หนานเกียรติ
เกียรติศักดิ์ หนานเกียรติ ม่วงมิตร

ถอดบทเรียนตัวเองเรื่องการเขียน : (๖) การพัฒนาแบบก้าวกระโดดใน G2K


เอ่ยได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่าผมใช้ G2K เป็นเวที เป็นพื้นที่แสดงออกถึงผลงานเขียนของตัวเอง เป็นพื้นที่ที่ซึมซับเอาความรู้สึกดี ๆ (จากการเข้ามาอ่านบันทึก จากความคิดเห็น จากคำชม จากกำลังใจที่ได้จากแต่ละในบันทึก) มาสร้างแรงบันดาลใจ รวมทั้งการกระตุ้นให้ตัวเองเขียนบันทึกอย่างต่อเนื่อง

   ผมลาออกจากงานประจำ มีเวลาอยู่บ้านต่อเนื่องราว ๑ เดือน ผมใช้เวลานี้เข้าไปเป็นสมาชิกใน G2K

   แรกเริ่มเป็นการเข้าไปอ่านบันทึกของมวลสมาชิก ที่มีเนื้อหาหลายหลาก มีเรื่องราวที่ชอบให้เลือกอ่านมากมาย นอกจากการอ่านแล้ว ผมได้นำงานเขียนเก่า ๆ มาปรับปรุงและส่งขึ้นไปอยู่ในบล็อค

   บันทึกแรกเป็นบันทึกเรื่องเล่าของเฌวา สร้างบันทึกนี้ในบล็อค เฌวา พร้อมกับ บันทึกย่อย ๆ ใน บ้านป่าคา : เรื่องเล่าของคนกับป่า ในบล็อค เรื่องเล่าจากหมู่บ้าน เมื่อปลายเดือนสิงหาคม

   บันทึกผมได้รับความเห็นจากสมาชิกรุ่นพี่ใน G2K ในวันเดียวกัน หลังจากผมสร้างบันทึกลงในบล็อคไปไม่กี่ชั่วโมง คงไม่ต้องบอกว่าตื่นเต้นดีใจเพียงใด

   ผมใช้เวลามากขึ้นในการเข้ามาเยี่ยมชมใน G2K ทั้งอ่านบันทึก เข้าไปแบ่งบันความเห็นในบันทึกที่เข้าไปอ่าน รวมทั้งการตอบความเห็นบรรดาสมาชิกที่เข้ามาเยี่ยมชมและอ่านบันทึก บางวันอยู่ตั้งแต่เช้ายันเกือบเช้าของอีกวัน เป็นอย่างนี้ติดต่อกันหลายวัน จนแม่เฌวาแปลกใจ

   ยังมิทันจะพ้นเดือนแรกของการเป็นสมาชิก งานเขียนเก่าที่หาเจอก็ใกล้หมดสต็อก ผมจึงเริ่มต้นเขียนบันทึกใหม่ ๆ ขึ้นมา แล้วนำไปแบ่งบันในบล็อกของผม

    ระยะหลังผมเริ่มเชี่ยวชาญในการท่องไปใน G2K มากขึ้น และสามารถทราบจำนวนของคนที่เข้ามาอ่านบันทึก รวมทั้งจำนวนการเสนอความเห็นในแต่ละบันทึกได้ ผมก็ยิ่งตื่นเต้นดีใจ เมื่อเห็นตัวเลขการเข้ามาอ่านในบันทึกรวมทั้งผู้ที่ให้ความเห็นต่อบันทึกของผมจำนวนมาก และเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งเป็นแรงใจให้ผมเขียนบันทึกเพิ่มมากขึ้น

   ได้เดินทางไปไหน ไปเรียนรู้อะไรมา ผมเก็บเอาเรื่องราวมาบันทึกเกือบทุกเรื่อง เรียกว่าผมเขียนบันทึกเกือบทุกวันตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา

   ผมมาทบทวนตัวเองหลังจากคุยกับคุณเอก - จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร ว่า ในเรื่องการเขียน ตนเองได้รับอะไรบ้างจากใน G2K

   ประการแรก เป็นการสร้างกำลังใจ แรงบันดาลใจ และกระตุ้นให้เขียนอย่างต่อเนื่อง

   เอ่ยได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่าผมใช้ G2K เป็นเวที เป็นพื้นที่แสดงออกถึงผลงานเขียนของตัวเอง เป็นพื้นที่ที่ซึมซับเอาความรู้สึกดี ๆ (จากการเข้ามาอ่านบันทึก จากความคิดเห็น จากคำชม จากกำลังใจที่ได้จากแต่ละในบันทึก) มาสร้างแรงบันดาลใจ รวมทั้งการกระตุ้นให้ตัวเองเขียนบันทึกอย่างต่อเนื่อง

   ประการที่สอง เป็นการซึมซับเอาทักษะ เทคนิคการเขียน

   นอกจากการเขียนบันทึกใส่ลงในบล็อคแล้ว ผมใช้เวลาไม่น้อยในการท่องเที่ยวไปใน G2K เพื่ออ่านเรื่องราวที่ตัวเองสนใจ ซึ่งมีอยู่มากมายมหาศาล เปรียบเสมือนเป็นห้องสมุดขนาดใหญ่ ที่มีขุมความรู้มากมายเป้นภูเขาเลากา  การเข้าไปอ่านไม่เพียงทำให้ได้รับความรู้ใหม่ ๆ เท่านั้น แต่ผมยังได้แอบเก็บคำบางคำ ศัพท์บางศัพท์ ประโยคบางประโยค รวมทั้งกลวิธีกลเม็ดการเขียนเข้ามาสต็อกไว้ และกล่าวได้อย่างตรงไปตรงมา ผมได้ใช้ของในสต็อคไปแล้วหลายต่อหลายครั้ง

   ประการที่สาม การพัฒนาทักษะการเขียนอย่างก้าวกระโดด

   ผมไม่อาจทราบได้ว่าคุณภาพงานเขียนของผมพัฒนาไปเพียงใด แต่ความรวดเร็วในการเขียนผมพัฒนาขึ้นมาก ผมเขียนงานได้เร็วมากกว่าเดิมกว่าเท่าตัว การเขียนงานไม่ลื่นไหลมากขึ้น ปัญหาการเขียนหนังสือของผมเปลี่ยนไปจากไม่รู้จะเขียนอะไรเพราะไม่มีอะไรจะเขียน เปลี่ยนเป็นไม่รู้จะเขียนอะไรเพราะเรื่องราวเยอะแยะไปหมด

 

บันทึกที่เกี่ยวข้อง

 ถอดบทเรียนตัวเองเรื่องการเขียน : (๑) ที่มาและที่ไป

ถอดบทเรียนตัวเองเรื่องการเขียน : (๒) ขอเล่าเรื่องตัวเองสักหน่อย

ถอดบทเรียนตัวเองเรื่องการเขียน : (๓) การอ่านเป็นพื้นฐานที่สำคัญ

ถอดบทเรียนตัวเองเรื่องการเขียน : (๔) ก้าวแรกและก้าวต่อของการฝึกเขียน

ถอดบทเรียนตัวเองเรื่องการเขียน : (๕) เวทีชื่นชมผลงาน

ถอดบทเรียนตัวเองเรื่องการเขียน : (๖) การพัฒนาแบบก้าวกระโดดใน G2K

ถอดบทเรียนตัวเองเรื่องการเขียน : (๗) การเขียนแนวทางแบบผม

ถอดบทเรียนตัวเองเรื่องการเขียน : (๘) ส่งท้ายบทเรียน

 

หมายเลขบันทึก: 317698เขียนเมื่อ 2 ธันวาคม 2009 16:58 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 11:06 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (10)

ไล่ตามอ่านมาทุกตอน..ชื่นชมครับๆ

ไล่ตามมาอ่านติดๆครับ คุณหนานเกียรติ

ขอบคุณครับสำหรับการแบ่งปันประสบการณ์

การWS. “นักจัดการความรู้ โดยชุมชนนักปฏิบัติ”ในวันที่ 14-15 ธันวาคมนี้

คุณหนานเกียรติคงจะได้นำประสบการณ์นี้แบ่งปันในเวทีด้วย

แน่นอนผมเห็นว่าจะเป็นการสร้างแรงบันดาลใจให้คนทำงานสร้างความรู้จากตนเองได้อย่างดีเลย

ซึ่งตรงนี้เป็นโจทย์สำคัญการWS. ในครั้งนี้

เป็นกระบวนการสร้างการเรียนรู้

และจุดประกายให้คนทำงานได้ “กล้า” เปิดพลัง (Open will) ของตนอย่างเต็มที่ ตามที่คุณเอกได้ออกแบบไว้

วาดหวังกันไว้อย่างนั้นครับ

สวัสดีค่ะ มีร่วมยินดีกับพัฒนาการแบบก้าวกระโดดค่ะ

ขอคารวะ ท่านหนานเกียรติ

ผมเป็นคนหนึ่งที่ชื่นชมงานเขียนของท่าน แสดงถึงตัวตน มีเอกลักษณ์ในตัวเอง อ่านง่ายไม่เครียดครับ

การเริ่มต้นยาก แต่ถ้าได้เริ่มที่ดี ก็สำเร็จไปกว่าครึ่ง

ยินดีด้วยครับ ความสุขของคนเขียน ก็คือเขียนแล้วมีคนอ่านครับ

 

P สวัสดีครับ อ.ธนิตย์ สุวรรณเจริญ

ไล่ตามอ่านมาทุกตอน..ชื่นชมครับๆ

ขอบคุณครับอาจารย์
ขอค่าอ่านเป็นการสอนผมถ่ายรูปสวย ๆ ได้ไหมครับ ฮิ ฮิ...

 

P สวัสดีครับ พี่ นาย สุเทพ ไชยขันธุ์

ไล่ตามมาอ่านติดๆครับ คุณหนานเกียรติ
ขอบคุณครับสำหรับการแบ่งปันประสบการณ์
การWS. “นักจัดการความรู้ โดยชุมชนนักปฏิบัติ”ในวันที่ 14-15 ธันวาคมนี้
คุณหนานเกียรติคงจะได้นำประสบการณ์นี้แบ่งปันในเวทีด้วย
แน่นอนผมเห็นว่าจะเป็นการสร้างแรงบันดาลใจให้คนทำงานสร้างความรู้จากตนเองได้อย่างดีเลย
ซึ่งตรงนี้เป็นโจทย์สำคัญการWS. ในครั้งนี้
เป็นกระบวนการสร้างการเรียนรู้
และจุดประกายให้คนทำงานได้ “กล้า” เปิดพลัง (Open will) ของตนอย่างเต็มที่ ตามที่คุณเอกได้ออกแบบไว้
วาดหวังกันไว้อย่างนั้นครับ

ขอบคุณครับพี่ที่เข้ามาตามอ่าน
บันทึกชุดนี้ผมต้ังใจเขียนให้คุณเอกเอาไปใช้ใน WS นั้นครับ
ผมติดว่าผมเข้าใจหัวอกน้อง ๆ ที่ทำงานในพื้นที่ เพราะผมก็มีประสบการณ์เช่นเดียวกันมาก่อน
บทเรียนผมอาจจะไม่ใช่ความรู้สำเร็จรูป แต่บริบทการพัฒนาทักษะการเขียนของผมน่าจะใกล้เคียงกับบางคนที่จะสามารถกระตุ้นและสร้างแรงบันดาลใจได้
ขอบคุณครับ...

 

 

P สวัสดีครับ อาจารย์ noktalay

สวัสดีค่ะ มีร่วมยินดีกับพัฒนาการแบบก้าวกระโดดค่ะ

ขอบคุณครับอาจารย์
นี่ไงครับกำลังใจดี ๆ ที่ทำให้ผมฮึกเหิม เขียนอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย

 

P สวัสดีครับ ท่านอาจารย์ พรชัย

ขอคารวะ ท่านหนานเกียรติ
ผมเป็นคนหนึ่งที่ชื่นชมงานเขียนของท่าน แสดงถึงตัวตน มีเอกลักษณ์ในตัวเอง อ่านง่ายไม่เครียดครับ
การเริ่มต้นยาก แต่ถ้าได้เริ่มที่ดี ก็สำเร็จไปกว่าครึ่ง
ยินดีด้วยครับ ความสุขของคนเขียน ก็คือเขียนแล้วมีคนอ่านครับ

ขอบพระคุณครับอาจารย์
ดีใจที่อาจารย์ชอบครับ
มีคนชอบ ก็ยิ่งอยากเขียนครับ

 

ถอดที่ไรพี่อ้อยก็อ่านของหนานเกียรติรู้เรื่องทุกที..ฮี่ๆแต่ทำไม๊ทำไมหนานเกียรติอ่านวิชาครูไม่ออกน๊า..

  • ออกไปตลาดมาแป๊บเดียว
  • โอ้โฮ..เขียนไปถึงตอน ๘ แล้ว
  • แปลว่าคนเขียน...ความคิด..รื่น...เนอะ
  • ........
  • ติงหน่อยว่า
  • ตรงนี้อย่าทำอีกนะ
  • กับการเขียนบันทึกเรื่องนี้
  • "บางวันอยู่ตั้งแต่เช้ายันเกือบเช้าของอีกวัน"
  • .......
  • ไม่ดีต่อสุขภาพค่ะ
  • มีผู้คนให้ดูแลอยู่นะคะ....
  • ดูแลสุขภาพเอาไว้หน่อยเน้อ

 

P สวัสดีครับ พี่ อ้อยเล็ก

แหะ แหะ ...
ขอบคุณครับพี่

 

 

Pสวัสดีครับ พี่หมอ - หมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ

ขอบคุณสำหรับคำติงครับ
แบบว่าตอนนั้นเสพติดอย่างรุนแรงครับ
เหมือนคนกระหายน้ำในทะเลทรายแล้วเจอแหล่งน้ำครับ

บันทึกชุดนี้ผมต้ังใจเขียนมอบให่คุณเอกไปใช้เป็น Input ในเวทีนึงครับ
ผู้เข้าร่วมเป็นนักพัฒนา ซึ่งผมเคยมีสภาพแบบเดียวกับเขาเหล่านั้น
คือทำงานเยอะ แต่เขียนไม่ออก
บางทีบทเรียนการก้าวพ้นข้อจำกัดของผมจะเป็นประธยชน์บ้างครับ

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท