี
- เป็นอย่างไรครับช่วงนี้งานเยอะไหม
- มหา มาให้กำลังใจน้องสาวอย่างมั่นคง
- ขอให้มีความสุขกับการทำงาน
มาบอกว่า กำลังจะอบรมครู รอดูกิจกรรมของ ผศ. ดร.อดิศักดิ์ นะครับ เมื่อก่อนอาจารย์อยู่ ม อุบลฯครับ
** ขอบคุณค่ะอาจารย์ แหม...ท่านดอกเตอร์ เนี่ย!... ขยันทั้งคู่เลย รู้จักกันอีกต่างหาก เอ.. สองคนนี่ ใครหล่อกว่ากัน อ่ะ... รอดูอยู่.. วันอาทิตย์ ได้คำตอบจะไปส่งข่าวค่ะ
** งานนี้ ไม่ได้อบรมกับเขาหรอก ไม่ได้สอนสังคม ครูใจดี เป็นเจ้าหน้าที่ เป็นผู้ประสานงา...ฮา และ แจ๋ว.. ประจำโรงเรียน...
** ก็สังเกตการณ์ โดยภาพรวมค่ะ... วันนี้ คิวของกลุ่มสาระภาษาต่างประเทศ ผู้เข้าอบรมเยอะ เต็มไปหมด... เดี๋ยวนี้ชินกับการเป็นเจ้าบ้าน....
** ขอบคุณที่มาส่งข่าว เสร็จงานแล้วจะตามไปให้กำลังใจค่ะ
** วันหยุดนี้ อาจารย์ขจิต กับครูใจดี ไม่ว่างเหมือนกัน .... ฮ่า ฮ่า
สวัสดีครับคุณครูใจดี
สิงห์เหนือเล่าความหลังยังกับอยู่ในเหตุการณ์ยังไงยังงั้น
เป็นครูไปตีข้าวช่วยชาวบ้าน ไปดำนาวันเสาร์ พาเด็กเล่นกีฬา คนหนุ่มสาวทำงานสนุกครับ
ได้รับประสบการณ์จากครูใหญ่ที่เก่ง ขยัน ทำงานจริงจัง จึงทำให้ซึมซับแนวทางทำงาน มาจนถึงทุกวันนี้
* ใช่เลยค่ะ ถ้าเราไห้ผู้บริหาร ที่เก่ง ขยัน เอาจังเอาจัง ทำให้เราซึมซับประสบการณ์ และแนวทางการทำงานจากท่าน โชคดีที่มีผู้บริหารที่เป็นสุดยอดผู้นำ ครูใหญ่คนแรกในชีวิตการทำงาน ท่านสอนงานทุกอย่าง ท่านฉลาดหลักแหลม เก่งทั้งบู้และบุ๋น
* ปัจจุบันท่าน เป็น ผอ.สพท.เชียงราย พึ่งย้ายไปเมื่อเร็วๆ นี้ ปีที่แล้ว ท่าน เป็น ผอ.สพท.ลป.เขต 1 รักและเคารพท่านมากๆ และเคารพตลอดไปค่ะ..
* ท่าน ผอ.พรชัย ก็เป็นแบบอย่างของบุคคลที่น่ายกย่อง มีความเพียรพยาม ต่อสู้ชีวิต ครูใจดี ชื่นชมมากค่ะ
* ด้วยความเคารพค่ะ
แวะมาเยี่ยมน้องสาวที่แสนดี
เป็นอย่างไรครับช่วงนี้งานเยอะไหม
มหา มาให้กำลังใจน้องสาวอย่างมั่นคง
ขอให้มีความสุขกับการทำงาน
พี่ชายหายไปนาย น้องสาวไปหาไม่เจอซักที...
ท.ทหาร อดทน ไปทำอะไรมาคะ... บอกมาเสียดีๆ
รู้แล้ว เดินสายเป็นวิทยากร เศรษฐกิจพอเพียง แน่ๆ เลย ใช่เปล่า!....
พี่มหา สบายดีมั้ยคะ... ช่วงนี้ อากาศแปลกๆ เมฆครื้มทุกวัน แต่ร้อนโคตรๆ เลย นะ...
อากาศแบบนี้ ทำให้ป่วยได้ง่ายๆ หนูยัง ป่วยงอมแงแลย...
พี่มหาดูแลตัวเองด้วยล่ะ.... อย่าถือว่าเป็นทหารแข็งแรง อายุมากแล้วต้องระวัง...
(สอนพี่...ไม่ดูตวเองเล้ย...ฮ่า ฮ่า..)
ดีใจมากที่มาเยี่ยม ระลึกถึงพี่ชาย และพี่สาวเสมอ...
กินข้าวแคบหมดหรือยัง หรือกินไม่เป็น ขว้างทิ้งไปแล้ว...ฮา...
ถ้าติดใจบอกนะ จะส่งไปให้ใหม่...ช่วงนี้ ยังไม่ได้ไปเยี่ยม ท่าน ผอ.ประจักษ์เลย...
เพราะหนูมัวคุยนาน....ยืดยาด ไปไม่ถึงสุพรรณซักที...เดี๋ยวต้องรีบไปแล้ว...
ขอบคุณพี่มหาที่ห่วงใย น้องสาวคนนี้เสมอค่ะ
ด้วยความเคารพ ครอบครัว มาวงษ์ ค่ะ
สวัสดีค่ะ...
* ขอบคุณนะคะที่ไม่ลืม...ยังไปเยือนกัน...
* ระลึกถึงเสมอค่ะ...แต่ติดขัดเรื่องภารงานที่มากเหลือเกิน...
* เป็นบันทึกที่มีคุณค่าค่ะ...โดยเฉพาะภาพนี้
* น่ารักจังค่ะ...
น้องไอซ์หายดีแล้วคร้าบ ขอบคุณที่เป็นห่วงคร้าบ ช่วงนี้ครูบันเทิงงานเข้าค่ะ กำลังเตรียมงานเลี้ยงน้ำชาอยู่ค่ะ และก็พ่อบ้านแย่งเล่นเกมส์ด้วยเลยไม่ค่อยมีโอกาสนั่งหน้าคอมพ์ค่ะ แต่ยังคิดถึงอยู่น่ะค่ะ
ไอซ์หายแล้วคร้าบ กิน โอวัลตินอุ่น ๆ มั้ยกั๊บ..
ขอบคุณพี่ครูใจดีมากครับ รอดูภาพกิจกรรมการอบรม ฮ่าๆๆ ได้พัก 1 วันครับบบ
สวัสดีค่ะ...
* ขอบคุณนะคะที่ไม่ลืม...ยังไปเยือนกัน...
* ระลึกถึงเสมอค่ะ...แต่ติดขัดเรื่องภารงานที่มากเหลือเกิน...
* เป็นบันทึกที่มีคุณค่าค่ะ...โดยเฉพาะภาพนี้
* น่ารักจังค่ะ...
ไม่เคยลืมกัลยาณมิตรใน Gotoknow แม้แต่คนเดียวค่ะ เพียงแต่เวลาที่จะไปเยี่ยมมีจำกัด เพราะตัวเองนิสัยคุยยาว....ทำให้เยี่ยมได้ไม่ทั่วถึง.... ขอบคุณ คุณครูเช่นเดียวกันค่ะ....ดีใจที่ชอบภาพคุณยาย 2 เพื่อนซี้ น่ารัก อยากให้สังคมเราเป็นแบบนี้ตลอดไปค่ะ
น้องไอซ์หายดีแล้วคร้าบ ขอบคุณที่เป็นห่วงคร้าบ ช่วงนี้ครูบันเทิงงานเข้าค่ะ กำลังเตรียมงานเลี้ยงน้ำชาอยู่ค่ะ และก็พ่อบ้านแย่งเล่นเกมส์ด้วยเลยไม่ค่อยมีโอกาสนั่งหน้าคอมพ์ค่ะ แต่ยังคิดถึงอยู่น่ะค่ะ
ไอซ์หายแล้วคร้าบ กิน โอวัลตินอุ่น ๆ มั้ยกั๊บ..
ว๊าว... งานเลี้ยงน้ำชา ท่าทางหนุกดีเน๊าะ...เผื่อด้วยจ้า!....
ดีใจที่น้องไอซ์ หายแล้ว.... คุณพ่อคุณแม่ ดูแลอย่างดี...
เอางี้ พ่อน้องไอซ์แย่งเล่นเกมส์.... ซื้อใหม่อีกเครื่องซิ...จะได้ไม่ต้องแย่งกัน
คิดถึงจ้า
ขอบคุณพี่ครูใจดีมากครับ รอดูภาพกิจกรรมการอบรม ฮ่าๆๆ ได้พัก 1 วันครับบบ
- เย้...น้องดอกเตอร์ มีเวลาว่างกะเขาด้วย....ยินดีด้วยนะจ๊ะ
- ไม่หนุก เหมือน ดร.ขจิตเป็นวิทยากรหรอก เป็นเรื่องหลักสูตร มีกิจกรรมกลุ่มเล็กน้อย...
- ว่างจากภาระกิจแล้วจะส่งไปให้ดูนะจ๊ะ...
- ขอบคุณที่มาติดตามข่าว ค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณครูใจดี มาร่วมย้อนความหลังกับคุณครูค่ะ รู้สึกเหมือนตัวเองเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย ดูจากเวลาที่ทำงานแล้วเราน่าจะอายุเท่าๆ กันละนะ จะติดตามอ่านต่อไป...ช้อบ...ชอบ
สวัสดีค่ะ คุณครูใจดี มาร่วมย้อนความหลังกับคุณครูค่ะ รู้สึกเหมือนตัวเองเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย ดูจากเวลาที่ทำงานแล้วเราน่าจะอายุเท่าๆ กันละนะ จะติดตามอ่านต่อไป...ช้อบ...ชอบ
* ขอบคุณมากค่ะ ที่ให้เยรติมาย้อนความหลังกับครูใจดี....
* จริงๆ เหรอ.... ว่าเหมือนเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์นั้น...แสดงว่า ครูปริมปราง ได้ไปอยู่บ้านคนอื่นด้วย (เป็นพี่เลี้ยงเด็ก ๆ ฮา....) ว๊าว..ๆๆ ดีจังมีเพื่อนแล้ว ย้..เย้..
* อายุจะเท่ากันหรือเปล่า ฮิ ฮิ ไม่แน่ใจ ครูใจดีบรรจุปี 2529 ค่ะ เริ่มเรียน ม.1 ปี 21 มอหนึ่งแรกรุ่น เอ้ย... รุ่นแรกค่ะ... ไม่รู้เท่ากันรึเปล่านะคะ... แต่ยังไงเราก็เป็นเพื่อกันได้นะคะ ยินดีเป็นอย่างยิ่งค่ะ...
* ขอบคุณมากค่ะ
จะมาบอกว่าป้าเหมียวมาอ่านแล้วนะ คนอะไรไม่รู้ทั้งสวย ทั้งแก่น เอ้ย!! เก่ง อิอิ..เรียนดี สอบได้อันดับที่ 2 และได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นที่คุ้มสุดๆๆ..อยากเป็นอย่างคุณครูใจดีบ้างจริงๆ ประสบการณ์ที่ดี น่าจดจำ และเป็นตัวอย่าง
สวัสดีค่ะ
ตามมาอ่านจากบันทึก บ้านพักครู
อายุ 19 เป็นครูแล้ว หนูพึ่งเรียนปี 1 เองค่ะ ทำได้ยังไง...QQQQ ยังทำอะไรไม่เป็นเลย
อยากบอกอาจารย์ว่า ศรัทธาอาจารย์ ถ้าเป็นหนูต้องไปอยู่บ้านคนอื่นและทำงานเหมือนคนรับใช้ คงทำไม่ได้ ไม่อย่างนั้นคงสละสิทธิ์ไปเอาดีกว่า หนูไม่เคยทำงานแบบนี้เลย ผลการเรียนการพอผ่านเท่านั้น
อาจารย์เป็นตัวอย่างที่ดี หนูจะปรับปรุงตัวขอยึดอาจารย์เป็นแบบอย่างค่ะ
ขอบคุณค่ะ แล้วหนูจะเข้ามาใหม่ค่ะ
สวัสดีค่ะป้าเหมียว
จะมาบอกว่าป้าเหมียวมาอ่านแล้วนะ คนอะไรไม่รู้ทั้งสวย ทั้งแก่น เอ้ย!! เก่ง อิอิ..เรียนดี สอบได้อันดับที่ 2 และได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นที่คุ้มสุดๆๆ..อยากเป็นอย่างคุณครูใจดีบ้างจริงๆ ประสบการณ์ที่ดี น่าจดจำ และเป็นตัวอย่าง
* ขอบคุณมากๆ ค่ะ ป้าเหมียว ที่ให้เกียรติ ย้อนมาอ่านบันทึก
* ครูใจดีก็อยากทำงานอย่างป้าเหมียวป้าบ้าง น่าสนุกดีค่ะ
* ถ้ามีเวลาว่างมากๆ จะขอเข้าไปเรียนงานของป้าเหมียวนะคะ เชื่อว่าน่าจะนำมาใช้ประโยชน์ในการสอนลูกศิษย์ค่ะ
* ระลึกถึงค่ะ
สวัสดีค่ะน้องปอยสวัสดีค่ะอาจารย์
ตามมาอ่านจากบันทึก บ้านพักครู ฯ
อายุ 19 เป็นครูแล้ว หนูพึ่งเรียนปี 1 เองค่ะ ทำได้ยังไง...QQQQ ยังทำอะไรไม่เป็นเลย ได้แต่ใช้เงินไปวัน ๆ ประทับใจอาจารย์มาก
อยากบอกอาจารย์ว่า ศรัทธาอาจารย์ ถ้าเป็นหนูต้องไปอยู่บ้านคนอื่นและทำงานเหมือนคนรับใช้ คงทำไม่ได้ ไม่อย่างนั้นคงสละสิทธิ์ไปเอาดีกว่า หนูไม่เคยทำงานแบบนี้เลย ผลการเรียนการพอผ่านเท่านั้น
อาจารย์เป็นตัวอย่างที่ดี หนูจะปรับปรุงตัวขอยึดอาจารย์เป็นแบบอย่างค่ะ
ขอบคุณค่ะ แล้วหนูจะเข้ามาใหม่ค่ะ
น้องปอยชมเสียจนตัวลอย... ยิ้มแก้มแทบปริแน่ะ....ว่าคนใน G2K ปากหวานแล้วนะเนี่ย...
น้องปอยขา สมัครเป็นเป็นสมาชิกเลยค่ะ... เราจะได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์และพูดกัน ครูใจดีก็ชักอยากเห็นหน้าน้องปอยแล้วนะเนี่ย.. คนอะไรปากหวานจังเลย ฮา....
ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ไม่รู้ว่าจะสวยรึป่าวแต่ที่ทำได้ถึงทุกวันนี้ก็เป็นเพราะคุณครูที่พร่ำสอนเด็กน้อยคนนี้ให้ทำไจนถึงคราวนี้ค่ะแต่อาจจะไม่ดีพอแต่ก้อจะพยายามทำให้ดีกว่าจะเอาบทเรียนที่คุณครูเคยสอนมาพัฒนาให้ดีที่สุดค่ะ
ครูใจดีค่ะ ... หนูเอารูปตอนไปเที่ยวเชียงรายมาฝากค่ะ ... อยากให้คุณครูใจดีไปด้วยจังค่ะ -*-
อ่านแล้วรู้สึกประทับใจมากค่ะ
ได้กำลังใจมาก..เลยค่ะ
อีกครั้ง..ของวันนี้...
ที่วางมือจากงานอันล้นหลาม..มาอ่านบันทึกที่งดงามของครูใจดี
ก็ช่างจดจำความงดงามในอดีต ถ่ายทอดออกมางดงามยิ่งนัก...
แต่ละท่อน..แต่ละตอน..ทั้งถ่อยคำ และภาพพิเศษ ๆ ทำให้นึกถึงคำที่อยากเม้น ไปหลาย ๆ อย่าง....
พออ่านจบ...เหลือเพียงความอิ่มเอิบใจ....ทำได้ไง....??
...การตอบเม้นก็ไม่ธรรมดา...อยากอ่านให้หมด..ถ้าไม่เกรงใจว่ามีร้อยกว่าเม้นแล้ว...
อ๋อ..นึกได้อีกเรื่อง....อ่าน บันทึกนี้..กับบันทึกต่อไป ณ บ้านพักครูเชิงดอย แล้วนึกถึงทีวีมีเรื่อง แสงดาวแห่งศรัทธา เรื่องของหมอ...
..นี่ก็เป็นแสงดาวแห่งศรัทธา ด้านอาชีพครู..เลยทีเดียว...
ใครจะตาถึงจับไปสร้างหนังนะ..จะคอยดู..^^
ยกนิ้วให้ "ครูเยี่ยมที่สุด" ขอบคุณที่เล่าสูฟัง
เรียน ครูใจดี ประทับใจเหลือเกินครับ
Nachai Nichar
ครูใจดีสมชื่อ..."ขอบคุณ"อ่านแล้วรู้สึกดี(ที่สุด)
เลิศฤทธิ์ ขอบคุณมากค่ะคุณ Nachai Nichar เป็นความทรงจำที่ไม่อาจลืม
ประทับใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตครูที่ รร.บ้านเสด็จฯ
ดีใจมากๆ ที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ